ပါကတိၿႏၵိယသုတ္ - (ဟင္းလင္းေသာဣေႁႏၵရွိသည္)
အခါတစ္ပါး၌ မ်ားစြာကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ေကာသလတုိင္း ေတာအုပ္ တစ္ခု၌ ပ်ံ႕လြင့္ေသာ စိတ္ရွိကုန္သည္ တက္ႂကြေထာင္လႊားကုန္သည္ လွ်ပ္ေပၚကုန္သည္ ႏႈတ္ၾကမ္းကုန္သည္ ဖ႐ုိဖရဲၾကဲေသာ စကားရွိကုန္သည္ သတိလြတ္ကုန္သည္ အဆင္အျခင္ မရွိကုန္သည္ မတည္ၾကည္ကုန္သည္ တုန္လႈပ္ေသာ စိတ္ရွိကုန္သည္ ေပၚလြင္ေသာ ဣေႁႏၵရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ ေနကုန္၏၊ ထုိအခါ ထုိေတာအုပ္၌ စုိးအုပ္၍ေနေသာ နတ္သည္ ထုိရဟန္းတို႔အား အစဥ္သနားျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ အက်ဳိးစီးပြားကုိ လုိေသာေၾကာင့္ ထုိရဟန္းတို႔ကုိ ထိတ္လန္႔ေစလုိရကား ထုိရဟန္းတို႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ကုိ ဂါထာတို႔ျဖင့္ ရြတ္ဆုိ ေလွ်ာက္ထား၏-
''ေရွးအခါက ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္ျဖစ္ကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ခ်မ္းသာစြာ အသက္ေမြးေလ့ရွိကုန္၏၊ တပ္မက္ျခင္း မရွိကုန္သည္ ျဖစ္၍ ဆြမ္းကုိ ရွာမွီးကုန္၏၊ တပ္မက္ျခင္း မရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ အိပ္ရာေနရာကုိ ရွာမွီးကုန္၏၊ ထုိရဟန္းတို႔သည္ ေလာက၌ မျမဲျခင္းကုိ သိကုန္၍ ဆင္းရဲ၏ အဆံုးကုိ ျပဳကုန္၏။ ဤသာသနာေတာ္၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ 'ရြာ၌ ရြာသူႀကီးတို႔ကဲ့သို႔' မိမိကုိယ္ကုိ မေကာင္းသျဖင့္ အသက္ေမြးျမဴ၍ လြန္စြာ စားကုန္၍ သူတစ္ပါး အိမ္ရာတို႔၌ မိန္းေမာကုန္သည္ ျဖစ္၍ အိပ္ကုန္၏။
သံဃာေတာ္အား လက္အုပ္ခ်ီ၍ အကြၽႏု္ပ္ ေလွ်ာက္ထားလုိပါ၏၊
သူေသေကာင္တို႔ကုိ စြန္႔အပ္ကုန္ သကဲ့သို႔ ထို႔အတူ ေထာက္တည္ရာ မရွိေသာ ထုိရဟန္းတို႔ကုိ စြန္႔အပ္ကုန္၏။
အၾကင္ ရဟန္းတို႔သည္ ေမ့ေလ်ာ့ကုန္သည္ ျဖစ္၍ ေနကုန္၏၊
ထုိရဟန္းတို႔ကုိ ရည္ၫႊန္း၍ အကြၽႏု္ပ္ ဆုိပါ၏၊
အၾကင္ ရဟန္းတို႔သည္ မေမ့မေလ်ာ့ကုန္သည္ျဖစ္၍ ေနကုန္၏၊
ထုိရဟန္းတို႔အား အကြၽႏု္ပ္သည္ ရွိခုိးပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
ထုိအခါ ထုိရဟန္းတို႔သည္...
ထုိနတ္ ထိတ္လန္႔ေစအပ္သည္ ျဖစ္၍ ထိတ္လန္႔ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ 233
၁၃ - ပါကတိၿႏၵိယသုတ္၊ ဝနသံယုတ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment