ေလာကသည္ ပ်က္စီးေတာ့မည္ တရားေဟာေတာ္မူပါေလာ့...
ျဗဟၼာယာစနသုတ္
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေရွးဦးစြာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးစ ဥ႐ုေဝလေတာ ေနရၪၨရာျမစ္ကမ္း ဆိတ္ေက်ာင္းေညာင္ပင္ရင္း၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္သို႔ ကပ္လ်က္ တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္း ေနေတာ္မူစဥ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ စိတ္အၾကံ ျဖစ္ေတာ္မူ၏-
''ငါ သိထားေသာ ဤတရားကား နက္နဲ၏၊ ျမင္ႏုိင္ခဲ၏၊ သိႏုိင္ခဲ၏၊ ၿငိမ္သက္၏၊ မြန္ျမတ္၏၊ တကၠီပုဂၢိဳလ္တို႔၏ က်က္စားရာ မဟုတ္၊ သိမ္ေမြ႔၏၊ ပညာရွိတို႔သာ သိႏုိင္၏၊ ဤသတၱဝါမ်ားကား ကာမဂုဏ္တို႔၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကကုန္၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ေပ်ာ္ပုိက္ကုန္၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ အလြန္ႏွစ္ၿခိဳက္ေနကုန္၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ပုိက္ အလြန္ႏွစ္ၿခိဳက္ေနၾကေသာ ဤသတၱဝါမ်ားသည္ အက်ဳိး တရားတို႔၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဤပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားကုိ ျမင္ႏုိင္ခဲ၏၊ ျပဳျပင္မႈအားလုံး၏ ၿငိမ္းရာ ဥပဓိအားလုံးကုိ ပယ္စြန္႔ရာ တဏွာ၏ ကုန္ရာ ရာဂ၏ ကင္းရာ ခ်ဳပ္ရာ ၿငိမ္းရာ ျဖစ္ေသာ ဤနိဗၺာန္ တရားကုိလည္း ျမင္ႏုိင္ခဲ၏၊ ငါသည္ တရားကုိ ေဟာျငားအံ့၊ သူတစ္ပါးတို႔သည္ ငါ၏တရားကုိ မသိ နားမလည္ႏုိင္ရာ၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိ တရားေဟာမႈသည္ ငါ့အား ပင္ပန္း႐ုံသာ ျဖစ္ရာ၏၊ ငါ့ကုိငါ ညႇဥ္းဆဲ႐ုံသာ ျဖစ္ရာ၏'' ဟု စိတ္အၾကံျဖစ္ေတာ္မူ၏။
ထို႔အျပင္ အလြန္အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေသာ ဤဂါထာတို႔သည္လည္း ေရွးက မၾကားဖူးဘဲ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္ေတာ္၌ ထင္လာျပန္ ကုန္၏-
''ငါသည္ ခဲယဥ္းစြာ က်င့္သျဖင့္ သိထားေသာ တရားကုိ ယခုအခါ ေဟာျပျခင္းငွါ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်၊ ရာဂ, ေဒါသ ႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ သူတို႔သည္ ဤတရားကုိ လြယ္ကူစြာ သိႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ေခ်။ အဝိဇၨာအေမွာင္ထု ဖုံးလႊမ္းလ်က္ ရာဂစြဲကပ္ေနေသာ သူတို႔သည္ သိမ္ေမြ႕နက္နဲ၍ အဏုျမဴသဖြယ္ ျမင္ႏုိင္ခဲေသာ သံသရာအဆန္တရားကုိ ျမင္ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ေခ်'' ဟု စိတ္ေတာ္၌ ထင္ေပၚလာ ျပန္ကုန္၏။
ဤသို႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူစဥ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္ႏွလုံးေတာ္သည္ တရားေဟာရန္ ညြတ္ေတာ္မမူ ေသးဘဲ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ေနရန္ ညြတ္ေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္အၾကံကုိ မိမိစိတ္ျဖင့္ သိ၍ သဟမၸတိျဗဟၼာအား ဤသို႔ အၾကံ ျဖစ္ေပၚလာ၏-
''အခ်င္းတို႔ ေလာကသည္ ပ်က္စီးေတာ့မည္တကား၊ အခ်င္းတို႔ ေလာကသည္ ပ်က္စီးေတာ့မည္တကား၊ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္ႏွလုံးေတာ္ သည္ တရားေဟာရန္ ညြတ္ေတာ္မမူေသးဘဲ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ေနရန္ ညြတ္ေတာ္ မူတုံဘိ၏'' ဟု အၾကံ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
ထို႔ေနာက္ ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေကြးထားေသာ လက္႐ုံးကုိ ဆန္႔သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဆန္႔ထားေသာ လက္႐ုံးကုိ ေကြးထားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ျဗဟၼာ့ဘုံမွ ကြယ္ခဲ့ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရွ႕ေတာ္၌ ထင္ရွားေပၚလာ၏။
ထုိအခါ ထုိသဟမၸတိျဗဟၼာသည္ အေပၚ႐ုံကုိ ပခုံးတစ္ဖက္၌ တင္၍ လက်္ာဒူးကုိ ေျမ၌ေထာက္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားသို႔ လက္အုပ္ခ်ီၿပီးလွ်င္ ''ျမတ္စြာဘုရား ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ တရားေဟာ ေတာ္မူပါေလာ့၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရား ေဟာေတာ္မူပါေလာ့၊ ပညာမ်က္စိ၌ ကိေလသာျမဴ နည္းပါးေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊ ထုိသတၱဝါတို႔သည္ တရားကုိ မနာရေသာေၾကာင့္ ဆုံး႐ႈံးေနပါကုန္၏၊ တရားကုိ သိသူတို႔သည္ ရွိပါကုန္လတၱံ႕'' ဟု ေလွ်ာက္၏၊
သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္ ထုိမွတစ္ပါး ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္ျပန္၏-
''ေရွးအခါက မဂဓတုိင္း၌ ရာဂစေသာအညစ္အေၾကးရွိသူ ဂုိဏ္းဆရာႀကီးတို႔သည္ ၾကံဆအပ္ေသာ မစင္ၾကယ္ေသာ မိစၧာအယူတရားသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခဲ့ ပါသည္၊ အၿမိဳက္နိဗၺာန္တံခါးကုိ ဖြင့္လွစ္ေတာ္မူပါေလာ့၊ အညစ္အေၾကး ကင္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သဘာဝႏွင့္အေလ်ာ္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သတၱဝါအမ်ား နာၾကားၾကပါေစကုန္ေလာ့။
ေကာင္းျမတ္ေသာ ပညာရွင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ထက္ဝန္းက်င္ ျမင္စြမ္းႏုိင္ေသာဉာဏ္ မ်က္စိရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေက်ာက္ေတာင္ ထိပ္၌ ရပ္တည္လ်က္ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ထက္ဝန္းက်င္ လူအေပါင္းကုိ ၾကည့္႐ႈသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ စုိးရိမ္ပူေဆြး ကင္းေဝးေတာ္မူေသာ အသွ်င္ဘုရား သည္ ပညာ (ဓမၼ)ျဖင့္ၿပီးေသာ ျပာသာဒ္ထက္သို႔ တက္ေတာ္မူ၍ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း
အုိျခင္းတို႔ အႏွိပ္စက္ ခံေနရသျဖင့္ စုိးရိမ္ပူေဆြးျခင္းသို႔ သက္ဆင္း က်ေရာက္ ေနေသာ သတၱဝါ အေပါင္းကုိ ၾကည့္႐ႈေတာ္မူပါေလာ့။
ရဲရင့္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊
ေအာင္ပြဲဆင္ယင္ေတာ္မူၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား ထေတာ္မူပါေလာ့။
ယာဥ္မွဴးႏွင့္ တူေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ကိေလသာ ေႂကြးကင္းေဝးေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေလာက၌ လွည့္လည္ေတာ္မူပါေလာ့။ ဘုန္းႀကီးေတာ္မူ ေသာ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာေတာ္မူပါေလာ့။ တရားကုိ သိသူတို႔သည္ ရွိပါကုန္လတၱံ႔'' ဟု ေလွ်ာက္ျပန္၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာ၏ ေတာင္းပန္ျခင္းကုိ အသိအမွတ္ ျပဳၿပီးလွ်င္ သတၱဝါတို႔၌ သနားျခင္းကုိလည္း အေၾကာင္းျပဳ၍ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္၁ ေလာကကုိ ၾကည့္ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ ေလာကကုိ ၾကည့္ေတာ္ မူလတ္ေသာ္...
ပညာ မ်က္စိ၌ ကိေလသာျမဴ နည္းပါးသူ၊ ကိေလသာျမဴ မ်ားျပားသူ၊
ဣေႁႏၵရင့္က်က္ၿပီးသူ၊ ဣေႁႏၵႏုေသးေသာသူ၊၂
ေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ၊ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ၊
သိေစရန္ လြယ္ကူသူ၊ သိေစရန္ ခက္ခဲသူ၊
တမလြန္ေလာကအျပစ္တို႔ကုိ ေဘးဟု ႐ႈလ်က္ေနေလ့ရွိသူအခ်ဳိ႕ႏွင့္ မ႐ႈသူကုိ
ျမင္ေတာ္မူ၏။
ဥပမာေသာ္ကား
ဥပၸလၾကာ၃ေတာ၌ လည္းေကာင္း၊ ပဒုမၼာၾကာေတာ၌ လည္းေကာင္း၊ ပု႑ရိက္ ၾကာေတာ၌ လည္းေကာင္း အခ်ဳိ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ, ပဒုမၼာၾကာ, ပု႑ရိက္ၾကာတို႔ သည္ ေရ၌ ေပါက္ကုန္၏၊ ေရ၌ ႀကီးပြားကုန္၏၊ ေရမွ မေပၚထြက္ေသးကုန္၊ ေရထဲ၌ ျမဳပ္၍ ဖြံ႕ၿဖိဳးကုန္၏။
အခ်ဳိ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ, ပဒုမၼာၾကာ, ပု႑ရိက္ၾကာတို႔သည္ ေရ၌ ေပါက္ကုန္၏၊ ေရ၌ ႀကီးပြားကုန္၏၊ ေရႏွင့္အညီ တည္ကုန္၏။
အခ်ဳိ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ, ပဒုမၼာၾကာ, ပု႑ရိက္ၾကာတို႔သည္ ေရ၌ ေပါက္ကုန္၏၊ ေရ၌ ႀကီးပြားကုန္၏၊ ေရေပၚသို႔ တက္၍ တည္ကုန္၏၊ ေရႏွင့္ မလိမ္းကပ္ကုန္။
ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ ေလာကကုိ ၾကည့္ေတာ္မူ လတ္ေသာ္ (ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ) ျမဴ နည္းပါးသူ၊ (ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ) ျမဴ မ်ားျပားသူ၊ ဣေႁႏၵရင့္က်က္သူ၊ ဣေႁႏၵႏုေသးသူ၊ ေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ၊ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ၊ သိေစရန္ လြယ္ကူသူ၊ သိေစရန္ ခက္ခဲသူ၊ တမလြန္ေလာက အျပစ္တို႔ကုိေဘးဟု ႐ႈေလ့ရွိသူအခ်ဳိ႕ႏွင့္ တမလြန္ေလာက အျပစ္တို႔ကုိ ေဘးဟု မ႐ႈဘဲေနေလ့ရွိသူ အခ်ဳိ႕တို႔ကုိ ျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သဟမၸတိျဗဟၼာအား ဂါထာျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူ၏-
''ျဗဟၼာ ေလ့လာၿပီးေသာ တရားျမတ္ကုိ ပင္ပန္း႐ုံသာဟု အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ လူတို႔အား မေဟာခဲ့ၿပီ မေဟာဘဲေနရန္ အၾကံ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ပညာ တည္းဟူေသာ နားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ သူတို႔သည္ ယုံၾကည္ျခင္း သဒၶါတရားကုိ ေစလႊတ္ၾက ကုန္ေလာ့၊ ထုိသူတို႔အတြက္ နိဗၺာန္တံခါးကုိ ငါ ဖြင့္ထားၿပီ''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေဟာရန္ ငါ့အား ခြင့္ျပဳေတာ္မူၿပီ'' ဟု သိသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိးလ်က္ အ႐ုိအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ ထုိေနရာ၌ပင္ ကြယ္သြားေလ၏။ 172
၁ - ျဗဟၼာယာစနသုတ္၊ ပဌမဝဂ္၊ ျဗဟၼသံယုတ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
------
၁။ (က) သတၱဝါတို႔၏ ဣေႁႏၵအႏုအရင့္ကုိ သိေသာ ဣၿႏၵိယပေရာပရိယတၱိဉာဏ္။ (ခ) သတၱဝါတို႔၏ စိတ္ဓာတ္ကိန္းဝပ္ရာ အာသယႏွင့္အႏုသယကိေလသာတို႔ကုိ သိေသာ အာသယာႏုသယဉာဏ္ ဤဉာဏ္ႏွစ္ပါးကုိ ဗုဒၶစကၡဳဟုေခၚသည္။
၂။ အျခားပါဠိေတာ္မ်ား၌ ဒြါကာေရ ဒုဝိညာပေယ အေပၸကေစၥန ပရေလာကဝဇၨ ဘယဒႆာဝိေန ဝိဟရေႏၲပုဒ္မ်ား မပါ။
၃။ ဥပၸလ=ၾကာျဖဴ ၾကာနီ ၾကာညိဳ။
ျဗဟၼာယာစနသုတ္
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေရွးဦးစြာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီးစ ဥ႐ုေဝလေတာ ေနရၪၨရာျမစ္ကမ္း ဆိတ္ေက်ာင္းေညာင္ပင္ရင္း၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္သို႔ ကပ္လ်က္ တစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္း ေနေတာ္မူစဥ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ စိတ္အၾကံ ျဖစ္ေတာ္မူ၏-
''ငါ သိထားေသာ ဤတရားကား နက္နဲ၏၊ ျမင္ႏုိင္ခဲ၏၊ သိႏုိင္ခဲ၏၊ ၿငိမ္သက္၏၊ မြန္ျမတ္၏၊ တကၠီပုဂၢိဳလ္တို႔၏ က်က္စားရာ မဟုတ္၊ သိမ္ေမြ႔၏၊ ပညာရွိတို႔သာ သိႏုိင္၏၊ ဤသတၱဝါမ်ားကား ကာမဂုဏ္တို႔၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကကုန္၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ေပ်ာ္ပုိက္ကုန္၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ အလြန္ႏွစ္ၿခိဳက္ေနကုန္၏၊ ကာမဂုဏ္တို႔၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ပုိက္ အလြန္ႏွစ္ၿခိဳက္ေနၾကေသာ ဤသတၱဝါမ်ားသည္ အက်ဳိး တရားတို႔၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဤပဋိစၥသမုပၸါဒ္ တရားကုိ ျမင္ႏုိင္ခဲ၏၊ ျပဳျပင္မႈအားလုံး၏ ၿငိမ္းရာ ဥပဓိအားလုံးကုိ ပယ္စြန္႔ရာ တဏွာ၏ ကုန္ရာ ရာဂ၏ ကင္းရာ ခ်ဳပ္ရာ ၿငိမ္းရာ ျဖစ္ေသာ ဤနိဗၺာန္ တရားကုိလည္း ျမင္ႏုိင္ခဲ၏၊ ငါသည္ တရားကုိ ေဟာျငားအံ့၊ သူတစ္ပါးတို႔သည္ ငါ၏တရားကုိ မသိ နားမလည္ႏုိင္ရာ၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိ တရားေဟာမႈသည္ ငါ့အား ပင္ပန္း႐ုံသာ ျဖစ္ရာ၏၊ ငါ့ကုိငါ ညႇဥ္းဆဲ႐ုံသာ ျဖစ္ရာ၏'' ဟု စိတ္အၾကံျဖစ္ေတာ္မူ၏။
ထို႔အျပင္ အလြန္အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေသာ ဤဂါထာတို႔သည္လည္း ေရွးက မၾကားဖူးဘဲ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္ေတာ္၌ ထင္လာျပန္ ကုန္၏-
''ငါသည္ ခဲယဥ္းစြာ က်င့္သျဖင့္ သိထားေသာ တရားကုိ ယခုအခါ ေဟာျပျခင္းငွါ မသင့္ေလ်ာ္ေခ်၊ ရာဂ, ေဒါသ ႏွိပ္စက္ခံေနရေသာ သူတို႔သည္ ဤတရားကုိ လြယ္ကူစြာ သိႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ေခ်။ အဝိဇၨာအေမွာင္ထု ဖုံးလႊမ္းလ်က္ ရာဂစြဲကပ္ေနေသာ သူတို႔သည္ သိမ္ေမြ႕နက္နဲ၍ အဏုျမဴသဖြယ္ ျမင္ႏုိင္ခဲေသာ သံသရာအဆန္တရားကုိ ျမင္ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ေခ်'' ဟု စိတ္ေတာ္၌ ထင္ေပၚလာ ျပန္ကုန္၏။
ဤသို႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူစဥ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္ႏွလုံးေတာ္သည္ တရားေဟာရန္ ညြတ္ေတာ္မမူ ေသးဘဲ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ေနရန္ ညြတ္ေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္အၾကံကုိ မိမိစိတ္ျဖင့္ သိ၍ သဟမၸတိျဗဟၼာအား ဤသို႔ အၾကံ ျဖစ္ေပၚလာ၏-
''အခ်င္းတို႔ ေလာကသည္ ပ်က္စီးေတာ့မည္တကား၊ အခ်င္းတို႔ ေလာကသည္ ပ်က္စီးေတာ့မည္တကား၊ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံေတာ္မူထုိက္ေသာ အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကုိ ကုိယ္တုိင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္ႏွလုံးေတာ္ သည္ တရားေဟာရန္ ညြတ္ေတာ္မမူေသးဘဲ ေၾကာင့္ၾကမဲ့ေနရန္ ညြတ္ေတာ္ မူတုံဘိ၏'' ဟု အၾကံ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
ထို႔ေနာက္ ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေကြးထားေသာ လက္႐ုံးကုိ ဆန္႔သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဆန္႔ထားေသာ လက္႐ုံးကုိ ေကြးထားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ျဗဟၼာ့ဘုံမွ ကြယ္ခဲ့ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရွ႕ေတာ္၌ ထင္ရွားေပၚလာ၏။
ထုိအခါ ထုိသဟမၸတိျဗဟၼာသည္ အေပၚ႐ုံကုိ ပခုံးတစ္ဖက္၌ တင္၍ လက်္ာဒူးကုိ ေျမ၌ေထာက္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားသို႔ လက္အုပ္ခ်ီၿပီးလွ်င္ ''ျမတ္စြာဘုရား ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ တရားေဟာ ေတာ္မူပါေလာ့၊ ေကာင္းေသာ စကားကုိ ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရား ေဟာေတာ္မူပါေလာ့၊ ပညာမ်က္စိ၌ ကိေလသာျမဴ နည္းပါးေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ရွိပါကုန္၏၊ ထုိသတၱဝါတို႔သည္ တရားကုိ မနာရေသာေၾကာင့္ ဆုံး႐ႈံးေနပါကုန္၏၊ တရားကုိ သိသူတို႔သည္ ရွိပါကုန္လတၱံ႕'' ဟု ေလွ်ာက္၏၊
သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္ ထုိမွတစ္ပါး ဤစကားကုိ ေလွ်ာက္ျပန္၏-
''ေရွးအခါက မဂဓတုိင္း၌ ရာဂစေသာအညစ္အေၾကးရွိသူ ဂုိဏ္းဆရာႀကီးတို႔သည္ ၾကံဆအပ္ေသာ မစင္ၾကယ္ေသာ မိစၧာအယူတရားသည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚခဲ့ ပါသည္၊ အၿမိဳက္နိဗၺာန္တံခါးကုိ ဖြင့္လွစ္ေတာ္မူပါေလာ့၊ အညစ္အေၾကး ကင္းေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သဘာဝႏွင့္အေလ်ာ္ သိေတာ္မူအပ္ေသာ သစၥာေလးပါးတရားကုိ သတၱဝါအမ်ား နာၾကားၾကပါေစကုန္ေလာ့။
ေကာင္းျမတ္ေသာ ပညာရွင္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ထက္ဝန္းက်င္ ျမင္စြမ္းႏုိင္ေသာဉာဏ္ မ်က္စိရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေက်ာက္ေတာင္ ထိပ္၌ ရပ္တည္လ်က္ရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ထက္ဝန္းက်င္ လူအေပါင္းကုိ ၾကည့္႐ႈသကဲ့သို႔ ထို႔အတူ စုိးရိမ္ပူေဆြး ကင္းေဝးေတာ္မူေသာ အသွ်င္ဘုရား သည္ ပညာ (ဓမၼ)ျဖင့္ၿပီးေသာ ျပာသာဒ္ထက္သို႔ တက္ေတာ္မူ၍ ပဋိသေႏၶ ေနျခင္း
အုိျခင္းတို႔ အႏွိပ္စက္ ခံေနရသျဖင့္ စုိးရိမ္ပူေဆြးျခင္းသို႔ သက္ဆင္း က်ေရာက္ ေနေသာ သတၱဝါ အေပါင္းကုိ ၾကည့္႐ႈေတာ္မူပါေလာ့။
ရဲရင့္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊
ေအာင္ပြဲဆင္ယင္ေတာ္မူၿပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား ထေတာ္မူပါေလာ့။
ယာဥ္မွဴးႏွင့္ တူေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ ကိေလသာ ေႂကြးကင္းေဝးေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေလာက၌ လွည့္လည္ေတာ္မူပါေလာ့။ ဘုန္းႀကီးေတာ္မူ ေသာ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာေတာ္မူပါေလာ့။ တရားကုိ သိသူတို႔သည္ ရွိပါကုန္လတၱံ႔'' ဟု ေလွ်ာက္ျပန္၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာ၏ ေတာင္းပန္ျခင္းကုိ အသိအမွတ္ ျပဳၿပီးလွ်င္ သတၱဝါတို႔၌ သနားျခင္းကုိလည္း အေၾကာင္းျပဳ၍ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္၁ ေလာကကုိ ၾကည့္ေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ ေလာကကုိ ၾကည့္ေတာ္ မူလတ္ေသာ္...
ပညာ မ်က္စိ၌ ကိေလသာျမဴ နည္းပါးသူ၊ ကိေလသာျမဴ မ်ားျပားသူ၊
ဣေႁႏၵရင့္က်က္ၿပီးသူ၊ ဣေႁႏၵႏုေသးေသာသူ၊၂
ေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ၊ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ၊
သိေစရန္ လြယ္ကူသူ၊ သိေစရန္ ခက္ခဲသူ၊
တမလြန္ေလာကအျပစ္တို႔ကုိ ေဘးဟု ႐ႈလ်က္ေနေလ့ရွိသူအခ်ဳိ႕ႏွင့္ မ႐ႈသူကုိ
ျမင္ေတာ္မူ၏။
ဥပမာေသာ္ကား
ဥပၸလၾကာ၃ေတာ၌ လည္းေကာင္း၊ ပဒုမၼာၾကာေတာ၌ လည္းေကာင္း၊ ပု႑ရိက္ ၾကာေတာ၌ လည္းေကာင္း အခ်ဳိ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ, ပဒုမၼာၾကာ, ပု႑ရိက္ၾကာတို႔ သည္ ေရ၌ ေပါက္ကုန္၏၊ ေရ၌ ႀကီးပြားကုန္၏၊ ေရမွ မေပၚထြက္ေသးကုန္၊ ေရထဲ၌ ျမဳပ္၍ ဖြံ႕ၿဖိဳးကုန္၏။
အခ်ဳိ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ, ပဒုမၼာၾကာ, ပု႑ရိက္ၾကာတို႔သည္ ေရ၌ ေပါက္ကုန္၏၊ ေရ၌ ႀကီးပြားကုန္၏၊ ေရႏွင့္အညီ တည္ကုန္၏။
အခ်ဳိ႕ေသာ ဥပၸလၾကာ, ပဒုမၼာၾကာ, ပု႑ရိက္ၾကာတို႔သည္ ေရ၌ ေပါက္ကုန္၏၊ ေရ၌ ႀကီးပြားကုန္၏၊ ေရေပၚသို႔ တက္၍ တည္ကုန္၏၊ ေရႏွင့္ မလိမ္းကပ္ကုန္။
ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ ေလာကကုိ ၾကည့္ေတာ္မူ လတ္ေသာ္ (ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ) ျမဴ နည္းပါးသူ၊ (ပညာ) မ်က္စိ၌ (ကိေလသာ) ျမဴ မ်ားျပားသူ၊ ဣေႁႏၵရင့္က်က္သူ၊ ဣေႁႏၵႏုေသးသူ၊ ေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ၊ မေကာင္းေသာ အျခင္းအရာရွိသူ၊ သိေစရန္ လြယ္ကူသူ၊ သိေစရန္ ခက္ခဲသူ၊ တမလြန္ေလာက အျပစ္တို႔ကုိေဘးဟု ႐ႈေလ့ရွိသူအခ်ဳိ႕ႏွင့္ တမလြန္ေလာက အျပစ္တို႔ကုိ ေဘးဟု မ႐ႈဘဲေနေလ့ရွိသူ အခ်ဳိ႕တို႔ကုိ ျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သဟမၸတိျဗဟၼာအား ဂါထာျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူ၏-
''ျဗဟၼာ ေလ့လာၿပီးေသာ တရားျမတ္ကုိ ပင္ပန္း႐ုံသာဟု အမွတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ လူတို႔အား မေဟာခဲ့ၿပီ မေဟာဘဲေနရန္ အၾကံ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊ ပညာ တည္းဟူေသာ နားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ သူတို႔သည္ ယုံၾကည္ျခင္း သဒၶါတရားကုိ ေစလႊတ္ၾက ကုန္ေလာ့၊ ထုိသူတို႔အတြက္ နိဗၺာန္တံခါးကုိ ငါ ဖြင့္ထားၿပီ''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ''ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားေဟာရန္ ငါ့အား ခြင့္ျပဳေတာ္မူၿပီ'' ဟု သိသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရွိခုိးလ်က္ အ႐ုိအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ ထုိေနရာ၌ပင္ ကြယ္သြားေလ၏။ 172
၁ - ျဗဟၼာယာစနသုတ္၊ ပဌမဝဂ္၊ ျဗဟၼသံယုတ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
------
၁။ (က) သတၱဝါတို႔၏ ဣေႁႏၵအႏုအရင့္ကုိ သိေသာ ဣၿႏၵိယပေရာပရိယတၱိဉာဏ္။ (ခ) သတၱဝါတို႔၏ စိတ္ဓာတ္ကိန္းဝပ္ရာ အာသယႏွင့္အႏုသယကိေလသာတို႔ကုိ သိေသာ အာသယာႏုသယဉာဏ္ ဤဉာဏ္ႏွစ္ပါးကုိ ဗုဒၶစကၡဳဟုေခၚသည္။
၂။ အျခားပါဠိေတာ္မ်ား၌ ဒြါကာေရ ဒုဝိညာပေယ အေပၸကေစၥန ပရေလာကဝဇၨ ဘယဒႆာဝိေန ဝိဟရေႏၲပုဒ္မ်ား မပါ။
၃။ ဥပၸလ=ၾကာျဖဴ ၾကာနီ ၾကာညိဳ။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment