ကာဏမာတုသိကၡာပုဒ္
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၴိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူေသာအခါ ကာဏာ၏ အမိ ဥပါသိကာမသည္ သဒၶါတရားရွိ၏၊ ၾကည္ညိဳတတ္၏၊ ကာဏာ 'အမည္ ရွိေသာ သူငယ္မ' ကို ရြာငယ္တစ္ခု၌ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္အား ထိမ္းျမား ေပးစား၏။ ထုိအခါ ကာဏာသည္ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥျဖင့္ မိခင္၏ ေနအိမ္သို႔ သြား၏။ ထုိအခါ ကာဏာ၏ လင္ေယာက်္ားသည္ ကာဏာ၏ ထံသို႔ ''ကာဏာ ျပန္လာခဲ့ပါေလာ့၊ ကာဏာ၏ ျပန္လာျခင္းကို အလိုရွိပါ၏'' ဟု တမန္ကို ေစလႊတ္၏။
ထုိအခါ ကာဏာ၏ အမိ ဥပါသိကာမသည္ ''လက္ခ်ည္း သြားျခင္းသည္ အသေရပ်က္ ရွက္ဖြယ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္၏'' ဟု မုန္႔ကို ေၾကာ္၏။ မုန္႔က်က္လတ္ေသာ္ ဆြမ္းခံေသာ ရဟန္းတစ္ပါး သည္ ကာဏာ၏အမိ ဥပါသိကာမ၏ ေနအိမ္သို႔ ဝင္၏။ ထုိအခါ ကာဏာ၏ အမိ ဥပါသိကာမသည္ ထုိရဟန္းအား မုန္႔ကို လွဴေစ၏၊ ထုိရဟန္းသည္ ထြက္သြားၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတစ္ပါးအား ေျပာၾကား၏၊
ထုိရဟန္းအားလည္း မုန္႔ကို ေပးလွဴေစ၏၊ ထုိ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လာေသာ ရဟန္း သည္ ထြက္သြား၍ ရဟန္းတစ္ပါးအား ေျပာၾကား၏၊ သံုးႀကိမ္ေျမာက္လာေသာ ထုိရဟန္းအားလည္း မုန္႔ကို ေပးလွဴေစ၏၊ စီရင္တုိင္းေသာ မုန္႔သည္ ကုန္ေလ၏။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း။ပ။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ကာဏာ၏ လင္ေယာက်္ားသည္ ကာဏာ၏ အထံသို႔ ''ကာဏာ ျပန္လာခဲ့ပါေလာ့၊ ကာဏာ၏ ျပန္လာျခင္းကို အလိုရွိပါ၏၊ အကယ္၍ ကာဏာျပန္ မလာခဲ့ေသာ္ အျခားေသာ မယားကို ယူေတာ့အံ့'' ဟု တမန္ကို ေစလႊတ္၏။ သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း။ပ။ စီရင္တုိင္းေသာ မုန္႔သည္ ကုန္ေလ၏။ ထုိအခါ ကာဏာ၏ လင္ေယာက်္ားသည္ အျခားမယားကို ယူေလ၏။ ''ထုိေယာက်္ားသည္ အျခား မယားကို ယူသတတ္'' ဟု ကာဏာသည္ ၾကား၏။ ထုိသူငယ္မသည္ ငုိေႂကြးျမည္တမ္းလ်က္ ေနရွာ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္ သကၤန္းကို ယူၿပီးလွ်င္ ကာဏာ၏ အမိ ဥပါသိကာမအိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ခင္းထားအပ္ေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနေတာ္မူ၏။ ထုိအခါ ကာဏာ၏ အမိ ဥပါသိကာမသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနၿပီးေသာ ကာဏာ၏ အမိ ဥပါသိကာမကို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ''အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤကာဏာသည္ ငိုေႂကြးဘိသနည္း'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ကာဏာ၏ အမိ ဥပါသိကာမသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္၏။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကာဏာ၏ အမိ ဥပါသိကာမကို တရားစကားျဖင့္ အက်ဳိးစီးပြါးကို သိျမင္ ေစလ်က္ တရားကို ေဆာက္တည္ ေစကာ တရားက်င့္သံုးရန္ ထက္သန္ေစ၍ ရႊင္လန္းေစၿပီးလွ်င္ ေနရာမွထ၍ ဖဲခြါႂကြသြားေတာ္မူ၏။ 230
''အမ်ဳိးအိမ္သို႔ ကပ္ေသာ ရဟန္းကိုသာလွ်င္ မုန္႔ေၾကာ္ မုန္႔ရွက္တို႔ျဖင့္ လည္း ေကာင္း၊ မုန္႔ႂကြက္က်စ္ 'မုန္႔ဆုပ္ ႏွမ္း ဆန္ စသည္' တို႔ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေရွး႐ႈေဆာင္၍ ပင့္ဖိတ္ျငားအံ့၊ အလိုရွိေသာ ရဟန္းသည္ ႏွစ္သပိတ္ သံုးသပိတ္ ျပည့္ေအာင္ မုန္႔တို႔ကို ခံယူအပ္ကုန္၏၊ ထုိႏွစ္သပိတ္ သံုးသပိတ္ထက္ အလြန္ အကယ္၍ ခံယူျငားအံ့၊ ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။ ႏွစ္သပိတ္သံုးသပိတ္ ျပည့္ေအာင္ မုန္႔တို႔ကို ခံယူၿပီး၍ ထုိခံယူရာအရပ္မွ ေဆာင္ၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ႏွင့္အတူ ခြဲေဝသံုးေဆာင္အပ္၏၊ ဤသို႔ ခြဲေဝသံုးေဆာင္ျခင္းသည္ ထုိႏွစ္သပိတ္ သံုးသပိတ္ ျပည့္ေအာင္ မုန္႔ကို ခံယူရာ၌ က်င့္ဝတ္တည္း'' ဤသို႔ (ျပၾကကုန္ေလာ့ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ 232
၄ - ကာဏမာတုသိကၡာပုဒ္၊ ေဘာဇန၀ဂ္၊ ဘိကၡဳပါစိတ္အခန္း၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment