ပဌမ သမယသုတ္-

ရဟန္းေတာ္မ်ားထံ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ အခ်ိန္အခါ

ပဌမ သမယသုတ္-

ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိးၿပီးလွ်င္
တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား -

{{အသွ်င္ဘုရား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ အခါတုိ႔သည္ အဘယ္မွ် ရွိပါကုန္ သနည္း}} ဟု ေလွ်ာက္၏။

ရဟန္း စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ အခါတုိ႔သည္ ဤေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔တည္း။

အဘယ္ ေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔နည္းဟူမူ-

၁...
ရဟန္းတုိ႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္တုိ႔ကုိ စြဲမက္မႈ {ကာမရာဂ} ထႂကြ ေသာင္းက်န္း၍ ကာမ ရာဂ ႏွိပ္စက္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနလ်က္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကာမ ရာဂမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိေသာအခါ၌ စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိအပ္၏။
{{ငါ့သွ်င္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ကာမဂုဏ္တုိ႔ကုိ စြဲမက္မႈ {ကာမရာဂ} ထႂကြ ေသာင္း က်န္း၍ ကာမ ရာဂ ႏွိပ္စက္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနရပါ၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကာမ ရာဂမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိပါ၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား ကာမ ရာဂကုိ ပယ္ရန္ တရားေဟာေတာ္မူပါ}} ဟု (ေျပာဆုိအပ္၏)။

ထုိရဟန္းအား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္တုိ႔ကုိ စြဲမက္မႈ {ကာမ ရာဂ} ကုိ ပယ္ရန္ တရားေဟာ၏။

ရဟန္း ဤသည္ကား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ ပဌမအခါပင္တည္း။

၂...
ရဟန္း ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ပ်က္စီးေစလုိမႈ {ဗ်ာပါဒ} ထႂကြ ေသာင္းက်န္း၍ ဗ်ာပါဒ ႏွိပ္စက္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနလ်က္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဗ်ာပါဒမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိေသာ အခါ၌ စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိအပ္၏-
{{ငါ့သွ်င္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ပ်က္စီးေစလုိမႈ {ဗ်ာပါဒ} ထႂကြ ေသာင္းက်န္း၍ ဗ်ာပါဒ ႏွိပ္စက္ေသာစိတ္ျဖင့္ ေနရပါ၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဗ်ာပါဒမွ ထြက္ေျမာက္ ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိပါ၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဗ်ာပါဒကုိ ပယ္ရန္ တရား ေဟာေတာ္မူပါ}} ဟု (ေျပာဆုိအပ္၏)။

ထုိရဟန္းအား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသည္ ပ်က္စီးေစလုိမႈ {ဗ်ာပါဒ} ကုိ ပယ္ရန္ တရား ေဟာ၏။

ရဟန္း ဤသည္ကား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ ဒုတိယ အခါပင္တည္း။

၃...
ရဟန္း ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ေလးလံ ထုိင္းမႈိင္းမႈ {ထိနမိဒၶ} ထႂကြ ေသာင္းက်န္း၍ ထိနမိဒၶ ႏွိပ္စက္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနလ်က္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ထိနမိဒၶမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိေသာ အခါ၌ စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိအပ္၏-
{{ငါ့သွ်င္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ေလးလံ ထုိင္းမႈိင္းမႈ {ထိနမိဒၶ} ထႂကြ ေသာင္းက်န္း၍ ထိနမိဒၶ ႏွိပ္စက္ေသာစိတ္ျဖင့့္္ ေနရပါ၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ထိနမိဒၶမွ ထြက္ ေျမာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာမသိပါ၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား ထိနမိဒၶကုိ ပယ္ရန္ တရား ေဟာေတာ္မူပါ}} ဟု (ေျပာဆုိအပ္၏)။

ထုိရဟန္းအား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသည္ ေလးလံ ထုိင္းမႈိင္းမႈ {ထိနမိဒၶ} ကုိ ပယ္ရန္ တရားေဟာ၏။

ရဟန္း ဤသည္ကား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ တတိယ အခါပင္တည္း။

၄...
ရဟန္း ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ပ်ံ႕လြင့္မႈ ေနာင္တပူပန္မႈ {ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ} ထႂကြေသာင္းက်န္း၍ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ ႏွိပ္စက္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနလ်က္ ျဖစ္ေပၚ လာေသာ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိေသာအခါ၌ စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိအပ္၏-{{ငါ့သွ်င္ အကြၽႏု္ပ္သည္ ပ်ံ႕လြင့္မႈ ေနာင္တပူပန္မႈ {ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ} ထႂကြ ေသာင္းက်န္း၍ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥၶ ႏွိပ္စက္ေသာ စိတ္ျဖင့့့္္္ ေနရပါ၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိပါ၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥကုိ ပယ္ရန္ တရား ေဟာေတာ္မူပါ}} ဟု (ေျပာဆုိအပ္၏)။

ထုိရဟန္းအား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသည္ ပ်ံ႕လြင့္မႈ ေနာင္တ ပူပန္မႈ {ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ} ကုိပယ္ရန္ တရားေဟာ၏။

ရဟန္း ဤသည္ကား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ စတုတၳ အခါပင္တည္း။

၅...
ရဟန္း ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ မေ၀ခြဲႏုိင္မႈ {၀ိစိကိစၦာ} ထႂကြ ေသာင္းက်န္း၍ ၀ိစိကိစၧာႏွိပ္စက္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနလ်က္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ၀ိစိကိစၧာမွ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိေသာ အခါ၌ စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိအပ္၏-
{{ငါ့သွ်င္ အကြၽႏု္ပ္သည္ မေ၀ခြဲႏုိင္မႈ {၀ိစိကိစၦာ} ထႂကြ ေသာင္းက်န္း၍ ၀ိစိကိစၦာ ႏွိပ္စက္ေသာစိတ္ျဖင့္ ေနရပါ၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ၀ိစိကိစၧာမွ ထြက္ေျမာက္ ေၾကာင္းကုိလည္း ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိပါ၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား ၀ိစိကိစၧာကုိ ပယ္ရန္ တရား ေဟာေတာ္မူပါ}} ဟု(ေျပာဆုိအပ္၏)။

ထုိရဟန္းအား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသည္ မေ၀ခြဲႏုိင္မႈ {၀ိစိကိစၧာ} ကုိ ပယ္ရန္ တရားေဟာ၏။

ရဟန္း ဤသည္ကား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေမွ်ာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ ပဥၥမ အခါပင္တည္း။

၆...
ရဟန္း ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ အၾကင္ အာ႐ံုနိမိတ္ကုိ အစြဲျပဳ၍ အၾကင္ အာ႐ံုနိမိတ္ကုိ ႏွလံုးသြင္းေသာ ရဟန္းအား အႏၲရာယ္ မရွိသျဖင့္ အာသေ၀ါ တရား ကုန္ခန္း၏၊ ထုိအာ႐ံု နိမိတ္ကုိ မသိေသာ အခါ၌ စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဤသုိ႔ ေျပာဆုိအပ္၏- {{ငါ့သွ်င္ အကြၽႏု္ပ္သည္ အၾကင္ အာ႐ံုနိမိတ္ကုိ အစြဲျပဳ၍ အၾကင္ အာ႐ံုနိမိတ္ကုိ ႏွလံုးသြင္း
သူအား အႏၲရာယ္ မရွိသျဖင့္ အာသေ၀ါ တရား ကုန္ခန္း၏၊ ထုိအာ႐ံု နိမိတ္ကုိ မသိပါ၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အကြၽႏု္ပ္အား အာသေ၀ါ တရားကုိ ကုန္ခန္းရန္ တရား ေဟာေတာ္မူပါ}} ဟု (ေျပာဆုိအပ္၏)။

ထုိရဟန္းအား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းသည္ အာသေ၀ါ တရားတုိ႔ ကုန္ခန္းရန္ တရားေဟာ၏။

ရဟန္း ဤသည္ကား စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ ဆ႒မ အခါပင္တည္း။

ရဟန္း စိတ္ႏွလံုးကုိ ပြါးေစတတ္ေသာ ရဟန္းအား ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ရန္ အခါတုိ႔သည္ ဤေျခာက္မ်ဳိးတုိ႔တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

၇ - ပဌမ သမယသုတ္၊ အႏုတၱရိယ၀ဂ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။