ဒါနမဟပၹလသုတ္
အလွဴ၏ အက်ဳိးအာနိသင္ႀကီးမႈ မႀကီးမႈ…
အလွဴ၏ အက်ဳိးအာနိသင္ႀကီးမႈ မႀကီးမႈ…
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ စမၸာၿမဳိ႕ ဂဂၢရာမည္ေသာ ေရကန္၏ ကမ္းနား၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ စမၸာၿမဳိ႕သား မ်ားစြာေသာ ဥပါသကာတုိ႔သည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္၍ အသွ်င္သာရိပုၾတာကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနၾကကုန္ၿပီးေသာ္ အသွ်င္သာရိပုၾတာအား -
''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တုိ႔သည္ ကာလၾကာျမင့္စြာက ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ တရားစကားကို ၾကားနာအပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ ပါကုန္၏၊ အကြၽႏု္ပ္တုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ တရားစကားကို ၾကားနာျခင္းငွါ ရလိုပါကုန္၏'' ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။
ဒါယကာတုိ႔ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိဥပုသ္ေန႔၌ ျမတ္စြာဘုရား မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ တရားစကားကို ၾကားနာရန္ လာၾကကုန္ေလာ့ ဟု မိန္႔ဆို၏။
စမၸာၿမိဳ႕သား ဥပါသကာတုိ႔သည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာအား…
''အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ''ဟုျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိ ပုၾတာကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ ေနရာမွထကာ အ႐ိုအေသျပဳလ်က္ ဖဲသြားၾကကုန္၏။
ထုိအခါ စမၸာၿမိဳ႕သား ဥပါသကာတုိ႔သည္ ထုိဥပုသ္ေန႔၌ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိပုၾတာကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ေနၾက ကုန္၏။ ထုိအခါ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ထုိစမၸာၿမိဳ႕သား ဥပါသကာတုိ႔ႏွင့္အတူ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအား-
အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ တစ္ရံတစ္ခါ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသုိ႔ သေဘာ ရွိသည္သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားမႈ မျဖစ္ႏိုင္ပါ သေလာ။
အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ တစ္ရံတစ္ခါ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသုိ႔ သေဘာရွိသည္ သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး အာနိသင္ ႀကီးမားမႈ ျဖစ္ႏိုင္ပါသေလာ ဟု ေလွ်ာက္၏။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ တစ္ရံတစ္ခါ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသုိ႔ သေဘာ ရွိသည္ သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားမႈ မျဖစ္ႏိုင္။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ တစ္ရံတစ္ခါ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသုိ႔ သေဘာ ရွိသည္ သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားမႈ ျဖစ္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး အာနိသင္ ႀကီးမားမႈ မျဖစ္ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း။
အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး အာနိသင္ ႀကီးမားမႈ၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္ အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း ဟု ေလွ်ာက္၏။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ငဲ့ကြက္မႈ ရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သိုမွီးျခင္းကို ငဲ့ကြက္လ်က္ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ''ဤအလွဴ၏ အက်ဳိးကို တမလြန္ဘဝသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ သံုးေဆာင္ ခံစားရ လိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ သမဏအား ျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏအား ျဖစ္ေစ ထမင္း အေဖ်ာ္ အဝတ္ ယာဥ္ ပန္း နံ႔သာ နံ႔သာေပ်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ဆီမီး (ဟုဆိုအပ္ေသာ) အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သာရိပုၾတာ ထုိအရာကို သင္မည္သုိ႔ ေအာက္ေမ့သနည္း၊ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ အလွဴကို ေပးလွဴရာအံ့ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဤသုိ႔ ေပးလွဴရာပါ၏။
သာရိပုၾတာ ထုိသုိ႔ ေပးလွဴရာ၌ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ငဲ့ကြက္ေသာစိတ္ ရွိသည္ ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သုိမွီးျခင္းကို ငဲ့ကြက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ''ဤအလွဴ၏ အက်ဳိးကို တမလြန္ဘဝသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ သံုးေဆာင္ ခံစားရလိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ ထုိအလွဴကို ေပးလွဴၿပီးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ စာတုမဟာရာဇ္နတ္တုိ႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္၏၊ ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ ထုိကုသိုလ္ကံကို ထုိတန္ခိုးကို ထုိအျခံအရံႏွင့္ ျပည့္စံုမႈကို ထုိအစိုးရမႈကို ကုန္ေစ၍ ဤလူ႔ဘံုသုိ႔ ေရာက္လ်က္ ေအာက္ဘံုသုိ႔ ဆင္းရ၏။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ကား အလွဴကို မငဲ့ကြက္မူ၍ ေပးလွဴ၏၊ မေႏွာင္မဖြဲ႔မူ၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သုိမွီးျခင္းကို မငဲ့ကြက္မူ၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ''ဤအလွဴ၏ အက်ဳိးကို တမလြန္ဘဝသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ သံုးေဆာင္ ခံစားရလိမ့္မည္''ဟု အလွဴကို မေပးလွဴ၊ စင္စစ္မူကား ''အလွဴေပးျခင္း သည္ ေကာင္းမြန္လွ၏'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏ ။ပ။
''အလွဴေပးျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္လွ၏'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား ''အဖ, အဖုိးတုိ႔သည္ (အလွဴကို) ေပးလွဴဖူး၏၊ ျပဳဖူး၏၊ ေရွးျဖစ္ေသာ ေဆြမ်ဳိးတုိ႔၏ အႏြယ္ အဆက္ကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစျခင္းငွါ မထုိက္'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ပ။
''အဖ, အဖိုးတုိ႔သည္ (အလွဴကို) ေပးလွဴဖူး၏၊ ျပဳဖူး၏၊ ေရွးျဖစ္ေသာ ေဆြမ်ဳိးတုိ႔၏ အႏြယ္အဆက္ကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစရန္ မထုိက္'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴ သည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္ မူကား ''ငါသည္ ခ်က္ျပဳတ္၏၊ ဤသမဏျဗာဟၼဏ တုိ႔သည္ကား မခ်က္ျပဳတ္ကုန္၊ ခ်က္ျပဳတ္သူသည္ မခ်က္ျပဳတ္ေသာ သမဏ ျဗာဟၼဏတုိ႔အား အလွဴကို မေပးလွဴဘဲ ေနရန္မသင့္'' ဟု ႏွလံုး သြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ပ။
''ငါသည္ ခ်က္ျပဳတ္၏၊ ဤသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ကား မခ်က္ျပဳတ္ကုန္၊ ခ်က္ျပဳတ္သူသည္ မခ်က္ျပဳတ္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔အား အလွဴကို မေပးလွဴဘဲ ေနရန္မသင့္'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား ''ေရွးက ျဖစ္ကုန္ေသာ အ႒ကရေသ့ ဝါမကရေသ့ ဝါမေဒဝရေသ့ ေဝႆာမိတၱရေသ့ ယမဒဂၢိရေသ့ အဂႌရသရေသ့ ဘာရဒြါဇရေသ့ ဝါေသ႒ရေသ့ ကႆပရေသ့ ဘဂုရေသ့ တုိ႔၏ ႀကီးမားလွေသာ ထုိယဇ္ပူေဇာ္မႈတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္ သကဲ့သုိ႔ ဤအတူ ငါ၏ ဤလွဴဒါန္း ခဲြေဝမႈသည္ ျဖစ္လိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ပ။
''ေရွးကျဖစ္ကုန္ေသာ အ႒ကရေသ့ ဝါမကရေသ့ ဝါမေဒဝရေသ့ ေဝႆာမိတၱ ရေသ့ ယမဒဂၢိရေသ့ အဂႌရသရေသ့ ဘာရဒြါဇရေသ့ ဝါေသ႒ရေသ့ ကႆပရေသ့ ဘဂုရေသ့တုိ႔၏ ႀကီးမားလွေသာ ထုိယဇ္ပူေဇာ္မႈတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္ သကဲ့သုိ႔ ဤအတူ ငါ၏ ဤလွဴဒါန္း ခဲြေဝမႈ သည္ ျဖစ္လိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား ဤအလွဴကို ေပးလွဴေသာ ငါ၏ စိတ္သည္ ၾကည္လင္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ ဝမ္းေျမာက္မႈ ျဖစ္၏'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ပ။
''ဤအလွဴကို ေပးလွဴေသာ ငါ၏ စိတ္သည္ ၾကည္လင္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ ဝမ္းေျမာက္ မႈ ျဖစ္၏'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား (သမထ, ဝိပႆနာ) စိတ္၏ တန္ဆာ စိတ္၏ အျခံအရံ ျဖစ္သည့္ အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ ထုိသူသည္ သမဏအားျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏအားျဖစ္ေစ ထမင္း အေဖ်ာ္ အဝတ္ ယာဥ္ ပန္း နံ႔သာ နံ႔သာေပ်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ဆီမီးဟု ဆိုအပ္ေသာ အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ သာရိပုၾတာ ထုိအရာကို အဘယ္သုိ႔ ေအာက္ေမ့သနည္း၊ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ ေသာ သူသည္ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ အလွဴကို ေပးလွဴရာအံ့ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဤသုိ႔ ေပးလွဴရာပါ၏။
သာရိပုၾတာ ထုိသုိ႔ေပးလွဴရာ၌ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္သည္ မငဲ့ကြက္ေသာစိတ္ ရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔ေသာ စိတ္မရွိမူ၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သုိမွီးျခင္းကို မငဲ့ကြက္မူ၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ''တမလြန္ဘဝ၌ ခံစားရလိမ့္မည္'' ဟု ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ ေပးလွဴျခင္း သည္ ေကာင္းမြန္လွ၏ ဟူ၍လည္း အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ ''အဖ, အဖုိးတုိ႔သည္ ေရွးက လွဴဖူး ျပဳဖူး၏၊ ေရွးက ျဖစ္ေသာ အမ်ဳိး အႏြယ္ အဆက္ကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစရန္ မသင့္'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ ငါသည္ ခ်က္ျပဳတ္၏၊ ဤသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ မခ်က္ျပဳတ္ကုန္၊ ခ်က္ျပဳတ္သူသည္ မခ်က္ျပဳတ္ သူတုိ႔အား မလွဴဘဲ ယုတ္ေလ်ာ့ေစရန္ မသင့္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္မဟုတ္၊ ''ေရွးကျဖစ္ကုန္ေသာ အ႒ကရေသ့ ဝါမကရေသ့ ဝါမေဒဝ ရေသ့ ေဝႆာ မိတၱရေသ့ ယမဒဂၢိရေသ့ အဂႌရသရေသ့ ဘာရဒြါဇရေသ့ ဝါေသ႒ရေသ့ ကႆပရေသ့ ဘဂုရေသ့တုိ႔၏ ႀကီးမားလွေသာ ထုိယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္ သကဲ့သုိ႔ ဤအတူ ငါ၏ လွဴဒါန္းခဲြေဝမႈသည္ ျဖစ္လိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ ''ဤအလွဴ ကို ေပးလွဴေသာ ငါ့အား စိတ္သည္ ၾကည္လင္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ ဝမ္းေျမာက္မႈ ျဖစ္၏'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္။
စင္စစ္ေသာ္ကား (သမထ, ဝိပႆနာ) စိတ္၏ တန္ဆာ စိတ္၏ အျခံအရံျဖစ္သည့္ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ထုိသူသည္ အလွဴေပးၿပီးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဗဟၼာတုိ႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္၏၊ ထုိသူသည္ ထုိကံ ထုိတန္ခိုး ထုိအျခံအရံ ထိုအစုိးရမႈကို ကုန္ေစ၍ ဤကာမဘံုသုိ႔ မလာ မေရာက္ေသာေၾကာင့္ (စ်ာန) အနာဂါမ္ပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္၏။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး အာနိသင္ ႀကီးမားမႈ မျဖစ္ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား ဤသည္ပင္တည္း၊
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္အား ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴ သည္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္ အပံ့ကား ဤသည္ပင္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ 52
၉ - ဒါနမဟပၹလသုတ္၊ မဟာယည၀ဂ္၊ သတၱကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
''အသွ်င္ဘုရား အကြၽႏု္ပ္တုိ႔သည္ ကာလၾကာျမင့္စြာက ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ တရားစကားကို ၾကားနာအပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ ပါကုန္၏၊ အကြၽႏု္ပ္တုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ တရားစကားကို ၾကားနာျခင္းငွါ ရလိုပါကုန္၏'' ဟု ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။
ဒါယကာတုိ႔ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိဥပုသ္ေန႔၌ ျမတ္စြာဘုရား မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ တရားစကားကို ၾကားနာရန္ လာၾကကုန္ေလာ့ ဟု မိန္႔ဆို၏။
စမၸာၿမိဳ႕သား ဥပါသကာတုိ႔သည္ အသွ်င္သာရိပုၾတာအား…
''အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ''ဟုျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိ ပုၾတာကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ ေနရာမွထကာ အ႐ိုအေသျပဳလ်က္ ဖဲသြားၾကကုန္၏။
ထုိအခါ စမၸာၿမိဳ႕သား ဥပါသကာတုိ႔သည္ ထုိဥပုသ္ေန႔၌ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိပုၾတာကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ေနၾက ကုန္၏။ ထုိအခါ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ထုိစမၸာၿမိဳ႕သား ဥပါသကာတုိ႔ႏွင့္အတူ ျမတ္စြာဘုရားထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအား-
အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ တစ္ရံတစ္ခါ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသုိ႔ သေဘာ ရွိသည္သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားမႈ မျဖစ္ႏိုင္ပါ သေလာ။
အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ တစ္ရံတစ္ခါ အခ်ဳိ႕ေသာပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသုိ႔ သေဘာရွိသည္ သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး အာနိသင္ ႀကီးမားမႈ ျဖစ္ႏိုင္ပါသေလာ ဟု ေလွ်ာက္၏။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ တစ္ရံတစ္ခါ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသုိ႔ သေဘာ ရွိသည္ သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားမႈ မျဖစ္ႏိုင္။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ တစ္ရံတစ္ခါ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ထုိသုိ႔ သေဘာ ရွိသည္ သာလွ်င္ ျဖစ္ေသာ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားမႈ ျဖစ္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး အာနိသင္ ႀကီးမားမႈ မျဖစ္ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း။
အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး အာနိသင္ ႀကီးမားမႈ၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္ အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္း ဟု ေလွ်ာက္၏။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ငဲ့ကြက္မႈ ရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သိုမွီးျခင္းကို ငဲ့ကြက္လ်က္ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ''ဤအလွဴ၏ အက်ဳိးကို တမလြန္ဘဝသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ သံုးေဆာင္ ခံစားရ လိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ သမဏအား ျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏအား ျဖစ္ေစ ထမင္း အေဖ်ာ္ အဝတ္ ယာဥ္ ပန္း နံ႔သာ နံ႔သာေပ်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ဆီမီး (ဟုဆိုအပ္ေသာ) အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သာရိပုၾတာ ထုိအရာကို သင္မည္သုိ႔ ေအာက္ေမ့သနည္း၊ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ အလွဴကို ေပးလွဴရာအံ့ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဤသုိ႔ ေပးလွဴရာပါ၏။
သာရိပုၾတာ ထုိသုိ႔ ေပးလွဴရာ၌ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္သည္ ငဲ့ကြက္ေသာစိတ္ ရွိသည္ ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သုိမွီးျခင္းကို ငဲ့ကြက္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ''ဤအလွဴ၏ အက်ဳိးကို တမလြန္ဘဝသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ သံုးေဆာင္ ခံစားရလိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ ထုိအလွဴကို ေပးလွဴၿပီးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ စာတုမဟာရာဇ္နတ္တုိ႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္၏၊ ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ ထုိကုသိုလ္ကံကို ထုိတန္ခိုးကို ထုိအျခံအရံႏွင့္ ျပည့္စံုမႈကို ထုိအစိုးရမႈကို ကုန္ေစ၍ ဤလူ႔ဘံုသုိ႔ ေရာက္လ်က္ ေအာက္ဘံုသုိ႔ ဆင္းရ၏။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္သည္ကား အလွဴကို မငဲ့ကြက္မူ၍ ေပးလွဴ၏၊ မေႏွာင္မဖြဲ႔မူ၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သုိမွီးျခင္းကို မငဲ့ကြက္မူ၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ''ဤအလွဴ၏ အက်ဳိးကို တမလြန္ဘဝသုိ႔ ေရာက္လွ်င္ သံုးေဆာင္ ခံစားရလိမ့္မည္''ဟု အလွဴကို မေပးလွဴ၊ စင္စစ္မူကား ''အလွဴေပးျခင္း သည္ ေကာင္းမြန္လွ၏'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏ ။ပ။
''အလွဴေပးျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္လွ၏'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား ''အဖ, အဖုိးတုိ႔သည္ (အလွဴကို) ေပးလွဴဖူး၏၊ ျပဳဖူး၏၊ ေရွးျဖစ္ေသာ ေဆြမ်ဳိးတုိ႔၏ အႏြယ္ အဆက္ကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစျခင္းငွါ မထုိက္'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ပ။
''အဖ, အဖိုးတုိ႔သည္ (အလွဴကို) ေပးလွဴဖူး၏၊ ျပဳဖူး၏၊ ေရွးျဖစ္ေသာ ေဆြမ်ဳိးတုိ႔၏ အႏြယ္အဆက္ကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစရန္ မထုိက္'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴ သည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္ မူကား ''ငါသည္ ခ်က္ျပဳတ္၏၊ ဤသမဏျဗာဟၼဏ တုိ႔သည္ကား မခ်က္ျပဳတ္ကုန္၊ ခ်က္ျပဳတ္သူသည္ မခ်က္ျပဳတ္ေသာ သမဏ ျဗာဟၼဏတုိ႔အား အလွဴကို မေပးလွဴဘဲ ေနရန္မသင့္'' ဟု ႏွလံုး သြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ပ။
''ငါသည္ ခ်က္ျပဳတ္၏၊ ဤသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ကား မခ်က္ျပဳတ္ကုန္၊ ခ်က္ျပဳတ္သူသည္ မခ်က္ျပဳတ္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔အား အလွဴကို မေပးလွဴဘဲ ေနရန္မသင့္'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား ''ေရွးက ျဖစ္ကုန္ေသာ အ႒ကရေသ့ ဝါမကရေသ့ ဝါမေဒဝရေသ့ ေဝႆာမိတၱရေသ့ ယမဒဂၢိရေသ့ အဂႌရသရေသ့ ဘာရဒြါဇရေသ့ ဝါေသ႒ရေသ့ ကႆပရေသ့ ဘဂုရေသ့ တုိ႔၏ ႀကီးမားလွေသာ ထုိယဇ္ပူေဇာ္မႈတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္ သကဲ့သုိ႔ ဤအတူ ငါ၏ ဤလွဴဒါန္း ခဲြေဝမႈသည္ ျဖစ္လိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ပ။
''ေရွးကျဖစ္ကုန္ေသာ အ႒ကရေသ့ ဝါမကရေသ့ ဝါမေဒဝရေသ့ ေဝႆာမိတၱ ရေသ့ ယမဒဂၢိရေသ့ အဂႌရသရေသ့ ဘာရဒြါဇရေသ့ ဝါေသ႒ရေသ့ ကႆပရေသ့ ဘဂုရေသ့တုိ႔၏ ႀကီးမားလွေသာ ထုိယဇ္ပူေဇာ္မႈတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္ သကဲ့သုိ႔ ဤအတူ ငါ၏ ဤလွဴဒါန္း ခဲြေဝမႈ သည္ ျဖစ္လိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား ဤအလွဴကို ေပးလွဴေသာ ငါ၏ စိတ္သည္ ၾကည္လင္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ ဝမ္းေျမာက္မႈ ျဖစ္၏'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ပ။
''ဤအလွဴကို ေပးလွဴေသာ ငါ၏ စိတ္သည္ ၾကည္လင္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ ဝမ္းေျမာက္ မႈ ျဖစ္၏'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ စင္စစ္မူကား (သမထ, ဝိပႆနာ) စိတ္၏ တန္ဆာ စိတ္၏ အျခံအရံ ျဖစ္သည့္ အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ ထုိသူသည္ သမဏအားျဖစ္ေစ ျဗာဟၼဏအားျဖစ္ေစ ထမင္း အေဖ်ာ္ အဝတ္ ယာဥ္ ပန္း နံ႔သာ နံ႔သာေပ်ာင္း အိပ္ရာ ေနရာ ဆီမီးဟု ဆိုအပ္ေသာ အလွဴကို ေပးလွဴ၏။ သာရိပုၾတာ ထုိအရာကို အဘယ္သုိ႔ ေအာက္ေမ့သနည္း၊ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ ေသာ သူသည္ ဤသုိ႔ သေဘာရွိေသာ အလွဴကို ေပးလွဴရာအံ့ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ဤသုိ႔ ေပးလွဴရာပါ၏။
သာရိပုၾတာ ထုိသုိ႔ေပးလွဴရာ၌ အၾကင္ ပုဂၢဳိလ္သည္ မငဲ့ကြက္ေသာစိတ္ ရွိသည္ျဖစ္၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ေႏွာင္ဖြဲ႔ေသာ စိတ္မရွိမူ၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ သုိမွီးျခင္းကို မငဲ့ကြက္မူ၍ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ''တမလြန္ဘဝ၌ ခံစားရလိမ့္မည္'' ဟု ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ ေပးလွဴျခင္း သည္ ေကာင္းမြန္လွ၏ ဟူ၍လည္း အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ ''အဖ, အဖုိးတုိ႔သည္ ေရွးက လွဴဖူး ျပဳဖူး၏၊ ေရွးက ျဖစ္ေသာ အမ်ဳိး အႏြယ္ အဆက္ကို ယုတ္ေလ်ာ့ေစရန္ မသင့္'' ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ ငါသည္ ခ်က္ျပဳတ္၏၊ ဤသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ မခ်က္ျပဳတ္ကုန္၊ ခ်က္ျပဳတ္သူသည္ မခ်က္ျပဳတ္ သူတုိ႔အား မလွဴဘဲ ယုတ္ေလ်ာ့ေစရန္ မသင့္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္မဟုတ္၊ ''ေရွးကျဖစ္ကုန္ေသာ အ႒ကရေသ့ ဝါမကရေသ့ ဝါမေဒဝ ရေသ့ ေဝႆာ မိတၱရေသ့ ယမဒဂၢိရေသ့ အဂႌရသရေသ့ ဘာရဒြါဇရေသ့ ဝါေသ႒ရေသ့ ကႆပရေသ့ ဘဂုရေသ့တုိ႔၏ ႀကီးမားလွေသာ ထုိယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္ သကဲ့သုိ႔ ဤအတူ ငါ၏ လွဴဒါန္းခဲြေဝမႈသည္ ျဖစ္လိမ့္မည္'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္၊ ''ဤအလွဴ ကို ေပးလွဴေသာ ငါ့အား စိတ္သည္ ၾကည္လင္၏၊ ႏွစ္သက္မႈ ဝမ္းေျမာက္မႈ ျဖစ္၏'' ဟု အလွဴကို ေပးလွဴသည္ မဟုတ္။
စင္စစ္ေသာ္ကား (သမထ, ဝိပႆနာ) စိတ္၏ တန္ဆာ စိတ္၏ အျခံအရံျဖစ္သည့္ အလွဴကို ေပးလွဴ၏၊ ထုိသူသည္ အလွဴေပးၿပီးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ျဗဟၼာတုိ႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္၏၊ ထုိသူသည္ ထုိကံ ထုိတန္ခိုး ထုိအျခံအရံ ထိုအစုိးရမႈကို ကုန္ေစ၍ ဤကာမဘံုသုိ႔ မလာ မေရာက္ေသာေၾကာင့္ (စ်ာန) အနာဂါမ္ပုဂၢဳိလ္ ျဖစ္၏။
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္၏ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴသည္ အက်ဳိး အာနိသင္ ႀကီးမားမႈ မျဖစ္ႏိုင္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား ဤသည္ပင္တည္း၊
သာရိပုၾတာ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢဳိလ္အား ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴ သည္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္ အပံ့ကား ဤသည္ပင္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ 52
၉ - ဒါနမဟပၹလသုတ္၊ မဟာယည၀ဂ္၊ သတၱကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment