ဂိလာနသုတ္- (ဖ်ားနာသူ)
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ ျပာသာဒ္ေဆာင္
ေပါက္ေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ညေနခ်မ္းအခါ၌ တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းေတာ္မူရာမွ ထေတာ္မူလ်က္ သူနာရဟန္းတုိ႔ ေနရာ ေက်ာင္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အားနည္းေသာ သူနာရဟန္း တစ္ပါးကုိ ျမင္ေတာ္ မူေသာ ေၾကာင့္ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနေတာ္ မူလ်က္ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ေခၚ၍ ...
ရဟန္းတုိ႔ တရားငါးမ်ဳိးတုိ႔သည္ အားနည္းေသာ မည္သည့္ သူနာရဟန္းကုိ မဆုိ မစြန္႔ၾကကုန္မူ ထုိရဟန္းသည္ {{မၾကာမီပင္လွ်င္ အာသေ၀ါတရားတုိ႔၏ ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိ ယခုဘ၀၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရလိမ့္မည္}} ဟူေသာ ဤအက်ဳိးကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
အဘယ္ ငါးမ်ဳိး တုိ႔နည္း ဟူမူ -
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္...
၁။ ခႏၶာကုိယ္၌ မတင့္တယ္ ဟု အဖန္တလဲလဲ ႐ႈလ်က္ေန၏။
၂။ (သံုးေဆာင္အပ္ေသာ) အာဟာရ၌ စက္ဆုပ္ဖြယ္ဟု အမွတ္ရွိ၍၊
၃။ အလံုးစံုေသာ ေလာက၌ မေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ဟု အမွတ္ရွိ၍၊
၄။ အလံုးစံုေသာ သခၤါရ တရားတုိ႔၌ အျမဲမရွိ ဟု ႐ႈေလ့ ရွိသည္ျဖစ္၍ ေန၏။
၅။ ေသျခင္းကုိ အာ႐ံုျပဳ၍ျဖစ္ေသာ အမွတ္{သညာ}သည္ ျဖစ္၍ ေန၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤတရားငါးမ်ဳိးတုိ႔သည္ အားနည္းေသာ မည္သည့္သူနာ ရဟန္းကုိမဆုိ မစြန္႔ၾကကုန္မူ ထုိရဟန္းသည္ {{မၾကာမီပင္လွ်င္ အာသေ၀ါတရားတုိ႔၏ ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိ ယခုဘ၀၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရလိမ့္မည္}} ဟူေသာ အက်ဳိးကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁ - ဂိလာနသုတ္၊ ဂိလာန၀ဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ ျပာသာဒ္ေဆာင္
ေပါက္ေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ညေနခ်မ္းအခါ၌ တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းေတာ္မူရာမွ ထေတာ္မူလ်က္ သူနာရဟန္းတုိ႔ ေနရာ ေက်ာင္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အားနည္းေသာ သူနာရဟန္း တစ္ပါးကုိ ျမင္ေတာ္ မူေသာ ေၾကာင့္ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနေတာ္ မူလ်က္ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ေခၚ၍ ...
ရဟန္းတုိ႔ တရားငါးမ်ဳိးတုိ႔သည္ အားနည္းေသာ မည္သည့္ သူနာရဟန္းကုိ မဆုိ မစြန္႔ၾကကုန္မူ ထုိရဟန္းသည္ {{မၾကာမီပင္လွ်င္ အာသေ၀ါတရားတုိ႔၏ ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိ ယခုဘ၀၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရလိမ့္မည္}} ဟူေသာ ဤအက်ဳိးကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။
အဘယ္ ငါးမ်ဳိး တုိ႔နည္း ဟူမူ -
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္...
၁။ ခႏၶာကုိယ္၌ မတင့္တယ္ ဟု အဖန္တလဲလဲ ႐ႈလ်က္ေန၏။
၂။ (သံုးေဆာင္အပ္ေသာ) အာဟာရ၌ စက္ဆုပ္ဖြယ္ဟု အမွတ္ရွိ၍၊
၃။ အလံုးစံုေသာ ေလာက၌ မေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ ဟု အမွတ္ရွိ၍၊
၄။ အလံုးစံုေသာ သခၤါရ တရားတုိ႔၌ အျမဲမရွိ ဟု ႐ႈေလ့ ရွိသည္ျဖစ္၍ ေန၏။
၅။ ေသျခင္းကုိ အာ႐ံုျပဳ၍ျဖစ္ေသာ အမွတ္{သညာ}သည္ ျဖစ္၍ ေန၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤတရားငါးမ်ဳိးတုိ႔သည္ အားနည္းေသာ မည္သည့္သူနာ ရဟန္းကုိမဆုိ မစြန္႔ၾကကုန္မူ ထုိရဟန္းသည္ {{မၾကာမီပင္လွ်င္ အာသေ၀ါတရားတုိ႔၏ ကုန္ျခင္း ေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိ ယခုဘ၀၌ပင္လွ်င္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေနရလိမ့္မည္}} ဟူေသာ အက်ဳိးကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၁ - ဂိလာနသုတ္၊ ဂိလာန၀ဂ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
