အဗ်ာကတသုတ္-

အဗ်ာကတသုတ္-

ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္၏-

{{အသွ်င္ဘုရား အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား မေျဖဆိုအပ္သည့္ အရာ {အဗ်ာကတ၀တၳဳ} တို႔၌ မေ၀ခဲြႏိုင္မႈ {၀ိစိကိစၧာ} မျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္း ကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း}}ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ရဟန္း အၾကားအျမင္ ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား ...
မိစၧာဒိ႒ိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ အဗ်ာကတ ၀တၳဳတို႔၌ မေ၀ခဲြႏိုင္မႈ {၀ိစိကိစၧာ} မျဖစ္၊

ရဟန္း {{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏}} ဟူေသာ
ဤအယူသည္ မွားေသာ {မိစၧာ} အယူပင္တည္း။
ရဟန္း {{သတၱ၀ါ သည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္}} ဟူေသာ
ဤအယူသည္ မွားေသာ {မိစၧာ} အယူပင္တည္း၊
ရဟန္း {{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း ဟုတ္၏၊ မျဖစ္ သည္လည္း ဟုတ္၏}}ဟူေသာ ဤအယူသည္ မွားေသာ {မိစၧာ}အယူပင္တည္း။
ရဟန္း {{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္ သည္လည္း မဟုတ္}} ဟူေသာ ဤအယူသည္ မွားေသာ {မိစၧာ}အယူပင္တည္း။

ရဟန္း အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ...

မိစၧာဒိ႒ိကုိ မသိ၊
မိစၧာဒိ႒ိ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ မသိ၊
မိစၧာဒိ႒ိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကုိ မသိ၊
မိစၧာဒိ႒ိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ မသိ။

ထိုပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္အား ထိုမွားေသာ {မိစၧာ} အယူသည္ တိုးပြါး၏၊ ထိုမိစၧာဒိ႒ိ တိုးပြါးေသာ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္သည္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အိုျခင္း ေသျခင္း ပူေဆြးျခင္း ငိုေႂကြးျခင္း ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာယာျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ မလြတ္၊ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ မလြတ္ဟူ၍ ငါဆို၏။

ရဟန္း အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္
မိစၧာဒိ႒ိကုိ သိ၏၊
မိစၧာဒိ႒ိ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ သိ၏၊
မိစၧာဒိ႒ိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမႈကုိ သိ၏၊
မိစၦာဒိ႒ိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ သိ၏၊

ထိုအရိယာတပည့္အား ထိုမွားေသာ {မိစၧာ} အယူသည္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ ထိုအရိယာ တပည့္သည္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အိုျခင္း ေသျခင္း ပူေဆြးျခင္း ငိုေႂကြးျခင္း ဆင္းရဲ ျခင္း ႏွလံုးမသာယာျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ လြတ္၏၊ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္၏ဟူ၍ ငါဆို၏။

ရဟန္း ဤသို႔သိျမင္ေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ...
{{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏}} ဟူ၍လည္း မေျပာၾကား၊
{{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌မျဖစ္}} ဟူ၍လည္း မေျပာၾကား။
{{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း ဟုတ္၏၊ မျဖစ္သည္ လည္း ဟုတ္၏}}ဟူ၍လည္း မေျပာၾကား၊
{{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္ လည္း မဟုတ္}} ဟူ၍လည္း မေျပာၾကား၊
ရဟန္း ဤသို႔ သိေသာ ဤသို႔ ျမင္ေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္ သည္ အဗ်ာကတ၀တၳဳတို႔၌ မေျပာၾကားျခင္း သေဘာရွိ၏၊ ရဟန္း ဤသို႔ သိေသာ ဤသို႔ ျမင္ေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ အဗ်ာကတ၀တၳဳတို႔၌ (ဒိ႒ိ အစြမ္းျဖင့္) ကုိယ္ခက္တေရာ္ မျဖစ္၊ မတုန္မလႈပ္၊ မယိမ္းမယိုင္၊ ထိတ္လန္႔ ျခင္းသိုိ႔ မေရာက္။

ရဟန္း {{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏}} ဟူေသာ အယူသည္ မိစၧာဒိ႒ိႏွင့္ တကြျဖစ္ေသာ တပ္မက္မႈ {တဏွာ} တည္း။ ပ ။
ဤအယူသည္ မိစၧာဒိ႒ိႏွင့္တကြေသာ မွတ္သားမႈ {သညာ} တည္း။ ပ ။
ဤအယူသည္ မိစၧာဒိ႒ိကုိ မွီ၍ ျဖစ္ေသာ ေထာင္လႊားမႈ {မာန} တည္း။ ပ ။
ဤအယူသည္ သံသရာကုိ ခ်ဲ႕ထြင္သည့္ ဒိ႒ိ ဟူေသာ ပပဥၥတရားတည္း။ ပ ။
ဤအယူသည္ ဒိ႒ိတည္းဟူေသာ ဥပါဒါန္တည္း။ ပ ။

ရဟန္း {{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏}} ဟူေသာ
ဤအယူသည္ (ဒိ႒ိတည္းဟူေသာ) စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈတည္း၊

ရဟန္း {{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မျဖစ္}}ဟူေသာ
ဤအယူသည္ (ဒိ႒ိတည္း ဟူေသာ) စိတ္၏ ေဖာက္ျပန္မႈပင္တည္း။

ရဟန္း {{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း ဟုတ္၏၊ မျဖစ္ သည္လည္း ဟုတ္၏}} ဟူေသာ ဤအယူသည္ (ဒိ႒ိတည္းဟူေသာ) စိတ္၏ ေဖာက္ျပန္မႈပင္တည္း။

ရဟန္း {{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္}} ဟူေသာ ဤအယူသည္ (ဒိ႒ိတည္းဟူေသာ) စိတ္၏ ေဖာက္ျပန္မႈပင္တည္း။

ရဟန္း အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္သည္ ...
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိ မသိ၊
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ အေၾကာင္းကုိ မသိ၊
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းကုိ မသိ၊
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ မသိ။
ထိုပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္အား ထိုစိတ္ေဖာက္ျပန္မႈသည္ တိုးပြါး၏၊
ထိုပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္သည္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အိုျခင္း ေသျခင္း ပူေဆြးျခင္း ငိုေႂကြးျခင္း ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာယာျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ မလြတ္၊
ဆင္းရဲအေပါင္းမွ မလြတ္ဟူ၍ ငါဆို၏။

ရဟန္း အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ....
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိ သိ၏၊
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ၏ အေၾကာင္းကုိ သိ၏၊
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းကုိ သိ၏၊
စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ သိ၏၊
ထိုအရိယာတပည့္အား ထိုစိတ္ေဖာက္ျပန္မႈသည္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊

ထိုအရိယာတပည့္သည္ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အိုျခင္း ေသျခင္း ပူေဆြးျခင္း ငိုေႂကြး ျခင္း ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာယာျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ လြတ္၏၊ ဆင္းရဲ အေပါင္းမွ လြတ္၏ ဟူ၍ ငါဆို၏။

ရဟန္း ဤသို႔သိျမင္ေသာ အၾကားအျမင္ ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ...
{{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္၏}} ဟူ၍လည္း မေျပာၾကား။ ပ ။
{{သတၱ၀ါသည္ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္၊
မျဖစ္သည္ လည္း မဟုတ္}} ဟူ၍လည္း မေျပာၾကား။
ရဟန္း ဤသို႔သိေသာ ဤသို႔ျမင္ေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္ သည္ ဤသုိ႔လွ်င္ အဗ်ာကတ၀တၳဳတို႔၌ မေျပာၾကားျခင္း သေဘာရွိ၏၊
ရဟန္း အၾကားအျမင္ ရွိေသာ အရိယာတပည့္အား အဗ်ာကတ၀တၳဳတို႔၌ မေ၀ခဲြ ႏိုင္မႈ {၀ိစိကိစၧာ} မျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ ကား ဤသည္ပင္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၁ - အဗ်ာကတသုတ္၊ အဗ်ာကတ၀ဂ္၊ သတၱကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။