ပဌမ အရွင္ဒဗၺသုတ္
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽး၍ ေမြးရာျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ မလႅမင္း၏သား အသွ်င္ဒဗၺသည္ ျမတ္စြာ ဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ အရပ္၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ''ျမတ္စြာဘုရား ယခုအခါ တပည့္ေတာ္၏ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရန္ အခါပါတည္း'' ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား (ေလွ်ာက္၏)။ ဒဗၺ ယခုအခါ သင္သည္ပင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရန္ အခါကို သိ၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထို႔ေနာက္ မလႅမင္း၏သား အသွ်င္ဒဗၺသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ အ႐ိုအေသျပဳၿပီးလွ်င္ ေကာင္းကင္သို႔ ပ်ံတက္၍ ေရးျခစ္မထင္ ေကာင္းကင္၌ ထက္ဝယ္ဖြဲ႕ေခြ ထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ ေတေဇာဓာတ္ကို ဝင္စား၍ ထိုသမာပတ္မွ ထကာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳ၏။
ထို႔ေနာက္ ေကာင္းကင္သို႔ ပ်ံတက္၍ ေရးျခစ္မထင္ ေကာင္းကင္၌ ထက္ဝယ္ဖြဲ႔ေခြ ထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ ေတေဇာဓာတ္ကို ဝင္စား၍ ထိုသမာပတ္မွ ထၿပီးလွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေသာ မလႅမင္း၏သား အသွ်င္ဒဗၺ၏ မီးၿမိဳက္ေလာင္ကြၽမ္းၿပီးေသာ ခႏၶာကိုယ္မွ ျပာသည္ လည္းေကာင္း၊ မီးေသြးသည္ လည္းေကာင္း မထင္ေခ်။
ဥပမာေသာ္ကား မီးၿမိဳက္ ေလာင္ကြၽမ္းၿပီးေသာ ေထာပတ္မွျဖစ္ေစ၊ ဆီမွျဖစ္ေစ ျပာမီးေသြးသည္ မထင္သကဲ့သို႔ ဤအတူ ေကာင္းကင္သို႔ ပ်ံတက္၍ ေရးျခစ္မထင္ ေကာင္းကင္၌ ထက္ဝယ္ဖြဲ႔ေခြ ထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ ေတေဇာဓာတ္ကို ဝင္စား၍ ထိုသမာပတ္မွ ထၿပီးလွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေသာ မလႅမင္း၏သား အသွ်င္ဒဗၺ၏ မီးၿမိဳက္ေလာင္ကြၽမ္းၿပီး မီးေလာင္ေသာ ခႏၶာကိုယ္မွ ျပာသည္ လည္းေကာင္း၊ မီးေသြးသည္ လည္းေကာင္း မထင္ေခ်။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍
ထိုသိေသာ အခ်ိန္၌-
''မလႅမင္း၏သား ဒဗၺ၏ ကိုယ္သည္ အႂကြင္းမရွိ ကြယ္ေပ်ာက္ၿပီ။ ႐ူပသညာစေသာ သညာ အားလံုးတို႔သည္ ခ်ဳပ္ကုန္ၿပီ။ ေဝဒနာ အားလံုးတို႔ သည္ ၿငိမ္းေအးကုန္ၿပီ။ သခၤါရအားလံုးတို႔သည္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကုန္ၿပီ။ ဝိညာဏ္သည္ ျပတ္စဲျခင္းသို႔ ေရာက္ေလၿပီ'' ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။ 79
၉ - ပဌမဒဗၺသုတ္၊ ပါဋလိဂါမိယဝဂ္၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment