အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾက ကုန္၏...

ေကာသမၺီယသုတ္

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာသမၺီျပည္ ေဃာသိတာ႐ံု ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ေကာသမၺီျပည္၌ ရဟန္းတို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾက ကုန္၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိရန္လည္း မျပဳၾကကုန္၊ နားလည္မႈ ရွိျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မွန္ ရရန္လည္း မျပဳၾကကုန္၊ အျမင္မွန္ ရျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္။

ထုိအခါ ရဟန္း တစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ႐ုိေသစြာ ရွိခုိး၍ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ကာ ဤသို႔ ေလွ်ာက္ထား၏-

''အသွ်င္ဘုရား ဤေကာသမၺီျပည္၌ ရဟန္းတို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾက ကုန္၍ ဝါဒကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနပါ ကုန္၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိရန္လည္း မျပဳၾကပါကုန္၊ နားလည္မႈ ရွိျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကပါကုန္၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မွန္ ရရန္လည္း မျပဳၾကပါကုန္၊ အျမင္မွန္ ရျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကပါကုန္'' ဟု ေလွ်ာက္၏။

ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္း တစ္ပါးကုိ ''ရဟန္း လာေလာ့၊ သင္သည္ ငါ့စကားျဖင့္ ထုိရဟန္းတို႔ကုိ အသွ်င္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သင္တ႔ုိကို ေခၚေတာ္မူ၏ ဟု သိေစေလာ့'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ''အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ထုိရဟန္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထား၍ ထုိရဟန္းတို႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ထုိရဟန္းတို႔ကုိ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္တို႔ကုိ ေခၚေတာ္မူ၏'' ဟု ဆုိ၏။ ''ငါ့သွ်င္ ေကာင္းၿပီ''ဟု ထုိရဟန္းအား ျပန္ၾကား၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ႐ုိေသစြာ ရွိခုိးလ်က္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေန ကုန္ေသာ ထုိရဟန္းတို႔ကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေမးေတာ္မူ၏-

''ရဟန္းတို႔ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကဲြျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾကကုန္ေသာ သင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိရန္လည္း မျပဳၾကကုန္၊ နားလည္မႈ ရွိျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မွန္ ရရန္လည္း မျပဳၾကကုန္၊ အျမင္မွန္ ရျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္ ဟူသည္ မွန္ပါသေလာ'' ဟု ေမးေတာ္ မူ၏။

မွန္ပါ၏ အသွ်င္ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။

ရဟန္းတို႔ ထုိအရာကုိ အဘယ္သို႔ ထင္မွတ္ကုန္ သနည္း၊ သင္တို႔သည္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾကေသာအခါ သင္တို႔အား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ကာယကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏ေလာ၊ ဝစီကံ ေမတၱာသည္။ပ။ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ မေနာကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏ေလာ ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ မတည္ပါ အသွ်င္ဘုရား ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။

ရဟန္းတို႔ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾကေသာအခါ သင္တို႔အား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ကာယကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ မတည္၊ ဝစီကံ ေမတၱာသည္။ပ။ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ မေနာကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ မတည္ဟုကား ဆုိ၏။ မဂ္ဖုိလ္မွ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ ထုိသို႔ ျဖစ္လ်က္ သင္တို႔သည္ အဘယ္ကုိ သိၾက ျမင္ၾကသျဖင့္ ျငင္းခံုၾကကုန္ ခုိက္ရန္ ျဖစ္ၾကကုန္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနၾကကုန္ဘိ သနည္း။ ထုိသင္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ရွိရန္လည္း မျပဳၾကကုန္ဘိသနည္း၊ နားလည္မႈ ရွိျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္ဘိ သနည္း၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မွန္ ရရန္လည္း မျပဳၾကကုန္ဘိ သနည္း၊ အျမင္မွန္ ရျခင္းသို႔လည္း မေရာက္ၾကကုန္ဘိ သနည္း။ မဂ္ဖုိလ္မွ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ ထုိသို႔ ျဖစ္ျခင္းသည္ သင္တို႔အား ရွည္ၾကာစြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြားမဲ့ရန္ ဆင္းရဲရန္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 491


ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကုိ မိန္႔ေတာ္ မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ထုိက္ကုန္ေသာ, ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ ကုန္ေသာ, ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ ကုန္ေသာ ဤေျခာက္ပါးေသာ တရားတို႔သည္ သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီညြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္ကုန္၏။

အဘယ္ ေျခာက္ပါးတို႔နည္း၊

၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းအား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ကာယကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။

၂...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းအား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ဝစီကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။

၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းအား သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔၌ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ မေနာကံ ေမတၱာသည္ ေရွး႐ႈ တည္၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။

၄...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းအား တရားႏွင့္ ေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားသျဖင့္ ရကုန္ေသာ လာဘ္တို႔ကုိ အယုတ္ဆံုး အားျဖင့္ သပိတ္ အတြင္းရွိ ဆြမ္းမွ်ကုိ ေသာ္လည္း မခြဲျခားဘဲသံုးေဆာင္ျခင္း ရွိ၏၊ အက်င့္ သီလရွိေသာ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေသာ သံုးေဆာင္ျခင္း ရွိ၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္
လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။

၅...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ မက်ဳိးမေပါက္ မေျပာက္မက်ား ကုန္ေသာ၊ တဏွာ့ကြၽန္ အျဖစ္မွ ေတာ္လွန္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ ကုန္ေသာ၊ ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္း ထုိက္ကုန္ေသာ၊ အမွား အသံုးသပ္မခံရ ကုန္ေသာ၊ တည္ၾကည္ျခင္း 'သမာဓိ'ကုိ ျဖစ္ေစတတ္ ကုန္ေသာ ေစာင့္စည္းမႈ သီလမ်ဳိးတို႔၌ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔ႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ ေစာင့္စည္းမႈ သီလ တူသည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္လ်က္ေန၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။

၆...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္ တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ျဖဴစင္ေသာ (ဝဋ္ဆင္းရဲမွ) ထုတ္ေဆာင္ တတ္ေသာ ထုိအတုိင္း ျပဳသူအား ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲ ကုန္ရန္ ျဖစ္ေသာ အယူမ်ဳိး၌ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ႏွင့္ မ်က္ေမွာက္ ျဖစ္ေစ၊ မ်က္ကြယ္ ျဖစ္ေစ အယူတူသည့္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္လ်က္ ေန၏။ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားသည္လည္း သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒ မကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ရန္ ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ မျပတ္ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ခ်စ္ျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ေလးစားျခင္းကုိ ျပဳတတ္ေသာ ဤတရားေျခာက္ပါးတို႔သည္ သိမ္းသြင္းရန္ ဝါဒမကြဲျပားရန္ ညီၫြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္းျဖစ္ရန္ ျဖစ္ကုန္၏။

ရဟန္းတို႔ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ဤတရား ေျခာက္ပါးတို႔တြင္ ဝဋ္မွ ထုတ္ေဆာင္ တတ္ေသာ ထုိအတုိင္း ျပဳသူအား ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲ ကုန္ရန္ ျဖစ္သည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤအယူသည္ အခ်က္အျခာ ျဖစ္၏၊ စု႐ံုးရာ ျဖစ္၏၊ ေပါင္းဆံုရာ ျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား အထြတ္တပ္ေသာ အိမ္၌ အထြတ္သည္ အခ်က္အျခာ စု႐ံုးရာ ေပါင္းဆံုရာ ျဖစ္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူပင္ မျပတ္ ေအာက္ေမ့ ထုိက္ေသာ ဤတရား ေျခာက္ပါးတို႔တြင္ ဝဋ္မွ ထုတ္ေဆာင္ တတ္ေသာ ထုိအတုိင္း ျပဳသူအား ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲ ကုန္ရန္ ျဖစ္သည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤအယူသည္ အခ်က္အျခာ ျဖစ္၏၊ စု႐ံုးရာ ျဖစ္၏၊ ေပါင္းဆံုရာ ျဖစ္၏။ 492

ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ဝဋ္မွ ထုတ္ေဆာင္တတ္သည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤအယူသည္ ထုိအတုိင္း ျပဳသူအား ေကာင္းစြာ ဝဋ္ဆင္းရဲကုန္ရန္ ျဖစ္သနည္း။ ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္၍ ျဖစ္ေစ၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္၍ ျဖစ္ေစ၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္၍ ျဖစ္ေစ ယင္း ထၾကြမႈမ်ဳိးျဖင့္ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္ ျဖစ္၍ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ငါမသိႏုိင္ မျမင္ႏုိင္ေလာက္ေသာ အတြင္း သႏၲာန္၌ မပယ္ရေသးေသာ ထၾကြမႈမ်ဳိးသည္ ငါ့အား ရွိေသးသေလာ ဟု ဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ 'ကာမရာဂ ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဖ်က္ဆီးလုိမႈ 'ဗ်ာပါဒ' ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ထုိင္းမိႈင္းမႈ 'ထိနမိဒၶ' ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာ စိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ပ်ံ႕လြင့္မႈ 'ဥဒၶစၥ' ေနာင္တ ပူပန္မႈ 'ကုကၠဳစၥ' ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ေတြးေတာ ယံုမွားမႈ'ဝိစိကိစၧာ' ထၾကြသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာစိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ဤမ်က္ေမွာက္ ေလာကကုိ ၾကံစည္ျခင္း၌ ေလ့လာသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာ စိတ္ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။

အကယ္၍ ရဟန္းသည္ တမလြန္ ေလာကကုိ ၾကံစည္ျခင္း၌ ေလ့လာသည္ ျဖစ္မူ ထၾကြေသာ စိတ္ ရွိသည္သာျဖစ္၏။ အကယ္၍ ရဟန္းသည္ ျငင္းခံု ခုိက္ရန္ ျဖစ္သည္ ျဖစ္၍ ဝါဒ ကြဲျပားျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးလွ်င္အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္လွံ ထုိးလ်က္ ေနမူ ထၾကြေသာ စိတ္ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိရဟန္းသည္ ''ယင္းထၾကြမႈမ်ဳိးျဖင့္ ထၾကြေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ ငါမသိႏုိင္ မျမင္ႏုိင္ ေလာက္ေသာ အတြင္းသႏၲာန္၌ မပယ္ရေသးေသာ ထၾကြမႈမ်ဳိးသည္ ငါ့အား မရွိ၊ သစၥာတို႔ကုိ သိရန္ ငါသည္ စိတ္ကုိ ေကာင္းစြာ ထားၿပီးၿပီ'' ဟု သိ၏။ ထုိရဟန္းသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤပဌမ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရၿပီ။ 493

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''ငါသည္ ဤအယူကုိ မွီဝဲ၍ ပြားေစ၍ မ်ားစြာျပဳ၍ မိမိစိတ္ ၿငိမ္သက္ျခင္းကုိ ရသေလာ၊ မိမိစိတ္ ၿငိမ္းေအးျခင္းကုိ ရသေလာ''ဟု ဆင္ျခင္၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''ငါသည္ ဤအယူကုိ မွီဝဲပြားေစ၍ မ်ားစြာျပဳ၍ မိမိစိတ္ ၿငိမ္သက္ျခင္းကုိ ရ၏၊ မိမိစိတ္ ၿငိမ္းေအးျခင္းကုိ ရ၏'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္ သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤဒုတိယ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 494

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''ဤသာသနာေတာ္မွ အပ၌ ငါ ျပည့္စံုေနေသာ အယူ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ တစ္ပါးေသာ သမဏ ျဖစ္ေစ၊ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ေစ ရွိေသးသေလာ'' ဟု ဆင္ျခင္၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''ဤသာသနာေတာ္မွ အပ၌ ငါ ျပည့္စံု ေနေသာ အယူ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ တစ္ပါးေသာ သမဏ ျဖစ္ေစ၊ ျဗာဟၼဏ ျဖစ္ေစမရွိ'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇၨဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤတတိယ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 495

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံု ေနေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု ဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ ထံုးတမ္း စဥ္လာႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္မွ ထႏုိင္ ေကာင္းေသာ အာပတ္မ်ဳိးသို႔ ေရာက္ေစကာမူ ထုိအာပတ္ကုိ လ်င္ျမန္စြာပင္ ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ ျဖစ္ေစ၊ ပညာရွိ သီတင္းသံုးေဖာ္တို႔ထံ၌ ျဖစ္ေစ ေဒသနာ ၾကား၏၊ ေဖာ္ျပ၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏၊ ေဒသနာ ၾကားၿပီး၍ ေဖာ္ျပၿပီး၍ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳၿပီး၍ ေနာင္အခါ၌ ေစာင့္စည္းျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ ထံုးတမ္း စဥ္လာတည္း။

ရဟန္းတို႔ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလးသူငယ္ လူမမယ္သည္ လက္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ၊ ေျချဖင့္ ျဖစ္ေစ မီးက်ီးခဲကုိ ထိလွ်င္ လ်င္ျမန္စြာပင္ ျပန္႐ုတ္ သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ အာပတ္မွ ထႏုိင္ေကာင္းေသာ အာပတ္မ်ဳိးသို႔ ေရာက္ေစကာမူ ထုိအာပတ္ကုိ လ်င္ျမန္စြာပင္ ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ ျဖစ္ေစ၊ ပညာရွိ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔ထံ၌ ျဖစ္ေစ ေဒသနာ ၾကား၏၊ ေဖာ္ျပ၏၊ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳ၏၊ ေဒသနာ ၾကားၿပီး၍ ေဖာ္ျပၿပီး၍ ေပၚလြင္ေအာင္ ျပဳၿပီး၍ ေနာင္အခါ၌ ေစာင့္စည္းျခင္းသို႔ ေရာက္၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ ထံုးတမ္း စဥ္လာတည္း။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္ သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤစတုတၴ ပစၥေဝကၡဏာဉာဏ္ကုိရ၏။ 496

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေနသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံု ေနေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟုဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ သေဘာ ရွိေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာႏွင့္ ျပည့္စံု သနည္း။

ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔၏ ထုိထုိဤဤ အမႈႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾက စုိက္ေနေစကာမူ ျမင့္ျမတ္ေသာ ကုိယ္က်င့္သီလ ေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိသီလသိကၡာ'၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိစိတၱသိကၡာ'၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပညာေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိပညာသိကၡာ'၌ အလြန္ ငဲ့ကြက္ျခင္း ရွိ၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ ထံုးတမ္း စဥ္လာပင္တည္း။ ရဟန္းတို႔ သားငယ္ ရွိေသာ ႏြားမသည္ ျမက္ကုိလည္း ဆြဲစား၏၊ ႏြားငယ္ကုိလည္း ေစာင့္ငဲ့ၾကည့္႐ႈ သကဲ့သို႔၊ ဤအတူပင္ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ သီတင္း သံုးေဖာ္တို႔၏ ထုိထုိ ဤဤ အမႈႀကီးငယ္တို႔၌ ေၾကာင့္ၾက စုိက္ေနေစကာမူ ျမင့ျ္မတ္ေသာ ကုိယ္က်င့္သီလ ေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိသီလ သိကၡာ'၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ ေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိစိတၱသိကၡာ'၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပညာေလ့က်င့္ခန္း 'အဓိပညာသိကၡာ'၌ အလြန္ ငဲ့ကြက္ျခင္း ရွိ၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ ထံုးတမ္း စဥ္လာပင္တည္း။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ ထံုးတမ္း စဥ္လာ အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏''ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္ တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျမတ္ေသာ ဤပၪၥမ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 497

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ အားအမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု ဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ အားႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားေသာ ဓမၼဝိနယကုိ ေဟာၾကားလတ္ ေသာ္ အလုိရွိသည္ကုိ ျပဳ၍ ႏွလံုးသြင္း၍ အလံုးစံုေသာ စိတ္ျဖင့္ မွတ္သား၍ နားစုိက္လ်က္ တရားကုိ နာ၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ အားတည္း။ ထုိတပည့္ သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ စြမ္းအား အမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇၨဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤဆ႒ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 498

ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ အားအမ်ဳိးအစားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု ဆင္ျခင္၏။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဘယ္သို႔ သေဘာရွိေသာ အားႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း။ ရဟန္းတို႔ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားေသာ ဓမၼဝိနယကုိ ေဟာၾကားလတ္ေသာ္ အနက္ အဓိပၸါယ္ နားလည္မႈကုိ ရ၏၊ စကား နားလည္မႈကုိ ရ၏၊ တရားႏွင့္ စပ္ေသာ ဝမ္းေျမာက္မႈကုိ ရ၏။ ဤသည္ကား အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ အားတည္း။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ''အယူႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္ ျပည့္စံုေနေသာ အားႏွင့္ ငါလည္း ျပည့္စံု၏'' ဟု သိ၏။ ထုိတပည့္သာဝကသည္ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္၍ ပုထုဇဥ္တို႔ႏွင့္ မဆက္ဆံသည့္ ျဖဴစင္ေသာ ဤသတၱမ ပစၥေဝကၡဏာ ဉာဏ္ကုိ ရ၏။ 499

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ အဂၤါခုနစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ သာဝကသည္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ကုိ မ်က္ေမွာက္ ျပဳေသာအားျဖင့္ ထံုးတမ္း စဥ္လာကုိ ေကာင္းစြာ စူးစမ္းၿပီးၿပီ။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ အဂၤါခုနစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သာဝကသည္ ေသာတာပတၱိဖုိလ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္၏ဟု ဤတရား စကားကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရား စကားကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္ ဝမ္းေျမာက္ၾက ကုန္၏။ 500

၈ - ေကာသမၺီယသုတ္၊ စူဠယမက၀ဂ္၊ မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။