ဇရာသုတ္-
လူတို႔၏ ဤအသက္သည္ နည္းငယ္ တိုေတာင္းလွေလစြ၊ အႏွစ္တစ္ရာ အတြင္း၌ ေသာ္လည္း ေသတတ္၏၊ အႏွစ္တစ္ရာကို လြန္၍ အသက္ရွင္ေစကာမူ အိုမင္း ရင့္ေရာ္၍ေသာ္လည္း ေသတတ္၏။ (၁)
လူတို႔သည္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ၀တၳဳေၾကာင့္ စိုးရိမ္ပူေဆြးၾကကုန္၏၊ မွန္၏-အျမဲထာ၀ရ သိမ္းဆည္းထားႏိုင္ေသာ ပစၥည္း ၀တၳဳတို႔မည္သည္ မရွိၾကကုန္၊ ဤသို႔ အျမဲ ထာ၀ရသိမ္းဆည္း မထားႏိုင္ျခင္းသည္ (ေလာက၌) ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ ေနေသာ ေကြကြင္း ပ်က္စီးျခင္းပင္တည္းဟု ျမင္၍ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူတို႔ ေဘာင္၌ မေနရာ။ (၂)
ေယာက်္ားသည္ အၾကင္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ၀တၳဳပစၥည္းကို ဤဥစၥာကား ငါ့ဥစၥာတည္းဟု မွတ္ထင္၏၊ ထိုဥစၥာရွင္ ေယာက်္ား ေသေသာအခါ ထိုျမတ္ႏိုးဖြယ္ ၀တၳဳပစၥည္းကို ပယ္စြန္႔သြားရ၏၊ (ရတနာသံုးပါးကို) ျမတ္ႏိုးေသာ ပညာရွိသည္ ဤအေၾကာင္းကို လည္း သိ၍ ငါ့ဟာ ဟု စြဲလမ္းအပ္ေသာ ၀တၳဳ၌ မၫြတ္ကိုင္းရာ။ (၃)
ေယာက်္ားသည္ အိပ္မက္ထဲ၌ ေတြ႕ဆံုၾကံဳႀကိဳက္ေသာ သူကို ႏိုးေသာအခါ မေတြ႕ျမင္ရေတာ့ သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြား ကြယ္လြန္ေလၿပီးေသာ သူကို မေတြ႕ျမင္ရေတာ့ေပ။ (၄)
အၾကင္သူတို႔၏ ဦးျဖဴ ဦးမည္းစေသာ ဤအမည္ကို ေခၚေ၀ၚေျပာဆိုရာ၏၊ ထိုသူတို႔ကို ျမင္လည္းျမင္ရ ၾကားလည္းၾကားရကုန္၏၊ ထိုသတၱ၀ါကြယ္လြန္သည္ ရွိေသာ္မွည့္ေခၚထားေသာ ဦးျဖဴ ဦးမည္းစေသာ အမည္မွ်သာ ႂကြင္းက်န္ ရစ္ေတာ့၏။ (၅)
ျမတ္ႏိုးဖြယ္၀တၳဳ၌ မက္ေမာ တြယ္တာသူတို႔သည္ စိုးရိမ္ပူေဆြး ငိုေႂကြးမႈ ၀န္တိုမႈကို မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ၾကကုန္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘးမရွိရာ (နိဗၺာန္)ကို ျမင္ကုန္ ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ သိမ္းဆည္းမႈကို စြန္႔လႊတ္၍ က်င့္ၾကကုန္ၿပီ။(၆)
ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ ေနရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ (ျမတ္ႏိုးဖြယ္အာ႐ံုမွ) တြန္႔ ဆုတ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ က်င့္ေသာ ရဟန္း၏ ထိုအက်င့္ကို ညီၫြတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အက်င့္ဟူ၍ ဆိုၾကကုန္၏၊ ယင္းသို႔ က်င့္ေသာ ရဟန္းသည္ မိမိကိုယ္ကို သံုးဆယ့္တစ္ဘံု၌ မျမင္ေစေတာ့ေပ။ (၇)
တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ မမွီေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ အတြင္းအပ တရားအား လံုးတို႔၌ ခ်စ္ျခင္းကိုလည္းမျပဳ၊ မုန္းျခင္းကိုလည္းမျပဳ၊ ၾကာဖက္၌ ေရသည္ မကပ္ၿငိသကဲ့ သို႔ ထိုရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၌ ငိုေႂကြးမႈ ၀န္တိုမႈသည္ မကပ္ၿငိႏိုင္။ (၈)
ၾကာဖက္၌ ေရေပါက္သည္ မကပ္ၿငိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ပဒုမၼာၾကာ၌ ေရသည္ မကပ္ၿငိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ ျမင္ရေသာ ႐ူပါ႐ံု ၾကားရေသာ သဒၵါ႐ံု ေရာက္ရေသာ ဂႏၶ ရသ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံု၌ မကပ္ၿငိေတာ့ေပ။ (၉)
ကိေလသာကို ခါတြက္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ ျမင္ရေသာ ႐ူပါ႐ံု ၾကားရေသာ သဒၵါ႐ံု ေရာက္ရေသာ ဂႏၶ ရသ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုတို႔၌ ထိုတဏွာ မာန ဒိ႒ိျဖင့္ မစြဲလမ္း မမွတ္ထင္၊ တစ္ပါးေသာ အက်င့္ျဖင့္ စင္ၾကယ္ျခင္းကို အလိုမရွိ၊ ထိုရဟႏၲာသည္ (ဗာလပုထုဇဥ္ကဲ့သို႔) တပ္ႏွစ္သက္တတ္သူလည္း မဟုတ္၊ (ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ ေသကၡတို႔ကဲ့သို႔) တပ္ႏွစ္သက္ျခင္း ကင္းဆဲလည္း မဟုတ္၊ (တပ္ႏွစ္သက္ျခင္း ကင္းၿပီးသူ ျဖစ္၏)။ (၁၀)
၆ - ဇရာသုတ္၊ အ႒က၀ဂ္၊ သတၱကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။ 811 - 820
လူတို႔၏ ဤအသက္သည္ နည္းငယ္ တိုေတာင္းလွေလစြ၊ အႏွစ္တစ္ရာ အတြင္း၌ ေသာ္လည္း ေသတတ္၏၊ အႏွစ္တစ္ရာကို လြန္၍ အသက္ရွင္ေစကာမူ အိုမင္း ရင့္ေရာ္၍ေသာ္လည္း ေသတတ္၏။ (၁)
လူတို႔သည္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ၀တၳဳေၾကာင့္ စိုးရိမ္ပူေဆြးၾကကုန္၏၊ မွန္၏-အျမဲထာ၀ရ သိမ္းဆည္းထားႏိုင္ေသာ ပစၥည္း ၀တၳဳတို႔မည္သည္ မရွိၾကကုန္၊ ဤသို႔ အျမဲ ထာ၀ရသိမ္းဆည္း မထားႏိုင္ျခင္းသည္ (ေလာက၌) ထင္ရွားျဖစ္ေပၚ ေနေသာ ေကြကြင္း ပ်က္စီးျခင္းပင္တည္းဟု ျမင္၍ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူတို႔ ေဘာင္၌ မေနရာ။ (၂)
ေယာက်္ားသည္ အၾကင္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ၀တၳဳပစၥည္းကို ဤဥစၥာကား ငါ့ဥစၥာတည္းဟု မွတ္ထင္၏၊ ထိုဥစၥာရွင္ ေယာက်္ား ေသေသာအခါ ထိုျမတ္ႏိုးဖြယ္ ၀တၳဳပစၥည္းကို ပယ္စြန္႔သြားရ၏၊ (ရတနာသံုးပါးကို) ျမတ္ႏိုးေသာ ပညာရွိသည္ ဤအေၾကာင္းကို လည္း သိ၍ ငါ့ဟာ ဟု စြဲလမ္းအပ္ေသာ ၀တၳဳ၌ မၫြတ္ကိုင္းရာ။ (၃)
ေယာက်္ားသည္ အိပ္မက္ထဲ၌ ေတြ႕ဆံုၾကံဳႀကိဳက္ေသာ သူကို ႏိုးေသာအခါ မေတြ႕ျမင္ရေတာ့ သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြား ကြယ္လြန္ေလၿပီးေသာ သူကို မေတြ႕ျမင္ရေတာ့ေပ။ (၄)
အၾကင္သူတို႔၏ ဦးျဖဴ ဦးမည္းစေသာ ဤအမည္ကို ေခၚေ၀ၚေျပာဆိုရာ၏၊ ထိုသူတို႔ကို ျမင္လည္းျမင္ရ ၾကားလည္းၾကားရကုန္၏၊ ထိုသတၱ၀ါကြယ္လြန္သည္ ရွိေသာ္မွည့္ေခၚထားေသာ ဦးျဖဴ ဦးမည္းစေသာ အမည္မွ်သာ ႂကြင္းက်န္ ရစ္ေတာ့၏။ (၅)
ျမတ္ႏိုးဖြယ္၀တၳဳ၌ မက္ေမာ တြယ္တာသူတို႔သည္ စိုးရိမ္ပူေဆြး ငိုေႂကြးမႈ ၀န္တိုမႈကို မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ၾကကုန္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘးမရွိရာ (နိဗၺာန္)ကို ျမင္ကုန္ ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ သိမ္းဆည္းမႈကို စြန္႔လႊတ္၍ က်င့္ၾကကုန္ၿပီ။(၆)
ဆိတ္ၿငိမ္ေသာ ေနရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ (ျမတ္ႏိုးဖြယ္အာ႐ံုမွ) တြန္႔ ဆုတ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ က်င့္ေသာ ရဟန္း၏ ထိုအက်င့္ကို ညီၫြတ္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အက်င့္ဟူ၍ ဆိုၾကကုန္၏၊ ယင္းသို႔ က်င့္ေသာ ရဟန္းသည္ မိမိကိုယ္ကို သံုးဆယ့္တစ္ဘံု၌ မျမင္ေစေတာ့ေပ။ (၇)
တဏွာဒိ႒ိတို႔ျဖင့္ မမွီေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ အတြင္းအပ တရားအား လံုးတို႔၌ ခ်စ္ျခင္းကိုလည္းမျပဳ၊ မုန္းျခင္းကိုလည္းမျပဳ၊ ၾကာဖက္၌ ေရသည္ မကပ္ၿငိသကဲ့ သို႔ ထိုရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၌ ငိုေႂကြးမႈ ၀န္တိုမႈသည္ မကပ္ၿငိႏိုင္။ (၈)
ၾကာဖက္၌ ေရေပါက္သည္ မကပ္ၿငိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ပဒုမၼာၾကာ၌ ေရသည္ မကပ္ၿငိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ ျမင္ရေသာ ႐ူပါ႐ံု ၾကားရေသာ သဒၵါ႐ံု ေရာက္ရေသာ ဂႏၶ ရသ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံု၌ မကပ္ၿငိေတာ့ေပ။ (၉)
ကိေလသာကို ခါတြက္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ ျမင္ရေသာ ႐ူပါ႐ံု ၾကားရေသာ သဒၵါ႐ံု ေရာက္ရေသာ ဂႏၶ ရသ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုတို႔၌ ထိုတဏွာ မာန ဒိ႒ိျဖင့္ မစြဲလမ္း မမွတ္ထင္၊ တစ္ပါးေသာ အက်င့္ျဖင့္ စင္ၾကယ္ျခင္းကို အလိုမရွိ၊ ထိုရဟႏၲာသည္ (ဗာလပုထုဇဥ္ကဲ့သို႔) တပ္ႏွစ္သက္တတ္သူလည္း မဟုတ္၊ (ကလ်ာဏ ပုထုဇဥ္ ေသကၡတို႔ကဲ့သို႔) တပ္ႏွစ္သက္ျခင္း ကင္းဆဲလည္း မဟုတ္၊ (တပ္ႏွစ္သက္ျခင္း ကင္းၿပီးသူ ျဖစ္၏)။ (၁၀)
၆ - ဇရာသုတ္၊ အ႒က၀ဂ္၊ သတၱကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။ 811 - 820
