ေကာင္းေသာအလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ပါ-

သံဃာေတာ္မ်ား ဥပုသ္ျပဳရန္ လျပည့္ လကြယ္ေန႔မ်ား-

သာသနာ ၂၅၅၁-ခု၊ ခရစ္ ၂ဝဝ၈-ခု၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၆၉-၁၃၇ဝ-ခု။

လျပည့္ လကြယ္ေန႔မ်ား သိလိုပါလွ်င္

သံဃာေတာ္မ်ား ဥပုသ္ျပဳရန္ လျပည့္ လကြယ္ေန႔မ်ား

၁.ဝ၇.၂ဝဝ၈၊ တနလၤာ၊ နတ္ေတာ္လကြယ္။
၁.၂၂.၂ဝဝ၈၊ အဂၤါ၊ ျပာသိုလျပည့္။
၂.ဝ၆.၂ဝဝ၈၊ ဗုဒၶဟူး၊ ျပာသိုလကြယ္။
၂.၂၁.၂ဝဝ၈၊ ၾကာသပေတး၊ တပိုတြဲလျပည့္။ ၾသဝါဒပါတိေမာက္ေန႔။
၃.ဝ၆.၂ဝဝ၈၊ ၾကာသပေတး၊ တပိုတြဲလကြယ္။
၃.၂၁.၂ဝဝ၈၊ ေသာၾကာ၊ တေပါင္းလျပည့္။ တေပါင္းပြဲေတာ္ေန႔။
၄.ဝ၅.၂ဝဝ၈၊ စေန၊ တေပါင္းလကြယ္။
၄.၂ဝ.၂ဝဝ၈၊ တနဂၤေႏြ၊ တန္ခူးလျပည့္။
၅.ဝ၄.၂ဝဝ၈၊ တနဂၤေႏြ၊ တန္ခူးလကြယ္။
၅.၁၉.၂ဝဝ၈၊ တနလၤာ၊ ကဆုန္လျပည့္။ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ေန႔။
၆.ဝ၃.၂ဝဝ၈၊ အဂၤါ၊ ကဆုန္လကြယ္။
၆.၁၈.၂ဝဝ၈၊ ဗုဒၶဟူး၊ နယုန္လျပည့္။ မဟာသမယေန႔။
၇.ဝ၂.၂ဝဝ၈၊ ဗုဒၶဟူး၊ နယုန္လကြယ္။
၇.၁၇.၂ဝဝ၈၊ ၾကာသပေတး၊ ဝါဆိုလျပည့္။ ဓမၼစၾကာေန႔။
၈.ဝ၁.၂ဝဝ၈၊ ေသာၾကာ၊ ဝါဆိုလကြယ္။
၈.၁၆.၂ဝဝ၈၊ စေန၊ ဝါေခါင္လျပည့္။ တ႐ုတ္႐ိုးရာကန္ေတာ့ပြဲ။
၈.၃ဝ.၂ဝဝ၈၊ စေန၊ ဝါေခါင္လကြယ္။ ေမတၱာအခါေတာ္ေန႔။
၉.၁၄.၂ဝဝ၈၊ တနဂၤေႏြ၊ ေတာ္သလင္းလျပည့္။
၉.၂၉.၂ဝဝ၈၊ တနလၤာ၊ ေတာ္သလင္းလကြယ္။
၁ဝ.၁၄.၂ဝဝ၈၊ အဂၤါ၊ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္။ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔။
၁ဝ.၂၈.၂ဝဝ၈၊ အဂၤါ၊ သီတင္းကြၽတ္လကြယ္။
၁၁.၁၂.၂ဝဝ၈၊ ဗုဒၶဟူး၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္။ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္ေန႔။
၁၁.၂၇.၂ဝဝ၈၊ ၾကာသပေတး၊ တန္ေဆာင္မုန္းလကြယ္။ ၁ဝ-ႀကိမ္ေျမာက္ ပ႒ာန္းပြဲေတာ္
၁၂.၁၂.၂ဝဝ၈၊ ေသာၾကာ၊ နတ္ေတာ္လျပည့္။ အလိုေတာ္ျပည့္ဘုရားပြဲေတာ္ေန႔။
၁၂.၂၆.၂ဝဝ၈၊ ေသာၾကာ၊ နတ္ေတာ္လကြယ္။

ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ထုိက္သူ၏ ဂုဏ္အဂၤါ ၇-ပါး-

ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ထုိက္သူ၏ ဂုဏ္အဂၤါ ၇-ပါး

၁။ သီလဂုဏ္၊ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္စြာရွိမႈဂုဏ္၊
၂။ သမာဓိဂုဏ္၊ စိတ္ဓါတ္ ျမင့္ျမတ္မႈဂုဏ္၊
၃။ ပညာဂုဏ္၊ ေလာကုတ္ ေလာကီပညာ ျပည့္ဝမႈဂုဏ္၊
၄။ ဒါနဂုဏ္၊ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲမႈဂုဏ္၊
၅။ ေပယ်ဝစၥဂုဏ္၊ ခ်စ္ဖြယ္စကားျဖင့္ ယဥ္ေက်းေအာင္ဆံုးမႏိုင္မႈဂုဏ္၊
၆။ အတၳစရိယဂုဏ္၊ သူ႔အက်ိဳးကိုသည္ပိုးႏိုင္မႈဂုဏ္၊
၇။ သမာနတၳဂုဏ္၊ မိမိႏွင့္တူေသာ ေကာင္းက်ိဳးသုခကို ေပးစြမ္းႏိုင္မႈဂုဏ္။

သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္-

သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္

((သမၼာ=ေကာင္းစြာ။ ပရိဗၺာဇန=လွည့္ပတ္သြားလာျခင္း။))

ရာဂစ႐ုိက္ရွိသူတို႔အတြက္
ဝတၳဳကာမ ကိေလသာကာမတို႔၌ လြန္ကဲစြာ ကပ္ျငိတတ္ေသာ အက်င့္။

၃၆၂။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေျပာေသာ ပညာရွိေသာ ၾသဃေလးပါးကို ကူးေျမာက္ၿပီးေသာ နိဗၺာန္ဟူေသာ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ၿပီးေသာ ကိေလသာ ၿငိမ္းေအးၿပီးေသာ မတုန္မလႈပ္တည္တံ့ေသာ စိတ္ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ေမးေလွ်ာက္ပါ၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔ကို ပယ္စြန္႔ၿပီးလွ်င္ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူ႕ ေဘာင္မွ ထြက္၍ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ကပ္ေရာက္ေသာ ရဟန္းသည္ အဘယ္သို႔ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္ပါသနည္း။ (၁)

၃၆၃။ (ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ေျဖေတာ္မူ၏) -
အၾကင္ရဟန္းသည္ (ဒိ႒သုတစေသာ) မဂၤလာတို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ဥပၸါတက်မ္း အိပ္မက္က်မ္း လကၡဏာက်မ္းတို႔၌ ယံုၾကည္ျခင္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း အႂကြင္းမဲ့ ႏုတ္အပ္ၿပီ၊ ထိုရဟန္းသည္ (ဒိ႒သုတစေသာ) မဂၤလာ အျပစ္ကို ပယ္ႏုတ္ၿပီး၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၂)

၃၆၄။ အၾကင္ရဟန္းသည္ လူ၌ ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ နတ္၌ ျဖစ္ေသာ ကာမဂုဏ္တို႔၌ လည္းေကာင္း တပ္စြန္းမႈ 'ရာဂ' ကို ပယ္ေဖ်ာက္ရာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ သစၥာတရားကိုဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္လ်က္ ဘဝသံုးပါးကို လြန္ ေျမာက္၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာေနႏိုင္၏။(၃)

၃၆၅။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ကုန္းတိုက္ျခင္းတို႔ကို ေက်ာခိုင္း၍ အမ်က္ထြက္ျခင္း ဝန္တိုျခင္းကို ပယ္စြန္႔ရာ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အာ႐ံု မႏွစ္သက္ဖြယ္ အာ႐ံုတို႔၌ ရာဂ ေဒါသကို ပယ္စြန္႔ၿပီး၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၄)

၃၆၆။ (အၾကင္ရဟန္းသည္ ) ခ်စ္အပ္ေသာ ဝတၳဳကို လည္းေကာင္း၊ မခ်စ္အပ္ ေသာ ဝတၳဳကိုလည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔၍ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အာ႐ံု၌ မစြဲလမ္း မမွီမူ၍ သံေယာဇဥ္၏ အာ႐ံုတရားတို႔မွ လြတ္ေျမာက္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာက ႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၅)

၃၆၇။ ထိုရဟန္းသည္ စြဲလမ္း၍ ယူအပ္ေသာ ခႏၶာတို႔၌ ဆႏၵရာဂကို ပယ္ေဖ်ာက္ ၍ ခႏၶာဟူေသာ ဥပဓိတို႕၌ အႏွစ္သာရဟု ယူျခင္းသို႔ မေရာက္၊ ထိုရဟန္းသည္ (တဏွာဒိ႒ိကို) မမွီဘဲ သူတစ္ပါးတို႔ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္သည္ ျဖစ္၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၆)

၃၆၈။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း သုစ႐ိုက္တရားတို႔ႏွင့္ မဆန္႔က်င္မူ၍ သစၥာေလးပါး တရားကို ေကာင္းစြာ သိၿပီးလွ်င္ ခႏၶပရိနိဗၺာန္ကို လိုလား ေတာင့္တေနသူ ျဖစ္၍ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၇)

၃၆၉။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ငါ့ကို ရွိခိုး၏ဟူ၍လည္း စိတ္မတက္ႂကြရာ၊ ဆဲဆို ေသာ္လည္း ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕ရာ၊ သူတစ္ပါးတို႔ ေပးလွဴအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ရ၍လည္း မာန္မယစ္ရာ၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။(၈)

၃၇ဝ။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ဝိသမေလာဘကို လည္းေကာင္း၊ ဘဝသံုးပါးကို လည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔၍ သတ္ျဖတ္ျခင္း ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းမွလည္း ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ယံုမွားျခင္းကို ကူးေျမာက္ၿပီးသူ ရာဂစေသာ ျမားေျငာင့္ကင္းၿပီးသူ ျဖစ္၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၉)

၃၇၁။ အၾကင္ရဟန္းသည္ မိမိအား ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အက်င့္ကိုသိ၍ လည္း ေကာင္း၊ သစၥာေလးပါးတရားကို ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၍ လည္းေကာင္း ေလာက၌ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ် မညႇဥ္းဆဲ၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁ဝ)

၃၇၂။ အၾကင္ရဟန္းအား အႏုသယတို႔သည္ တစ္စံုတစ္ခုမွ် မရွိကုန္၊ အကုသိုလ္ အျမစ္အရင္း တို႔ကိုလည္း ေကာင္းစြာ ပယ္ႏုတ္အပ္ကုန္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ တဏွာကင္းသူ ေတာင့္တျခင္း မရွိသူျဖစ္၍ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၁)

၃၇၃။ အၾကင္ရဟန္းသည္ အာသေဝါကုန္ၿပီးသူ မာန္ကို ပယ္ၿပီးသူ ရာဂ လမ္းေၾကာင္း အားလံုးကို လြန္ၿပီးသူ ယဥ္ေက်းၿပီးသူ ကိေလသာမီး ၿငိမ္းေအးၿပီး သူ မတုန္မလႈပ္ တည္တံ့ေသာ စိတ္ရွိသူ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၂)

၃၇၄။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ယံုၾကည္မႈ 'သဒၶါ' ရွိ၏၊ အၾကားအျမင္ မ်ား၏၊ ျမဲေသာ အရိယမဂ္ကို ျမင္ၿပီး ျဖစ္၏၊ (ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ဒိ႒ိတို႔ျဖင့္) အစုစု ကြဲေသာ သတၱဝါတို႔၌ (မိစၧာအယူျဖင့္) အစုတစ္ခုခုသို႔ လားေရာက္ျခင္း မရွိ တည္ၾကည္၏။ ထိုရဟန္းသည္ ေလာဘကို လည္းေကာင္း၊ ေဒါသကို လည္းေကာင္း၊ ထိပါး ပုတ္ခတ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း ပယ္ေဖ်ာက္၍ ေလာကႏွင့္မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္း စြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၃)

၃၇၅။ အၾကင္ရဟန္းသည္ ေကာင္းစြာ စင္ၾကယ္ေသာ အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ ကိေလသာကို ေအာင္ၿပီးသူ ကိေလသာ အမိုးကို ဖြင့္လွစ္ၿပီးသူ သစၥာတရားကို ေလ့လာၿပီးသူ နိဗၺာန္ဟူေသာ ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ေရာက္ၿပီးသူ တဏွာဟူေသာ တုန္လႈပ္ျခင္း မရွိသူ သခၤါရ၏ခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကို အာ႐ံုျပဳေသာ မဂ္ဉာဏ္၌ လိမၼာသူ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၄)

၃၇၆။ အၾကင္ရဟန္းသည္ လြန္ၿပီးေသာ ခႏၶာတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ လာလတၱံ႔ ေသာ ခႏၶာတို႔၌ လည္းေကာင္း ငါ ငါ့ဥစၥာဟု ၾကံစည္မႈ တဏွာဒိ႒ိကို လြန္၏၊ အလြန္ စင္ၾကယ္ေသာ ပညာရွိ၏၊ အာယတန အားလံုးတို႔မွ ကင္းလြတ္၏၊ ထို ရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာေနႏိုင္၏။ (၁၅)

၃၇၇။ အၾကင္ရဟန္းသည္ တစ္ခုတစ္ခုေသာ သစၥာကို ဝိပႆနာပညာျဖင့္ သိ၍ သစၥာေလးပါးတရားကို မဂ္ပညာျဖင့္ (တစ္ၿပိဳင္နက္) သက္ဝင္ၿပီးလွ်င္ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ကုန္ရာ နိဗၺာန္ကို အပိတ္အပင္မရွိ သိျမင္ရကား အလံုးစံုေသာ ဥပဓိတို႔၏ ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ေလာကႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏။ (၁၆)

၃၇၈။ ျမတ္စြာဘုရား ဤစကားသည္ စင္စစ္ ေဟာတိုင္းမွန္လွပါ၏၊ အၾကင္ ရဟန္းသည္ ဤသို႔ ေဟာေတာ္မူသည့္ အတိုင္း ေနေလ့ရွိ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ယဥ္ေက်းသူ သံေယာဇဥ္ႏွင့္ ေယာဂ အားလံုးတို႔ကို လြန္ေျမာက္သူျဖစ္၍ ေလာက ႏွင့္ မလိမ္းက်ံဘဲ ေကာင္းစြာ ေနႏိုင္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (၁၇)

တစ္ဆယ့္သံုးခုေျမာက္ သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္ ၿပီး၏။

သမၼာပရိဗၺာဇနီယသုတ္၊ စူဠဝဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ သိသင့္ေသာ အေမး အေျဖ ၁၀-ခု

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ သိသင့္ေသာ အေမး အေျဖ ၁၀-ခု

ကုမာရပဥႇာ

၁။ တစ္ခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= သတၱဝါဟူသမွ်တို႔သည္ အေၾကာင္း'အာဟာရ'လွ်င္ တည္ရာရွိကုန္၏။
၂။ ႏွစ္ခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= နာမ္ႏွင့္ ႐ုပ္တည္း။
၃။ သံုးခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= ေဝဒနာသံုးပါးတို႔တည္း။
၄။ ေလးခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= အရိယာတို႔၏ အမွန္တရား သစၥာေလးပါးတို႔တည္း။
၅။ ငါးခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= (စြဲလမ္းမႈ) ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔တည္း။
၆။ ေျခာက္ခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= အတြင္း 'အဇၩတၱိက' အာယတနေျခာက္ပါးတို႔တည္း။
၇။ ခုနစ္ခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါးတို႔တည္း။
၈။ ရွစ္ခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယမဂ္တည္း။
၉။ ကိုးခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= သတၱဝါတို႔၏ တည္ေနရာ 'သတၱာဝါသ' ကိုးပါးတို႔တည္း။
၁ဝ။ ဆယ္ခုေသာတရားမည္သည္ အဘယ္နည္း?
အေျဖ= အဂၤါဆယ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူကို ''ရဟႏၲာ''ဟုဆိုအပ္၏။

ကုမာရပဥႇာ၊ ခုဒၵကပါဌပါဠိေတာ္။

ဒုကၡသုတ္-

ဆင္းရဲလိုေသာ္-

ၾကံစည္မႈ ၃-ပါးႏွင့္၊ မွတ္သားမႈ ၃-ပါး ရွိေနလွ်င္ သင္တို႔ ဆင္းရဲမည္။

ခ်မ္းသာလိုေသာ္-

ၾကံစည္မႈ ၃-ပါးႏွင့္၊ မွတ္သားမႈ ၃-ပါး ရွိေနလွ်င္ သင္တို႔ ခ်မ္းသာမည္။

သိလိုပါလွ်င္..........

ဒုကၡသုတ္-

၇၅။ ရဟန္းတို႔ တရား ေျခာက္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ ပင္လွ်င္ ၿငဳိျငင္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္း ပူပန္ျခင္းႏွင့္တကြ ဆင္းရဲစြာ ေနရ၏၊ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ 'ဒုဂၢတိဘဝ' ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။

အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ
၁။ ကာမဂုဏ္ကုိ ၾကံစည္မႈ 'ကာမဝိတက္'၊
၂။ ပ်က္စီးေစရန္ ၾကံစည္မႈ 'ဗ်ာပါဒဝိတက္'၊
၃။ ညႇဥ္းဆဲရန္ ၾကံစည္မႈ 'ဝိဟႎသဝိတက္'၊
၄။ ကာမဂုဏ္၌ မွတ္သားမႈ 'ကာမသညာ'၊
၅။ ပ်က္စီးေစရန္ မွတ္သားမႈ 'ဗ်ာပါဒသညာ'၊
၆။ ညႇဥ္းဆဲရန္ မွတ္သားမႈ 'ဝိဟႎသသညာ' တို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ ပင္လွ်င္ ၿငဳိျငင္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္း ပူပန္ျခင္းႏွင့္တကြ ဆင္းရဲစြာ ေနရ၏၊ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ 'ဒုဂၢတိဘဝ' ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။

ရဟန္းတို႔ တရား ေျခာက္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ ပင္လွ်င္ ၿငဳိျငင္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္း ပူပန္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏၊ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာလားရာ 'သုဂတိဘဝ'ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏။

အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ
၁။ ကာမဂုဏ္မွ ထြက္ေျမာက္ရန္ ၾကံစည္မႈ 'ေနကၡမၼဝိတက္'၊
၂။ မပ်က္စီးေစရန္ ၾကံစည္မႈ 'အဗ်ာပါဒဝိတက္'၊
၃။ မညႇဥ္းဆဲရန္ ၾကံစည္မႈ 'အဝိဟႎ သဝိတက္'၊
၄။ ကာမဂုဏ္မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း၌ မွတ္သားမႈ 'ေနကၡမၼသညာ'၊
၅။ မပ်က္စီးေစရန္ မွတ္သားမႈ 'အဗ်ာပါဒသညာ'၊
၆။ မညႇဥ္းဆဲရန္ မွတ္သားမႈ 'အဝိဟႎသသညာ' တို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ဤတရား ေျခာက္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ ယခုဘဝ၌ ပင္လွ်င္ ၿငဳိျငင္ျခင္းပင္ပန္းျခင္း ပူပန္ျခင္း မရွိမူ၍ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏၊ ခႏၶာကုိယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာလားရာ 'သုဂတိဘဝ'ကုိ (မခြၽတ္ ရလိမ့္မည္ ဟု) ေမွ်ာ္လင့္အပ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

ပဌမသုတ္။
ဒုကၡသုတ္၊ အရဟတၱ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

အပၸမာဒသုတ္ -

အပၸမာဒသုတ္ -

အသွ်င္ေဂါတမ မ်က္ေမွာက္အက်ဳိး တမလြန္အက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိယူ၍ တည္ ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ တရားသည္ ရွိပါသ ေလာဟု ေလွ်ာက္၏။

ပုဏၰား မ်က္ေမွာက္ အက်ဳိး တမလြန္ အက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ယူ၍ တည္ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာတရားဟူသည္'အပၸမာဒ' ပင္တည္း။

'အပၸမာဒ' ဆိုသည္မွာ..........
ကုသိုလ္ျပဳရန္ မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိတရား -

အပၸမာဒသုတ္ -

၅၃။ ထိုအခါ ပုဏၰား တစ္ေယာက္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာ ဘုရားႏွင့္ အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ ႏႈတ္ဆက္ ေျပာဆုိ၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကုိ ေျပာဆို ၿပီးဆံုးေစၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား-

အသွ်င္ေဂါတမ မ်က္ေမွာက္အက်ဳိး တမလြန္အက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိယူ၍ တည္ ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ တရားသည္ ရွိပါသ ေလာဟု ေလွ်ာက္၏။

ပုဏၰား မ်က္ေမွာက္ အက်ဳိး တမလြန္ အက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ယူ၍ တည္ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ တရားသည္ ရွိ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ေဂါတမ မ်က္ေမွာက္အက်ဳိး တမလြန္အက်ဳိး ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကုိယူ၍တည္ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ တရားဟူသည္ အဘယ္ပါ နည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ပုဏၰား မ်က္ေမွာက္ အက်ဳိး တမလြန္ အက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ယူ၍ တည္ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာတရားဟူသည္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ' ပင္တည္း။

ပုဏၰား ကုန္းေျမ၌ က်က္စား သြားလာကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔၏ ေျခရာ ဟူသမွ် တို႔သည္ ဆင္ေျခရာ၌ ေပါင္းဆံုျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္ သကဲ့သို႔၊ ဆင္ေျခရာကုိ ႀကီးမားသည့္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ထိုသတၱဝါတို႔၏ ေျခရာတို႔ထက္ျမတ္၏ဟု ဆိုအပ္ သကဲ့သို႔၊ ပုဏၰား ထို႔အတူသာလွ်င္ မ်က္ေမွာက္အက်ဳိး တမလြန္အက်ဳိး ႏွစ္မ်ိဳး လံုးကုိယူ၍ တည္ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ တရားဟူသည္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ' ပင္တည္း။

ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား အထြတ္တပ္ေသာ အိမ္၌ အျခင္ ဟူသမွ်တို႔သည္ အထြတ္သို႔ ေရာက္ကုန္ အထြတ္သို႔ ညႊတ္ကုန္ အထြတ္လွ်င္ စုေဝးရာ ရွိကုန္သကဲ့သို႔၊ အထြတ္ကုိ ထုိအျခင္တို႔ထက္ ျမတ္၏ဟူ၍ ဆိုအပ္သကဲ့သို႔၊ ပုဏၰား ထို႔အတူသာလွ်င္။ပ။

ပုဏၰား ျဖဴဆံျမက္ရိတ္ ေယာက်္ားသည္ ျဖဴဆံျမက္ကုိ ရိတ္၍ အဖ်ား၌ ကုိင္ၿပီးလွ်င္ ေအာက္သို႔ခါသကဲ့သို႔ ေဘးႏွစ္ဖက္သို႔ ခါသကဲ့သို႔၊ တစ္စံုတစ္ခုျဖင့္ ႐ိုက္ႏွက္ သကဲ့သို႔ ပုဏၰား ထို႔အတူ သာလွ်င္။ပ။

ပုဏၰား သရက္သီးခိုင္၏ သရက္သီး (ဟူသမွ်)တို႔သည္ အညႇာ၌ ဖဲြ႕ကုန္ အညႇာသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္သကဲ့သို႔ ပုဏၰား ထို႔အတူ သာလွ်င္။ပ။

ပုဏၰား မင္းငယ္ အားလံုးတို႔သည္ စၾကဝေတးမင္း၏ ေနာက္လုိက္ ျဖစ္ကုန္ သကဲ့သို႔၊ ထိုမင္းတို႔ထက္ စၾကဝေတးမင္းကုိ ျမတ္၏ ဟု ဆိုအပ္သကဲ့သို႔ ပုဏၰား ထို႔အတူ သာလွ်င္။ပ။

ပုဏၰား နကၡတ္တာရာတို႔၏ အေရာင္ဟူ သမွ်သည္ လေရာင္၏ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ့္ ေျခာက္စိတ္၏ တစ္စိတ္ကုိမွ် မမွီသကဲ့သို႔၊ လေရာင္ကုိ ထိုအေရာင္တို႔ထက္ ျမတ္၏ ဟု ဆိုအပ္သကဲ့သို႔ ပုဏၰား ထို႔အတူသာလွ်င္ မ်က္ေမွာက္ အက်ဳိး တမလြန္ အက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကုိ ယူ၍ တည္ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ႀကိမ္ ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ တရားဟူသည္ မေမ့ေလ်ာ့မႈ 'အပၸမာဒ' ပင္တည္း။

ပုဏၰား ဤသည္လွ်င္ မ်က္ေမွာက္ အက်ဳိး တမလြန္ အက်ဳိး ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကုိ ယူ၍ တည္ေသာ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ေသာ တစ္ခုေသာ တရားပင္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါ၏၊
အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ႐ိွပါ၏၊

အသွ်င္ျမတ္ဘုရားသည္
ယေန႔မွစ၍ အကြၽႏု္ပ္ကုိ အသက္ထက္ဆံုး
(ရတနာသံုးပါးကုိ) ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္တတ္သူ
'ဥပါသကာ' ဟူ၍ မွတ္ေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ဧကာဒသမသုတ္။
၁၁ - အပၸမာဒသုတ္၊ ဓမၼိက၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

နိဗၺာန္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ား-

ဗုဒၶဘာသာ သံဂါယနာတင္ရာ ေျမပံု-

ဗုဒၶဘာသာ သံဂါယနာတင္ရာ ေျမပံု

ပိဋကတ္ ၃-ပံု-

ေဂါတမဗုဒၶ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးေနာက္

၄၅-ႏွစ္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားအေပါင္းကို
မေပ်ာက္ပ်က္ေစရန္ အ႐ွည္တည္တန္႔ရန္ သံဃာေတာ္မ်ားမွ
သုတၱန္, ဝိနည္း, အဘိဓမၼာ ဟူ၍ ပိဋကသံုးပံု ခြဲျခားၿပီး သံဂါယနာတင္ခဲ့ေလသည္။

သုတၱန္ပိဋကတြင္ ဓမၼကၡႏၶာ ၂၁ဝဝဝ-႐ွိပါသည္
သုတၱန္ပိဋကသည္ သတၱဝါတို႔၏ ဝါသနာ, ဗီဇ, စ႐ိုက္အလိုက္၊
ကြၽတ္ထိုက္ေသာသူတို႔အား သင့္ေလ်ာ္ရာ တရားေတာ္တို႔ကို
ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္။ (ေဝါဟာရေဒသနာဟုေခၚသည္)

ဝိနည္းပိဋကတြင္ ဓမၼကၡႏၶာ ၂၁ဝဝဝ-႐ွိပါသည္
ဝိနည္းပိဋကသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏သာသနာဝယ္၊
ရဟန္းေယာက္်ား ရဟန္းမိန္းမ လူတပည့္သာဝကတို႔အတြက္ စည္းကမ္း၊
အကြၽတ္တရားရရန္ နည္းလမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ (အာဏာေဒသနာဟုေခၚသည္)

အဘိဓမၼာပိဋကတြင္ ဓမၼကၡႏၶာ ၄၂ဝဝဝ-႐ွိပါသည္
အဘိဓမၼာပိဋကသည္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႏွင့္ ထိုးထြင္း၍သိေတာ္မူေသာ
မေဖါက္မျပန္ မွန္ကန္ေသာ ပရမတၳတရားမ်ားကို ေဟာၾကားျခင္း ျဖစ္သည္။
(ပရမတၳေဒသနာဟုေခၚသည္)

သာသနာလမ္း ေမွ်ာ္ကာမွန္းေတာ့

((ထား၀ယ္ဆရာေလး ဆိုဒ္မွ---))

"သာသနာလမ္း ေမွ်ာ္ကာမွန္းေတာ့"

ဘုရားသခင္ ပြင္႔ထြန္းစဥ္က
ဆန္႔က်င္ဘုရား ေျခာက္ဦးၾကားတြင္
ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ ရဲရဲရင့္၍
ပြင့္ထြန္းခဲ့ရသည္။

ဘုရားသခင္ နိဗၺာန္၀င္ၿပီး
အလ်င္မၾကာ ႏွစ္တစ္ရာတြင္
၀ါဒဆယ္ခ်က္ ျပင္ျဖည့္စြက္၍
မရွက္သီလ အဓမၼတို႔
ဓမၼေရၿခံဳ လႊမ္းမိုးကုန္သည္

ဥံဳ အ၀ီစိ ဂစၧာမိသုိ႔ ။

အဘိဓမၼာ တစ္ျဖာသုတၱန္
တစ္ဖန္၀ိနည္း ေရာေမႊၿပီးေတာ့
အရည္းရဟန္း တရားဆန္းသည္
ပန္းဦးဆက္ၾက ဒကာမတို႔
ကာမအလွဴ ေကာင္းသည္ဟူ၏ ေကာင္းဟူ၏။

ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ ေက်ာ္ခဲ့ပါသည့္
သာသနာလမ္း ေမွ်ာ္ၾကည့္စမ္းပါ
ေႏွာျပြမ္းေရာယွက္ ေဗဒင္တြက္၍
လကၡဏာၾကည့္ မဟိဒၶိႏွင့္
သိဒၶိတင္ကာ ယၾတာဓါတ္ဆင္
အျမင္အၾကား မာန္၀င့္ၾကြားၿပီး
ဘုရားရိပ္ခို မလိုၿဖိဳဖ်က္
အရွက္မရွိ ယေန႔ထိေအာင္
၀ိနည္းေဖါက္ျပန္ သူေကာင္းဟန္ႏွင့္
ဖန္ဖန္စီးျဖန္း ကမၼ႒ာန္းက
ဂဏန္းႏွစ္လံုး ေနာက္သံုးလံုးကို
ဖံုးဖံုးဖိဖိ ၿပံဳးစိစိႏွင့္
မသိသလို သိသလို ။ ။

``ဘုိးေတာ္မွာလား ဘုရားလား´´

((ထား၀ယ္ဆရာေလး))

ေလာက၌ ျဖစ္ႏိုင္ခဲေသာ အားထုတ္ျခင္း ၂-မ်ဳိး-

ပဓာနသုတ္မွ...

ေလာက၌ ျဖစ္ႏိုင္ခဲေသာ အားထုတ္ျခင္း ၂-မ်ဳိး-

၁။ လူတို႔သည္ ဆြမ္းသကၤန္း ေက်ာင္း ေဆး စသည္လွဴရန္ အားထုတ္၏။

၂။ ရဟန္းသည္ နိဗၺာန္ကို ရရန္ အားထုတ္၏။

ထို ျဖစ္ႏိုင္ခဲေသာ ၂-မ်ဳိးတြင္ နိဗၺာန္ရရန္ အားထုတ္ျခင္းသည္ ျမတ္၏။

သင္တို႔ ဤသို႔က်င့္ရမည္။

မူရင္းအတိုင္း ဖတ္လိုပါလွ်င္.....

ပဓာနသုတ္

ရဟန္းတို႔ .......
ေလာက၌ ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲကုန္ေသာ အားထုတ္ျခင္းတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ိဳးတို႔တည္း။

အဘယ္ ႏွစ္မ်ိဳးတို႔နည္းဟူမူ- အိမ္၌ ေနကုန္ေသာ လူတို႔၏ သကၤန္း၊ ဆြမ္း၊ ေက်ာင္း သူနာ၏ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေသာ ေဆး အသုံးေဆာင္တို႔ကို ေထာက္ ပံ့ျခင္းငွာ အားထုတ္ျခင္း။ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္၍ 'ရဟန္းျပဳ' ကုန္ေသာ ရွင္ရဟန္းတို႔၏ အလုံးစုံေသာ ဥပတိတို႔မွ ကင္းလြတ္ရာ နိဗၺာန္ အက်ိဳးငွာ အားထုတ္ျခင္းတို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ ျဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့ကုန္ေသာ အားထုတ္ျခင္းတို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ိဳးတို႔ေပတည္း။ ရဟန္းတို႔ ေလာက၌ ဤအားထုတ္ျခင္းႏွစ္မ်ိဳးတို႔တြင္ အလုံးစုံေသာ ဥပဓိတို႔ကို စြန္႔ရာ ျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ အလို႔ငွာ အားထုတ္ျခင္းသည္ အျမတ္ဆုံးေပတည္း။

ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာေတာ္၌ ''အလုံးစုံေသာ ဥပဓိတို႔မွ ကင္းလြတ္ ရာ နိဗၺာန္ အက်ိဳးငွာ အားထုတ္ျခင္းကို အားထုတ္ၾကကုန္အံ့''ဟု က်င့္ရမည္။ ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ဤသို႔သာလွ်င္ က်င့္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

ဒုတိယ၊ ပဓာနသုတ္၊ ကမၼကရကဏ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ရွင္ရဟန္းမျပဳထိုက္သူ သံုးက်ိတ္ႏွစ္ေယာက္-

ရွင္ရဟန္းမျပဳထိုက္သူ သံုးက်ိတ္ႏွစ္ေယာက္(၃၂-ေယာက္)

၁။ လက္ျပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂။ ေျချပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၃။ လက္ေျချပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၄။ နားျပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၅။ ႏွာေခါင္းျပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၆။ နား ႏွာေခါင္းျပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၇။ ေျခေခ်ာင္း လက္ေခ်ာင္းျပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၈။ ေျခမ လက္မျပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၉။ အေၾကာမ ျပတ္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁ဝ။ ေျခေခ်ာင္း လက္ေခ်ာင္း ပူးေနေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၁။ ခါးကုန္းေနေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၂။ ပုကြေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၃။ လည္ပင္းႀကီးနာရွိသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၄။ သံပူကပ္၍ တံဆိပ္ခတ္ထားသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၅။ ႀကိမ္ဒဏ္ေပးခံရသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၆။ ေတြ႔ရာအရပ္၌ သတ္ ဟူ၍ ေၾကာ္ညာထားေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၇။ ေျခထိုင္းေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၈။ အနာဆိုးရွိေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၁၉။ ပရိသတ္ကို ဖ်က္ဆီးေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂ဝ။ မ်က္စိတစ္ဖက္ကန္းေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂၁။ လက္ေျခေကာက္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂၂။ ခြင္ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂၃။ ကိုယ္တစ္ျခမ္းေသေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။(ဖက္သကပ္နာ)
၂၄။ ဆြံ႕ေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂၅။ အိုမင္းမစြမ္းေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂၆။ မ်က္စိႏွစ္ဖက္ကန္းေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂၇။ (စကားဆြံ႕) အေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂၈။ နားပင္းသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၂၉။ ကန္းလည္းကန္း အလည္းအေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၃ဝ။ ကန္းလည္းကန္း နားလည္းပင္းေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၃၁။ အလည္းအ နားလည္းပင္းေသာသူကို ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။
၃၂။ ကန္းလည္းကန္း အလည္းအ နားလည္းပင္းေသာသူအား ရွင္ရဟန္း ျပဳမေပးအပ္။

ျပဳေပးလွ်င္ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္၏။

(ပဋိသေႏၶႏွင့္တကြ အသက္ႏွစ္ဆယ္မျပည့္သူ၊ ပါရာဇိကသို႔ေရာက္သူ၊ ပ႑ဳက္စေသာ အဘဗၺပုဂၢိဳလ္တစ္က်ိတ္တစ္ေယာက္၊ ေပါင္း ၁၃-ေယာက္သည္ ရဟန္းျပဳေသာ္လည္း ရဟန္းမျဖစ္။ ၾကြင္းေသာပုဂၢိဳလ္တို႔ကား ရဟန္းျဖစ္ကုန္၏။ သို႔ေသာ္ ရဟန္းျပဳေပးေသာသူ အာပတ္မလြတ္။)

မဟာဝဂ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္၊ ဦးေရ ၅၇၊ စာ ၁၂၇။

ေဗဒင္ နကၡတ္ကို ယံုၾကည္လြန္းက အက်ဳိးပ်က္စီးတတ္ေၾကာင္း-

နကၡတၱဇာတ္

ေဗဒင္ နကၡတ္ကို ယံုၾကည္လြန္းက အက်ဳိးပ်က္စီးတတ္ေၾကာင္း

ျမတ္စြာဘုရား ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ တစ္ေယာက္ ေသာ အာဇီဝက တကၠတြန္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤဇာတ္ေတာ္ကို ေဟာေတာ္ မူ၏။

သာဝတၳိျပည္သူ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ကို ဇနပုဒ္(ရြာ)သား တစ္ေယာက္သည္ မိမိသားႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားရန္ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္း၍ ေန႔ရက္သတ္မွတ္ထား ပါသည္။

ထိုေန႔ေရာက္သည့္အခါ မိမိကိုးကြယ္သည့္ အာဇီဝကထံသြား၍ မိမိသားအတြက္ ယေန႔ထိမ္းျမား မဂၤလာျပဳမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နကၡတ္ေကာင္း မေကာင္း ေမးျမန္း၏။ ဆရာျဖစ္သူဇီဝက-က ငါ့ကို အရင္မေမးဘဲ ရက္သတ္မွတ္ၿပီးမွ လာေမးတယ္၊ သူတို႔မဂၤလာပြဲ ပ်က္ေအာင္ဖ်က္မယ္ဟု ၾကံစည္၍၊ ဒီေန႔ နကၡတ္မေကာင္းဘူး၊ လက္ထပ္ပြဲမလုပ္ၾကနဲ႔၊ လုပ္လွ်င္ အႀကီးအၾကယ္ ပ်က္စီး ၾကမယ္ဟု ေဟာလိုက္ေလသည္။

သတို႔သားမိဘတို႔သည္လည္ ဆရာဇီဝက၏ စကားကိုယံုၾကည္၍ သတ္မွတ္ထား ေသာ ေန႔ရက္၌ မသြားဘဲေနၾက၏၊ သတို႔သမီးမိဘတို႔သည္လည္း မဂၤလာပြဲ ျပဳလုပ္ရန္ အခမ္းအနားကို အသင့္စီစဥ္ၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနေလရာ၊ သတို႔သား မေရာက္လာသျဖင့္ သာဝတၳိတြင္ရွိေသာ သမီးကိုႏွစ္သက္ေနသူ တစ္ဦးႏွင့္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ ေပးလိုက္ၾကပါသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဇနပုဒ္သားတို႔လာ၍ အမ်ဳိးသမီးကိုေတာင္းၾကရာ၊ သာဝတၳိျပည္သားတို႔ႏွင့္ ရန္ျဖစ္ကာ သတို႔သမီးကို မရရွာဘဲ ျပန္သြားၾကရပါသည္။

အာဇီဝက၏ နကၡတ္မေကာင္း ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ မလာရပါဟု ေျပာေသာ စကား ၾကားေသာအခါ ၿမိဳ႔သားပညာရွိတစ္ဦးက ေအာက္ပါဂါထာကို ရြတ္ဆိုေလ သည္။

နကၡတၱံ ပဋိမာေနႏၲံ၊ အေတၳာ ဗာလံ ဥပစၥဂါ။
အေတၴာ အတၳႆ နကၡတၱံ၊ ကႎ ကရိႆႏၲိ တာရကာ။

နကၡတ္ကို ယံုၾကည္ေနေသာ သူမိုက္ကို ဇနီးမယားရျခင္းဟူေသာ အက်ဳိးစီပြါး သည္ ေက်ာ္လြန္၍သြား၏။ အက်ဳိးစီးပြါးကို ရျခင္းသည္သာနကၡတ္ေကာင္းမည္၏။ ေကာင္းကင္က ၾကယ္တာယာ နကၡတ္တို႔သည္ အဘယ္မည္ေသာ အက်ဳိး စီးပြါးကို ျပဳႏိုင္ကုန္အံ့နည္း။


ဇာတကပါဠိေတာ္၊ အတၱကာမ၀ဂ္၊ နကၡတၱဇာတ္။

သံဃသာမဂၢီသုတ္၊ ၉-

သံဃာကို ညီညြတ္ေအာင္ ျပဳျခင္းေၾကာင့္

သံဃသာမဂၢီသုတ္

သံဃာကို ညီညြတ္ေအာင္ ျပဳျခင္းေၾကာင့္

ညီၫြတ္သူတို႔အား ခ်ီးေျမႇာက္မႈသည္ ခ်မ္းသာ၏။
ညီၫြတ္မႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္၍ တရား၌ တည္ေသာသူသည္
ေယာဂေလးျဖာကုန္ရာ နိဗၺာန္မွ မဆုတ္ယုတ္ႏိုင္၊
သံဃာညီၫြတ္ေအာင္ ျပဳေသာေၾကာင့္
အာယုကပ္ပတ္လံုး နတ္ျပည္၌ေမြ႕ေလ်ာ္ရ၏။

မူရင္းအတိုင္းဖတ္လိုပါလွ်င္....

သံဃသာမဂၢီသုတ္

၁၉။ ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
ရဟန္းတို႔ တစ္ခုေသာတရားသည္ ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚလာသည္ရွိေသာ္ လူအမ်ား အက်ဳိးစီးပြါး ရွိရန္လူအမ်ား ခ်မ္းသာရန္ လူအမ်ား အက်ဳိးရွိရန္ နတ္လူတို႔ အက်ဳိး စီးပြါးရွိရန္ ခ်မ္းသာရန္သာ ျဖစ္၏။

တစ္ခုေသာ တရားဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ((သံဃာညီၫြတ္မႈတည္း))
ရဟန္းတို႔ သံဃာ ညီၫြတ္သည္ရွိေသာ္ သံဃာ ညီၫြတ္ျခင္းေၾကာင့္

အခ်င္းခ်င္း ျငင္းခံုမႈတို႔သည္လည္း မျဖစ္ကုန္။
အခ်င္းခ်င္း
ၿခိမ္းေျခာက္မႈတို႔သည္လည္း မျဖစ္ကုန္။
အခ်င္းခ်င္း ႐ႈတ္ခ်ပစ္ပယ္မႈတို႔ သည္လည္း မျဖစ္ကုန္။
အခ်င္းခ်င္း ႏွင္ထုတ္စြန္႔လႊတ္မႈတို႔သည္လည္း မျဖစ္ကုန္။
မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔သည္လည္း ၾကည္ညိဳကုန္၏။
ၾကည္ညိဳၿပီးသူတို႔သည္လည္း တုိး၍ ၾကည္ညိဳကုန္၏။

ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။
ထုိသုတ္၌ ဤအနက္ သေဘာကို -
''သံဃာ ညီၫြတ္မႈသည္ လည္းေကာင္း၊ ညီၫြတ္သူတို႔အား ခ်ီးေျမႇာက္မႈသည္ လည္းေကာင္း ခ်မ္းသာ၏။ ညီၫြတ္မႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္၍ တရား၌ တည္ေသာသူသည္ ေယာဂေလးျဖာကုန္ရာ နိဗၺာန္မွ မဆုတ္ယုတ္ႏိုင္၊ သံဃာညီၫြတ္မႈကို ျပဳေသာ ေၾကာင့္ အာယုကပ္ပတ္လံုး နတ္ျပည္၌ေမြ႕ေလ်ာ္ရ၏''ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္ ၏။

ဤအနက္ သေဘာကိုလည္း
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။

နဝမသုတ္။
သံဃသာမဂၢီသုတ္၊ ဒုတိယ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။

သံဃေဘဒသုတ္၊ ၈-

ညီညြတ္ေသာ သံဃာကို ကြဲေအာင္ျပဳျခင္းေၾကာင့္-

သံဃေဘဒသုတ္၊ ၈

ညီညြတ္ေသာ သံဃာကို ကြဲေအာင္ျပဳျခင္းေၾကာင့္

သံဃာကို သင္းခြဲသူသည္ အပါယ္၌ ျဖစ္ထုိက္၏။
သံဃာ ကြဲျပားမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္သူသည္ နိဗၺာန္မွ ဆုတ္ယုတ္၏။
(အဝီစိ) ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏။
(အႏၲရ) ကပ္ပတ္လံုး ငရဲ၌ က်က္ရ၏။

မူရင္းအတိုင္းဖတ္လိုပါလွ်င္....

၈ - သံဃေဘဒသုတ္၊ ဒုတိယ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။
၁၈။ ဤေဒသနာကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-

ရဟန္းတို႔ တစ္ခုေသာတရားသည္ ေလာက၌ ျဖစ္ေပၚလာသည္ရွိေသာ္ လူအမ်ား စီးပြါးမဲ့ရန္ လူအမ်ား မခ်မ္းသာရန္ လူအမ်ား အက်ဳိးမဲ့ရန္ နတ္လူတို႔ အက်ဳိးစီးပြါး မရွိရန္ ဆင္းရဲရန္သာျဖစ္၏။

တစ္ခုေသာ တရားဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ((သံဃာ ကြဲျပားမႈတည္း))
ရဟန္းတို႔ သံဃာ ကြဲျပားသည္ရွိေသာ္ သံဃာ ကြဲျပားျခင္းေၾကာင့္.....

အခ်င္းခ်င္း ျငင္းခံုမႈတို႔သည္လည္း ျဖစ္ကုန္၏။
အခ်င္းခ်င္း ၿခိမ္းေျခာက္မႈတို႔သည္လည္း ျဖစ္ကုန္၏။
အခ်င္းခ်င္း ႐ႈတ္ခ် ပစ္ပယ္မႈတို႔သည္လည္း ျဖစ္ကုန္၏။
အခ်င္းခ်င္း ႏွင္ထုတ္ စြန္႔လႊတ္မႈတို႔သည္လည္း ျဖစ္ကုန္၏။
ထုိသံဃာ ကြဲျပားရာ၌ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔လည္း မၾကည္ညိဳကုန္။
ၾကည္ညိဳၿပီးေသာ အခ်ဳိ႔သူတို႔လည္း အၾကည္ညိဳ ပ်က္ကုန္၏။

ဤအနက္သေဘာကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူ၏။

ထုိသုတ္၌ ဤအနက္သေဘာကို -
''သံဃာကို သင္းခြဲသူသည္ အပါယ္၌ ျဖစ္ထုိက္၏။ (အဝီစိ) ငရဲ၌ ျဖစ္ရ၏။ (အႏၲရ) ကပ္ပတ္လံုးတည္၏။ သံဃာ ကြဲျပားမႈ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၍ မတရားမႈ၌ တည္သူသည္ ေယာဂ ေလးျဖာကုန္ရာ နိဗၺာန္မွ ဆုတ္ယုတ္၏။ ညီၫြတ္ေသာ သံဃာကို သင္းခြဲေသာေၾကာင့္ (အႏၲရ) ကပ္ပတ္လံုး ငရဲ၌ က်က္ရ၏'' ဟု ဤဂါထာျဖင့္ ဆိုအပ္၏။

ဤအနက္သေဘာကိုလည္း
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္၏ဟု အကြၽႏု္ပ္ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္။

အ႒မသုတ္။
သံဃေဘဒသုတ္၊ ဒုတိယ၀ဂ္၊ ဣတိဝုတ္ပါဠိေတာ္။

စူဠပုဏၰမသုတ္ မွ သူေတာ္ေကာင္းမွန္းသိရန္-

စူဠပုဏၰမသုတ္ မွ

ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ''ဤအသွ်င္ သည္ သူေတာ္ေကာင္းတည္း''ဟု သိႏုိင္ရာသေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။

အသွ်င္ဘုရား သိႏုိင္ရာပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။

ရဟန္းတို႔ဟုတ္မွန္၏။ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူေတာ္ေကာင္းတည္း'' ဟု သိႏုိင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္႐ိွသည္သာတည္း။

ရဟန္းတို႔
သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူယုတ္မာကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူယုတ္မာ တည္း''ဟု သိႏုိင္ရာသေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရား သိႏုိင္ ရာပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဟုတ္မွန္၏။ ရဟန္းတို႔ သူ ေတာ္ေကာင္းသည္ သူယုတ္မာကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူယုတ္မာ တည္း ''ဟု သိႏုိင္ေသာေၾကာင္းသည္ ႐ိွသည္သာတည္း။

၁။ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္း တရားႏွင့္ျပည့္စံု၏၊
၂။ သူေတာ္ေကာင္း၌ ဆည္းကပ္ျခင္း ႐ိွ၏၊
၃။ သူေတာ္ေကာင္း အၾကံကုိ ၾကံေလ့ ႐ိွ၏၊
၄။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အတိုင္ပင္ကို တုိင္ပင္ေလ့ ႐ိွ၏၊
၅။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ စကားကုိ ေျပာဆုိ၏၊
၆။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အမႈကုိ ျပဳလုပ္၏၊
၇။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၏၊
၈။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏။

(၁)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရား ႐ိွ၏၊ အကုသုိလ္မွ ရွက္ျခင္း႐ိွ၏၊ အကုသုိလ္မွ လန္႔ျခင္း႐ိွ၏၊ အၾကား အျမင္ မ်ား၏၊ လုံ႔လကုိ အားထုတ္၏၊ ေရွး႐ႈထင္ေသာ သတိ႐ိွ၏၊ ပညာ႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ ေကာင္းတရားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
(၂)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရား႐ိွကုန္ေသာ၊ အကု သုိလ္မွ ရွက္ျခင္း ႐ိွကုန္ေသာ၊ အကုသုိလ္မွ လန္႔ျခင္း ႐ိွကုန္ေသာ၊ အၾကားအျမင္ မ်ားကုန္ေသာ၊ လုံ႔လကုိ အားထုတ္ ကုန္ေသာ၊ ေရွး႐ႈ ထင္ေသာ သတိ ႐ိွကုန္ေသာ၊ ပညာ ႐ိွကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ သည္ ထုိသူေတာ္ေကာင္း၏ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ကုန္၏၊ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ ေကာင္း၌ ဆည္းကပ္ျခင္း႐ိွ၏။
(၃)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ မိမိဆင္းရဲေစျခင္းငွါ မၾကံ၊ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲျခင္း ေစျခင္းငွါ မၾကံ၊ ႏွစ္ဦးလံုးကုိ ဆင္းရဲေစ ျခင္းငွါမၾကံ။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ ေကာင္း အၾကံကုိ ၾကံေလ့႐ိွ၏။
(၄)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ မိမိကုိ ဆင္းရဲေစျခင္း ငွါ မတုိင္ပင္၊ သူတစ္ပါးကို ဆင္းရဲေစျခင္းငွါ မတိုင္ပင္၊ ႏွစ္ဦးလံုးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါ မတုိင္ပင္။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္း သည္ သူေတာ္ေကာင္း အတုိင္ပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့႐ိွ၏။
(၅)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆို ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကုန္းစကားကုိ ေျပာဆုိျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ သိမ္ဖ်င္းေသာစကားမွ ေရွာင္ ၾကဥ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ ေကာင္း စကားကုိ ေျပာဆုိ၏။
(၆)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မေပးသည္ကုိယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကာမတို႔၌ မွား ယြင္းေသာအက်င့္ကုိ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္း အမႈကုိ ျပဳလုပ္၏။
(၇)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ ဤသို႔ ယူေလ့႐ိွ၏ ''ေပးလွဴအပ္ေသာအလွဴ၏ အက်ဳိးသည္ ႐ိွ၏၊ ယဇ္ေခၚပူေဇာ္မႈႀကီး၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ ဟံုးပူေဇာ္ျခင္း၏ အက်ဳိးသည္႐ိွ၏၊ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတို႔၏ အက်ဳိး ဝိပါက္သည္ ရွိ၏၊ ဤေလာကသည္ ရွိ၏၊ တစ္ပါးေသာေလာကသည္ ႐ိွ၏၊ အမိ၌ ျပဳအပ္ေသာ အက်ဳိးသည္ ႐ိွ၏၊ အဖ၌ ျပဳအပ္ေသာ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊ (တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ရြယ္ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ကုိယ္ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚလာေသာ) ဥပပါတ္ သတၱဝါ တို႔သည္႐ိွကုန္၏၊ ဤေလာကကုိ လည္းေကာင္း၊ တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိ လည္းေကာင္း၊ ကုိယ္တုိင္ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေဟာၾကားႏုိင္ကုန္ေသာ ေျဖာင့္မွန္ေသာ အရိယမဂ္ သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ ႐ိွကုန္ေသာ သမဏ ျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေလာက၌ ႐ိွကုန္၏''ဟု ဤသို႔ အယူ႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္း အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၏။
(၈)
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူေတာ္ေကာင္းသည္ အလွဴကုိ ႐ို႐ုိေသေသ ေပးလွဴ၏၊ ကုိယ္တုိင္ လွဴ၏၊ စိတ္ပါ လက္ပါလွဴ၏၊ စြန္႔ပစ္ သကဲ့သို႔ မလွဴ၊ အက်ဳိး ႐ိွလိမ့္မည္ ဟု အယူ႐ိွ၍ လွဴ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူေတာ္ေကာင္းသည္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အလွဴကို လွဴ၏။ (၈)

ရဟန္းတို႔ ......
သူေတာ္ေကာင္းသည္ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း တရားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း၌ ဆည္းကပ္ျခင္း႐ိွ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း အၾကံကုိ ၾကံေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္းအတုိင္ပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း စကားကုိ ေျပာဆုိ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အမႈကုိ ျပဳလုပ္၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္း အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏အလွဴကုိ လွဴ၍ ကုိယ္ ခႏၶာပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ လားရာဂတိ၌ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ လားရာ ဂတိသည္ကား အဘယ္နည္း၊ ျမတ္ေသာေျခာက္ပါးေသာ ကာမဝစရ နတ္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္ေသာ လူအျဖစ္ လည္းေကာင္း တည္း ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကုိ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ လြန္စြာ ႏွစ္သက္ကုန္ၿပီ။

ဆယ္ခုေျမာက္ စူဠပုဏၰမသုတ္ ၿပီး၏။
ေရွးဦးစြာေသာ ေဒဝဒဟဝဂ္ ၿပီး၏။

စူဠပုဏၰမသုတ္ မွ သူယုတ္မာမွန္းသိရန္-

စူဠပုဏၰမသုတ္ မွ

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ ပုဗၺာ႐ံုေက်ာင္း ဝိသာခါ၏ ျပာသာဒ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တစ္ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္ေသာ ထုိလျပည့္ ဥပုသ္ေန႔
ညဥ့္၌ ရဟန္းအေပါင္း ျခံရံလ်က္ လြင္တီးျပင္၌ ထုိင္ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းအေပါင္းကုိ ၾကည့္႐ႈေတာ္မူ၍ ရဟန္းတို႔ကုိ မိန္႔ေတာ္မူ၏-

ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူယုတ္မာတည္း ဟု သိႏုိင္သေလာ'' ဟု(ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မသိႏုိင္ပါ ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။

ရဟန္းတို႔ ဟုတ္မွန္၏၊ ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာကုို ''ဤ အသွ်င္သည္ သူယုတ္မာတည္း'' ဟု သိႏုိင္ျခင္းသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္။

ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ''ဤအသွ်င္သည္ သူေတာ္ ေကာင္းတည္းဟု သိႏုိင္သေလာ'' ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မသိႏုိင္ပါ ဟု (ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏)။

ရဟန္းတို႔ ဟုတ္မွန္၏၊ ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူေတာ္ေကာင္းကုိ ''ဤ အသွ်င္သည္ သူေတာ္ေကာင္းတည္း''ဟု သိႏုိင္ျခင္းသည္ အေၾကာင္းမဟုတ္ အရာမဟုတ္။

၁။ ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတရားႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊
၂။ သူယုတ္မာ၌ ဆည္းကပ္ျခင္း ႐ိွ၏၊
၃။ သူယုတ္မာတို႔၏ အၾကံကုိၾကံေလ့ ႐ိွ၏၊
၄။ သူယုတ္မာတို႔၏ အတုိင္အပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့ ႐ိွ၏၊
၅။ သူယုတ္မာ စကားကုိ ေျပာေလ့ ႐ိွ၏၊
၆။ သူယုတ္မာ အမႈကုိ ျပဳေလ့ ႐ိွ၏၊
၇။ သူယုတ္မာ အယူကုိ ယူေလ့ ႐ိွ၏၊
၈။ သူယုတ္မာတို႔၏ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏။

၁။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတရားႏွင့္ ျပည့္စံုသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရား မ႐ိွ၊ အရွက္ မ႐ိွ၊ အေၾကာက္ မ႐ိွ၊ အၾကားအျမင္နည္း၏၊ ပ်င္းရိ၏၊ သတိေမ့၏၊ ပညာကင္း၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတရားႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

၂။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ၌ ဆည္းကပ္ျခင္း ႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ ယံုၾကည္ျခင္း သဒၶါတရား မ႐ိွကုန္ အရွက္ မ႐ိွကုန္ အလန္႔ မ႐ိွကုန္ အၾကားအျမင္ နည္းကုန္ ပ်င္းရိကုန္ သတိေမ့ကုန္ ပညာ ကင္းကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ သူယုတ္မာ၏ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ကုန္၏၊ အေပါင္းအေဖာ္ ျဖစ္ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ
၌ ဆည္းကပ္ျခင္း ႐ိွ၏။

၃။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အၾကံကုိ ၾကံေလ့ ႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ မိမိကုိ ဆင္းရဲေစျခင္း ငွါလည္း ၾကံ၏၊ သူတစ္ပါးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း ၾကံ၏။ ႏွစ္ဦးလံုးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း ၾကံ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အၾကံကုိ ၾကံေလ့႐ိွ၏။

၄။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အတုိင္ပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့ ႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ မိမိကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း တုိင္ပင္၏၊ သူတစ္ပါးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း တုိင္ပင္၏၊ ႏွစ္ဦးလံုးကုိ ဆင္းရဲေစျခင္းငွါလည္း တုိင္ပင္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အတုိင္ပင္ကုိ တုိင္ပင္ေလ့ ႐ိွ၏။

၅။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ့ ႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ မဟုတ္ မမွန္ေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ႕႐ိွ၏၊ ကုန္းေခ်ာစကားကုိ ေျပာဆုိေလ့႐ိွ၏။ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ့႐ိွ၏၊ သိမ္ဖ်င္းေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ့ ႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ စကားကုိ ေျပာဆုိေလ့႐ိွ၏။

၆။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အမႈကုိ ျပဳေလ့႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ အသက္ကုိ သတ္ေလ့႐ိွ၏၊ မေပးသည္ကုိ ယူေလ့႐ိွ၏၊ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္ေလ့႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ အမႈကုိ ျပဳေလ့ ႐ိွ၏။

၇။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ၏ အယူကုိ ယူေလ့႐ိွသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ ''ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴ၏ အက်ဳိးသည္ မ႐ိွ၊ ယဇ္ေခၚ ပူေဇာ္မႈႀကီး၏ အက်ဳိးသည္ မရွိ၊ ဟံုးပူေဇာ္ျခင္း၏ အက်ဳိးသည္ မ႐ိွ၊ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္
မရွိ၊ ဤေလာကသည္ မရွိ၊ တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မ႐ိွ၊ အမိ၌ ျပဳအပ္ေသာ အက်ဳိးသည္ မ႐ိွ၊ အဖ၌ ျပဳအပ္ေသာ အက်ဳိးသည္ မရွိ၊ (တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ရြယ္ ပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ကုိယ္ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚလာေသာ) ဥပပါတ္ သတၱဝါတို႔သည္ မ႐ိွကုန္၊ ဤေလာကကုိ လည္းေကာင္း၊ တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိလည္းေကာင္း ကုိယ္တုိင္ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေဟာၾကားႏုိင္ ကုန္ေသာေျဖာင့္မွန္ေသာ အရိယမဂ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ ႐ိွကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေလာက၌ မ႐ိွကုန္'' ဟု ဤသို႔ အယူ႐ိွ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာ၏ အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၏။

၈။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတို႔၏ အလွဴကုိ ေပးလွဴသနည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ သူယုတ္မာသည္ အလွဴကုိ မ႐ုိမေသ လွဴ၏၊ ကုိယ္တုိင္ မေပးလွဴ၊ စိတ္ပါလက္ပါ မေပးလွဴ၊ စြန္႔ပစ္သကဲ့သို႔ ေပးလွဴ၏၊ အက်ဳိး ႐ိွလိမ့္မည္ ဟု အယူမ႐ိွဘဲ ေပးလွဴ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ သူယုတ္မာသည္ သူယုတ္မာတို႔၏ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏။

ရဟန္းတို႔ ထိုသူယုတ္မာသည္ ဤသို႔ သူယုတ္မာ တရားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာ၌ ဆည္းကပ္ျခင္း႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာ အၾကံကုိ ၾကံေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ အတုိင္ပင္ကုိတုိင္ပင္ေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ စကားကုိ ေျပာဆုိ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာ၏ အမႈကုိ ျပဳေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ အယူကုိ ယူေလ့႐ိွ၍ ဤသို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ အလွဴကုိ ေပးလွဴ၍ ကုိယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသသည္မွ ေနာက္၌ သူယုတ္မာတို႔၏ လားရာ ဂတိ၌ ျဖစ္ရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သူယုတ္မာတို႔၏ လားရာ ဂတိကား အဘယ္နည္း၊ ငရဲေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တိရစၧာန္ေသာ္ လည္းေကာင္း ျဖစ္၏။

စူဠပုဏၰမသုတ္၊ ေဒ၀ဒဟ၀ဂ္၊ ဥပရိပဏၰာသ။

သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေၾကာင္း...

ေလာကီမဂၤလာ ၁၂-ပါး-

ဘုရားႏွစ္သက္ေသာ....
၃၈-ျဖာ မဂၤလာ လကၤာဒီေနရာကသြားပါ....

ေလာကီမဂၤလာ ၁၂-ပါး
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေလာကက်ိဳးတို႔ အတြက္သာ ျဖစ္ေသာ မဂၤလာမ်ား။

(၁) ပဋိသေႏၶ အခ်ိန္ အခါ၊ လ၊ ရက္ ေစ့ေရာက္သျဖင့္ ဖြားေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္း ၀ိဇာတ မဂၤလာမ်ား။

(၂) ဖြားသည္မွေနာက္ ၃-ရက္ ေျမာက္ေသာေန႔၌ ရတနာသံုးပါးဘိုးဘြားဟူေသာ
နႏၵိမုခနတ္တို႔အား ရွိခိုးပူေဇာ္ေစျခင္းမုခ ဒႆနမဂၤလာ။

(၃) ဖြားသည္မွေနာက္ ၇-ရက္ ေျမာက္ေသာေန႔၌ ဆံရိတ္ျခင္းဟူေသာ ေကသေစၦ ဒန မဂၤလာ။

(၄) ကမၻာဦးပညတ္ ေရွးသူေဟာင္းတို႔အမွတ္ျဖင့္ ေကာင္းျမတ္တင့္တယ္ေသာ ေန႔ရက္၌ ပုခက္ ဧယာဥ္ တင္ျခင္း ဟူေသာေဒါလာ ကရဏမဂၤလာ။

(၅) ဖြားသည္မွေနာက္ ၇၅-ရက္ ေျမာက္ေသာေန႔၌ ကြမ္းဦးခြန္႔ျခင္းဟူေသာ တမၺဳလ ပတၱမဂၤလာ။

(၆) ဖြားသည္မွေနာက္ ၃-လ ေျမာက္ေသာေန႔၌ ေန လ တို႔ကို ျပသၾကည့္ရႈ ေစျခင္း ဟူေသာ ရ၀ိႏၵဳ ဒႆန မဂၤလာ။

(၇) ဖြားသည္မွေနာက္ ရက္ေပါင္း ၁၀၀-ေျမာက္၌ အမည္သညာမွည့္ျခင္း ဟူေသာ နာမ ကရဏမဂၤလာ။

(၈) ဖြားသည္မွေနာက္ ၆-လ ေျမာက္၍ ထမင္းဦး ခြန္႔ျခင္း ဟူေသာ ပဌမ ဘတၱ မဂၤလာ။

(၉) သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ ခ်ိန္ရြယ္ ေရာက္လတ္ေသာအခါ ဆံထံုးဥေသွ်ာင္ ဖြဲ႔ထံုးျခင္း ဟူေသာ ေကသ ဗႏၶန မဂၤလာ။

(၁၀) သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ ခ်ိန္အရြယ္ က်ေရာက္လတ္ေသာအခါ နားထြင္းျခင္း ဟူေသာ ကဏၰစိၦဒၵ မဂၤလာ။

(၁၁) သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ အခ်ိန္အရြယ္ က်ေရာက္ေသာအခါ သာသနာေတာ္ တြင္းသို႔ သြတ္သြင္း ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းဟူေသာသာသနာ ႏုဂၢဟ မဂၤလာ။ ပဗၺဇၨမဂၤလာ လည္း ဟူ၏။

(၁၂) သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ အခ်ိန္အရြယ္ က်ေရာက္ေသာအခါ မ်ိဳးႏြယ္ဇာတ္ ဂုဏ္ လံုးစံုတူေသာ သတို႔သား သတို႔သမီးႏွင့္ စုလ်ားရစ္ပတ္ လက္ထပ္ ထိမ္းျမား ရျခင္း ဟူေသာ အာ၀ါဟ ၀ိ၀ါဟမဂၤလာ။

သုေတသန သ႐ုပ္ျပအဘိဓာန္-မွ...။

ဘုရားႏွစ္သက္ေသာ....
၃၈-ျဖာ မဂၤလာ လကၤာ ဒီေနရာကသြားပါ....

သကၤန္းရွိခိုးရက်ဳိး-

သကၤန္းရွိခိုးရက်ဳိး

ဟာသဇနကေတၳရအပဒါန္၊

ငါသည္ သစ္ပင္ဖ်ား၌ ဆြဲထားေသာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ ပံ့သကူသကၤန္းကို ျမင္၍ လက္အုပ္ခ်ီၿပီးလွ်င္
ဘုရား၏ ဂုဏ္ကို လြန္စြာ ႁမြက္ဆုိ ခ်ီးက်ဴးခဲ့၏။
အေဝးမွ ျမင္သျဖင့္ ငါ့အား ရႊင္လန္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖစ္ခဲ့၏၊
လက္အုပ္ခ်ီၿပီးလွ်င္ စိတ္ကို လြန္စြာ ၾကည္လင္ေစခဲ့၏။

ဤဘဒၵကမၻာမွ ကိုးဆယ့္တစ္ ကမၻာထက္၌
ဘုရားဟူေသာ အမွတ္ကို ရခဲ့ေသာ အခါမွစ၍
အပါယ္ေလးပါး လားရသည္ကို မသိစဖူးေပ။
ဤသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ ဘုရားဟူေသာ အမွတ္သညာရျခင္း၏ အက်ဳိးေပတည္း။
ေလးပါးေသာ ပဋိသမၻိဒါတို႔ကို လည္းေကာင္း၊
ရွစ္ပါးေသာ ဤဝိေမာကၡတို႔ကို လည္းေကာင္း၊
ေျခာက္ပါးေသာ အဘိညာဥ္တို႔ကို လည္းေကာင္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳအပ္ပါကုန္ၿပီ။
ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမေတာ္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးၿပီးပါၿပီ။
ဤသို႔လွ်င္ အသွ်င္ဟာသဇနကမေထရ္သည္ ဤဂါထာတို႔ကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူ၏။
သံုးခုေျမာက္ ဟာသဇနကေတၳရအပဒါန္ ၿပီး၏။

သင္တို႔ဘယ္ႏွစ္ခါ သကၤန္းကို ရွိခိုးဖူးပါၿပီလဲ ?...

လယ္တီဆရာေတာ္ မဟာသရဏဂုမ္ေတာ္ၾကီး-

မဟာသရဏဂုမ္ေတာ္ၾကီး

နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။

မဟာသရဏဂုမ္ပါဠိ
(က) အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။

(ခ) ဒုတိယမၸိ အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
ဒုတိယမၸိ အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
ဒုတိယမၸိ အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။

(ဂ) တတိယမၸိ အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
တတိယမၸိ အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ။
တတိယမၸိ အဇၨတေဂၢ ပါဏုေပတံ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။

မဟာသရဏဂုမ္ ပါဠိ+အနက္

(က)
အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကို၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္အေပါင္းကို၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

(ခ)
ဒုတိယမၸိ၊ ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္လည္း။
အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

ဒုတိယမၸိ၊ ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္လည္း။
အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကို၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

ဒုတိယမၸိ၊ ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္လည္း။
အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္အေပါင္းကို၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

(ဂ)
တတိယမၸိ၊ သံုးၾကိမ္္ေျမာက္လည္း။
အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို၊ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

တတိယမၸိ၊ သံုးၾကိမ္္ေျမာက္လည္း။
အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကို၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

တတိယမၸိ၊ သံုးၾကိမ္္ေျမာက္လည္း။
အဇၨတေဂၢ၊ ယေန႕မွစ၍။
ပါဏုေပတံ၊ အသက္ထက္ဆံုး။
သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္အေပါင္းကို၊ ကိုးကြယ္ရာ၊ မွီခိုရာ၊ ပုန္းေအာင္းရာ ဟူ၍။
ဂစၧာမိ၊ ဆည္းကပ္ပါ၏။

ဘုရားရွိခိုး

ပ႒ာန္းပစၥယနိေဒၵသဇယား-

ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္

ေဟတုပစၥေယာ၊ အာရမၼဏပစၥေယာ၊ အဓိပတိပစၥေယာ၊ အနႏၲရပစၥေယာ၊ သမနႏၲရပစၥေယာ၊ သဟဇာတပစၥေယာ၊ အညမညပစၥေယာ၊ နိႆယပစၥေယာ၊ ဥပနိႆယပစၥေယာ၊ ပုေရဇာတပစၥေယာ၊ ပစၧာဇာတပစၥေယာ၊ အာေသဝနပစၥေယာ၊ ကမၼပစၥေယာ၊ ဝိပါကပစၥေယာ၊ အာဟာရပစၥေယာ၊ ဣၿႏၵိယပစၥေယာ၊ စ်ာနပစၥေယာ၊ မဂၢပစၥေယာ၊ သမၸယုတၱပစၥေယာ၊ ဝိပၸယုတၱပစၥေယာ၊ အတၳိပစၥေယာ၊ နတၳိပစၥေယာ၊ ဝိဂတပစၥေယာ၊ အဝိဂတပစၥေယာတိ။

အနာဂါမိဖိုလ္ႏွင့္ မထိုက္တန္သူ-

ရဟန္းတို႔ တရားေျခာက္မ်ဳိးတို႔ကို မပယ္မူ၍ အနာဂါမိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ မထိုက္။
အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-

ယံုၾကည္ျခင္း သဒၶါ မရွိမႈ။
ဒုစ႐ိုက္မွ မရွက္မႈ။
ဒုစ႐ိုက္မွ မလန္႔မႈ။
ပ်င္းရိမႈ။
သတိလြတ္ကင္းမႈ။
ပညာမဲ့မႈတို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ တရားေျခာက္မ်ဳိးတို႔ကို ပယ္သျဖင့္ အနာဂါမိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ ထိုက္၏။
အဘယ္ေျခာက္မ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-

ယံုၾကည္ျခင္း သဒၶါ မရွိမႈ။
ဒုစ႐ိုက္မွ မရွက္မႈ။
ဒုစ႐ိုက္မွ မလန္႔မႈ။
ပ်င္းရိမႈ။
သတိလြတ္ကင္းမႈ။
ပညာမဲ့မႈတို႔တည္း။

အနာဂါမိဖလသုတ္။ ေဒဝတာဝဂ္။ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ေယာက္က်ားမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး-

ေယာက္က်ားမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး-

၁။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္း သံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို ''ရဟန္းတို႔''ဟု ေခၚေတာ္မူ၏၊ ထိုရဟန္းတို႔သည္ ''အသွ်င္ဘုရား'' ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာေတာ္မူ၏-
ရဟန္းတို႔ ဤမိန္းမ၏ အဆင္းသည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံး ယူငင္၍ တည္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ အဆင္းကို မွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ မိန္းမ၏ အဆင္းသည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ပထမသုတ္။

၂။ ရဟန္းတို႔ ဤမိန္းမ၏ အသံသည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍တည္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ အသံကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ မိန္းမ၏ အသံသည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံး ယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဒုတိယသုတ္။

၃။ ရဟန္းတို႔ ဤမိန္းမ၏ အနံ႕သည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍တည္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ အနံ႕ကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ မိန္းမ၏ အနံ႕သည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံး ယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
တတိယသုတ္။

၄။ ရဟန္းတို႔ ဤမိန္းမ၏ အရသာသည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍တည္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ အရသာကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ မိန္းမ၏ အရသာသည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
စတုထၳသုတ္။

၅။ ရဟန္းတို႔ ဤမိန္းမ၏ အေတြ႕သည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍တည္ေသာ အျခားတစ္ခုေသာ အေတြ႕ကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ မိန္းမ၏ အေတြ႕သည္ ေယာက်္ား၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္,

ပၪၥမသုတ္။

မိန္းမမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး-

မိန္းမမ်ားအတြက္ အေကာင္းဆံုး-

၆။ ရဟန္းတို႔ ဤေယာက်္ား၏ အဆင္းသည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍တည္ေသာ အျခား တစ္ခုေသာ အဆင္းကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ ေယာက်္ား၏ အဆင္းသည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဆ႒သုတ္။

၇။ ရဟန္းတို႔ ဤေယာက်္ား၏ အသံသည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္ေသာ အျခား တစ္ခုေသာ အသံကိုမွ်လည္း ငါ မျမင္။ ရဟန္းတို႔ ေယာက်္ား၏ အသံသည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
သတၱမသုတ္။

၈။ ရဟန္းတို႔ ဤေယာက်္ား၏ အနံ႔သည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္ေသာ အျခား တစ္ခုေသာ အနံ႔ကိုမွ်လည္း ငါ မျမင္။ ရဟန္းတို႔ ေယာက်္ား၏ အနံ႔သည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အ႒မသုတ္။

၉။ ရဟန္းတို႔ ဤေယာက်္ား၏ အရသာသည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍တည္ေသာ အျခား တစ္ခုေသာ အရသာကိုမွ်လည္း ငါမျမင္။ ရဟန္းတို႔ ေယာက်္ား၏ အရသာသည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
နဝမသုတ္။

၁ဝ။ ရဟန္းတို႔ ဤေယာက်္ား၏ အေတြ႕သည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္သကဲ့သို႔၊ ဤအတူ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍တည္ေသာ အျခား တစ္ခုေသာ အေတြ႕ကိုမွ်လည္း ငါ မျမင္။ရဟန္းတို႔ ေယာက်္ား၏ အေတြ႕သည္ မိန္းမ၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္၍ တည္၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဒသမသုတ္။

ပဌမပဏၰာသက ၊ ႐ူပါဒိဝဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ ရဟန္းသည္-

သူေတာ္ေကာင္းတို႔

အၾကင္ ရဟန္းသည္...
လက္ဖ်စ္တစ္တြက္ခန္႔မွ်လည္း
ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကို အကယ္၍ႏွလံုးသြင္းအံ့၊

ဤရဟန္းသည္ စ်ာန္မွ ဆိတ္သံုးျခင္းမရွိမူ၍ေနသူ၊
ျမတ္စြာဘုရား၏ သြန္သင္မႈကို လိုက္နာ၍ေနသူ၊
အဆံုးအမကို လိုက္နာ၍ေနသူ၊
တိုင္းသူျပည္သားတို႔ ေပးလွဴေသာ ဆြမ္းကို
အခ်ည္းႏွီးမျဖစ္ေစမူ၍ သံုးေဆာင္သူဟု ဆိုထိုက္၏။

ထိုေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္ကို
အဖန္ဖန္ အေလ့အလာျပဳကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔ကိုမူကား
အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိပါအံ့နည္း။

အဂၤုတၱိဳရ္၊ အစၧရာသဃၤတဝဂ္၊

ေသမင္း ေခၚေသာေန႔-

ေသမင္း ေခၚေသာေန႔

တို႔တစ္ေတြသည္၊
မေသအံ့သြင္၊ ျပံဳးပန္းဆင္၍၊
မျမင္ေလမိုး၊ ခ်စ္ပိုးထိုးစဥ္၊
ေဘးဆိုးပံုယင္၊ ကိုယ္တြင္းဝင္က၊
သည္လင္သည္သား၊ သည္မယားႏွင့္၊
သည္ကားသည္ေျမ၊ သည္ေရႊေငြပါ၊
သည္ေဆြသည္မ်ဳိး၊ သည္အိုးသည္အိမ္၊
သည္စည္းစိမ္ကို၊ အခ်ိန္က်ျပန္၊
တစ္ဖန္မလွည့္၊ ျပန္မၾကည့္အား၊
မယားတသြယ္၊ လင္သယ္တျခား၊
သားကတသီး၊ သမီးတဖံု၊
မိသားစံုကို၊ အကုန္ခြဲ၍၊
တစ္ေန႔ေန႔ေသာ္၊ ေသမင္းေခၚလိမ့္၊
အေပ်ာ္အလြန္ မက်ဴးသင့္ပါတကား။

လူမိုက္ကိုေပါင္းသင္း၍...

အေျခခံ အဘိဓမၼာ-

နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

အေျခခံ အဘိဓမၼာ

''အဘိဓမၼာ အဓိပၸါယ္အက်ဥ္း''

ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါမဖက္၊ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼသက္သက္ ျဖစ္ေသာတရားသည္ အဘိဓမၼာမည္၏။ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼဟူသည္ အမွန္တကယ္ရွိေသာ သဘာဝတရားမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ စိတ္ ေစတသိက္ ႐ုပ္ နိဗၺာန္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

''စိတ္အေၾကာင္း''

သိစရာအားလံုးကို သိတတ္ေသာသေဘာသည္ စိတ္ မည္၏။ အဆင္းကိုျမင္လွ်င္ သိျခင္း၊ အသံကို ၾကားလွ်င္ သိျခင္း၊ အနံ႔ကိုနံလွ်င္ သိျခင္း၊ အရသာကို စားလွ်င္ သိျခင္း၊ အေတြ႔အထိကို ေတြ႔ထိလွ်င္ သိျခင္းႏွင့္ ထို ငါးမ်ဳိးမွ တပါးေသာ တရားမ်ားကို သိျခင္းျဖစ္သည္။

ဆက္လက္ေလ့လာလိုပါလွ်င္......

သံဃေဘဒသုတ္-

၈ - သံဃေဘဒသုတ္

အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။

ထုိအခါ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူေဆာင္လ်က္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ဆြမ္းခံဝင္ ေတာ္မူ၏။

ေဒဝဒတ္သည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ဆြမ္းခံဝင္ေသာ အသွ်င္အာနႏၵာကို ျမင္၍ အသွ်င္အာနႏၵာထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္အာနႏၵာအား ''ငါ့သွ်င္အာနႏၵာ ငါသည္ ယေန႔မွအစျပဳ၍ ျမတ္စြာဘုရားမွ လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာမွ လည္းေကာင္း၊ အသီးအျခားခြဲ၍သာလွ်င္ ဥပုသ္ကို လည္းေကာင္း၊ သံဃကံကို လည္းေကာင္း ျပဳအံ့'' ဟု ေျပာဆို၏။

ထို႔ေနာက္ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၌ ဆြမ္းခံလွည့္လည္၍ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲခဲ့ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထုိင္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားကို
အသွ်င္ဘုရား ယေန႔ ေဒဝဒတ္သည္
သံဃာကို သင္းခြဲလတၱံ႕။
ဥပုသ္ကို လည္းေကာင္း၊
သံဃကံကို လည္းေကာင္း ျပဳေတာ့အံ့'' ဟု ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏။

ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္း အရာကို သိေတာ္မူ၍ ထုိသိေသာ အခ်ိန္၌-
''သူေတာ္ေကာင္းသည္
ေကာင္းေသာ အမႈကို ျပဳလြယ္၏။
သူယုတ္မာသည္ ေကာင္းေသာ အမႈကို ျပဳႏိုင္ခဲ၏။
သူယုတ္မာသည္ မေကာင္းေသာ အမႈကို ျပဳလြယ္၏။
အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ မေကာင္းေသာ အမႈကို ျပဳဖို႔ရန္ ခဲယဥ္းလွ၏''
ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။

အ႒မသုတ္။
သံဃေဘဒသုတ္၊ ေသာဏ၀ဂ္၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္။

ပညာႀကီးရင့္ေၾကာင္း ရွစ္ပါး-

၄ - ပညာႀကီးရင့္ေၾကာင္း ရွစ္ပါး
အသွ်င္ဘုရားနာဂေသန ရွစ္ပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊
ရင့္က်က္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏။

အဘယ္ရွစ္ပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္နည္းဟူမူ-
၁။အရြယ္ႀကီးရင့္ေသာေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊
၂။ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာမ်ားေသာေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊
၃။ အဖန္ဖန္ ေမးျမန္းေသာေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊
၄။ ေရဆိပ္ပမာ ဆရာႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ေသာေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊
၅။ သင့္ေလ်ာ္စြာ ႏွလံုးသြင္းေသာေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊
၆။ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးေသာေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊
၇။ ခ်စ္ခင္သူႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ရေသာေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊
၈။ သင့္ေလ်ာ္ေသာ အရပ္ဌာန၌ ေနထိုင္ရေသာေၾကာင့္ ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏၊

ဤမိလိႏၵမင္း ေလွ်ာက္ထားေသာ အရာဌာန၌-
(ပညာသည္ ႀကီးရင့္၏ ရင့္က်က္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏)။
ဤရွစ္ပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔သည္ ပညာ သန္႔ရွင္းႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းတို႔ေပတည္း။
ဤဆိုခဲ့ၿပီး အေၾကာင္းရွစ္ပါးတို႔သည္ အၾကင္သူတို႔အား ရွိကုန္၏၊
ထိုသူတို႔အား ဉာဏ္ပညာသည္ ထူးျခားကြဲျပား၏'' ဟု
(ေရွးဆရာတို႔ ဂါထာ သိမ္းက်ံဳးျခင္းျဖစ္၏)။

ပညာႀကီးရင့္ေၾကာင္း ရွစ္ပါး ၿပီး၏။

ေမ႑ကပဥွာရမၻၻကထာ၊ မိလိႏၵႏွင့္အရွင္နာဂေသန အေမးအေျဖ။

ပုညကိရိယာ ဝတၳဳ ၁၀-ပါး-

လူ နတ္ နိဗၺာန္ သံုးတန္ေသာခ်မ္းသာကို ေပးတတ္ေသာ တရား ၁၀-ပါး...
''ပုညကိရိယာ ဝတၳဳ ၁၀-ပါး''

ကုသိုလ္မ်ိဳး ၁ဝ-ပါး.......
လူ နတ္ နိဗၺာန္ သံုးတန္ေသာခ်မ္းသာကို ေပးတတ္ေသာ တရား ၁၀-ပါး...

(၁) ဒါန၊ သဒၶါၾကည္ျဖဴ ေပးလွဴရျခင္း၊
(၂) သီလ၊ ကာယဝစီ ထိုႏွစ္လီေသာဒုစ႐ိုက္ကိုမလိုက္ ပယ္ၾကဥ္ရျခင္း၊
(၃) ဘာဝနာ၊ သမထ ဝိပႆနာ ထိုႏွစ္ျဖာကို ေလ့လာပြားမ်ားရျခင္း၊
(၄) အပစာယန၊ ရတနာသံုးပါး ဆရာ မိဘစေသာသူမ်ားကို ႐ိုေသရျခင္း၊
(၅) ေဝယ်ာဝစၥ၊ ကုသိုလ္ျဖစ္ဖြယ္ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ကိုသယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ရျခင္း၊
(၆) ပတၱိဒါန၊ မိမိျပဳရ ကုသလကို အမွ်ေပးေဝရျခင္း၊
(၇) ပတၱာႏုေမာဒန၊ သူတစ္ပါးျပဳ ျမတ္ေကာင္းမႈကို သာဓုေခၚရျခင္း၊
(၈) ဓမၼသဝန၊ ဘုရားစကား ျမတ္တရားကို ၾကားနာရျခင္း၊
(၉) ဓမၼေဒသနာ၊ ဘုရားစကား ျမတ္တရားကို ေဟာၾကားရျခင္း၊
(၁ဝ) ဒိ႒ိဇုကမၼ၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ေကာင္းေသာအယူကို ေျဖာင့္မွန္စြာယူရျခင္း။

မဂၢင္ရွစ္ပါး-

မဂၢင္ရွစ္ပါး

၁။ သမၼာဒိ႒ိ၊ မွန္ကန္ေသာ အသိအျမင္။ (ပညာမဂၢင္ ၂-ပါး၊)
၂။ သမၼာသကၤပၸ၊ မွန္ကန္ေသာ အၾကံအစည္။
၃။ သမၼာဝါစာ၊ မွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္း။ (သီလမဂၢင္ ၃-ပါး၊)
၄။ သမၼာကမၼႏၲ၊ မွန္ကန္ေသာ အမႈကို ျပဳျခင္း။
၅။ သမၼာအာဇီဝ၊ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးျခင္း။
၆။ သမၼာဝါယာမ၊ မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္ျခင္း။ (သမာဓိမဂၢင္ ၃-ပါး၊)
၇။ သမၼာသတိ၊ မွန္ကန္ေသာ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ျခင္း။
၈။ သမၼာသမာဓိ၊ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္ျခင္း။

ကလ်ာဏီသုတ္၊ တတိယ၀ဂ္၊ နိဒါန၀ဂၢသံယုတ္-

ကလ်ာဏီသုတ္...

သာဝတၳိနိဒါန္း။
ရဟန္းတို႔ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာသည္ ခက္ထန္၏၊ ထက္ျမက္၏၊ ၾကမ္းတမ္း၏၊ အတုမရွိေသာ ေယာဂ၏ကုန္ရာ အရဟတၱဖိုလ္ကို ရျခင္း၏ အႏၲရာယ္ကို ျပဳတတ္၏၊

ရဟန္းတို႔ ဇနပုဒ္၌ ေကာင္းျခင္းငါးရပ္ ျပည့္စုံလတ္သည့္ မိန္မျမတ္ တစ္ေယာက္ သည္ ထိုရဟန္းတစ္ပါး၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး ဆြဲငင္၍ မတည္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊

လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာသည္ ယင္းရဟန္း၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ံဳး ဆြဲငင္၍ တည္ႏိုင္၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာ သည္ ခက္ထန္၏ ထက္ျမက္၏၊ ၾကမ္းတမ္း၏၊ အတုမရွိေသာ ေယာဂ၏ကုန္ရာ အရဟတၱဖိုလ္ကို ရျခင္း၏ အႏၲရာယ္ကို ျပဳတတ္၏။

ရဟန္းတို႔ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသာသနာေတာ္၌ ဤသို႔ က်င့္ရမည္-
''ျဖစ္ေပၚလာေသာ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္ေစာကို စြန္႔ကုန္အံ့၊ ျဖစ္ေပၚလာ ေသာ လာဘ္ပူေဇာ္သကာ အေက်ာ္အေစာသည္ ငါတို႔၏ စိတ္ကို သိမ္းက်ဳံးယူငင္ ၍ မတည္ႏိုင္လတၱံ႕'' ဟု ဤသို႔လွ်င္ သင္တို႔ က်င့္ရမည္ ဟု ေဟာေတာ္မူ၏။

ဒုတိယသုတ္။
ကလ်ာဏီသုတ္၊ တတိယ၀ဂ္၊ နိဒါန၀ဂၢသံယုတ္။

ဒါနသုတ္ အဂၤါ ၆-ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာအလွဴ-

ဒါနသုတ္

အဂၤါ ၆-ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာအလွဴ

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အနာထပိဏ္သူေဌး လွဴဒါန္းေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ေနေတာ္မူစဥ္ ရဟန္းတို႔ကို ေဟာေတာ္မူ၏။ နႏၵမာတာ ဒါယိကာမသည္ အ႐ွင္ သာရိပုတၱရာ အ႐ွင္ေမာဂၢလာန္အမွဴး႐ွိေသာ ရဟန္းသံဃာ၌ အဂၤါ ၆-ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အလွဴကို ေပး၏။ အဘယ္ ၆-ပါးနည္းဟူမူကား- ရဟန္းတို႔ ဤ သာသနာေတာ္၌ ေပးလွဴတတ္သူ ဒါယကာ၏ အဂၤါ ၃-ပါး၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အဂၤါ ၃-ပါးတို႔ျဖစ္၏။

အလွဴ႐ွင္သည္...
၁။ မေပးလွဴမီ ၀မ္းေျမာက္၏။
၂။ ေပးလွဴစဥ္ စိတ္ၾကည္လင္၏။
၃။ ေပးလွဴၿပီးေနာက္ ႏွစ္သက္၏။

အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္...
၁။ တပ္မက္ျခင္းရာဂ ကင္းကုန္၏။ (သို႔)က်င့္ကုန္၏။
၂။ အမ်က္ထြက္ျခင္းေဒါသ ကင္းကုန္၏။ (သို႔)က်င့္ကုန္၏။
၃။ ေတြေ၀ျခင္းေမာဟ ကင္းကုန္၏။ (သို႔)က်င့္ကုန္၏။

ဤသို႔ အဂၤါ ၆-ပါးႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အလွဴကို ေပးလွဴသူသည္၊ ဤမွ်အတိုင္းအ႐ွည္ ႐ွိေသာ ခ်မ္းသာကိုေဆာင္တတ္၏၊ ေကာင္းျမတ္ေသာအာ႐ံုကို ေပးတတ္၏၊ နတ္ျပည္၌ျဖစ္ေစတတ္၏၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ အစီးအပြါးခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျဖစ္၏ဟူ၍ ေကာင္းမႈအတိုင္းအ႐ွည္ပမာဏကို ယူျခင္းငွါ မလြယ္ကူေခ်။ စင္စစ္ ေသာ္ကား မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္အစုဟူ၍သာလွ်င္ ေရတြက္ ျခင္းသို႔ေရာက္၏။

ဒါနသုတ္၊ အဂုၤတၱိဳရ္-ဒု၊ စာ ၃၇၉။

၀ိဇၨာ ၅-မ်ဳိး-

လယ္တီဆရာေတာ္ စီရင္ေတာ္မူေသာ ၀ိဇၨာမဂၢဒီပနီက်မ္း၌
၀ိဇၨာ ၅-မ်ဳိးကို ေအာက္ပါအတိုင္း ျပဆိုထားသည္။

၁။ ေ၀ဒ၀ိဇၨာ။
၂။ မႏၲ၀ိဇၨာ။
၃။ ဂႏၶာရီ၀ိဇၨာ။
၄။ ေလာကီယ၀ိဇၨာ။
၅။ အရိယာ၀ိဇၨာ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

(၁) ေ၀ဒ၀ိဇၨာ...
သာမေဗဒင္၊ ယဇုေဗဒင္၊ ဣ႐ုေဗဒင္ အထဗၺနေဗဒင္ ဟူေသာ ေဗဒင္ေလးမ်ိဳး သည္ ေ၀ဒ၀ိဇၨာမည္၏။

(၂) မႏၲ၀ိဇၨာ...
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လကၡဏာက်မ္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နကၡတ္က်မ္း၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာဂါထာ
မႏၲရားက်မ္း၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာနိမိတ္က်မ္း၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာေဆးက်မ္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဓာတ္က်မ္း အစရွိေသာ ေလာကီပညာဟူ၍ေခၚေ၀ၚၾကေသာ အတတ္ပညာမ်ိဳး ဟူသမွ်သည္ မႏၲ၀ိဇၨာမည္၏။

(၃) ဂႏၶာရီ၀ိဇၨာ...
ေဆး၀ိဇၨာ၊ အင္း၀ဇၨာ၊ ျပဒါး၀ဇၨာ၊ သံ၀ိဇၨာဟူ၍ ၀ိဇၨဓရက်မ္း၌လာေသာ ဓနသိဒၶိ၊ ပထ၀ီသိဒၶိ၊ ဥဒကသိဒၶိ၊ အာကသသိဒၶိ၊ အာယုသိဒၶိ၊ စိႏၲာမယသိဒၶိသို႔ေပါက္ေရာက္ သျဖင့္ နတ္ သိၾကားတို႔၏ တန္ခုိး၊ အသိဉာဏ္တန္ခိုးတို႔ႏွင့္ အလားတူ တတ္စြမ္း ႏုိင္ေသာ ၀ိဇၨာမ်ိဳးဟူသမွ်သည္ ဂႏၶာရီ၀ိဇၨာမည္၏။

(၄) ေလာကီယ၀ိဇၨာ...
ေလာကီယ၀ိဇၨာဆုိသည္ကား သာသနာပအခါ၌ သရဘဂ္၊ သုေနတၱ၊ အရက အစ႐ွိေသာ ရေသ့ဆရာၾကီးတို႔သည္ ကသိုဏ္းစ်ာန္တုိ႔ကိုရျပီး ႏိုင္နင္းျပီးေနာက္ အားထုတ္၍ရေသာ ဣဒိၶ၀ိဓ အဘိညာ၊ ဒိဗၺစကၡဳ အဘိညာ၊ ဒိဗၺေသာတ အဘိညာ၊ ေစေတာပရိယ အဘိညာ၊ ပုေဗနိ၀ါသ အဘိညာ၊ ယထာကမၺဳပဂ အဘိညာ၊ အနာဂတသ အဘိညာဟူေသာ ၀ိဇၨာတို႕ကိုဆိုသည္။

(၅) အရိယ၀ိဇၨာ...
အရိယ၀ိဇၨာဆိုသည္ကား အနိစၥ၀ိဇၨာ၊ ဒုကၡ၀ိဇၨာ၊ အနတၱ၀ိဇၨာ၊ မဂၢ၀ိဇၨာ၊ ဖလ၀ိဇၨာ တို႔ကိုဆိုလိုသည္။ စတုသစၥာဉာဏ္ေလးပါးကို ဆိုလုိသည္။

ဤအရိယ၀ိဇၨာတို႔ကား သာသနာေတာ္အတြင္း၌သာ ထေျမာက္ေပါက္ေရာက္ ေအာင္ ၾကံေဆာင္ႏုိင္သည္။ သာသနာပအခါသည္ကား ပေစၥကဗုဒၶ အရွင္ျမတ္ တို႔ကုိခ်န္ထား၍ တစ္ပါးေသာ လူနတ္ျဗဟၼာတို႔ ထေျမာက္ေပါက္ေရာက္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ႏုိင္ခြင့္မရွိေခ်။

သီဟိုဠ္ကြၽန္းမွ ဖုႆေဒဝမေထရ္-

ဘုရားပံုေတာ္ႏွင့္ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူး ပြါးမ်ားရေသာအက်ဳိးတရား

''သီဟိုဠ္ကြၽန္းမွ ဖုႆေဒဝမေထရ္''

ျမတ္ဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးတဲ့ေနာက္ သီဟိုဠ္ကြၽန္းဝယ္ ဖုႆေဒဝမေထရ္ဆိုတာ ေစတီရင္ျပင္၌ ေန႔စဥ္မျပတ္ တံျမက္လွည္းၿပီး ဘုရားကိုအာ႐ံုျပဳ၍ ဝမ္းေျမာက္ လို႔ေနတယ္။

အဲဒီလိုေနတဲ့အခိုက္ ေျမာက္ညိဳႀကီးတစ္ေကာင္ဆင္းလာၿပီး တံျမက္လွည္းထား တဲ့ ရင္ျပင္ေတာ္မွာ ႏြားေခ်းေတြ ျဖန္႔ႀကဲၿပီးသြားသတဲ့၊ ဒီလိုျဖန္႔ႀကဲသြားေသာ္ လည္း တံျမက္လွည္းၿမဲအတိုင္း သန္႔ရွင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ႏြားအိုႀကီးတစ္ေကာင္ ဝင္လာၿပီး ႏြားေခ်းေတြ စြန္႔သြား ျပန္တယ္။ သန္႔ရွင္းျမဲအတိုင္း တံျမက္လွည္းလ်က္ ဝမ္းေျမာက္ေနပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ အလြန္အ႐ုပ္ဆိုးလွတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ေျခေထာက္ နဲ႔ အမႈိက္ေတြဆြဲၿပီးေတာ့ တံျမက္လွည္းထားတဲ့ ယင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ျဖန္႔ႀကဲ ျပန္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဖုႆေဒဝမေထရ္က ငါ ဆြမ္းခံေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ယခုေလာက္ အ႐ုပ္ဆိုးၿပီး ႐ုပ္ရည္ၾကမ္းတမ္းတဲ့သူကို မျမင္ဘူးေသးပါ၊ ဒီေတာ့ သူဟာ မာရ္နတ္ျဖစ္ေလမလားလို႔ စဥ္းစားမိၿပီး၊ သင္ မာရ္နတ္မဟုတ္လားဟု ေမးေသာ အခါ မာရ္နတ္ဟုတ္ေၾကာင္း ဝန္ခံေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဖုႆေဒဝမေထရ္က 'မာရ္နတ္ သင္ဟာ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားကို မီလိုက္သူ ျဖစ္တယ္၊ တန္ခိုးနဲ႔ ျပည့္စံုသူလည္း ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ ဘုရားရဲ႔ အဆင္းသဏၭာန္ေတာ္ကို ငါ့အားဖန္ဆင္းျပစမ္းပါ' လို႔ ေတာင္းပန္တဲ့အခါ၊

အားလံုး တူေအာင္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ မဖန္ဆင္းႏိုင္ပါဟု ေျပာဆိုၿပီးလွ်င္ ျပႏိုင္ သမွ် ဖန္ဆင္းျပသတဲ့ မေထရ္က ပံုေတာ္ကိုၾကည့္ကာ 'ရာဂစသည္ မကင္းေသး ေသာ မာရ္နတ္၏ အတုပံုေတာ္ပင္ ဤမွ်ေလာက္ တင့္တယ္သပၸါယ္လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆင္းေတာ္မွာ အဘယ္မွ်ေလာက္ တင့္တယ္ၾကည္ညိဳဖြယ္ ရွိပါမလဲ'ဟု ေတြးေတာကာ တစ္ကိုယ္လံုး ပီတိေတြ တစိမ့္စိမ့္ ျဖစ္ေပၚလာ ပါတယ္။ ထိုပီတိဆိုတဲ့ နာမ္တရားတစ္ခုကိုပင္ အနိစၥ, ဒုကၡ, အနတၱ သေဘာပါေအာင္ ႏွလံုးသြင္းလ်က္ ဝိပႆနာ႐ႈလိုက္ရာ တစ္ခါတည္း အာသေဝါ ကုန္ခမ္း၍ ရဟႏၲာျဖစ္သြားပါတယ္။

႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္မ်ားကို ဖူးေျမာ္ၾက၍ ဖုႆေဒဝမေထရ္ကဲ့သို႔ ဘုရားအစစ္ အမွန္သို႔ ေရာက္ေအာင္ ၾကည္ညိဳျမတ္ႏိုးၿပီး သတိ,ပညာ,သဒၶါ,ဝီရိယကို ျဖစ္ေစ ကာ အာစိဏၰကံ ကုသိုလ္မ်ဳိးေတြျဖစ္ေအာင္ က်ဳိးစားႏိုင္ၾကပါလွ်င္ ယခုဘ၀ လူျဖစ္ရက်ဳိး နပ္ေပေတာ့မည္။

မိန္းမႏွစ္က်ိပ္၊ ေပ်ာ္ေၾကာင္းသိပ္လည္း၊ မအိပ္ေလရာ-

''မိန္းမႏွစ္က်ိပ္၊ ေပ်ာ္ေၾကာင္းသိပ္လည္း၊ မအိပ္ေလရာ''
ကာေမသုမိစၧာစာရကံ

ကာမဂုဏ္တို႔၌ မွားယြင္းေဖါက္ျပန္စြာက်င့္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍
အမ်ဳိးေကာင္းသားသည္ မိမိသီလ မက်ဳိးမေပါက္ေစရန္
မသြားလာအပ္ေသာ မိန္းမ ၂ဝ-ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။

အေစာင့္အေရွာက္ရွိသူ ၁ဝ-ဦးမွာ.....

၁။ မိခင္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။
၂။ ဖခင္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။
၃။ မိဘႏွစ္ပါး အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။
၄။ ကိုႀကီး ေမာင္ငယ္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။
၅။ အစ္မ ညီမ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။
၆။ ေဆြမ်ဳိး အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။
၇။ အမ်ဳိးအႏြယ္ အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။
၈။ တရားက်င့္ေဖာ္ခ်င္း အုပ္ထိန္းေသာ မိန္းမ။
၉။ ေျပာဆို ေၾကာင္းလမ္းၿပီးေသာ မိန္းမ။
၁ဝ။ မင္းတို႔သိမ္းပိုက္ရန္ ရည္ရြယ္ထားေသာ မိန္းမ။

မယား ၁ဝ-ဦးမွာ.....

၁၁။ ဥစၥာျဖင့္ ဝယ္ယူေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။
၁၂။ အလိုတူ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။
၁၃။ ဥစၥာစည္းစိမ္အပ္ႏွင္း၍ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။
၁၄။ အဝတ္တန္ဆာ ဆင္ေပး၍ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။
၁၅။ လူႀကီးစံုရာ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။
၁၆။ ထင္းေခြေရခပ္ လုပ္ကိုင္သူအား မယားအျဖစ္ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။
၁၇။ ကြၽန္လည္းဟုတ္ မယားလည္းဟုတ္ေသာ မိန္းမ။
၁၈။ အလုပ္သမားလည္းဟုတ္ မယားလည္းဟုတ္ေသာ မိန္းမ။
၁၉။ မယားအျဖစ္ေပါင္းသင္းခံရေသာ သံု႔ပန္း မိန္းမ။
၂ဝ။ ေခတၱ မယားျပဳအပ္ေသာ ျပည့္တန္ဆာမ။

''မိန္းမႏွစ္က်ိပ္၊ ေပ်ာ္ေၾကာင္းသိပ္လည္း၊ မအိပ္ေလရာ''ဟူေသာ ေရွးပညာရွိတို႔ ဆံုးမစကားအရ အမ်ဳိးေကာင္းသားမ်ားသည္ အုပ္ထိန္းျခင္းမကင္းေသာသူ မည္သည့္ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္မဆို ေဖာက္ျပန္က်ဴးလြန္လွ်င္ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ ထိုက္သည္ ဤကံကား အလြန္ေၾကာက္ဖြယ္ေကာင္း၏။
ေသလြန္၍ ငရဲသို႔က်ခံရၿပီးေနာက္ လူ႔ဘဝျပန္ရေစကာမူ ဘဝမ်ားစြာပင္ နပုန္း ပ႑ဳက္ျဖစ္ရျခင္း၊ ခ်စ္သူႏွင့္ကြဲရျခင္းစေသာ မေကာင္းက်ဳိးမ်ား မ်ားလွကုန္၏။

ကာေမသုမိစၧာစာရကံ အဂၤါ ၄-ပါးမွာ.....
၁။ မသြားလာအပ္ေသာမိန္းမ ၂ဝ-ျဖစ္ျခင္း။
၂။ မွီဝဲလိုစိတ္ရွိျခင္း။
၃။ လံု႔လျပဳျခင္း။
၄။ သာယာျခင္း။
ဤအဂၤါ ၄-ပါး ညီညြတ္လွ်င္ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ ေျမာက္သည္။

၁-မွ ၈-ထိ ေယာက်္ားမ်ားအျပစ္ျဖစ္၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအျပစ္မျဖစ္။
၉-မွ ၂ဝ-ထိ ႏွစ္ဦးလံုး အျပစ္ျဖစ္ပါသည္။

ကာေမသုမိစၧာစာရကံ ေရွာင္ၾကဥ္ရေသာ အက်ဳိးတရားမ်ား။
၁။ ရန္သူမရွိျခင္း။
၂။ အလံုးစံုေသာ သတၱဝါတို႔၏ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးမႈကို ခံရျခင္း။
၃။ ထမင္း အေဖ်ာ္ယမကာ အဝတ္တန္ဆာတို႔ ရရွိျခင္း။
၄။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရျခင္း။
၅။ ခ်မ္းသာစြာ ႏိုးရျခင္း။
၆။ အပါယ္ေဘးမွ လြတ္ရျခင္း။
၇။ မိန္းမ နပုန္းအျဖစ္မွ လြတ္ရျခင္း။
၈။ အမ်က္ေဒါသနည္းျခင္း။
၉။ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ပြင့္လင္းစြာ ျပဳလုပ္ေျပာဆိုႏိုင္ျခင္း။
၁ဝ။ လည္တိုင္ေၾကာ့ေၾကာ့ ေမာ့ေမာ့ ေနႏိုင္ျခင္း။
၁၁။ မ်က္လႊာမခ်ရဘဲ ၾကည္လင္ရႊင္ျပစြာ ေနႏိုင္ျခင္း။
၁၂။ မိန္းမႏွင့္ ေယာက်္ားအခ်င္းခ်င္းသာ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးျခင္း။
၁၃။ မ်က္စိ နား ႏွာစေသာ ေျခလက္အဂၤါမ်ား ျပည့္စံုျခင္း။
၁၄။ ၾကန္အင္လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
၁၅။ ယံုမွားသံသယကင္း၍ ရဲရဲတင္းတင္း ေနထိုင္ႏိုင္ျခင္း။
၁၆။ ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္း။
၁၇။ ပူပန္ေၾကာင့္ၾက မရွိရျခင္း။
၁၈။ ေဘးရန္ မရွိျခင္း။
၁၉။ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူတို႔ႏွင့္ ေနရျခင္းစေသာ အက်ဳိးတရားတို႔ကို ရရွိပါသည္။

အာဂမနီယ၀တၳဳ... (တည္ေတာဆရာေတာ္)

ကႎဒဒသုတ္-

ကႎဒဒသုတ္-

ဆြမ္းကိုေပးလွဴသူသည္ ခြန္အားကို ေပးလွဴသည္ မည္၏။
အ၀တ္သကၤန္းကို ေပးလွဴသူသည္ အဆင္းကို ေပးလွဴသည္ မည္၏။
ယာဥ္ကို ေပးလွဴသူသည္ ခ်မ္းသာကို ေပးလွဴသည္ မည္၏။
ဆီမီးကိုေပးလွဴသူသည္ မ်က္စိကို ေပးလွဴသည္ မည္၏။

ေနရာ-ေက်ာင္းစသည္ကို ေပးလွဴသူသည္ကား အလံုးစံုကို ေပးလွဴသည္ မည္၏။
တရားကို ေဟာေျပာျပသသူသည္ကား---
နိဗၺာန္ကို ေပးလွဴသည္ မည္၏ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။


ကႎဒဒသုတ္၊ အာဒိတၱ၀ဂ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္။

ေကာ႑ဓာနေတၳရ၀တၳဳ-

ေကာ႑ဓာနေတၳရ၀တၳဳ-

တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ် ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာစကားကို မဆိုႏွင့္၊
အဆိုခံရသူတို႔သည္ သင့္ကိုျပန္လည္ ေျပာဆိုလိမ့္မည္။
ျခဳတ္ျခယ္ေသာစကားသည္ ဆင္းရဲ၏ အေၾကာင္းတည္း၊
သူတစ္ပါးကို ဒုကၡေပးက အတံု႔အလွည့္တို႔သည္ သင့္ထံသို႔ ျပန္ေရာက္လိမ့္မည္။

အနားျပတ္ေသာ ေၾကးေခါင္းေလာင္းသည္ အသံမထြက္ ျငိမ္သက္သကဲ့သို႔
မိမိကိုယ္ကို ျငိမ္သက္တည္ၾကည္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေနေသာသူသည္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ႏိုင္၏။

အနတၱလကၡဏသုတ္ ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္-

ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို။ ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏။
ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကို။ ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏။
သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္ကို။ ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏။

အနတၱလကၡဏသုတ္ ပါဠိေတာ္
( အနတၱလကၡဏသုတ္ အမႊန္း )

(က) ဓမၼစကၠံ ပ၀ေတၱတြာ၊ အာသဠွိယံ ဟိ ပုဏၰေမ။
နဂေရ ဗာရာဏသိယံ၊ ဣသိပတန၀ွေယ ၀ေန။
(ခ) ပါေပတြာဒိ ဖလံ ေနသံ၊ အႏုကၠေမန ေဒသယိ။
ယံ တံ ပကၡႆ ပဥၥမ်ံ၊ ၀ိမုတၱတၳံ ဘဏာမ ေဟ။

( အနတၱလကၡဏသုတ္ နိဒါန္း )

ဧ၀ံ ေမ သုတံ-
ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ ဗာရာဏသိယံ ၀ိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ။ တၾတ ေခါ ဘဂ၀ါ ပဥၥ၀ဂၢိေယ ဘိကၡဴ အာမေႏၲသိ ဘိကၡေ၀ါတိ။ ဘဒၵေႏၲတိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ ပစၥေႆာသံု။ ဘဂ၀ါ ဧတဒေ၀ါစ-

-အနတၱလကၡဏသုတ္ နိဒါန္း ျမန္မာျပန္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတန မိဂါ၀ုန္ေတာ၌ သီတင္း သံုး ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရားဟု .....
ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။


( ႐ူပကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု )

႐ူပံ ဘိကၡေ၀ အနတၱာ။
႐ူပဥၥ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘ၀ိႆ၊ နယိဒံ ႐ူပံ အာဗာဓာယ သံ၀ေတၱယ်။
လေဗၻထ စ ႐ူေပ ဧ၀ံ ေမ ႐ူပံ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ ႐ူပံ မာ အေဟာသီ တိ။
ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ ႐ူပံ အနတၱာ၊ တသၼာ ႐ူပံ အာဗာဓာယ သံ၀တၱတိ။
န စ လဗၻတိ ႐ူုေပ ဧ၀ံ ေမ ႐ူပံ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ ႐ူပံ မာ အေဟာသီ တိ။

-ျမန္မာျပန္-

ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤ႐ုပ္သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

( ေ၀ဒနာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု )

ေ၀ဒနာ အနတၱာ။
ေ၀ဒနာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘ၀ိႆ၊ နယိဒံ ေ၀ဒနာ အာဗာဓာယ သံ၀ေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ေ၀ဒနာယ ဧ၀ံ ေမ ေ၀ဒနာ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ ေ၀ဒနာ မာ အေဟာသီ တိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ ေ၀ဒနာ အနတၱာ၊ တသၼာ ေ၀ဒနာ အာဗာဓာယ သံ၀တၱတိ။ န စ လဗၻတိ ေ၀ဒနာယ ဧ၀ံ ေမ ေ၀ဒနာ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ ေ၀ဒနာ မာ အေဟာသီ တိ။

-ျမန္မာျပန္-

ေ၀ဒနာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ေ၀ဒနာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤေ၀ဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေ၀ဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ေ၀ဒနာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေ၀ဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

( သညာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု )

သညာ အနတၱာ။
သညာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘ၀ိႆ၊ နယိဒံ သညာ အာဗာဓာယ သံ၀ေတၱယ်။
လေဗၻထ စ သညာယ ဧ၀ံ ေမ သညာ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ သညာ မာ အေဟာသီ တိ။
ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ သညာ အနတၱာ၊ တသၼာ သညာ အာဗာဓာယ သံ၀တၱတိ။
န စ လဗၻတိ သညာယ ဧ၀ံ ေမ သညာ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ သညာ မာ အေဟာသီ တိ။

-ျမန္မာျပန္-

သညာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသညာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ သညာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစ လင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱ မဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ သညာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

( သခၤါရကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု )

သခၤါရာ အနတၱာ။
သခၤါရာ စ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘ၀ိႆံသု၊ နယိဒံ သခၤါရာ အာဗာဓာယ သံ၀ေတၱယ်ဳံ။ လေဗၻထ စ သခၤါေရသု ဧ၀ံ ေမ သခၤါရာ ေဟာႏၲဳ၊ ဧ၀ံ ေမ သခၤါရာ မာ အေဟသု ႏၲိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ သခၤါရာ အနတၱာ၊ တသၼာ သခၤါရာ အာဗာဓာယ သံ၀တၱႏၲိ။ န စ လဗၻတိ သခၤါေရသု ဧ၀ံ ေမ သခၤါရာ ေဟာႏၲဳ၊ ဧ၀ံ ေမ သခၤါရာ မာ အေဟသုႏၲိ။

-ျမန္မာျပန္-

သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သခၤါရတို႔သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသခၤါရတို႔ သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရ တို႔သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္ကုန္၏။ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

( ၀ိညာဏကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု )

၀ိညာဏံ အနတၱာ။
၀ိညာဏဥၥ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘ၀ိႆ၊ နယိဒံ ၀ိညာဏံ အာဗာဓာယ သံ၀ေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ၀ိညာေဏ ဧ၀ံ ေမ ၀ိညာဏံ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ ၀ိညာဏံ မာ အေဟာသီတိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ ၀ိညာဏံ အနတၱာ၊ တသၼာ ၀ိညာဏံ အာဗာဓာယ သံ၀တၱတိ။ န စ လဗၻတိ ၀ိညာေဏ ဧ၀ံ ေမ ၀ိညာဏံ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ ၀ိညာဏံ မာ အေဟာသီ တိ။

-ျမန္မာျပန္-

၀ိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ၀ိညာဏ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤ၀ိညာဏ္ သည္ နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ ၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု ၀ိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ၀ိညာဏ္ သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္ဟု ၀ိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္း မရ။

( ႐ူပကၡႏၶာ၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး )

တံ ကႎ မညထ ဘိကၡေ၀၊ ႐ူပံ နိစၥံ ၀ါ အနိစၥံ ၀ါတိ။ အနိစၥံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ၀ါ တံ သုခံ ၀ါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ၀ိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

-ျမန္မာျပန္-

ရဟန္းတို႔ ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

( နာမကၡႏၶာေလးပါး၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး )

ေ၀ဒနာ နိစၥာ ၀ါ အနိစၥာ ၀ါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ၀ါ တံ သုခံ ၀ါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ၀ိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

-ျမန္မာျပန္-

ေ၀ဒနာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာေ၀ဒနာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ ျပန္ျခင္း သေဘာရွိေသာ ေ၀ဒနာကို ဤေ၀ဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

သညာ နိစၥာ ၀ါ အနိစၥာ ၀ါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ၀ါ တံ သုခံ ၀ါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ၀ိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

-ျမန္မာျပန္-

သညာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသညာသည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ ျခင္းသေဘာရွိေသာ သညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသညာ သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

သခၤါရာ နိစၥာ ၀ါ အနိစၥာ ၀ါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ၀ါ တံ သုခံ ၀ါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ၀ိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

-ျမန္မာျပန္-

သခၤါရတို႔သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသခၤါရတို႔သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ သခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရ တို႔သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါ မည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

၀ိညာဏံ နိစၥံ ၀ါ အနိစၥံ ၀ါတိ။ အနိစၥံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ၀ါ တံ သုခံ ၀ါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ၀ိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။

-ျမန္မာျပန္-

၀ိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ၀ိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲေလာ ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ၀ိညာဏ္ကို ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

( ႐ုပ္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု )

တသၼာ တိဟ ဘိကၡေ၀ ယံကိဥၥိ ႐ူပံ အတီတာ နာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အဇၩတၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကံ ၀ါ သုခုမံ ၀ါ ဟီနံ ၀ါ ပဏီတံ ၀ါ ယံ ဒူေရ သႏၲိေက ၀ါ၊ သဗၺံ ႐ူပံ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧ၀ေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

-ျမန္မာျပန္-

ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္ သည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

(ေ၀ဒနာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု)

ယာကာစိ ေ၀ဒနာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကာ ၀ါ သုခုမာ ၀ါ ဟီနာ ၀ါ ပဏီတာ ၀ါ ယာ ဒူေရ သႏၲိေက ၀ါ၊ သဗၺာ ေ၀ဒနာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာ-ဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧ၀ေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

-ျမန္မာျပန္-

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေ၀းအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ေ၀ဒနာကို ဤ ေ၀ဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ ေ၀ဒနာသည္ ငါ၏ ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

(သညာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု)

ယာကာစိ သညာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကာ ၀ါ သုခုမာ ၀ါ ဟီနာ ၀ါ ပဏီတာ ၀ါ ယာ ဒူေရ သႏၲိေက ၀ါ၊ သဗၺာ သညာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧ၀ေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

-ျမန္မာျပန္-

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေ၀းအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာသညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤသညာ သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

(သခၤါရတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု)

ေယေကစိ သခၤါရာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကာ ၀ါ သုခုမာ ၀ါ ဟီနာ ၀ါ ပဏီတာ ၀ါ ေယ ဒူေရ သႏၲိေက ၀ါ၊ သေဗၺ သခၤါရာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧ၀ေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

-ျမန္မာျပန္-

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ သခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔ သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ကုန္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္း မွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

(၀ိညာဏ္္တရားကို တဏွာçမာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု)

ယံကိဥၥိ ၀ိညာဏံ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အဇၩတၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကံ ၀ါ သုခုမံ ၀ါ ဟီနံ ၀ါ ပဏီတံ ၀ါ ယံ ဒူေရ သႏၲိေက ၀ါ၊ သဗၺံ ၀ိညာဏံ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧ၀ေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။

-ျမန္မာျပန္-

အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေ၀းအနီးလည္း ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ၀ိညာဏ္ကို ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါမ ဟုတ္၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

( နိဗၺိႏၵဉာဏ္မွစ၍ မဂ္ကိစၥတစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္ျဖစ္ပံု )

ဧ၀ံ ပႆံ ဘိကၡေ၀ သုတ၀ါ အရိယသာ၀ေကာ ႐ူပသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ေ၀ဒနာယပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ သညာယပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ သခၤါေရသုပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ၀ိညာဏသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵတိ။ နိဗၺိႏၵံ ၀ိရဇၨတိ။ ၀ိရာဂါ ၀ိမုစၥတိ။ ၀ိမုတၱသၼႎ ၀ိမုတၱမီတိ ဉာဏံ ေဟာတိ။ ခီဏာ ဇာတိ။ ၀ုသိတံ ျဗဟၼစရိယံ။ ကတံ ကရဏီယံ။ နာပရံ ဣတၳတၱာယာတိ ပဇာနာတိ။

-ျမန္မာျပန္-

ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ေ၀ဒနာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရတို႔၌လည္း ျငီးေငြ႕ ၏၊ ၀ိညာဏ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ျငီးေငြ႕ေသာ္ စြဲမက္မႈကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္၏၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ျပီဟု အသိ ဉာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ ပဋိသေႏၶ ေနမႈကုန္ျပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွာ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီဟု ေဟာေတာ္မူ၏။

( ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းမ်ား ရဟႏၲာျဖစ္ပံု )

ဣဒမေ၀ါစ ဘဂ၀ါ၊ အတၱမနာ ပဥၥ၀ဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂ၀ေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ။ ဣမသၼႎ စ ပန ေ၀ယ်ာကရဏသၼႎ ဘညမာေန ပဥၥ၀ဂၢိယာနံ ဘိကၡဴနံ အႏုပါဒါယ အာသေ၀ဟိ စိတၱာနိ ၀ိမုစၥႎသူတိ။

အနတၱလကၡဏသုတၱံ နိ႒ိတံ။

-ျမန္မာျပန္-

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍ ၀မ္းေျမာက္စြာ ခံယူကုန္ၿပီ။

ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူအပ္သည္ရွိေသာ္ ပဥၥ၀ဂၢီ ရဟန္းတို႔၏ စိတ္တို႔သည္ မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေ၀ါတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏။

အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္ ၿပီးပါၿပီ။

၇ - အနတၱလကၡဏသုတ္၊ ဥပယ၀ဂ္၊ ခႏၶဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

အနတၱ လကၡဏာ

အနတၱ လကၡဏာသုတ္၊ မဟာခႏၶက၊ မဟာဝဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဝိနည္းပိဋကတ္။

၃၈-ျဖာ မဂၤလာ လကၤာ-

ႀကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္း

မဂၤလာတရား ၃၈-ပါး

ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမဂၤလာ ၃-ပါး
၁။ လူဆိုးလူမိုက္ကို မမွီ၀ဲ မေပါင္းသင္းရျခင္း။
၂။ ပညာရွိလူလိမၼာကို မွီ၀ဲေပါင္းသင္းရျခင္း။
၃။ ပူေဇာ္ထိုက္ေသာသူတို႔ကို ပူေဇာ္ရျခင္း။

ေနေရးထိုင္ေရးမဂၤလာ ၃-ပါး
၄။ သင့္ေလ်ာ္ေသာအရပ္၌ ေနရျခင္း။
၅။ ေရွး၌ျပဳဖူးေသာ ကုသိုလ္အထူးရွိျခင္း။
၆။ မိမိ၏ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ေစာင့္ထိန္းရျခင္း။

သင္ၾကားေရးမဂၤလာ ၄-ပါး
၇။ ေလာကီေလာကုတ္ အၾကားအျမင္မ်ားျခင္း။
၈။ စက္မႈလက္မႈအတတ္တို႔ကိုတတ္ျခင္း။
၉။ လူႏွင့္ဆိုင္ရာ က်င့္၀တ္မ်ားကို နားလည္ျခင္း
၁၀။ အေျပာအဆို ခ်ဳိသာ ယဥ္ေက်းျခင္း။

ျပဳစုေရးမဂၤလာ ၃-ပါး
၁၁။ မိဘႏွစ္ပါးကို ျပဳစုလုပ္ေကြၽးျခင္း။
၁၂။ သားမယားတို႔ကို တရားႏွင့္အညီ လုပ္ေကြၽးျခင္း။
၁၃။ အေႏွာက္အယွက္ကင္းေသာ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ျခင္း။

လိုက္နာက်င့္သံုးေရးမဂၤလာ ၄-ပါး
၁၄။ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း။
၁၅။ သုစ႐ိုက္တရားကို က်င့္ျခင္း။
၁၆။ ေဆြမ်ဳိးတို႔အား ေထာက္ပံ့ျခင္း။
၁၇။ အျပစ္ကင္းေသာ အမႈတို႔ကိုျပဳျခင္း။

ေရွာင္ၾကဥ္ေရးမဂၤလာ ၄-ပါး
၁၈။ မေကာင္းမႈမျဖစ္ေအာင္ စိတ္ျဖင့္ေရွာင္ျခင္း။
၁၉။ မေကာင္းမႈမျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ႏႈတ္ျဖင့္ေရွာင္ျခင္း။
၂၀။ မူးယစ္ေသစာ မေသာက္စားျခင္း။
၂၁။ ကုသိုလ္တရားတို႔၌ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း။

စိတ္ထားေရးမဂၤလာ ၅-ပါး
၂၂။ ႐ိုေသထိုက္သူကို ႐ိုေသျခင္း။
၂၃။ မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ရျခင္း။
၂၄။ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း။
၂၅။ သူတပါးေက်းဇူးကို သိျခင္း။
၂၆။ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ၌ တရားနာျခင္း။

သည္းခံေရးမဂၤလာ ၄-ပါး
၂၇။ သည္းခံရျခင္း။
၂၈။ ဆံုးမလြယ္ျခင္း။
၂၉။ ရဟန္းသံဃာတို႔အား ဖူးေမွ်ာ္ရျခင္း။
၃၀။ သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ၌ တရားေဆြးေႏြးရျခင္း။

ၿခိဳးျခံေရးမဂၤလာ ၄-ပါး
၃၁။ ၿခိဳးျခံေခြၽတာျခင္း။
၃၂။ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ျခင္း။
၃၃။ သစၥာေလးပါးကို သိျခင္း။
၃၄။ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္း။

စိတ္ထားခိုင္ခံ့ေရးမဂၤလာ ၄-ပါး
၃၅။ ေလာကဓံတရားႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳေသာအခါ မတုန္လႈပ္ျခင္း။
၃၆။ မစိုးရိမ္ျခင္း။
၃၇။ ကိေလသာျမဴကင္းျခင္း။
၃၈။ ေဘးကင္းျခင္း။

အကုသိုလ္ျဖတ္ ကုသိုလ္ျမတ္ ေခၚအပ္မဂၤလာ။
တိုးတက္ႀကီးပြား ဤတရား မွတ္သားမဂၤလာ။

ေမတၱာထားရ က်ဳိးဖလ-

ေမတၱာထားရ က်ဳိးဖလ-

ခ်မ္းသာအိပ္,ႏိုး၊ ေကာင္းက်ဳိးမက္ျမင္၊
နတ္,လူေစာင့္ေရွာက္၊ မ်က္ေမွာက္ခ်စ္ခင္၊
အဆိပ္လက္နက္၊ ႏွိပ္စက္မထင္၊
စိတ္ၾကည္လွ ၾကည္ျမ မ်က္ႏွာသြင္၊
တစ္ပါးဘဝ၊ သြားရခါဝယ္၊
ေတြေဝလြတ္ကင္း၊ သန္႔ရွင္းလို႔ရယ္၊
ျဗဟၼာနန္းသို႔၊ လွမ္းလို႔တကယ္၊
ဆယ့္တစ္မ်ဳိး အက်ဳိးမွတ္လိုက္ကြယ္။

မူရင္းသုတ္ေတာ္-

၅- ေမတၱာသုတ္
၁၅။ ရဟန္းတို႔ (ဆန္႔က်င္ဘက္မွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ ေမတၱာစိတ္ကုိ မွီဝဲအပ္ ပြါးမ်ားအပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ယာဥ္ကဲ့သို႔ျပဳအပ္ တည္ရာကဲ့သို႔ျပဳအပ္ ေရွး႐ႈ တည္ေစအပ္ ေလ့လာအပ္ ေကာင္းစြာ အားထုတ္အပ္သည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးအာနိ သင္ တစ္ဆယ့္တစ္မ်ဳိးတို႔ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု)ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ကုန္၏။

အဘယ္ ၁၁-မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရ၏။
ခ်မ္းသာစြာ ႏုိးရ၏။
အိပ္မက္ဆုိးကုိ မျမင္မက္။
လူတို႔၏ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္းကုိ ခံရ၏။
နတ္, သားရဲ, ဘီလူးတို႔၏ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္းကုိ ခံရ၏။
နတ္တို႔ေစာင့္ေရွာက္ကုန္၏။
မီး အဆိပ္ လက္နက္တို႔ မစြဲမက် မဖ်က္ဆီးႏုိင္။
လ်င္ျမန္စြာ စိတ္တည္ၾကည္၏။
မ်က္ႏွာအဆင္း အထူးၾကည္လင္၏။
မေတြမေဝ ေသရ၏။
မဂ္ဖိုလ္ကုိ ထုိးထြင္း၍ မသိႏုိင္ေသာ္ ျဗဟၼာျပည္သို႔ လားရ၏။

ရဟန္းတို႔ (ဆန္႔က်င္ဘက္မွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ ေမတၱာစိတ္ကုိ မွီဝဲအပ္ ပြါးမ်ား အပ္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာျပဳအပ္ ယာဥ္ကဲ့သို႔ျပဳအပ္ တည္ရာကဲ့သို႔ျပဳအပ္ ေရွး႐ႈတည္ ေစအပ္ ေလ့လာအပ္ ေကာင္းစြာအားထုတ္အပ္သည္ရွိေသာ္ ဤတစ္ဆယ့္တစ္ပါး ေသာ အက်ဳိးအာနိသင္တို႔ကုိ (မခြၽတ္ရလိမ့္မည္ဟု) ေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ကုန္၏ဟု (မိန္႔ ေတာ္မူ၏)။

ပၪၥမသုတ္။
ေမတၱာသုတ္၊ အႏုႆတိ၀ဂ္၊ အဂၤုတၳိဳရ္။

ဘဝလက္က်န္ အခ်ိန္ဇယားေလး-

ကံေကာင္းေထာက္မ၍ ၇၅-ႏွစ္ထိေနရမည့္ သူမ်ား၏ လက္က်န္သက္တမ္းေလး ???

ရခဲလွေသာလူ႔ဘဝတြင္ ကံေကာင္း၍ က်န္ေနမည့္ လက္က်န္အခ်ိန္ကို
မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိတရားႏွင့္ ထိေရာက္အက်ဳိးရွိစြာ အသံုးျပဳၾကပါစို႔။

မရဏံ ေမ ဘဝိႆတိ။
မရဏမင္း သူလက္တြင္းသို႔၊
သက္ဆင္းရမွာ မလြဲသာသည္၊
သူငါၾကံဳရ သဘာဝမို႔၊
ဤငါ့တြက္တာ တစ္ေန႔ခါ၊
ေသမွာမလြဲပါတကား။

ဘဝလက္က်န္ အခ်ိန္ဇယား
မိမိေနရမည့္ လက္က်န္ရက္ကို မွန္းၾကည့္ၾကရေအာင္....

လက္ရွိအသက္၊	သံုးခဲ့ၿပီး ရက္ေပါင္း၊	၇၅-ႏွစ္ မတိုင္မွီ လက္က်န္ရက္ေပါင္း။
၂ဝ-ႏွစ္	၇၃ဝဝ-ရက္	၂ဝဝ၇၅-ရက္
၂၅-ႏွစ္	၉၁၂၅-ရက္	၁၈၂၅ဝ-ရက္
၃၀-ႏွစ္	၁ဝ၉၅ဝ-ရက္	၁၆၄၂၅-ရက္
၃၅-ႏွစ္	၁၂၇၇၅-ရက္	၁၄၆ဝဝ-ရက္
၄၀-ႏွစ္	၁၄၆ဝဝ-ရက္	၁၂၇၇၅-ရက္
၄၅-ႏွစ္	၁၆၄၂၅-ရက္	၁ဝ၉၅ဝ-ရက္
၅၀-ႏွစ္	၁၈၂၅ဝ-ရက္	၉၁၂၅-ရက္
၅၅-ႏွစ္	၂ဝဝ၇၅-ရက္	၇၃ဝဝ-ရက္
၆၀-ႏွစ္	၂၁၉ဝဝ-ရက္	၅၄၇၅-ရက္
၆၅-ႏွစ္	၂၃၇၂၅-ရက္	၃၆၅ဝ-ရက္
၇၀-ႏွစ္	၂၅၅၅ဝ-ရက္	၁၈၂၅-ရက္
၇၅-ႏွစ္	၂၇၃၇၅-ရက္	??????- ရက္

သင္၏လက္က်န္အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုသံုးၾကမည္နည္း ???....

ဗုဒၶဝင္အက်ဥ္္း-

ဗုဒၶဝင္အက်ဥ္္း
နေမာ တႆ ဘဂဝေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

၁။ ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဤ ဘဒၵကမၻာမွ ျပန္၍ေရတြက္သည္ ရွိေသာ္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းထက္၌ သုေမဓာရေသ့ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

၂။ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရား ေျခေတာ္ရင္း၌ ကိုယ္ ေတာ္တစ္ဦးတည္း နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ရရွိႏိုင္ေသာ္လည္း သံသရာ၌ နစ္မြန္း ေပ်ာ္ပါးေနၾကကုန္ေသာ ေဝေနယ်သတၱဝါအေပါင္းတို႔ကို သနားေတာ္မူလွသျဖင့္ ရယူေတာ္မမူခဲ့ေပ။

၃။ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘဝမွ ေဝသႏၲရာမင္းဘဝတိုင္ေအာင္ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ဘဝတို႔၌...
* ဒါနပါရမီ၊ ေရႊ ေငြ ဆင္ ျမင္းစသည္ လွဴဒါန္းျခင္း။
* ဒါနဥပပါရမီ၊ ေျခ လက္ နား ႏွာေခါင္း စသည္လွဴဒါန္းျခင္း။
* ဒါနပရမတၳပါရမီ၊ ကိုယ့္အသက္ကိုလွဴဒါန္းျခင္းစေသာ
ပါရမီသံုးဆယ္တို႔ကို ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

၄။ ထို႔ျပင္ အလြန္စြန္႔ႏိုင္ခဲစြာေသာ-
* ဓနပရိစၥာဂ၊ ပေဒသရာဇ္ ဧကရာဇ္ စၾကာမင္းစည္းစိမ္ကို စြန္႔ျခင္း။
* ပုတၱပရိစၥာဂ၊ သားသမီးကို စြန္႔ျခင္း။
* ဘရိယပရိစၥာဂ၊ မယားကို စြန္႔ျခင္း။
* အဂၤပရိစၥာဂ၊ ေျခ လက္ နား ႏွာေခါင္း စသည့္ အဂၤါႀကီးငယ္ကို စြန္႔ျခင္း။
* ဇီဝိတပရိစၥာဂ၊ ကိုယ္အသက္ကိုစြန္႔ျခင္းဟု ဆိုအပ္ေသာ
စြန္႔ျခင္းႀကီးငါးပါးကို ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

၅။ ဤသို႔ ဘဝမ်ားစြာ သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ပါရမီေတာ္တို႔ကို ျဖည့္က်င့္ ေတာ္မူခဲ့ျပီးေနာက္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ တုသိတာနတ္ျပည္၌ ေသတ ေကတု နတ္သားျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ နတ္သားျဖစ္ေနစဥ္ စၾကာဝဠာတိုက္တစ္ ေသာင္းမွ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔သည္၊ ''ဘုရားျဖစ္ ခ်ိန္တန္ပါၿပီ လူ႔ျပည္သို႔ဆင္း၍ ဘုရား ျဖစ္ေတာ္မူပါ''ဟု ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို ေတာင္းပန္ၾကေလသည္။

၆။ သို႔ျဖစ္၍ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေသတေကတုနတ္သားသည္-
* ကာလ၊ ဘုရားျဖစ္ရာ အခ်ိန္ကာလ။
* ဒီပ၊ ဘုရားျဖစ္ရာ ကြၽန္းအရပ္။
* ေဒသ၊ ဘုရားျဖစ္ရာ အရပ္ေဒသ။
* ကုလ၊ ဘုရားျဖစ္ရာ အမ်ဳိးအႏြယ္။
* မာတုအာယုပရိေစၧဒ၊ ဘုရားအေလာင္း မယ္ေတာ္၏ သက္တမ္းအပိုင္းအျခား ဟူေသာ ၾကည့္ျခင္းႀကီးငါးပါးကို ၾကည့္႐ႈေတာ္မူေလသည္။

၇။ ယင္းသို႔ၾကည့္႐ႈေတာ္မူၿပီး နတ္အျဖစ္မွ စုေတကာ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၇-ခု ဝါဆိုလျပည့္ ၾကာသပေတးေန႔၌ ကပိလဝတ္ျပည့္ရွင္ ဘုရင္သုေဒၶါဓန မင္းႀကီး၏ ေတာင္ညာေဒဝီ မိဖုရားႀကီး မယ္ေတာ္မာယာ ဝမ္းတိုက္၌ ပဋိသေႏၶ တည္ေနေလ သည္။

၈။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈-ခု ကဆုန္လျပည့္ ေသာၾကာေန႔၌ ေဒဝဒဟျပည္ႏွင့္ ကပိလဝတ္ျပည္၏အၾကားရွိ လုဗၺိနီသာေမာ အင္ၾကင္းေတာ၌ မယ္ေတာ္မာယာမွ မီး႐ူးသန္႔စင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူေလသည္။

၉။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳ မင္းသားသည္ ၁၆-ႏွစ္အ႐ြယ္ ေရာက္ေသာ အခါ ယေသာ္ဓရာမင္းသမီးႏွင့္ ထိမ္းျမားလက္္ထပ္၍ မင္းစည္းစိမ္ကို ၁၃-ႏွစ္ တိတိ ခံစားေလသည္။

၁ဝ။ ၂၉-ႏွစ္အ႐ြယ္ေရာက္ေသာအခါ သူအို သူနာ သူေသ ရဟန္းဟူေသာ နိမိတ္ႀကီးေလးပါးကို ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ ေတာထြက္၍ ရဟန္းျပဳေလသည္။

၁၁။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ အလြန္ျပဳႏိုင္ခဲေသာ (မွားယြင္းေသာ) ဒုကၡရ စရိယာ အက်င့္ကို ၆-ႏွစ္ပတ္လံုး က်င့္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

၁၂။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ သုဇာတာမည္ေသာ သူေဌးသမီး လွဴဒါန္းအပ္ေသာ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို အလွဴခံဘုဥ္းေပးၿပီး မဟာေဗာဓိပင္သို႔ ႂကြ သြားေတာ္မူေလသည္။

၁၃။ ေသာတၳိယငစင္ ျမက္ထမ္းသမား ျမက္ရိတ္လုလင္သည္ မဟာေဗာဓိ ပင္သို႔ ႂကြလာေသာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္အား ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို လွဴဒါန္းေလသည္။

၁၄။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ျမတ္သည္ လွဴဒါန္းလိုက္ေသာ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို ၾကဲ ျဖန္႔လိုက္ေသာအခါ ထိုခဏဝယ္ ျမက္ရွစ္ဆုပ္သည္ မဟာေဗာဓိပင္ရင္း၌ အပ ရာဇိတပလႅင္ ျဖစ္လာေလသည္။

၁၅။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ထိုပလႅင္ထက္၌ ေနေတာ္မူစဥ္-
* ေနမဝင္မီ ေဒဝပုတၱမာရ္ မာရ္နတ္ရန္ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူသည္။
* ညဥ့္ဦးယံတြင္ ေရွးဘဝတို႔၌ ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာ ဘဝအစဥ္အဆက္ကို ေအာက္ေမ့ တတ္သိေသာ ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိဉာဏ္ကို ရေတာ္မူေလသည္။
* သန္းေခါင္ယံ၌ သတၱဝါတို႔၏ ဤဘဝမွ ေသဆံုးျခင္း ေနာက္ဘဝ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း စသည္တို႔ကို ျမင္တတ္ေသာ နတ္တို႔၏မ်က္စိထက္ ထူးျခားေသာ ဒိဗၺ စကၡဳဉာဏ္ကို ရေတာ္မူေလသည္။
* မိုးေသာက္ယံ၌ အာသေဝါတရား ၄-ပါးတို႔၏ ကုန္ျခင္းကို ျပဳတတ္ေသာ အာသ ဝကၡယဉာဏ္ကို ရေတာ္မူေလသည္။
*သက္ေတာ္ ၃၅-ႏွစ္အရြယ္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁ဝ၃-ခု ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္၌ ေလာကသံုးပါးတြင္ အတုမရွိေသာ သဗၺညဳတဘုရား အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူေလသည္။

၁၆။ သဗၺညဳတဘုရားရွင္သည္ ဘုရားျဖစ္ၿပီးသည္ေနာက္ ၄၅-ဝါ (၄၅-ႏွစ္) ပတ္ လံုး တရားဓမၼတို႔ကို ေဟာျပေတာ္မူကာ၊ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔၏ အက်ဳိး စီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ ေလသည္။

၁၇။ ၄၅-ဝါ ကာလပတ္လံုး သတၱဝါတို႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကို မနားမေန ေဆာင္ရြက္ ေတာ္မူခဲ့ေသာ သဗၺညဳတ ဘုရားရွင္သည္ သက္ေတာ္ ၈ဝ-အရြယ္ ေရာက္ေသာ အခါ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔ဝယ္ ကုသိနာ႐ံုျပည္ မလႅာမင္းတို႔၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္၌ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေလသည္။

၁၈။ ႂကြင္းက်န္ခဲ့ေသာဓာတ္ေတာ္မ်ားမွာ
* စြယ္ေတာ္ ၄-ဆူ၊
* ညႇပ္႐ိုးေတာ္ ၂-ဆူ၊
* နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္ ၁-ဆူ၊ (မၿပိဳမကြဲ ေသာဓာတ္ေတာ္ ၇-ဆူ) ႏွင့္၊
* အသားေတာ္ အေသြးေတာ္ အ႐ိုးေတာ္တို႔မွ ဓာတ္ေတာ္မ်ား
ႂကြင္းက်န္ ခဲ့ေလသည္။

၀သလသုတ္မွ-သူယုတ္မာျဖစ္ေၾကာင္းတရားမ်ား-

ဝသလသုတ္ေတာ္မွ

''သူယုတ္မာျဖစ္ေၾကာင္းတရားမ်ား''

၁။ အမ်က္ႀကီးသူ၊ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႔သူ၊ သူတပါးဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေျခဖ်က္သူ၊ မိစၧာဒိ႒ိအယူ ရွိသူ၊ မိစၧာဒိ႒ိအယူသို႔ ကူးေျပာင္းသူႏွင့္ မိမိအျပစ္ဖံုးလႊမ္း၍ လွည့္စားတတ္သူတို႔ သည္ သူယုတ္မာ ျဖစ္၏။
၂။ သတၱဝါတို႔အား သနားၾကင္နာ မႈမရွိဘဲ သတ္ျဖတ္သူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၃။ ၿမိဳ႔ရြာတို႔ကို တိုက္ခိုက္ဖ်က္စီးသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၄။ သူတပါးအေႂကြးကို ျပန္မေပးသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၅။ သူတပါးပစၥည္း ခိုးသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၆။ လူသတ္၍ ပစၥည္းယူသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၇။ မတရားသက္ေသ ထြက္ဆိုသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၈။ သူတပါးသားမယားကို ျပစ္မွားက်ဴးလြန္သူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၉။ အမိအဘကို မေကြၽးေမြး မျပဳစုသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၁ဝ။ မိဘ ညီအကိုေမာင္ႏွမ ေယာကၡမတို႔ကို ကိုယ္ႏႈတ္တို႔ျဖင့္ ႏွိပ္စက္ ညႇဥ္းဆဲ ေနသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၁၁။ သူတပါးက အက်ဳိးစီးပြား ရွိရာ ရွိေၾကာင္းကို ေမးပါလ်က္ အက်ဳိး မဲ့ကိုေျပာ သူႏွင့္ အက်ဳိးစီးပြားရွိေၾကာင္း နည္းလမ္းကိုေမးပါေသာ္လည္း ေမးသူမသိႏိုင္ ေအာင္ေျပာသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၁၂။ မိမိျပဳလုပ္ထားေသာ မေကာင္းေသာ အမႈမ်ားကို တပါးသူမသိေအာင္ ဖံုး ကြယ္ထားသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၁၃။ သူတပါးအိမ္သို႔ သြားေသာအခါ ဧည့္ဝတ္ျပဳစုသည္ကို စားေသာက္ၿပီး မိမိအိမ္သို႔ လာသည့္ အခါမူ ဧည့္ဝတ္ မျပဳစုသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၁၄။ ဖိတ္ၾကားဝန္ခံထားသူ အလွဴ ခံပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ သူေတာင္းစားတို႔ကို မလွဴဒါန္း မေပးကမ္းဘဲ လွည့္ပတ္ ေနသူသည္ သူယုတ္မာ ျဖစ္၏။
၁၅။ ဆြမ္းခံလာေသာ ရဟန္းကိုု ဆြမ္းမေလာင္းဘဲ ၾကမ္းတမ္းစြာ ေျပာဆို သူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၁၆။ သူတပါး၏ပစၥည္းကို ရယူလိုသျဖင့္ မဟုတ္မမွန္ လွည့္ပတ္ ေျပာဆိုသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၁၇။ မိမိကိုယ္ကို ဂုဏ္တင္ေျမႇာက္စားၿပီး သူတပါးကို ႏွိမ့္ခ်ေျပာဆိုသူသည္ သူ ယုတ္မာျဖစ္၏။
၁၈။ သူတပါးကို ရန္ရွာသူ၊ မိမိကိုယ္တိုင္ မလွဴဒါန္း မေပးကမ္း႐ံုမွ်မက သူတပါး တို႔ လွဴဒါန္းေပးကမ္းသည္ကိုပင္ ႏွေျမာတြန္႔တိုသူ၊ မိမိမွာမရွိေသာ ဂုဏ္သိကၡာ ျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းခံလိုသူ၊ ႏွေျမာဝန္တိုသူ၊ မိမိမွာမရွိေသာဂုဏ္ကို ရွိေလဟန္ ေဆာင္သူ ႏွင့္ မေကာင္းမႈကိုျပဳရန္ မရွက္မေၾကာက္သူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၁၉။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာ သံုးပါးႏွင့္ ရတနာသံုးပါး ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္သူမ်ားကို ႐ႈတ္ခ်ေျပာဆိုသူသည္ သူယုတ္မာျဖစ္၏။
၂ဝ။ ရဟႏၲာ မဟုတ္ပါဘဲလ်က္ ရဟႏၲာဟု ဝန္ခံသူသည္ ေလာက၌ အယုတ္မာ ဆံုးျဖစ္၏။

၀သလသုတ္။

ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္-

ဘုရားရွင္တိုင္း ဆံုးမေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္

ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာက္

၁။ လြန္လြန္ကဲကဲ အျမဲသီးခံျခင္းဟူေသာ၊ သည္းခံျခင္းတရားသည္၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္မည္၏၊ နိဗၺာန္ကို အျမတ္ဆံုးဟူ၍၊ ဘုရားရွင္တို႔သည္ ေဟာေတာ္မူကုန္၏၊ ရဟန္းသည္ သူတစ္ပါးကိုညႇဥ္းဆဲေလ့ရွိသည္ မဟုတ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္၊ သူတစ္ပါးကို ညႇဥ္းဆဲသူသည္ ရဟန္း မဟုတ္ႏိုင္ေခ်။

၂။ အလံုးစံုေသာ မေကာင္းမူကို မျပဳျခင္းလည္းေကာင္း၊ ကုသိုလ္ကို ျပည့္စံုေစ ျခင္းလည္းေကာင္း၊ မိမိစိတ္ကို ျဖဴစင္ေစျခင္းလည္းေကာင္း၊ ဤတရားသံုးပါး သည္ ဘုရားရွင္တို႔၏ အဆံုးအမေတာ္ေပတည္း။

၃။ သူတစ္ပါးအေပၚ မစြပ္စြဲျခင္းလည္းေကာင္း၊ ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႔ျခင္းလည္းေကာင္း၊ ၂၂၇-သြယ္ သိကၡာပုဒ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ပါတိေမာက္ကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း လည္းေကာင္း၊ ဆြမ္း အစာအာဟာရ၌ အတိုင္းအရွည္ကို သိျခင္းလည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္၍ အစြန္အဖ်ားက်ေသာ ေက်ာင္းအိပ္ယာေနရာ၌ ေနထိုင္ျခင္းလည္း ေကာင္း၊ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ သမာဓိရရွိျခင္း၌ လံု႔လ အားထုတ္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ ဤအလံုးစံုသည္ ဘုရားရွင္တို႔၏ အဆံုးအမေတာ္ေပတည္း။

၁။ ခႏၲီ ပရမံ တေပါ တိတိကၡာ၊ နိဗၺာနံ ပရမံ ဝဒႏၲိ ဗုဒၶါ။
န ဟိ ပဗၺဇိေတာ ပ႐ူပဃာတီ၊ န သမေဏာ ေဟာတိ ပရံ ဝိေဟဌယေႏၲာ။

၂။ သဗၺပါပႆ အကရဏံ၊ ကုသလႆုပသမၸဒါ။
သစိတၱပရိေယာဒပနံ၊ ဧတံ ဗုဒၶါန သာသနံ။

၃။ အႏုပဝါေဒါ အႏုပဃာေတာ၊ ပါတိေမာေကၡ စ သံဝေရာ။
မတၱၫုတာ စ ဘတၱသၼႎ၊ ပႏၲဥၥ သယနာသနံ။
အဓိစိေတၱ စ အာေယာေဂါ၊ ဧတံ ဗုဒၶါန သာသနံ။

၁။ တိတိကၡာ- လြန္လြန္ကဲကဲ အျမဲသီးခံျခင္းဟူေသာ၊
ခႏၲီ- သည္းခံျခင္းတရားသည္၊
ပရမံ- ျမတ္ေသာ၊
တေပါ- အက်င့္မည္၏၊
နိဗၺာနံ- နိဗၺာန္ကို၊
ပရမံ- အျမတ္ဆံုးဟူ၍၊
ဗုဒၶါ- ဘုရားရွင္တို႔သည္၊
ဝဒႏၲိ- ေဟာေတာ္မူကုန္၏၊
ပဗၺဇိေတာ- ရဟန္းသည္၊
ပ႐ူပဃာတီ- သူတစ္ပါးကိုညႇဥ္းဆဲေလ့ရွိသည္၊
နဟိ- မဟုတ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္၊
ပရံ- သူတစ္ပါးကို၊
ဝိေဟဌယေႏၲာ- ညႇဥ္းဆဲသူသည္၊
န သမေဏာ ေဟာတိ- ရဟန္း မဟုတ္ႏိုင္ေခ်။

၂။ သဗၺပါပႆ- အလံုးစံုေသာ မေကာင္းမူကို၊
အကရဏံ- မျပဳျခင္းလည္းေကာင္း၊
ကုသလႆ- ကုသိုလ္ကို၊
ဥပသမၸဒါ- ျပည့္စံုေစျခင္းလည္းေကာင္း၊
သစိတၱ ပရိေယာဒပနံ- မိမိစိတ္ကိုျဖဴစင္ေစျခင္းလည္းေကာင္း၊
ဧတံ- ဤတရားသံုးပါးသည္၊
ဗုဒၶါနံ- ဘုရားရွင္တို႔၏၊
သာသနံ- အဆံုးအမေတာ္ေပတည္း။

၃။ အႏုပဝါေဒါ- သူတစ္ပါးအေပၚ မစြပ္စြဲျခင္းလည္းေကာင္း၊
အႏုပဃာေတာ- ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႔ျခင္းလည္းေကာင္း၊
ပါတိေမာေကၡစသံဝေရာ- ၂၂၇-သြယ္ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ တည္းဟူေသာ ပါတိ ေမာက္ကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းလည္းေကာင္း၊
ဘတၱသၼႎ- ဆြမ္း အစာအာဟာရ၌၊
မတၱၫုတာစ- အတိုင္းအရွည္ကို သိျခင္းလည္းေကာင္း၊
ပႏၲံ- ဆိတ္ၿငိမ္၍ အစြန္အဖ်ားက်ေသာ၊
သယနာသနံ- ေက်ာင္းအိပ္ယာေနရာ၌ ေနထိုင္ျခင္း လည္းေကာင္း၊
အဓိစိေတၱ- စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ သမာဓိရရွိျခင္း၌၊
အာေယာေဂါ- လံု႔လ အားထုတ္ျခင္းလည္းေကာင္း၊
ဧတံ- ဤအလံုးစံုသည္၊
ဗုဒၶါနံ- ဘုရားရွင္တို႔၏၊
သာသနံ- အဆံုးအမေတာ္ေပတည္း။

ဘာေၾကာင့္သီလေခၚ-

သီလ

ဘာေၾကာင့္သီလေခၚ

၁။ ဦးေခါင္းႏွင့္တူေသာ ျမတ္ေသာ အနက္ေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၂။ ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမေသာ သေဘာေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၃။ ကာယကံ ဝစီကံတို႔ကို ေကာင္းစြာထားျခင္းေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၄။ ကုသိုလ္တရားတို႔၏ တည္ရာ အနက္ေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၅။ အကုသိုလ္တရားတို႔ အိပ္စက္ျခင္း အနက္ေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၆။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား မွီဝဲအပ္ေသာ အနက္ေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၇။ အကုသိုလ္တရားကို တုန္လႈပ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၈။ အကုသိုလ္တရား မျဖစ္ပြါးေအာင္ ေစာင့္စည္းတတ္တဲ့ အနက္ေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၉။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၁ဝ။ ကုသိုလ္တရားတို႔ နားခိုရာ အိမ္ဇရပ္ႏွင့္တူေသာ အနက္ေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။
၁၁။ ကာယကံ ဝစီကံတို႔ကို ေကာင္းစြာထားျခင္း၊ ကုသိုလ္တရားတို႔၏ တည္ရာအျဖစ္ျဖင့္ ကုသိုလ္တရားမ်ားကို လြန္စြာေဆာင္တတ္ေသာေၾကာင့္ သီလေခၚပါသည္။

ေဆာင္ပုဒ္ကဗ်ာ

ဦးေခါင္းပံုဟပ္ ထြတ္ျမတ္တစ္သြယ္၊
အပူမသန္း ေအးခ်မ္းတကယ္။
ေကာင္းစြာထား၍ တရားတည္တယ္၊
ဤအတၳ သီလအနက္ခ်ယ္။

ဒုစ႐ိုက္ပ်က္ အိပ္စက္တစ္တန္၊
သူေတာ္အျမဲ မွီဝဲအမွန္။
အကုသိုလ္ယုတ္ တုန္လႈပ္မခံ၊
ေစာင့္ဆည္းရ သီလအနက္ျပန္။

သူေတာ္မွာျဖစ္ ေႏွာင္ရစ္ကုသိုလ္၊
ကုသိုလ္တရား ဝင္နားေရာက္ခို။
အိမ္ဇရပ္ႏွင့္ ထင္ဟပ္တူသကို၊
ဤအတၳ သီလအနက္ဆို။

သီလ၏ လကၡဏ၊ ရသ၊ ပစၥဳပ႒ာန္၊ ပဒ႒ာန္ တို႔ကို
မသိလွ်င္ အႏၶပုထုဇဥ္။
သိလွ်င္ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္။

လကၡဏ= အမွတ္အသား။
ရသ= အရသာ၊ ကိစၥ၊ အက်င့္၊ သာယာျခင္း၊ သေဘာ။
ပစၥဳပ႒ာန္= ဉာဏ္၌ေ႐ွ့႐ႈထင္ျခင္း။
ပဒ႒ာန္= နီးစြာေသာအေၾကာင္း။