သဓာယမာနသုတ္
အကြၽႏ္ုပ္သည္ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္...
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေကာသလတုိင္းတို႔၌
မ်ားစြာေသာ ရဟန္း အေပါင္းႏွင့္အတူ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ မ်ားစြာေသာ လုလင္တို႔သည္
ျမတ္စြာဘုရား၏ မနီးမေဝး၌
ျပက္ရယ္ ေျပာဆိုျခင္း သေဘာရွိကုန္လ်က္ ျဖတ္သန္း သြားၾကကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္
မနီးမေဝး၌ ျပက္ရယ္ ေျပာဆိုေသာ သေဘာရွိသည္ ျဖစ္၍
ျဖတ္သန္းသြားၾကကုန္ေသာ မ်ားစြာေသာ လုလင္တို႔ကို ျမင္သည္သာတည္း။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္...
ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထုိသိေသာ အခ်ိန္၌...
သတိလြတ္ကုန္ေသာ
ပညာရွိေယာင္ေဆာင္ကုန္ေသာ
စကားသာ က်က္စားရာ ရွိသူတို႔သည္
အလိုရွိသမွ် ခံတြင္းဟ၍ ေျပာဆိုတတ္ကုန္၏၊
အရွက္မရွိျခင္း
မိမိကိုယ္ကို ပညာရွိဟု ထင္မွတ္မႈကို ေဆာင္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ
သတိကင္းလြတ္မႈ စသည္ကိုမူ ထုိသူတို႔ မသိၾကေလကုန္ ဟု
ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
၉ - သဓာယမာနသုတ္၊ ေသာဏဝဂ္၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။ 49
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment