ခုဒၵကဝတၴဳကၡႏၶက-မွ...
ထုိအခါ ယေမဠကရြာ၌ ကုဋမည္ေသာ ပုဏၰားမ်ိဳး ရဟန္းညီေနာင္ ႏွစ္ဦးတို႔ ရွိကုန္၏၊ အေျပာ အဆိုေကာင္း အသံေကာင္းသူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထုိရဟန္း ညီေနာင္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနၾကကာ ျမတ္စြာဘုရားအား-
''အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ ရဟန္းတို႔သည္ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါကုန္၏၊ အႏြယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါကုန္၏၊ ဇာတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါကုန္၏၊ အမ်ဳိးအသီးသီးမွ ထြက္၍ ရဟန္းျပဳပါကုန္၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္ မိမိတို႔ဘာသာျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို ဖ်က္ဆီးပါကုန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ စကားကို သကၠတဘာသာျဖင့္ တင္ပါကုန္အံ့'' ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ သင္တို႔သည္ ''အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို သကၠတဘာသာျဖင့္ တင္ပါကုန္အံ့'' ဟု အဘယ့္ေၾကာင့္ ေျပာဆိုကုန္ဘိ သနည္း။ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ ဤ သင္တို႔ ေလွ်ာက္ဆိုေသာ အမႈသည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ ပ ။
ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူၿပီး၍ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ ကို-
''ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို သကၠတဘာသာျဖင့္ မတင္အပ္၊ တင္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ ရဟန္းတို႔ မိမိတို႔ ဘာသာျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို သင္ယူျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 285
၅ - ခုဒၵကဝတၴဳကၡႏၶ၊ စူဠဝဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဝိနည္းပိဋက။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment