ဒုတိယ ေလာကဓမၼသုတ္
ရဟန္းတို႔ ...
ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊
ေလာကသည္လည္း ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏။
အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ ...
၁။ လာဘ္ရမႈ၊
၂။ လာဘ္မရမႈ၊
၃။ အျခံအရံရွိမႈ၊
၄။ အျခံအရံမရွိမႈ၊
၅။ ကဲ့ရဲ႕မႈ၊
၆။ ခ်ီးမြမ္းမႈ၊
၇။ ခ်မ္းသာမႈ၊
၈။ ဆင္းရဲမႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊
ေလာကသည္လည္း ဤေလာကဓံတရားရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား ...
ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အားလည္း ...
ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ထုိသို႔ျဖစ္ရာ၌ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္ႏွင့္ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ အဘယ္သို႔ ထူးသနည္း၊ အဘယ္သို႔ အားထုတ္မႈ လြန္ကဲ သနည္း၊ အဘယ္သို႔ ျပဳမူပံုထူး သနည္း ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တို႔အား တရားေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားလွ်င္ အရင္းခံ ရွိပါကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားလွ်င္ ေရွ႕ေဆာင္ၫႊန္ျပသူ ရွိပါကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရား လွ်င္ မွီခုိရာ ရွိပါကုန္၏၊
အသွ်င္ဘုရားေတာင္းပန္ပါ၏၊
ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ ထုိစကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာလွ်င္ေဟာၾကားေတာ္မူပါေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဟာၾကားေတာ္မူခ်က္ကုိ နာၾကားၾကရသည္ရွိေသာ္ ရဟန္းတို႔သည္ ေဆာင္ရြက္ မွတ္သားၾကပါလိမ့္မည္ ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သို႔ျဖစ္လွ်င္ နာၾကားၾကကုန္ေလာ့၊
ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းၾကကုန္ေလာ့၊ ေဟာေပအံ့ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊
{{အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ}}ဟု ထုိရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကုိ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏ -
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား လာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္၏၊ ထုိပုထုဇဥ္သည္ {{ငါ့အားလာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထုိလာဘ္ရမႈသည္ကား အျမဲ မရွိ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏}} ဟု မဆင္ျခင္၊ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ မသိ။ လာဘ္မရမႈသည္ ျဖစ္၏။ပ။ အျခံအရံ ရွိမႈသည္ ျဖစ္၏။ အျခံအရံ မရွိမႈသည္ ျဖစ္၏။ ကဲ့ရဲ႕မႈသည္ ျဖစ္၏။ ခ်ီးမြမ္းမႈသည္ ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာမႈသည္ ျဖစ္၏။ ဆင္းရဲမႈသည္ ျဖစ္၏။ ထုိပုထုဇဥ္သည္ {{ငါ့အား ဆင္းရဲမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထုိဆင္းရဲမႈသည္ကား အျမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာသေဘာ ရွိ၏}} ဟု ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိ။
ထုိပုထုဇဥ္အား ...
လာဘ္ရမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
လာဘ္ မရမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ မရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ကဲ့ရဲ႕မႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ခ်မ္းသာမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ဆင္းရဲမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ထုိပုထုဇဥ္သည္
လာဘ္ရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏၊
လာဘ္မရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏၊
အျခံအရံရွိမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏၊
အျခံအရံ မရွိမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏၊
ခ်ီးမြမ္းမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏၊
ကဲ့ရဲ႕မႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏၊
ခ်မ္းသာမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏၊
ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္သည္ ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏၊
ထုိပုထုဇဥ္သည္ ဤသို႔ ၀မ္းေျမာက္မႈ ၀မ္းနည္းမႈသို႔ ေရာက္သည္ျဖစ္၍ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း အုိျခင္း ေသျခင္း စုိးရိမ္ျခင္း ငုိေၾကြးျခင္း ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာယာျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ မလြတ္ႏုိင္၊ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ မလြတ္ႏုိင္ ဟု ငါဆုိ၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အားလည္း လာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္၏၊ ထုိအရိယာ တပည့္သည္ {{ငါ့အား ဤလာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထုိလာဘ္ ရမႈသည္ကား အျမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏၊ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ သိ၏။ လာဘ္မရမႈသည္ ျဖစ္၏။ပ။ အျခံအရံ ရွိမႈသည္ ျဖစ္၏။ အျခံအရံ မရွိမႈသည္ ျဖစ္၏။ ကဲ့ရဲ႕မႈသည္ ျဖစ္၏။ ခ်ီးမြမ္းမႈသည္ ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာမႈသည္ ျဖစ္၏။ ဆင္းရဲမႈသည္ျဖစ္၏။ ထုိအရိယာတပည့္သည္ {{ငါ့အား ဤဆင္းရဲမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထုိဆင္းရဲမႈသည္ကား အျမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖာက္ျပန္ တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏၊ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ သိ၏။
ထုိအရိယာ တပည့္အား ...
လာဘ္ရမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
လာဘ္မရမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
အျခံအရံ ရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
အျခံအရံ မရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ကဲ့ရဲ႕မႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ခ်မ္းသာမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ဆင္းရဲမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ...
လာဘ္ရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမေျမာက္၊
လာဘ္မရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမနည္း၊
အျခံအရံရွိမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမေျမာက္၊
အျခံအရံ မရွိမႈျဖစ္သည္ ရွိေသာ္ ၀မ္းမနည္း၊
ခ်ီးမြမ္းမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမေျမာက္၊
ကဲ့ရဲ႕မႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမနည္း၊
ခ်မ္းသာမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမေျမာက္၊
ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမနည္း၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ ၀မ္းေျမာက္မႈ ၀မ္းနည္းမႈကုိ ပယ္ႏုိင္သည္ ျဖစ္၍ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အုိျခင္း ေသျခင္း စုိးရိမ္ျခင္း ငုိေႂကြးျခင္း ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုး မသာယာျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္ ေျမာက္၏ဟု ငါဆုိ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္သာလွ်င္ အၾကားအျမင္ ရွိေသာ အရိယာတပည့္၏ အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ ထူးေသာ အေၾကာင္းတည္း၊ လြန္ကဲေသာ အားထုတ္မႈတည္း၊ ထူးေသာ ျပဳမူပံုတည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
လာဘ္ရမႈသည္လည္းေကာင္း၊
လာဘ္မရမႈသည္လည္းေကာင္း၊
အျခံအရံရွိမႈသည္ လည္းေကာင္း၊
အျခံအရံမရွိမႈသည္လည္းေကာင္း၊
ကဲ့ရဲ႕မႈသည္လည္းေကာင္း၊
ခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္းေကာင္း၊
ခ်မ္းသာမႈသည္လည္းေကာင္း၊
ဆင္းရဲမႈသည္လည္းေကာင္း
ဤသေဘာတရားတို႔သည္ လူတို႔၌ အျမဲမရွိကုန္၊ အတည္မရွိကုန္၊ ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သေဘာရွိကုန္၏။ သတိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပညာရွိသည္ ထုိ တရားတို႔ကုိ သိ၍ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ တရားတို႔ကုိ (ဉာဏ္ျဖင့္)႐ႈဆင္ျခင္၏၊ ထုိသို႔ေသာ ပညာရွိ၏ စိတ္ကုိ အလုိရွိအပ္ေသာ ေလာကဓံတရားတို႔သည္လည္း မေခ်ာက္ခ်ားႏုိင္ကုန္၊ အလုိမရွိအပ္ေသာ ေလာကဓံတရားတို႔ေၾကာင့္လည္း စိတ္ ထိခုိက္ပင္ပန္းျခင္းသို႔ မေရာက္ႏုိင္ေပ။ ထုိသူအား စိတ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ေသာ ေလာကဓံ တရားတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ ေလာကဓံ တရားတို႔သည္ လည္းေကာင္း ပ်က္စီးၿပီး ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ၿပီး ျဖစ္၍ မရွိကုန္၊ ဘ၀၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာသူသည္ ကိေလသာ ျမဴကင္း၍ စုိးရိမ္မႈမရွိေသာ နိဗၺာန္ကုိ သိလ်က္ ဘ၀၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္သည္၏ အျဖစ္ကုိ ေကာင္းစြာ သိႏုိင္ေပ၏။
၆ - ဒုတိယ ေလာကဓမၼသုတ္၊ ေမတၱာ၀ဂ္၊ အ႒ကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ရဟန္းတို႔ ...
ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊
ေလာကသည္လည္း ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏။
အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ ...
၁။ လာဘ္ရမႈ၊
၂။ လာဘ္မရမႈ၊
၃။ အျခံအရံရွိမႈ၊
၄။ အျခံအရံမရွိမႈ၊
၅။ ကဲ့ရဲ႕မႈ၊
၆။ ခ်ီးမြမ္းမႈ၊
၇။ ခ်မ္းသာမႈ၊
၈။ ဆင္းရဲမႈတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊
ေလာကသည္လည္း ဤေလာကဓံတရားရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား ...
ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အားလည္း ...
ဤေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔ ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔ ထုိသို႔ျဖစ္ရာ၌ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္ႏွင့္ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ အဘယ္သို႔ ထူးသနည္း၊ အဘယ္သို႔ အားထုတ္မႈ လြန္ကဲ သနည္း၊ အဘယ္သို႔ ျပဳမူပံုထူး သနည္း ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တို႔အား တရားေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားလွ်င္ အရင္းခံ ရွိပါကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရားလွ်င္ ေရွ႕ေဆာင္ၫႊန္ျပသူ ရွိပါကုန္၏၊ ျမတ္စြာဘုရား လွ်င္ မွီခုိရာ ရွိပါကုန္၏၊
အသွ်င္ဘုရားေတာင္းပန္ပါ၏၊
ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ ထုိစကား၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာလွ်င္ေဟာၾကားေတာ္မူပါေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေဟာၾကားေတာ္မူခ်က္ကုိ နာၾကားၾကရသည္ရွိေသာ္ ရဟန္းတို႔သည္ ေဆာင္ရြက္ မွတ္သားၾကပါလိမ့္မည္ ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။
ရဟန္းတို႔ သို႔ျဖစ္လွ်င္ နာၾကားၾကကုန္ေလာ့၊
ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းၾကကုန္ေလာ့၊ ေဟာေပအံ့ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊
{{အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ}}ဟု ထုိရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကုိ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏ -
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္အား လာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္၏၊ ထုိပုထုဇဥ္သည္ {{ငါ့အားလာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထုိလာဘ္ရမႈသည္ကား အျမဲ မရွိ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏}} ဟု မဆင္ျခင္၊ ဟုတ္တုိင္း မွန္စြာ မသိ။ လာဘ္မရမႈသည္ ျဖစ္၏။ပ။ အျခံအရံ ရွိမႈသည္ ျဖစ္၏။ အျခံအရံ မရွိမႈသည္ ျဖစ္၏။ ကဲ့ရဲ႕မႈသည္ ျဖစ္၏။ ခ်ီးမြမ္းမႈသည္ ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာမႈသည္ ျဖစ္၏။ ဆင္းရဲမႈသည္ ျဖစ္၏။ ထုိပုထုဇဥ္သည္ {{ငါ့အား ဆင္းရဲမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထုိဆင္းရဲမႈသည္ကား အျမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာသေဘာ ရွိ၏}} ဟု ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ မသိ။
ထုိပုထုဇဥ္အား ...
လာဘ္ရမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
လာဘ္ မရမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ မရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ကဲ့ရဲ႕မႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ခ်မ္းသာမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ဆင္းရဲမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ တည္၏၊
ထုိပုထုဇဥ္သည္
လာဘ္ရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏၊
လာဘ္မရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏၊
အျခံအရံရွိမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏၊
အျခံအရံ မရွိမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏၊
ခ်ီးမြမ္းမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏၊
ကဲ့ရဲ႕မႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏၊
ခ်မ္းသာမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းေျမာက္၏၊
ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္သည္ ရွိေသာ္ ၀မ္းနည္း၏၊
ထုိပုထုဇဥ္သည္ ဤသို႔ ၀မ္းေျမာက္မႈ ၀မ္းနည္းမႈသို႔ ေရာက္သည္ျဖစ္၍ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း အုိျခင္း ေသျခင္း စုိးရိမ္ျခင္း ငုိေၾကြးျခင္း ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုးမသာယာျခင္း ျပင္းစြာပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ မလြတ္ႏုိင္၊ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ မလြတ္ႏုိင္ ဟု ငါဆုိ၏။
ရဟန္းတို႔ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္အားလည္း လာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္၏၊ ထုိအရိယာ တပည့္သည္ {{ငါ့အား ဤလာဘ္ရမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထုိလာဘ္ ရမႈသည္ကား အျမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏၊ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ သိ၏။ လာဘ္မရမႈသည္ ျဖစ္၏။ပ။ အျခံအရံ ရွိမႈသည္ ျဖစ္၏။ အျခံအရံ မရွိမႈသည္ ျဖစ္၏။ ကဲ့ရဲ႕မႈသည္ ျဖစ္၏။ ခ်ီးမြမ္းမႈသည္ ျဖစ္၏။ ခ်မ္းသာမႈသည္ ျဖစ္၏။ ဆင္းရဲမႈသည္ျဖစ္၏။ ထုိအရိယာတပည့္သည္ {{ငါ့အား ဤဆင္းရဲမႈသည္ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ထုိဆင္းရဲမႈသည္ကား အျမဲမရွိ၊ ဆင္းရဲ၏၊ ေဖာက္ျပန္ တတ္ေသာ သေဘာရွိ၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏၊ ဟုတ္တုိင္းမွန္စြာ သိ၏။
ထုိအရိယာ တပည့္အား ...
လာဘ္ရမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
လာဘ္မရမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
အျခံအရံ ရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
အျခံအရံ မရွိမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ကဲ့ရဲ႕မႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ခ်မ္းသာမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ဆင္းရဲမႈသည္လည္း စိတ္ကုိ သိမ္းက်ဳံး၍ မတည္ႏုိင္၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ...
လာဘ္ရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမေျမာက္၊
လာဘ္မရမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမနည္း၊
အျခံအရံရွိမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမေျမာက္၊
အျခံအရံ မရွိမႈျဖစ္သည္ ရွိေသာ္ ၀မ္းမနည္း၊
ခ်ီးမြမ္းမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမေျမာက္၊
ကဲ့ရဲ႕မႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမနည္း၊
ခ်မ္းသာမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမေျမာက္၊
ဆင္းရဲမႈ ျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ၀မ္းမနည္း၊
ထုိအရိယာတပည့္သည္ ဤသို႔ ၀မ္းေျမာက္မႈ ၀မ္းနည္းမႈကုိ ပယ္ႏုိင္သည္ ျဖစ္၍ ပဋိသေႏၶေနျခင္း အုိျခင္း ေသျခင္း စုိးရိမ္ျခင္း ငုိေႂကြးျခင္း ဆင္းရဲျခင္း ႏွလံုး မသာယာျခင္း ျပင္းစြာ ပင္ပန္းျခင္းတို႔မွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ဆင္းရဲအေပါင္းမွ လြတ္ ေျမာက္၏ဟု ငါဆုိ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္သာလွ်င္ အၾကားအျမင္ ရွိေသာ အရိယာတပည့္၏ အၾကားအျမင္မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ႏွင့္ ထူးေသာ အေၾကာင္းတည္း၊ လြန္ကဲေသာ အားထုတ္မႈတည္း၊ ထူးေသာ ျပဳမူပံုတည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
လာဘ္ရမႈသည္လည္းေကာင္း၊
လာဘ္မရမႈသည္လည္းေကာင္း၊
အျခံအရံရွိမႈသည္ လည္းေကာင္း၊
အျခံအရံမရွိမႈသည္လည္းေကာင္း၊
ကဲ့ရဲ႕မႈသည္လည္းေကာင္း၊
ခ်ီးမြမ္းမႈသည္လည္းေကာင္း၊
ခ်မ္းသာမႈသည္လည္းေကာင္း၊
ဆင္းရဲမႈသည္လည္းေကာင္း
ဤသေဘာတရားတို႔သည္ လူတို႔၌ အျမဲမရွိကုန္၊ အတည္မရွိကုန္၊ ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သေဘာရွိကုန္၏။ သတိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပညာရွိသည္ ထုိ တရားတို႔ကုိ သိ၍ ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ တရားတို႔ကုိ (ဉာဏ္ျဖင့္)႐ႈဆင္ျခင္၏၊ ထုိသို႔ေသာ ပညာရွိ၏ စိတ္ကုိ အလုိရွိအပ္ေသာ ေလာကဓံတရားတို႔သည္လည္း မေခ်ာက္ခ်ားႏုိင္ကုန္၊ အလုိမရွိအပ္ေသာ ေလာကဓံတရားတို႔ေၾကာင့္လည္း စိတ္ ထိခုိက္ပင္ပန္းျခင္းသို႔ မေရာက္ႏုိင္ေပ။ ထုိသူအား စိတ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ေသာ ေလာကဓံ တရားတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ ေလာကဓံ တရားတို႔သည္ လည္းေကာင္း ပ်က္စီးၿပီး ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ၿပီး ျဖစ္၍ မရွိကုန္၊ ဘ၀၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာသူသည္ ကိေလသာ ျမဴကင္း၍ စုိးရိမ္မႈမရွိေသာ နိဗၺာန္ကုိ သိလ်က္ ဘ၀၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္သည္၏ အျဖစ္ကုိ ေကာင္းစြာ သိႏုိင္ေပ၏။
၆ - ဒုတိယ ေလာကဓမၼသုတ္၊ ေမတၱာ၀ဂ္၊ အ႒ကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
