အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ပိဂၤလေကာစၧပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ စကား ေျပာဆုိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ေျပာဆုိ ၿပီးဆုံး ေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနေသာ ပိဂၤလေကာစၧ ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏-
ပုဏၰားက...
''အသွ်င္ေဂါတမ တပည့္အေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံ ကုန္ေသာ ဂုိဏ္းႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ ဂုိဏ္းဆရာ ျဖစ္ကုန္ေသာ ထင္ရွား ကုန္ေသာ ေက်ာ္ေစာ ကုန္ေသာ အယူဝါဒကုိ တီထြင္သူ ျဖစ္ကုန္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းဟု လူအမ်ားက သမုတ္ထားသူ ျဖစ္ကုန္ေသာ ပူရဏကႆပ, မကၡလိေဂါသလ, အဇိတေကသကမၺလ, ပကုဓ ကစၥာယန, ေဗလ႒သား သၪၥယ, နာဋသား နိကဏၭ ဟူေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ရွိကုန္၏။ ထုိသူ အားလုံးတို႔သည္ မိမိတို႔ ဝန္ခံသည့္ အတုိင္း သိပါကုန္ သေလာ၊ အားလုံးတို႔သည္ပင္ မသိဘဲ ရွိပါကုန္ သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ သိပါကုန္ သေလာ၊ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ မသိပါကုန္ သေလာ'' ဟု ေလွ်ာက္၏။ျမတ္စြာဘုရားက...
ပုဏၰား ''ထုိသူအားလုံးတို႔သည္ မိမိတို႔ ဝန္ခံသည့္အတုိင္း သိပါကုန္ သေလာ၊ အားလုံးတို႔သည္ပင္လွ်င္ မသိဘဲ ရွိပါကုန္ သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ သိပါကုန္ သေလာ၊ အခ်ဳိ႕တို႔သည္ မသိပါကုန္ သေလာ'' ဟု ေမးေလွ်ာက္ျခင္းသည္ မသင့္ေလ်ာ္။ ရွိေစဦး ပုဏၰား သင့္အား တရား ေဟာအံ့၊ ထုိတရားကုိ နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ နာေလာ့၊ ေဟာၾကားအံ့ ဟု မိန္႔ေတာ္ မူ၏။ ပုဏၰားက...
''အသွ်င္ ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ပိဂၤလေကာစၧ ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားေလေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆုိလတၱံ႕ေသာ ဤတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏ - 312ျမတ္စြာဘုရားက...
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာလွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကိုလြန္၍ သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အေပြးကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အခက္ အရြက္ကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြားရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိ ရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ မသိ၊ အကာကုိ မသိ၊ အခြံကုိ မသိ၊ အေပြးကုိ မသိ၊ အခက္ အရြက္ကုိ မသိ၊ ထုိသို႔ မသိေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ရွိ ျပည့္တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အေပြးကုိ လြန္၍သာလွ်င္ အခက္ အရြက္ကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 313ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ ရွာလွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အေပြးကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာ သြားရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ မသိ၊ အကာကုိ မသိ၊ အခြံကုိ မသိ၊ အေပြးကုိ မသိ၊ အခက္ အရြက္ကုိ မသိ၊ ထုိသို႔ မသိေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အေပြးကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 314
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိအလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာလွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္ အခြံကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါ သြားရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ မသိ၊ အကာကုိ မသိ၊ အခြံကုိ မသိ၊ အေပြးကုိ မသိ၊ အခက္ အရြက္ကုိ မသိ၊ ထုိသို႔ မသိေသာေၾကာင့္သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္ အခြံကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 315
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ျပည့္္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အကာကို ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါ သြားရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ မသိ၊ အကာကုိ မသိ၊ အခြံကုိ မသိ၊ အေပြးကုိ မသိ၊ အခက္ အရြက္ကုိ မသိ၊ ထုိသို႔ မသိေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကို လြန္၍ သာလွ်င္ အကာကို ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြါသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 316
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာလွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္္၍ တည္ေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ သာလွ်င္ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ ဟု သိလ်က္ ဖဲခြါသြား ရာ၏။ ထုိသူကုိ မ်က္စိ အျမင္ ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ျမင္၍ ဤသို႔ ေျပာဆုိရာ၏၊ ''ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ စင္စစ္ အႏွစ္ကုိ သိ၏၊ အကာကုိ သိ၏၊ အခြံကုိ သိ၏၊ အေပြးကုိ သိ၏၊ အခက္ အရြက္ကုိ သိ၏။ ထုိသို႔ သိေသာေၾကာင့္ သာလွ်င္ အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ဤအသွ်င္ ေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ျပည့္၍ တည္ေသာ အပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိသာလွ်င္ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ဟုသိလ်က္ ဖဲခြါသြား၏။ ထုိေယာက်္ား သည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း ခံစားရ လတၱံ႕'' ဟု ေျပာဆုိရာ၏။ 307
ပုဏၰား ဤအတူ ပင္လွ်င္ ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ''(ပဋိသေႏၶ တည္ေန) ျဖစ္ပြားျခင္း အုိျခင္း ေသျခင္း ပူေဆြးျခင္း ငုိေၾကြးျခင္း ကုိယ္ဆင္းရဲျခင္း စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔က လႊမ္းမုိး ဖိစီး ထားေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ဒုကၡတြင္းသို႔ သက္ဝင္ ေလွ်ာက်လ်က္ ဆင္းရဲျခင္း အႏွိပ္စက္ ခံေနရ၏။ ခ်မ္းသာ မဖက္ေသာ ဤဆင္းရဲ အစုကုိ ကုန္ဆုံးေအာင္ ျပဳလုပ္ဖို႔ရန္ ထင္ရွား ျဖစ္ေကာင္း တန္ရာ၏''ဟု ယုံၾကည္ျခင္း 'သဒၶါ'ျဖင့္ လူ႕ေဘာင္မွ ထြက္ခြာ၍ ရဟန္းေဘာင္၌ ရဟန္း ျပဳ၏။ ထုိသူသည္ ဤကဲ့သို႔ ရဟန္း ျပဳၿပီးေနာက္ လာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာကုိ ျဖစ္ေစျပန္၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိလာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္ စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္၍ အၾကံအစည္ ျပည့္စုံသူလည္း ျဖစ္၏။ ထုိရဟန္းသည္ ထုိလာဘ္သပ္ပကာ အေက်ာ္အေစာျဖင့္ ''ငါသည္ လာဘ္သပ္ ပကာ အေက်ာ္အေစာ ရွိသူ ျဖစ္၏၊ ငါမွ တစ္ပါးေသာ အျခား ရဟန္းတို႔သည္ကား မထင္ရွားကုန္၊ တန္ခုိး အာႏုေဘာ္ နည္းကုန္၏'' ဟု မိမိကုိယ္ကုိ ျမႇင့္တင္၍ သူတစ္ပါးကုိကား ႏွိမ့္ခ်၏။ လာဘ္သပ္ ပကာ အေက်ာ္အေစာ ထက္လည္း သာလြန္ မြန္ျမတ္ ကုန္ေသာ တစ္ပါးေသာ တရားတို႔ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ အလုိဆႏၵကုိ မျဖစ္ေစ၊ အားထုတ္ျခင္းလည္း မရွိ၊ တြန္႔ဆုတ္ေသာ အလုိ အဇၩသယသာ ရွိ၍ အဆုံးအမကုိ ေလ်ာ့ရဲစြာ ယူေလ့ ရွိေပ၏။
ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အႏွစ္ကုိ အလုိရွိ၍ အႏွစ္ကုိ ရွာမွီးေသာ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ရွာ လွည့္လည္ေသာ္ အႏွစ္ ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အႏွစ္ကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အကာကို လြန္၍ သာလွ်င္, အခြံကုိ လြန္၍ သာလွ်င္, အေပြးကုိ လြန္၍ သာလွ်င္ အခက္ အရြက္ကုိ ျဖတ္ယူ၍ အႏွစ္ဟု ထင္မွတ္လ်က္ ဖဲခြာသြား၏။ ထုိေယာက်္ားသည္ အႏွစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရမည့္ အက်ဳိးကုိလည္း မခံစားရ လတၱံ႕။
ပုဏၰား ငါသည္ ဤပုဂၢိဳလ္ကုိ ထို႔ပမာႏွင့္ အလားတူသူ ဟု ေဟာၾကား၏။
၁ဝ - စူဠသာေရာပမသုတ္၊ မွ၊ ၾသပမၼ၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment