ခဂၢ၀ိသာဏသုတ္- (ၾကံ့ခ်ဳိ)
၁...
ထုိအရွင္သည္ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔၌ ဒဏ္မထားမူ၍ ထုိသတၱ၀ါတို႔တြင္ တစ္ ေယာက္ေယာက္ကိုမွ်လည္း မညႇဥ္းဆဲဘဲ ပေစၥက ေဗာဓိဉာဏ္ကိုရ၏၊ ထုိပေစၥက ဗုဒၶါအသွ်င္သည္ သားသမီးကိုေသာ္လည္း အလိုမရွိေပ၊ အေပါင္း အေဖာ္ကို မူကား အဘယ္မွာ အလိုရွိပါေတာ့မည္နည္း၊ (ထို႔အတူ သူေတာ္ေကာင္းသည္) ၾကံ့ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂...
ေရာေႏွာစပ္ယွက္မႈ {သံသဂၢ}ျဖစ္ေနသူအား ခ်စ္ခင္မႈ {ေသၷဟ}ျဖစ္ရသည့္အျပင္ ခ်စ္ခင္မႈ {ေသၷဟ}သို႔ အစဥ္လိုက္ေသာ ဤဆင္းရဲအမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ရ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္မႈ {ေသၷဟ}ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အျပစ္ကို ဉာဏ္ျဖင့္ ႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ့ခ်ဳိ ပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃...
အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကို လည္းေကာင္း ခ်စ္ကြၽမ္း၀င္သူတို႔ကို လည္းေကာင္း အစဥ္ သနားသည္ျဖစ္၍ ထုိသူတို႔၌ ႏွစ္သက္ေႏွာင္ဖြဲ႔ေသာ စိတ္ရွိသူသည္ အက်ဳိးစီးပြါး အားလံုးကို ဆုတ္ယုတ္ေစ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံမႈ၌ ဤအက်ဳိး ဆုတ္ယုတ္မႈဟူေသာေဘးကို ဉာဏ္ျဖင့္႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ့ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္ တည္း က်င့္ရာ၏။
၄...
က်ယ္ျပန္႔ေသာ ၀ါး႐ံုႀကီးသည္ ၿငိယွက္႐ႈပ္ေထြးကာ တည္သကဲ့သို႔ သား သမီးတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ မယားတို႔၌ လည္းေကာင္း ငဲ့ကြက္မႈ ခ်စ္ျခင္း တဏွာသည္ ထုိ သားသမီးစသည္တို႔၌ ၿငိကပ္တြယ္တာ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၀ါး႐ံု၏အလယ္၌ ေပါက္ သစ္စ ျဖစ္ေသာ ၀ါးမွ်စ္စို႔သည္ မၿငိမတြယ္ တည္သကဲ့သို႔ ထို႔အတူ မၿငိကပ္ မတြယ္တာဘဲ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၅...
သားသမင္သည္ ေတာအရပ္၌ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မရွိဘဲ သြားလိုရာရာ အရပ္သို႔ က်က္စားရန္ သြားႏိုင္သကဲ့သို႔ ပညာရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ (သူတစ္ပါးႏွင့္ မစပ္ ဘဲ) မိမိ အလိုဆႏၵအတုိင္း ျဖစ္ျခင္းကို ၾကည့္႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၆...
အေပါင္းအေဖာ္တို႔၏ အလယ္၌ တည္သူအား ထုိင္ေနရာ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ရပ္တည္ရာ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သြားရာ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လွည့္လည္ရာ ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း (သူတစ္ပါးတို႔) အေတာင္းခံရ၏၊ (ထို႔ေၾကာင့္) သူတစ္ပါး တို႔ မမက္ေမာအပ္ေသာ မိမိအလိုဆႏၵအတုိင္း ျဖစ္ျခင္းကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၇...
အေပါင္းအေဖာ္တို႔၏ အလယ္၌ တည္သူအား ကစားျမဴးထူးျခင္းႏွင့္ (ကာမဂုဏ္) ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းသည္ ျဖစ္၏၊ သားသမီးတို႔၌လည္း က်ယ္ျပန္႔ မ်ားျပားေသာ ခ်စ္ျခင္း သည္ျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းျခင္းကို စက္ဆုပ္သည္ျဖစ္၍ ၾကံ့ခ်ဳိ ပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၈...
ဆိုးေကာင္း ယုတ္ျမတ္ရတတ္သမွ်ေသာ ပစၥည္းျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲကာ အရပ္ ေလးမ်က္ႏွာတို႔၌ ေမတၱာ ဘာ၀နာျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစလ်က္ ခ်မ္းသာစြာေနရသူ သတၱ၀ါ တို႔၌ ထိပါးမႈ မရွိသူျဖစ္သည့္အျပင္ အတြင္းအပ ေဘးရန္တို႔ကို သည္းခံႏိုင္သူ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း မရွိသူျဖစ္၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၉...
အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္းတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိ႕ေသာ အိမ္ေနသူလူတို႔ကို လည္း ေကာင္း ခ်ီးေျမႇာက္ရန္ ခဲယဥ္း လွကုန္၏၊ ဤသို႔ သိေသာေၾကာင့္ သူတစ္ပါး သား သမီးတို႔၌ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ျဖစ္၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၀...
လုံ႔လ ၀ီရိယရွိသူသည္ လူ၏ အသြင္အျပင္တို႔ကို ပယ္ခ်၍ အရြက္ေႂကြက်ၿပီး ေသာ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ကဲ့သို႔ လူ၌ျဖစ္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၁...
ရင့္က်က္သည့္ ပညာရွိေသာ ေကာင္းစြာ ေနေလ့ရွိေသာ ၀ီရိယမေလ်ာ့ေသာ အတူတကြ က်င့္ဘက္ မိတ္ေဆြေကာင္းကို ရႏိုင္ခဲ့မူ ထုိမိတ္ေဆြေကာင္းႏွင့္ ၀မ္း ေျမာက္၀မ္းသာ သတိရွိသည္ျဖစ္၍ အတြင္းအပ ေဘးရန္ အားလံုးတို႔ကို လႊမ္းမိုး လ်က္ က်င့္ရာ၏။
၁၂...
ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိေသာ ေကာင္းစြာ ေနေလ့ရွိေသာ ၀ီရိယ မေလ်ာ့ေသာ အတူတကြ က်င့္ဘက္ မိတ္ေဆြေကာင္းကို မရခဲ့မူ မင္းသည္ မိမိေအာင္ႏိုင္ၿပီး ေသာ တုိင္းႏိုင္ငံကို ပယ္စြန္႔ကာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ေတာ၌ မာတဂၤမည္ေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ တစ္ေကာင္တည္း လွည့္လည္ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၃...
အေပါင္းအေဖာ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းကို အမွန္ပင္ ငါတို႔ ခ်ီးမြမ္းပါကုန္၏၊ သီလစသည္ တို႔ျဖင့္ မိမိထက္ျမတ္ေသာ အေပါင္းအေဖာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ မိမိႏွင့္တူေသာ အေပါင္းအေဖာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မွီ၀ဲ ေပါင္းသင္းထုိက္ကုန္၏၊ ဤသို႔ေသာ အေပါင္းအေဖာ္တို႔ကို မရခဲ့ေသာ္ အျပစ္ကင္းေသာ ေဘာဇဥ္ကို သံုးေဆာင္မွီ၀ဲ လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၄...
ေရႊပန္းတိမ္သည္သားသည္ ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ၿပီးကုန္ေသာ လက္၌ ႏွစ္ဆင့္ ၀တ္ ထားေသာ ေရႊေရာင္ တလက္လက္ ထြက္ေသာ ေရႊလက္ေကာက္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိခိုက္ၾကသည္တို႔ကို ျမင္ရ၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၅...
အေဖာ္ႏွင့္တကြ ဤသို႔ စကားေျပာရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ အလြန္ ကပ္ၿငိစြဲ လမ္းျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ငါ့အား ျဖစ္ခဲ့ရာ၏၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္မည့္ ဤသို႔ေသာ ေဘးကို ႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၆...
ဆန္းၾကယ္ကုန္ သာယာဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေသာ စိတ္ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္ ျဖစ္ကုန္ေသာ ကာမ ဂုဏ္တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ေသာ သေဘာအားျဖင့္ စိတ္ကို ေမႊေႏွာက္ေခ်ာက္ခ်ား တတ္ကုန္၏ဟု ကာမဂုဏ္တို႔၌ အျပစ္ကို ႐ႈျမင္ၿပီး၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္ တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၇...
ဤကာမဂုဏ္သည္ ေဘးရန္လည္း မည္၏၊ အိုင္းအမာလည္း မည္၏၊ ကပ္၍ ႏွိပ္စက္တတ္ေသာ ဥပဒၵေ၀ါလည္း မည္၏၊ အနာေရာဂါလည္း မည္၏၊ ေျငာင့္ တံသင္းလည္း မည္၏၊ ေဘးလည္းမည္၏ဟု ကာမဂုဏ္တို႔၌ ဤသို႔ေသာ ေဘးကို ႐ႈျမင္ၿပီး၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၈...
အေအးကို လည္းေကာင္း၊ အပူကို လည္းေကာင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္းကို လည္း ေကာင္း၊ မြတ္သိပ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေလ ေနပူကို လည္းေကာင္း၊ ျခင္ မွက္ ေႁမြ,ကင္း,သန္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း ဤအလံုးစံုတို႔ကို လႊမ္းမိုးႏွိမ္နင္း၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၉...
ေကာင္းေသာ လံုးရပ္သဏၭာန္ ၾကန္အင္ လကၡဏာရွိေသာ ပဒုမၼာၾကာ အဆင္းရွိ၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ ဆင္အေပါင္းတို႔ကို ေရွာင္ဖယ္စြန္႔ခြါလ်က္ ေတာ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္သေရြ႕ ေနသကဲ့သို႔ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၀...
အေပါင္းအေဖာ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္သူအား (၀င္စားဆဲ၌) ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္မႈ ေလာကီ သမာပတ္ကို ရႏိုင္ရာ၏ ဟူေသာ အေၾကာင္းမ်ဳိးသည္ အေၾကာင္းမွန္ မဟုတ္ႏိုင္၊ ဤသို႔လွ်င္ ေနမင္း၏ အေဆြျဖစ္ေတာ္မူေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ၏ စကား ေတာ္ကို (ဉာဏ္ျဖင့္) ဆင္ျခင္၍ (အေပါင္းအေဖာ္၌) ေမြ႕ေလ်ာ္မႈကို ပယ္ေဖ်ာက္ လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၁...
ငါသည္ မိစၧာအယူဟူေသာ ေျငာင့္တံသင္းတို႔ကို လြန္၍ ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ေသာတာပတၱိ မဂ္သို႔ ေရာက္ၿပီးသူ အထက္မဂ္သံုးပါးကို ရၿပီးသူျဖစ္၍ သူတစ္ပါးတို႔ သိေစအပ္ သည္ မဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္ ရွိသူျဖစ္၏၊ (ထို႔ေၾကာင့္ ေဗာဓိဉာဏ္ကို) အလိုရွိသူသည္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၂...
အာဟာရ၌ ေလာ္လည္ျခင္း ကင္းသူ အံ့ၾသဖြယ္ျပဳျခင္းမွ ကင္းသူ မြတ္သိပ္ျခင္းမွ ကင္းသူ သူ႕ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္ျခင္းမွ ကင္းသူ၊ ေတြေ၀မႈ ဖန္ရည္ကို ထုတ္ႏုတ္ အပ္ၿပီးသူ ေလာက အားလံုး၌ တြယ္တာမႈ {တဏွာ} ကင္းသူျဖစ္၍ ၾကံ႕ခ်ဳိ ပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၃...
အက်ဳိးမဲ့ကို ျပတတ္ေသာ ကာယဒုစ႐ုိက္စသည့္ မညီမၫြတ္ရာ၌ သက္၀င္တတ္ ေသာ ကာမ၌ လိုက္စားေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ ေမ့ေလ်ာ့တတ္ေသာ ယုတ္ ညံ့ေသာ အေပါင္းအေဖာ္ကို ေရွာင္ရာ၏၊ မိမိအလိုအားျဖင့္ မမွီ၀ဲရာ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၄...
အၾကားအျမင္မ်ား၍ တရားကိုေဆာင္သူ ျမင့္ျမတ္ျပန္႔ေျပာ၍ ပဋိဘာန္ ဉာဏ္ အျမင္ ရွိသူ မိတ္ေဆြကို မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ရာ၏၊ အက်ဳိးစီးပြါးတို႔ကို သိ၍ ယံုမွားျခင္း ကို ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၅...
ေလာက၌ ျမဴးထူးျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ကာမ ခ်မ္းသာကို လည္းေကာင္း တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္၏ဟု မယူမူ၍ ငဲ့ကြက္ျခင္း မရွိဘဲ အတင့္အတယ္ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ကာ အမွန္စကားကို ေျပာဆိုလ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၆...
သားသမီးကို လည္းေကာင္း၊ မယားကို လည္းေကာင္း၊ အဖကို လည္းေကာင္း၊ အမိကို လည္းေကာင္း၊ ဥစၥာတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံတို႔ကို လည္း ေကာင္း၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအေဖာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ မိမိ မိမိတို႔၏ အပိုင္း အျခားအလိုက္ တည္ကုန္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔ကို လည္းေကာင္း စြန္႔ပစ္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၇...
ဤကာမဂုဏ္သည္ သတၱ၀ါတို႔ ၿငိတြယ္ရာျဖစ္၏၊ ဤကာမဂုဏ္၌ ခ်မ္းသာျခင္း သည္ နည္းပါး၏၊ ဤကာမဂုဏ္၌ သာယာဖြယ္ မရွိ၊ ဆင္းရဲမ်ား၏၊ ဤကာမဂုဏ္ သည္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ႏွင့္တူ၏ဟုသိ၍ ပညာရွိေသာသူသည္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္ တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၈...
ေရ၌ က်က္စားေသာ ငါးသည္ ပိုက္ကြန္ကို ျဖတ္ေတာက္၍ မကပ္မၿငိသြား သကဲ့ သို႔ သံေယာဇဥ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ တို႔ကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ေတာက္ၿပီးလွ်င္ မီးသည္ ေလာင္ကြၽမ္းၿပီးရာ အရပ္သို႔ ျပန္လွည့္မလာ သကဲ့သို႔ (ကာမဂုဏ္ေတာသို႔ ျပန္ မလွည့္မူ၍) ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၉...
ေအာက္သို႔ မ်က္လႊာခ်သည္ျဖစ္၍ ေျခေထာက္မလွ်ပ္ေပၚဘဲ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ဣေႁႏၵ ေစာင့္စည္းေသာ စိတ္ရွိသျဖင့္ ကိေလသာမိုးလည္း မစိုစြတ္ ကိေလသာမီး လည္း မေလာင္ၿမိဳက္မူ၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၀...
လူ႕အသြင္အျပင္တို႔ကို ပယ္စြန္႔၍ အိမ္မွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ ေကာင္းစြာ ဖံုးလႊမ္းထား ေသာ အရြက္ရွိေသာ ပင္လယ္ ကသစ္ပင္ကဲ့သို႔ ဖန္ရည္ဆိုး အ၀တ္ သကၤန္းတို႔ကို ၀တ္႐ံုဖံုးလႊမ္းလ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၁...
ရသာ႐ံုတို႔၌လည္း တပ္မက္ေမာျခင္းကို မျပဳ လွ်ပ္ေပၚေသာ တဏွာလည္း မရွိ သူတစ္ပါးတို႔ ေမြးျမဴမႈကိုလည္း မခံယူဘဲ အိမ္စဥ္အတိုင္း ဆြမ္းခံ လွည့္လည္ လ်က္ အမ်ဳိးတိုင္း အမ်ဳိးတိုင္း၌ ကပ္ၿငိေႏွာင္ဖြဲ႕ေသာ စိတ္မရွိမူ၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၂...
စိတ္၏ အပိတ္အပင္ နီ၀ရဏငါးပါးတို႔ကို ပယ္၍ အလံုးစံုေသာ ညစ္ညဴးေၾကာင္း တို႔ကို ႏုတ္ပယ္လ်က္ မိစၧာဒိ႒ိကို မမွီဘဲ ခ်စ္ျခင္း တဏွာဟူေသာ သိေနဟႏွင့္ အမ်က္ေဒါသကို ျဖတ္ေတာက္ၿပီးလွ်င္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၃...
ခ်မ္းသာ {သုခ}ကို လည္းေကာင္း၊ ဆင္းရဲ {ဒုကၡ}ကို လည္းေကာင္း၊ ၀မ္းေျမာက္ ျခင္း {ေသာမနႆ}ကို လည္းေကာင္း၊ ႏွလံုးမသာျခင္း {ေဒါမနႆ}ကို လည္း ေကာင္း ေရွးအဖို႔ (ဥပစာရ)၌ ပင္လွ်င္ စြန္႔ပစ္ပယ္ရွား ေက်ာခိုင္းထားလ်က္ အထူး သျဖင့္ စင္ၾကယ္၍ ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္ေသာ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာကို ရၿပီး လွ်င္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၄...
နိဗၺာန္ဟူေသာ ျမတ္ေသာ အက်ဳိးသို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လ မဆုတ္ နစ္ေသာ စိတ္မပ်င္းရိေသာ ျဖစ္ျခင္း ျမဲျမံေသာ ၀ီရိယရွိသည္ ျဖစ္၍ ကိုယ္အား ဉာဏ္အားႏွင့္ ျပည့္စံုလ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၅...
တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ စ်ာန္ကို လည္းေကာင္း မကင္းဆိတ္ေစမူ၍ ခႏၶာငါးပါးတရားတို႔၌ အစဥ္တစိုက္လိုက္ေသာ ၀ိပႆနာ အက်င့္ကို အျမဲက်င့္သည္ျဖစ္၍ ဘ၀တို႔၌ အျပစ္ကို ဆင္ျခင္ သံုးသပ္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိ ပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၆...
တဏွာကုန္ရာ နိဗၺာန္ကို ေတာင့္တလ်က္ မေမ့မေလ်ာ့ မထိုင္းမအဘဲ အၾကား အျမင္ {သုတ} ေအာက္ေမ့မႈ {သတိ} ရွိသည္ ျဖစ္၍ ပိုင္းျခား သိအပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသူ အရိယာမဂ္ျဖင့္ ျမဲျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးသူ သမၼပၸဓာန္ လုံ႔လရွိသူ ျဖစ္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၇...
ျခေသၤ့သည္ အသံတို႔ေၾကာင့္ မထိတ္လန္႔သကဲ့သို႔ အနိစၥ,စသည္တို႔ေၾကာင့္ မထိတ္လန္႔ဘဲ ေလသည္ ပိုက္ကြန္၌ မကပ္ၿငိသကဲ့သို႔ ခႏၶာစသည္တို႔၌ မကပ္ၿငိ ဘဲ ပဒုမၼာၾကာသည္ ေရျဖင့္ မလိမ္းက်ံ သကဲ့သို႔ ကိေလသာျဖင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၈...
အစြယ္ဟူေသာ အားရွိေသာ ျခေသၤ့မင္းသည္ သားေကာင္တို႔ကို ႏွိပ္စက္ လႊမ္းမိုး ၍ လွည့္လည္ သြားလာသကဲ့သို႔ ေ၀းေသာ ေက်ာင္းအိပ္ရာေနရာတို႔ကို မွီ၀ဲလ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၉...
တစ္ရံတစ္ခါ ဆန္႔က်င္ဘက္တို႔မွ လြတ္ေျမာက္ေသာ ခ်စ္ျခင္း {ေမတၱာ}ကို လည္း ေကာင္း၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ {ဥေပကၡာ}ကို လည္းေကာင္း၊ သနားမႈ {က႐ုဏာ}ကို လည္းေကာင္း၊ ၀မ္းေျမာက္မႈ {မုဒိတာ}ကို လည္းေကာင္း မွီ၀ဲလ်က္ အလံုးစံုေသာ ေလာကႏွင့္ မဆန္႔က်င္မူ၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၄၀...
တပ္စြန္းမႈ {ရာဂ} ကို လည္းေကာင္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} ကို လည္းေကာင္း၊ ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} ကို လည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔လ်က္ သံေယာဇဥ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ကာ အသက္ကုန္ဆံုးျခင္း၌ ထိတ္လန္႔မႈ မရွိသည္ျဖစ္၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၄၁...
ယခုအခါ အေဆြခင္ပြန္းတို႔သည္ ကိုယ္က်ဳိးကိုယ္စီးပြါးဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သာလွ်င္ ဆည္းကပ္ၾကကုန္၏၊ မွီ၀ဲၾကကုန္၏၊ ကိုယ္က်ဳိးကိုယ္စီးပြါးဟူေသာ အ ေၾကာင္းမရွိကုန္ဘဲ ဆည္းကပ္ မွီ၀ဲသူ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကို ရခဲကုန္၏၊ မစင္ၾကယ္ ေသာ လူတို႔သည္ ကိုယ္က်ဳိးကိုယ္စီးပြါးကိုသာ ျမင္ႏိုင္စြမ္းသည့္ ပညာရွိကုန္၏၊ (ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာသူတို႔မွ ၿငီးေငြ႕သည္ျဖစ္၍)ၾကံ့ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃ - ခဂၢ၀ိသာဏသုတ္၊ ဥရဂ၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္၊ ခုဒၵကပါဠိေတာ္။
၁...
ထုိအရွင္သည္ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔၌ ဒဏ္မထားမူ၍ ထုိသတၱ၀ါတို႔တြင္ တစ္ ေယာက္ေယာက္ကိုမွ်လည္း မညႇဥ္းဆဲဘဲ ပေစၥက ေဗာဓိဉာဏ္ကိုရ၏၊ ထုိပေစၥက ဗုဒၶါအသွ်င္သည္ သားသမီးကိုေသာ္လည္း အလိုမရွိေပ၊ အေပါင္း အေဖာ္ကို မူကား အဘယ္မွာ အလိုရွိပါေတာ့မည္နည္း၊ (ထို႔အတူ သူေတာ္ေကာင္းသည္) ၾကံ့ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂...
ေရာေႏွာစပ္ယွက္မႈ {သံသဂၢ}ျဖစ္ေနသူအား ခ်စ္ခင္မႈ {ေသၷဟ}ျဖစ္ရသည့္အျပင္ ခ်စ္ခင္မႈ {ေသၷဟ}သို႔ အစဥ္လိုက္ေသာ ဤဆင္းရဲအမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ရ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္ခင္မႈ {ေသၷဟ}ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အျပစ္ကို ဉာဏ္ျဖင့္ ႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ့ခ်ဳိ ပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃...
အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကို လည္းေကာင္း ခ်စ္ကြၽမ္း၀င္သူတို႔ကို လည္းေကာင္း အစဥ္ သနားသည္ျဖစ္၍ ထုိသူတို႔၌ ႏွစ္သက္ေႏွာင္ဖြဲ႔ေသာ စိတ္ရွိသူသည္ အက်ဳိးစီးပြါး အားလံုးကို ဆုတ္ယုတ္ေစ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံမႈ၌ ဤအက်ဳိး ဆုတ္ယုတ္မႈဟူေသာေဘးကို ဉာဏ္ျဖင့္႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ့ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္ တည္း က်င့္ရာ၏။
၄...
က်ယ္ျပန္႔ေသာ ၀ါး႐ံုႀကီးသည္ ၿငိယွက္႐ႈပ္ေထြးကာ တည္သကဲ့သို႔ သား သမီးတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ မယားတို႔၌ လည္းေကာင္း ငဲ့ကြက္မႈ ခ်စ္ျခင္း တဏွာသည္ ထုိ သားသမီးစသည္တို႔၌ ၿငိကပ္တြယ္တာ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၀ါး႐ံု၏အလယ္၌ ေပါက္ သစ္စ ျဖစ္ေသာ ၀ါးမွ်စ္စို႔သည္ မၿငိမတြယ္ တည္သကဲ့သို႔ ထို႔အတူ မၿငိကပ္ မတြယ္တာဘဲ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၅...
သားသမင္သည္ ေတာအရပ္၌ အေႏွာင္အဖြဲ႕ မရွိဘဲ သြားလိုရာရာ အရပ္သို႔ က်က္စားရန္ သြားႏိုင္သကဲ့သို႔ ပညာရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ (သူတစ္ပါးႏွင့္ မစပ္ ဘဲ) မိမိ အလိုဆႏၵအတုိင္း ျဖစ္ျခင္းကို ၾကည့္႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၆...
အေပါင္းအေဖာ္တို႔၏ အလယ္၌ တည္သူအား ထုိင္ေနရာ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ရပ္တည္ရာ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သြားရာ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လွည့္လည္ရာ ၌ေသာ္ လည္းေကာင္း (သူတစ္ပါးတို႔) အေတာင္းခံရ၏၊ (ထို႔ေၾကာင့္) သူတစ္ပါး တို႔ မမက္ေမာအပ္ေသာ မိမိအလိုဆႏၵအတုိင္း ျဖစ္ျခင္းကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၇...
အေပါင္းအေဖာ္တို႔၏ အလယ္၌ တည္သူအား ကစားျမဴးထူးျခင္းႏွင့္ (ကာမဂုဏ္) ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းသည္ ျဖစ္၏၊ သားသမီးတို႔၌လည္း က်ယ္ျပန္႔ မ်ားျပားေသာ ခ်စ္ျခင္း သည္ျဖစ္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္သူတို႔ႏွင့္ ေကြကြင္းျခင္းကို စက္ဆုပ္သည္ျဖစ္၍ ၾကံ့ခ်ဳိ ပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၈...
ဆိုးေကာင္း ယုတ္ျမတ္ရတတ္သမွ်ေသာ ပစၥည္းျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲကာ အရပ္ ေလးမ်က္ႏွာတို႔၌ ေမတၱာ ဘာ၀နာျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစလ်က္ ခ်မ္းသာစြာေနရသူ သတၱ၀ါ တို႔၌ ထိပါးမႈ မရွိသူျဖစ္သည့္အျပင္ အတြင္းအပ ေဘးရန္တို႔ကို သည္းခံႏိုင္သူ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း မရွိသူျဖစ္၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၉...
အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္းတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳိ႕ေသာ အိမ္ေနသူလူတို႔ကို လည္း ေကာင္း ခ်ီးေျမႇာက္ရန္ ခဲယဥ္း လွကုန္၏၊ ဤသို႔ သိေသာေၾကာင့္ သူတစ္ပါး သား သမီးတို႔၌ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ျဖစ္၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၀...
လုံ႔လ ၀ီရိယရွိသူသည္ လူ၏ အသြင္အျပင္တို႔ကို ပယ္ခ်၍ အရြက္ေႂကြက်ၿပီး ေသာ ပင္လယ္ကသစ္ပင္ကဲ့သို႔ လူ၌ျဖစ္ေသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၁...
ရင့္က်က္သည့္ ပညာရွိေသာ ေကာင္းစြာ ေနေလ့ရွိေသာ ၀ီရိယမေလ်ာ့ေသာ အတူတကြ က်င့္ဘက္ မိတ္ေဆြေကာင္းကို ရႏိုင္ခဲ့မူ ထုိမိတ္ေဆြေကာင္းႏွင့္ ၀မ္း ေျမာက္၀မ္းသာ သတိရွိသည္ျဖစ္၍ အတြင္းအပ ေဘးရန္ အားလံုးတို႔ကို လႊမ္းမိုး လ်က္ က်င့္ရာ၏။
၁၂...
ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိေသာ ေကာင္းစြာ ေနေလ့ရွိေသာ ၀ီရိယ မေလ်ာ့ေသာ အတူတကြ က်င့္ဘက္ မိတ္ေဆြေကာင္းကို မရခဲ့မူ မင္းသည္ မိမိေအာင္ႏိုင္ၿပီး ေသာ တုိင္းႏိုင္ငံကို ပယ္စြန္႔ကာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ေတာ၌ မာတဂၤမည္ေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ တစ္ေကာင္တည္း လွည့္လည္ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၃...
အေပါင္းအေဖာ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းကို အမွန္ပင္ ငါတို႔ ခ်ီးမြမ္းပါကုန္၏၊ သီလစသည္ တို႔ျဖင့္ မိမိထက္ျမတ္ေသာ အေပါင္းအေဖာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ မိမိႏွင့္တူေသာ အေပါင္းအေဖာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မွီ၀ဲ ေပါင္းသင္းထုိက္ကုန္၏၊ ဤသို႔ေသာ အေပါင္းအေဖာ္တို႔ကို မရခဲ့ေသာ္ အျပစ္ကင္းေသာ ေဘာဇဥ္ကို သံုးေဆာင္မွီ၀ဲ လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၄...
ေရႊပန္းတိမ္သည္သားသည္ ေကာင္းစြာ ျပဳလုပ္ၿပီးကုန္ေသာ လက္၌ ႏွစ္ဆင့္ ၀တ္ ထားေသာ ေရႊေရာင္ တလက္လက္ ထြက္ေသာ ေရႊလက္ေကာက္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိခိုက္ၾကသည္တို႔ကို ျမင္ရ၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၅...
အေဖာ္ႏွင့္တကြ ဤသို႔ စကားေျပာရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ အလြန္ ကပ္ၿငိစြဲ လမ္းျခင္းသည္ လည္းေကာင္း ငါ့အား ျဖစ္ခဲ့ရာ၏၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္မည့္ ဤသို႔ေသာ ေဘးကို ႐ႈဆင္ျခင္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၆...
ဆန္းၾကယ္ကုန္ သာယာဖြယ္ျဖစ္ကုန္ေသာ စိတ္ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္ ျဖစ္ကုန္ေသာ ကာမ ဂုဏ္တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ေသာ သေဘာအားျဖင့္ စိတ္ကို ေမႊေႏွာက္ေခ်ာက္ခ်ား တတ္ကုန္၏ဟု ကာမဂုဏ္တို႔၌ အျပစ္ကို ႐ႈျမင္ၿပီး၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္ တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၇...
ဤကာမဂုဏ္သည္ ေဘးရန္လည္း မည္၏၊ အိုင္းအမာလည္း မည္၏၊ ကပ္၍ ႏွိပ္စက္တတ္ေသာ ဥပဒၵေ၀ါလည္း မည္၏၊ အနာေရာဂါလည္း မည္၏၊ ေျငာင့္ တံသင္းလည္း မည္၏၊ ေဘးလည္းမည္၏ဟု ကာမဂုဏ္တို႔၌ ဤသို႔ေသာ ေဘးကို ႐ႈျမင္ၿပီး၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၈...
အေအးကို လည္းေကာင္း၊ အပူကို လည္းေကာင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္းကို လည္း ေကာင္း၊ မြတ္သိပ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေလ ေနပူကို လည္းေကာင္း၊ ျခင္ မွက္ ေႁမြ,ကင္း,သန္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း ဤအလံုးစံုတို႔ကို လႊမ္းမိုးႏွိမ္နင္း၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၁၉...
ေကာင္းေသာ လံုးရပ္သဏၭာန္ ၾကန္အင္ လကၡဏာရွိေသာ ပဒုမၼာၾကာ အဆင္းရွိ၍ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးသည္ ဆင္အေပါင္းတို႔ကို ေရွာင္ဖယ္စြန္႔ခြါလ်က္ ေတာ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္သေရြ႕ ေနသကဲ့သို႔ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၀...
အေပါင္းအေဖာ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္သူအား (၀င္စားဆဲ၌) ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္မႈ ေလာကီ သမာပတ္ကို ရႏိုင္ရာ၏ ဟူေသာ အေၾကာင္းမ်ဳိးသည္ အေၾကာင္းမွန္ မဟုတ္ႏိုင္၊ ဤသို႔လွ်င္ ေနမင္း၏ အေဆြျဖစ္ေတာ္မူေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ၏ စကား ေတာ္ကို (ဉာဏ္ျဖင့္) ဆင္ျခင္၍ (အေပါင္းအေဖာ္၌) ေမြ႕ေလ်ာ္မႈကို ပယ္ေဖ်ာက္ လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၁...
ငါသည္ မိစၧာအယူဟူေသာ ေျငာင့္တံသင္းတို႔ကို လြန္၍ ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ေသာတာပတၱိ မဂ္သို႔ ေရာက္ၿပီးသူ အထက္မဂ္သံုးပါးကို ရၿပီးသူျဖစ္၍ သူတစ္ပါးတို႔ သိေစအပ္ သည္ မဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပေစၥကေဗာဓိဉာဏ္ ရွိသူျဖစ္၏၊ (ထို႔ေၾကာင့္ ေဗာဓိဉာဏ္ကို) အလိုရွိသူသည္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၂...
အာဟာရ၌ ေလာ္လည္ျခင္း ကင္းသူ အံ့ၾသဖြယ္ျပဳျခင္းမွ ကင္းသူ မြတ္သိပ္ျခင္းမွ ကင္းသူ သူ႕ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္ျခင္းမွ ကင္းသူ၊ ေတြေ၀မႈ ဖန္ရည္ကို ထုတ္ႏုတ္ အပ္ၿပီးသူ ေလာက အားလံုး၌ တြယ္တာမႈ {တဏွာ} ကင္းသူျဖစ္၍ ၾကံ႕ခ်ဳိ ပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၃...
အက်ဳိးမဲ့ကို ျပတတ္ေသာ ကာယဒုစ႐ုိက္စသည့္ မညီမၫြတ္ရာ၌ သက္၀င္တတ္ ေသာ ကာမ၌ လိုက္စားေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ ေမ့ေလ်ာ့တတ္ေသာ ယုတ္ ညံ့ေသာ အေပါင္းအေဖာ္ကို ေရွာင္ရာ၏၊ မိမိအလိုအားျဖင့္ မမွီ၀ဲရာ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၄...
အၾကားအျမင္မ်ား၍ တရားကိုေဆာင္သူ ျမင့္ျမတ္ျပန္႔ေျပာ၍ ပဋိဘာန္ ဉာဏ္ အျမင္ ရွိသူ မိတ္ေဆြကို မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ရာ၏၊ အက်ဳိးစီးပြါးတို႔ကို သိ၍ ယံုမွားျခင္း ကို ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၅...
ေလာက၌ ျမဴးထူးျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ကာမ ခ်မ္းသာကို လည္းေကာင္း တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္၏ဟု မယူမူ၍ ငဲ့ကြက္ျခင္း မရွိဘဲ အတင့္အတယ္ျပဳျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ကာ အမွန္စကားကို ေျပာဆိုလ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၆...
သားသမီးကို လည္းေကာင္း၊ မယားကို လည္းေကာင္း၊ အဖကို လည္းေကာင္း၊ အမိကို လည္းေကာင္း၊ ဥစၥာတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံတို႔ကို လည္း ေကာင္း၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအေဖာ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ မိမိ မိမိတို႔၏ အပိုင္း အျခားအလိုက္ တည္ကုန္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔ကို လည္းေကာင္း စြန္႔ပစ္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၇...
ဤကာမဂုဏ္သည္ သတၱ၀ါတို႔ ၿငိတြယ္ရာျဖစ္၏၊ ဤကာမဂုဏ္၌ ခ်မ္းသာျခင္း သည္ နည္းပါး၏၊ ဤကာမဂုဏ္၌ သာယာဖြယ္ မရွိ၊ ဆင္းရဲမ်ား၏၊ ဤကာမဂုဏ္ သည္ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ႏွင့္တူ၏ဟုသိ၍ ပညာရွိေသာသူသည္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္ တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၈...
ေရ၌ က်က္စားေသာ ငါးသည္ ပိုက္ကြန္ကို ျဖတ္ေတာက္၍ မကပ္မၿငိသြား သကဲ့ သို႔ သံေယာဇဥ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ တို႔ကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ေတာက္ၿပီးလွ်င္ မီးသည္ ေလာင္ကြၽမ္းၿပီးရာ အရပ္သို႔ ျပန္လွည့္မလာ သကဲ့သို႔ (ကာမဂုဏ္ေတာသို႔ ျပန္ မလွည့္မူ၍) ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၂၉...
ေအာက္သို႔ မ်က္လႊာခ်သည္ျဖစ္၍ ေျခေထာက္မလွ်ပ္ေပၚဘဲ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ဣေႁႏၵ ေစာင့္စည္းေသာ စိတ္ရွိသျဖင့္ ကိေလသာမိုးလည္း မစိုစြတ္ ကိေလသာမီး လည္း မေလာင္ၿမိဳက္မူ၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၀...
လူ႕အသြင္အျပင္တို႔ကို ပယ္စြန္႔၍ အိမ္မွ ထြက္ၿပီးလွ်င္ ေကာင္းစြာ ဖံုးလႊမ္းထား ေသာ အရြက္ရွိေသာ ပင္လယ္ ကသစ္ပင္ကဲ့သို႔ ဖန္ရည္ဆိုး အ၀တ္ သကၤန္းတို႔ကို ၀တ္႐ံုဖံုးလႊမ္းလ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၁...
ရသာ႐ံုတို႔၌လည္း တပ္မက္ေမာျခင္းကို မျပဳ လွ်ပ္ေပၚေသာ တဏွာလည္း မရွိ သူတစ္ပါးတို႔ ေမြးျမဴမႈကိုလည္း မခံယူဘဲ အိမ္စဥ္အတိုင္း ဆြမ္းခံ လွည့္လည္ လ်က္ အမ်ဳိးတိုင္း အမ်ဳိးတိုင္း၌ ကပ္ၿငိေႏွာင္ဖြဲ႕ေသာ စိတ္မရွိမူ၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၂...
စိတ္၏ အပိတ္အပင္ နီ၀ရဏငါးပါးတို႔ကို ပယ္၍ အလံုးစံုေသာ ညစ္ညဴးေၾကာင္း တို႔ကို ႏုတ္ပယ္လ်က္ မိစၧာဒိ႒ိကို မမွီဘဲ ခ်စ္ျခင္း တဏွာဟူေသာ သိေနဟႏွင့္ အမ်က္ေဒါသကို ျဖတ္ေတာက္ၿပီးလွ်င္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၃...
ခ်မ္းသာ {သုခ}ကို လည္းေကာင္း၊ ဆင္းရဲ {ဒုကၡ}ကို လည္းေကာင္း၊ ၀မ္းေျမာက္ ျခင္း {ေသာမနႆ}ကို လည္းေကာင္း၊ ႏွလံုးမသာျခင္း {ေဒါမနႆ}ကို လည္း ေကာင္း ေရွးအဖို႔ (ဥပစာရ)၌ ပင္လွ်င္ စြန္႔ပစ္ပယ္ရွား ေက်ာခိုင္းထားလ်က္ အထူး သျဖင့္ စင္ၾကယ္၍ ၿငိမ္သက္တည္ၾကည္ေသာ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာကို ရၿပီး လွ်င္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၄...
နိဗၺာန္ဟူေသာ ျမတ္ေသာ အက်ဳိးသို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ ထက္သန္ေသာ လုံ႔လ မဆုတ္ နစ္ေသာ စိတ္မပ်င္းရိေသာ ျဖစ္ျခင္း ျမဲျမံေသာ ၀ီရိယရွိသည္ ျဖစ္၍ ကိုယ္အား ဉာဏ္အားႏွင့္ ျပည့္စံုလ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၅...
တစ္ေယာက္တည္း ကိန္းေအာင္းျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ စ်ာန္ကို လည္းေကာင္း မကင္းဆိတ္ေစမူ၍ ခႏၶာငါးပါးတရားတို႔၌ အစဥ္တစိုက္လိုက္ေသာ ၀ိပႆနာ အက်င့္ကို အျမဲက်င့္သည္ျဖစ္၍ ဘ၀တို႔၌ အျပစ္ကို ဆင္ျခင္ သံုးသပ္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိ ပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၆...
တဏွာကုန္ရာ နိဗၺာန္ကို ေတာင့္တလ်က္ မေမ့မေလ်ာ့ မထိုင္းမအဘဲ အၾကား အျမင္ {သုတ} ေအာက္ေမ့မႈ {သတိ} ရွိသည္ ျဖစ္၍ ပိုင္းျခား သိအပ္ၿပီးေသာ တရားရွိသူ အရိယာမဂ္ျဖင့္ ျမဲျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီးသူ သမၼပၸဓာန္ လုံ႔လရွိသူ ျဖစ္လ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၇...
ျခေသၤ့သည္ အသံတို႔ေၾကာင့္ မထိတ္လန္႔သကဲ့သို႔ အနိစၥ,စသည္တို႔ေၾကာင့္ မထိတ္လန္႔ဘဲ ေလသည္ ပိုက္ကြန္၌ မကပ္ၿငိသကဲ့သို႔ ခႏၶာစသည္တို႔၌ မကပ္ၿငိ ဘဲ ပဒုမၼာၾကာသည္ ေရျဖင့္ မလိမ္းက်ံ သကဲ့သို႔ ကိေလသာျဖင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၈...
အစြယ္ဟူေသာ အားရွိေသာ ျခေသၤ့မင္းသည္ သားေကာင္တို႔ကို ႏွိပ္စက္ လႊမ္းမိုး ၍ လွည့္လည္ သြားလာသကဲ့သို႔ ေ၀းေသာ ေက်ာင္းအိပ္ရာေနရာတို႔ကို မွီ၀ဲလ်က္ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃၉...
တစ္ရံတစ္ခါ ဆန္႔က်င္ဘက္တို႔မွ လြတ္ေျမာက္ေသာ ခ်စ္ျခင္း {ေမတၱာ}ကို လည္း ေကာင္း၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ {ဥေပကၡာ}ကို လည္းေကာင္း၊ သနားမႈ {က႐ုဏာ}ကို လည္းေကာင္း၊ ၀မ္းေျမာက္မႈ {မုဒိတာ}ကို လည္းေကာင္း မွီ၀ဲလ်က္ အလံုးစံုေသာ ေလာကႏွင့္ မဆန္႔က်င္မူ၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၄၀...
တပ္စြန္းမႈ {ရာဂ} ကို လည္းေကာင္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ {ေဒါသ} ကို လည္းေကာင္း၊ ေတြေ၀မႈ {ေမာဟ} ကို လည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔လ်က္ သံေယာဇဥ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕ တို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ကာ အသက္ကုန္ဆံုးျခင္း၌ ထိတ္လန္႔မႈ မရွိသည္ျဖစ္၍ ၾကံ႕ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၄၁...
ယခုအခါ အေဆြခင္ပြန္းတို႔သည္ ကိုယ္က်ဳိးကိုယ္စီးပြါးဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ သာလွ်င္ ဆည္းကပ္ၾကကုန္၏၊ မွီ၀ဲၾကကုန္၏၊ ကိုယ္က်ဳိးကိုယ္စီးပြါးဟူေသာ အ ေၾကာင္းမရွိကုန္ဘဲ ဆည္းကပ္ မွီ၀ဲသူ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကို ရခဲကုန္၏၊ မစင္ၾကယ္ ေသာ လူတို႔သည္ ကိုယ္က်ဳိးကိုယ္စီးပြါးကိုသာ ျမင္ႏိုင္စြမ္းသည့္ ပညာရွိကုန္၏၊ (ထိုသို႔ သေဘာရွိေသာသူတို႔မွ ၿငီးေငြ႕သည္ျဖစ္၍)ၾကံ့ခ်ဳိပမာ တစ္ေယာက္တည္း က်င့္ရာ၏။
၃ - ခဂၢ၀ိသာဏသုတ္၊ ဥရဂ၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္၊ ခုဒၵကပါဠိေတာ္။
