အနဂၤဏသုတ္
မွ...
ကိေလသာကင္းေသာ၊ အျပစ္မရွိေသာ
မွ...
ကိေလသာကင္းေသာ၊ အျပစ္မရွိေသာ
ငါ့သွ်င္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရ ေသးသည္ကုိ ျမင္လည္းျမင္ရ ကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရ ကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္းသည္ အကယ္၍ ေတာစြန္ ေတာင္ဖ်ား၌ ျဖစ္ေသာေက်ာင္းမ်ား၌ ေန၍ အရညကင္ ဓုတင္ေဆာင္သူ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ေဆာင္သူ အိမ္စဥ္ မျပတ္ ဆြမ္းရပ္သူ ပံသုကူ 'ေျမမႈန္႔ ျပြမ္းေသာ သကၤန္း' ေဆာင္သူ ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္း သုံးေဖာ္တို႔သည္ မ႐ုိေသၾကကုန္၊ မေလးစားၾကကုန္၊ မျမတ္ႏုိးၾကကုန္၊ မပူေဇာ္ၾကကုန္။
ထုိသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း...
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
ငါ့သွ်င္ ဥပမာေသာ္ကား ေစ်းမွျဖစ္ေစ၊ ပန္းတဥ္းသမားအိမ္မွ ျဖစ္ေစ စင္ၾကယ္ ျဖဴေဖြးေသာ ေၾကးခြက္ကုိ ေဆာင္ယူခဲ့ရာ၏၊ ထုိေၾကးခြက္၌ ပုိင္ရွင္တို႔သည္ ေျမြေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ ေခြးေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ လူေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ ျပည့္ေအာင္ ထည့္၍ အျခားေၾကးခြက္ျဖင့္ ဖုံးပိတ္ကာ ေစ်းတြင္းသို႔ သြားၾကရာ၏၊ လူအေပါင္းသည္ ထုိေၾကးခြက္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေသာ္ ''အခ်င္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤအရာကုိ သာလွ်င္ ေကာင္းႏုိးရာရာ လက္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ယူေဆာင္လာ သနည္း'' ဟု ေျပာဆုိၿပီးလွ်င္ ထုိ ခြက္ကုိ ထ၍ ဖြင့္လွစ္ ၾကည့္႐ႈရာ၏၊
ထုိအေကာင္ပုပ္ကုိ ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထုိလူအေပါင္းမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕စိတ္ ရြံရွာစိတ္ စက္ဆုပ္စိတ္သည္ ျဖစ္ေလရာ၏၊ ဆာေလာင္ေနသူတို႔ပင္ မစားခ်င္ရာ၊ အစာဝေနသူ တို႔ကား ေျပာဖြယ္ရာ မရွိ။ ငါ့သွ်င္ ဤဥပမာအတူပင္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ရကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္းသည္ အကယ္၍ ေတာစြန္ ေတာင္ဖ်ား၌ ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းမ်ား၌ ေန၍ အရညကင္ ဓုတင္ေဆာင္သူ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ေဆာင္သူ အိမ္စဥ္မျပတ္ ဆြမ္းရပ္သူ ပံသုကူ 'ေျမမႈန္႔ ျပြမ္းေသာသကၤန္း' ေဆာင္သူ ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္း သုံးေဖာ္တို႔သည္ မ႐ုိေသၾကကုန္၊ မေလးစားၾကကုန္၊ မျမတ္ႏုိးၾကကုန္၊ မပူေဇာ္ၾကကုန္။ ထုိသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ 61
၅ - အနဂၤဏသုတ္၊ မွ၊ မူလပရိယာယ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
ထုိသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း...
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။
ငါ့သွ်င္ ဥပမာေသာ္ကား ေစ်းမွျဖစ္ေစ၊ ပန္းတဥ္းသမားအိမ္မွ ျဖစ္ေစ စင္ၾကယ္ ျဖဴေဖြးေသာ ေၾကးခြက္ကုိ ေဆာင္ယူခဲ့ရာ၏၊ ထုိေၾကးခြက္၌ ပုိင္ရွင္တို႔သည္ ေျမြေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ ေခြးေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ၊ လူေကာင္ပုပ္ကုိ ျဖစ္ေစ ျပည့္ေအာင္ ထည့္၍ အျခားေၾကးခြက္ျဖင့္ ဖုံးပိတ္ကာ ေစ်းတြင္းသို႔ သြားၾကရာ၏၊ လူအေပါင္းသည္ ထုိေၾကးခြက္ကုိ ေတြ႕ျမင္ေသာ္ ''အခ်င္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤအရာကုိ သာလွ်င္ ေကာင္းႏုိးရာရာ လက္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ယူေဆာင္လာ သနည္း'' ဟု ေျပာဆုိၿပီးလွ်င္ ထုိ ခြက္ကုိ ထ၍ ဖြင့္လွစ္ ၾကည့္႐ႈရာ၏၊
ထုိအေကာင္ပုပ္ကုိ ျမင္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထုိလူအေပါင္းမွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕စိတ္ ရြံရွာစိတ္ စက္ဆုပ္စိတ္သည္ ျဖစ္ေလရာ၏၊ ဆာေလာင္ေနသူတို႔ပင္ မစားခ်င္ရာ၊ အစာဝေနသူ တို႔ကား ေျပာဖြယ္ရာ မရွိ။ ငါ့သွ်င္ ဤဥပမာအတူပင္ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္းအား ယုတ္ညံ့ ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ရကုန္အံ့၊ ၾကားလည္း ၾကားရကုန္အံ့၊ ထုိရဟန္းသည္ အကယ္၍ ေတာစြန္ ေတာင္ဖ်ား၌ ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းမ်ား၌ ေန၍ အရညကင္ ဓုတင္ေဆာင္သူ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ေဆာင္သူ အိမ္စဥ္မျပတ္ ဆြမ္းရပ္သူ ပံသုကူ 'ေျမမႈန္႔ ျပြမ္းေသာသကၤန္း' ေဆာင္သူ ေခါင္းပါးေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္သူ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းကုိ သီတင္း သုံးေဖာ္တို႔သည္ မ႐ုိေသၾကကုန္၊ မေလးစားၾကကုန္၊ မျမတ္ႏုိးၾကကုန္၊ မပူေဇာ္ၾကကုန္။ ထုိသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊
ထုိအသွ်င္အား ယုတ္ညံ့ဆုိးရြား အကုသုိလ္တရား ျဖစ္ကုန္ေသာ အလုိဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ (ေကာပ, အပၸစၥယ) တရားတို႔ကုိ မပယ္ရေသးသည္ကုိ ျမင္လည္း ျမင္ၾကရ ၾကားလည္း ၾကားၾကရေသာေၾကာင့္ေပတည္း။ 61
၅ - အနဂၤဏသုတ္၊ မွ၊ မူလပရိယာယ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment