ပတိလီနသုတ္ - (တြန္႔တိုသည္၊ ဆုတ္နစ္သည္)
ရဟန္းတို႔ သီးျခားျဖစ္ေသာ (ဒိ႒ိ) သစၥာတို႔ကို ႏုတ္ပယ္ၿပီးေသာ၊ ရွာမွီးျခင္းကို လံုးဝစြန္႔ပယ္ၿပီး ျဖစ္ေသာ၊ ကာယသခၤါရ ၿငိမ္းၿပီးေသာ ရဟန္းကို (တစ္ေယာက္တည္း) ကိန္းေအာင္းသူ ဟု ဆိုအပ္၏။ ရဟန္းတို႔ အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ သီးျခားျဖစ္ေသာ (ဒိ႒ိ) သစၥာတို႔ကို ႏုတ္ပယ္ၿပီး ျဖစ္သနည္း၊
ရဟန္းတို႔ မ်ားစြာေသာ သမဏ ျဗာဟၼဏတို႔၏ မ်ားစြာေသာ သီးျခားျဖစ္ေသာ သစၥာတို႔သည္ ရွိကုန္၏။
ဤသည္တို႔ကား အဘယ္တို႔နည္း ဟူမူ-
''ေလာကသည္ ျမဲ၏''၊
''ေလာကသည္ မျမဲ''၊
''ေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏''၊
''ေလာကသည္ အဆံုး မရွိ''၊
''ထို အသက္သည္ပင္ ထို ကိုယ္တည္း''၊
''အသက္သည္ တျခား ကိုယ္သည္ တျခားတည္း''၊
''သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ ျဖစ္၏''၊
''သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ မျဖစ္''၊
''သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ ျဖစ္လည္း ျဖစ္၏၊ မျဖစ္လည္း မျဖစ္''၊
''သတၱဝါသည္ ေသၿပီးေနာက္ ျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္ မျဖစ္သည္လည္း မဟုတ္''
ဟူသည္ တို႔တည္း၊ ((မွားယြင္းေသာအယူမ်ား))
ထို မ်ားစြာေသာ (ဒိ႒ိ) သစၥာအားလံုးတို႔ကို ရဟန္းသည္ ႏုတ္ပယ္ၿပီး ေကာင္းစြာ ပယ္ၿပီး စြန္႔ၿပီး ေထြးအန္ၿပီး လႊတ္ၿပီး စြန္႔ပယ္ၿပီး လံုးဝစြန္႔ၿပီး ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ သီးျခား ျဖစ္ေသာ (ဒိ႒ိ) သစၥာတို႔ကို ႏုတ္ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ရွာမွီးျခင္းကို လံုးဝစြန္႔ပယ္ၿပီး ျဖစ္သနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္ ရွာမွီးျခင္းကို စြန္႔ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ ဘဝရွာမွီးျခင္းကို စြန္႔ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ရွာမွီးျခင္းသည္ ၿငိမ္း၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ရွာမွီးျခင္းကို လံုးဝစြန္႔ပယ္ၿပီး ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ကာယသခၤါရၿငိမ္းၿပီး ျဖစ္သနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ခ်မ္းသာျခင္းကိုလည္း ပယ္ျခင္း ေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းကိုလည္း ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ႏွလံုးမသာျခင္းတို႔၏ ခ်ဳပ္ႏွင့္ျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲလည္း မဟုတ္ ခ်မ္းသာလည္း မဟုတ္ေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ သတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္း ရွိေသာ စတုတၴစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ ကာယသခၤါရၿငိမ္းၿပီး ျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔...
အဘယ္သို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ (တစ္ေယာက္တည္း) ကိန္းေအာင္းသနည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ငါဟူေသာ မာန္ကို ပယ္၏၊ အျမစ္ရင္းကို ျဖတ္၏၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳ၏၊ တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းကို ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသေဘာရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသည္ (တစ္ေယာက္တည္း) ကိန္းေအာင္းသည္ မည္၏။
ရဟန္းတို႔ သီးျခားျဖစ္ေသာ(ဒိ႒ိ) သစၥာတို႔ကို ပယ္ၿပီးေသာ၊ ရွာမွီးျခင္းကို လံုးဝ စြန္႔ပယ္ၿပီးျဖစ္ေသာ၊ ကာယသခၤါရၿငိမ္းၿပီးေသာ ရဟန္းကို (တစ္ေယာက္တည္း) ကိန္းေအာင္းသူဟု ဆိုအပ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အလံုးစံု ရာဂျဖင့္ တပ္မက္ျခင္းကင္းေသာ၊ တဏွာကုန္ရာ (နိဗၺာန္၌ ျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖိုလ္) ဝိမုတၱိရွိေသာ ရဟန္းသည္ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို ရွာမွီးျခင္းႏွင့္ တကြ ကာမဂုဏ္ကို ရွာမွီးျခင္း ဘဝကို ရွာမွီးျခင္း ဟု ဆိုအပ္ေသာ ရွာမွီးျခင္းတို႔ကို စြန္႔အပ္ကုန္၏၊ ဤအယူသာ မွန္၏ဟု မွားေသာအားျဖင့္ သံုးသပ္ျခင္း လည္းေကာင္း၊ စိုက္ေထာင္အပ္ေသာ မိစၧာဒိ႒ိ အေၾကာင္းတို႔ လည္းေကာင္း ဤသို႔ ဒိ႒ိအေၾကာင္းတို႔ကို လည္းေကာင္းစြာ ႏုတ္ပယ္အပ္ကုန္၏။ စင္စစ္အားျဖင့္ (ကိေလသာ) ၿငိမ္းၿပီးေသာ၊ သတိရွိေသာ၊ ကိုယ္စိတ္ ၿငိမ္းေအးျခင္း ရွိေသာ၊ (တစ္စံုတစ္ရာေသာ ကိေလသာ ရန္သူတို႔) မေအာင္အပ္ေသာ၊ သစၥာေလးပါး တရားကိုသိေသာ ရဟန္းကို မာနႏုတ္ပယ္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ တည္း ကိန္းေအာင္းသူ ဟု ဆိုအပ္ေလ သတည္း။ 38
၈ - ပတိလီနသုတ္၊ စကၠဝဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment