အႏၶကဝိႏၵသုတ္
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဂဓတုိင္း အႏၶကဝိႏၵရြာ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလြန္ေမွာင္မုိက္ေသာ ညဥ့္အခါ လြင္တီးေခါင္၌ ေနေတာ္မူသည္ ျဖစ္၍ မုိးသည္လည္း တစ္ေပါက္ တစ္ေပါက္ ဆြတ္ဖ်န္း၏၊ ထုိအခါ သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္း႐ိွသည္ျဖစ္၍ အႏၶကဝိႏၵ တစ္ရြာလံုးကုိ ထြန္းလင္းေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ႐ိွခုိးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာတို႔ကုိ ရြတ္ဆုိ ေလွ်ာက္ထား၏-
ရဟန္းသည္ အစြန္အဖ်ားက်ေသာ ေက်ာင္းအိပ္ရာ ေနရာတို႔ကုိ မွီဝဲရာ၏၊ သံေယာဇဥ္ ဆယ္ပါးမွ လြတ္ရန္ အလို႔ငွါ က်င့္ရာ၏၊ ထုိေက်ာင္းအိပ္ရာ ေနရာ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကုိ အကယ္၍ မရသည္ ျဖစ္အံ့၊ ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ကုိယ္စိတ္ ႐ိွသည္ ျဖစ္၍ သတိႏွင့္ျပည့္စံုလ်က္ သံဃာ့ေဘာင္၌ ေနရာ၏။
ဣေႁႏၵကုိ ေစာင့္ေရွာက္ကာ ရင့္က်က္ေသာ ပညာ, သတိႏွင့္ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ အိမ္တုိင္း အိမ္တုိင္းသို႔ ဆြမ္းခံ လွည့္လည္ေသာ ရဟန္းသည္ ဝဋ္ဆင္းရဲေဘးမွ လြတ္လုိေသာ စိတ္႐ိွသည္ျဖစ္၍ ေဘးကင္းရာ (နိဗၺာန္) ၌ ႏွလံုးသြင္းလ်က္ အစြန္ အဖ်ားက်ေသာ ေက်ာင္းတို႔ကုိ မွီဝဲရာ၏။
အၾကင္အရပ္၌ (ျခေသၤ့, သစ္က်ား, သစ္ငုတ္စေသာ) ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေဘးရန္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ေႁမြတို႔သည္ လည္းေကာင္း ႐ိွကုန္၏။ အလြန္ေမွာင္မုိက္ေသာ ညဥ့္၌ လွ်ပ္စစ္ျပက္၏၊ မုိးထစ္ခ်ဳန္း၏၊ ထုိအရပ္၌ ရဟန္းသည္ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထျခင္း ကင္းသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။
ဤစကားကုိ အကြၽႏု္ပ္သည္ တစ္ဆင့္ၾကားျဖင့္ စိတ္ကူး၍ ေျပာသည္မဟုတ္၊ ေသျခင္းသေဘာကုိ စြန္႔ၿပီးျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာ တစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္, အပါယ္ သို႔လားမည္ မဟုတ္ေသာ ေသာတာပန္ ေသကၡပုဂၢိဳလ္ တစ္ရာ့တစ္ဆယ္ အားလံုးတို႔သည္ တစ္ခုေသာ တရားေဒသနာပြဲ၌ပင္ ႐ိွေနသည္ကုိ စင္စစ္ အကြၽႏု္ပ္ကုိယ္တုိင္ ျမင္ရပါ၏။
ဤမွတစ္ပါးေသာ ဤသတၱဝါအေပါင္းကား ဝိဝ႗နိႆိတ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈအဖို႔ ႐ိွ၏ ဟု အကြၽႏု္ပ္၏ စိတ္ျဖင့္ ေရတြက္ျခင္းငွါ မတတ္ႏုိင္ပါ၊ အေၾကာင္းေသာ္ကား မုသာဝါဒမွ ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ပါတည္း ဟု ေလွ်ာက္၏။
184
၃ - အႏၶကဝိႏၵသုတ္၊ ဒုတိယဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ဝိဝ႗= ဝဋ္ကင္းသည္
နိႆိတ=မွီအပ္သည္
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment