ဗဟုဓီတရသုတ္
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္
ေကာသလတုိင္း ေတာအုပ္တစ္ခု၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏၊
ထုိအခါ ဘာရဒါြဇအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ပုဏၰားတစ္ေယာက္အား ခုိင္းႏြား တစ္ဆယ့္ ေလးေကာင္တို႔သည္ ေပ်ာက္ကုန္၏၊ ထုိအခါ၌ ဘာရဒါြဇအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ပုဏၰားသည္ ထုိႏြားတို႔ကုိ ရွာသည္ရွိေသာ္ ထုိေတာအုပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ေတာအုပ္အတြင္း၌ ထက္ဝယ္ဖြဲ႔ေခြ၍ ကုိယ္ကုိ ေျဖာင့္မတ္စြာထားလ်က္ ကမၼ႒ာန္းသို႔ ေရွး႐ႈသတိကုိ ျဖစ္ေစကာ ထုိင္ေနေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ျမင္ေသာေၾကင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာတို႔ကုိ ရြတ္ဆုိ ေလွ်ာက္ထား၏-
ပုဏၰားသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ဤရဟန္းအား ႏြားေပ်ာက္၍ ေျခာက္ရက္ရွိလာေသာ ဤယေန႔၌ ခုိင္းႏြား တစ္ဆယ့္ေလးေကာင္တို႔ မေပ်ာက္ေလကုန္သေလာ၊ ထုိသို႔ မေပ်ာက္ေသာ ေၾကာင့္ ဤရဟန္းသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရေယာင္ တကား။
ပုဏၰားသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ဤရဟန္းအား ႏွမ္းခင္း၌ တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္သာ ႂကြင္းက်န္ရစ္ကုန္ေသာ ႏွမ္း ငုတ္တို႔ မရွိေလကုန္ သေလာ၊ ထုိသို႔ မရွိေသာေၾကာင့္ ဤရဟန္းသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရေယာင္ တကား။
ပုဏၰားသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ဤရဟန္းအား အခ်ည္းနည္းေသာ က်ီ၌ ႂကြက္တို႔ လွည့္လည္လ်က္ မျမဴးထူး ကုန္သေလာ၊ ထုိသို႔ မျမဴးထူးေသာေၾကာင့္ ဤရဟန္းအား ခ်မ္းသာစြာ ေနရေယာင္ တကား။
ပုဏၰားသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ဤရဟန္းအား ခုနစ္လပတ္လံုး သုတ္သင္မႈကင္းေသာ ျမက္အခင္းသည္ ဥပၸါဋက ပုိးတို႔ျဖင့္ မဖံုးလႊမ္းေလသေလာ၊ ထုိသို႔ မဖုံးလႊမ္းေသာေၾကာင့္ ဤရဟန္းသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရေယာင္တကား။
ပုဏၰားသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ဤရဟန္းအား သားတစ္ေယာက္, ႏွစ္ေယာက္စီရွိကုန္ေသာ မုဆုိးမျဖစ္သည့္ သမီးခုႏွစ္ေယာက္တို႔ မရွိေလကုန္သေလာ၊ ထုိသို႔ မရွိေသာေၾကာင့္ ဤရဟန္း သည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရေယာင္တကား။
ပုဏၰားသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ဤရဟန္းအား မ်က္စိနီေၾကာင္၍ မွဲ႔မည္းရွိေသာ မိန္းမသည္ အိပ္ေနသူကုိ ေျချဖင့္ ေက်ာက္ကန္၍ မႏႈိးေလသေလာ၊ ထုိသို႔ မႏႈိးေသာေၾကာင့္ ဤရဟန္းသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရေယာင္တကား။
ပုဏၰားသည္ ဤသို႔ဆို၏... ဤရဟန္းအား ...
မုိးေသာက္ထအခါ၌ ၿမီရွင္တို႔သည္ 'ေပးကုန္ေလာ့၊ ေပးကုန္ေလာ့' ဟု မေတာင္း ကုန္ေလသေလာ၊ ထုိသို႔ မေတာင္းေသာေၾကာင့္ ဤရဟန္းသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရေယာင္တကား'' ဟု ရြတ္ဆုိ ေလွ်ာက္ထား၏။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ပုဏၰား ငါ့အား ႏြားေပ်ာက္၍ ေျခာက္ရက္ရွိလာေသာ ဤယေန႔၌ ခုိင္းႏြား တစ္ဆယ့္ေလးေကာင္တို႔ မေပ်ာက္ကုန္၊ ပုဏၰား ထုိေၾကာင့္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ပုဏၰား ငါ့အား ႏွမ္းခင္း၌ တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္သာ ႂကြင္းက်န္ရစ္ကုန္ေသာ ႏွမ္းငုတ္တို႔ မရွိကုန္၊ ပုဏၰား ထုိေၾကာင့္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ပုဏၰား ငါ့အား အခ်ည္းႏွီးေသာ က်ီ၌ ႂကြက္တို႔ လွည့္လည္လ်က္ မျမဴးထူးကုန္၊ ပုဏၰား ထုိေၾကာင့္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ပုဏၰား ငါ့အား ခုနစ္လပတ္လံုး သုတ္သင္မႈကင္းေသာ ျမက္အခင္းသည္ ဥပၸါဋက ပုိးတို႔ျဖင့္ မဖံုးလႊမ္း၊ ပုဏၰား ထုိေၾကာင့္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ပုဏၰား ငါ့အား သားတစ္ေယာက္, ႏွစ္ေယာက္စီရွိကုန္ေသာ မုဆုိးမျဖစ္သည့္ သမီးခုႏွစ္ေယာက္တို႔ မရွိကုန္၊ ပုဏၰား ထုိေၾကာင့္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ပုဏၰား ငါ့အား မ်က္စိနီေၾကာင္၍ မွဲ႕မည္းရွိေသာ မိန္းမသည္ အိပ္ေနသည္ကုိ ေျချဖင့္ ေက်ာက္ကန္၍ မႏႈိး၊ ပုဏၰား ထုိေၾကာင့္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဤသို႔ဆို၏...
ပုဏၰား ငါ့အား မုိးေသာက္ထအခါ၌ ၿမီရွင္တို႔သည္ 'ေပးကုန္ေလာ့၊ ေပးကုန္ေလာ့' ဟု မေတာင္းကုန္၊ ပုဏၰား ထုိေၾကာင့္ ငါသည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနရ၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ဘာရဒြါဇအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာ ဘုရားအား ဤသို႔ ေလွ်ာက္၏- ''အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိစြတကား၊ အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ ဖြယ္ ရွိစြတကား၊
အသွ်င္ေဂါတမ ဥပမာေသာ္ကား...
ေမွာက္၍ ထားအပ္ေသာ ဝတၴဳကုိ လွန္၍ ျပရာသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ဖံုးလႊမ္း၍ထားေသာ ဝတၴဳကုိ ဖြင့္လွစ္၍ ျပရာသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
ခရီးမွားေသာ သူအား လမ္းမွန္ကုိ ေျပာၾကားရာသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊
'မ်က္စိအျမင္ရွိကုန္ေသာ သူတို႔သည္ ႐ူပါ႐ုံတို႔ကုိ ျမင္ကုန္လတၱံ႔' ဟု အမုိက္ ေမွာင္၌မူလည္း ဆီမီး တန္ေဆာင္ကုိ ေဆာင္ျပရာသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူသာလွ်င္ အသွ်င္ေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ ကုိ ျပေတာ္မူ၏။
ထုိအကြၽႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ေဂါတမကုိ
ကုိးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
တရားေတာ္ကုိ လည္းေကာင္း၊
သံဃာေတာ္ကုိ လည္းေကာင္း ကုိးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
အကြၽႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ေဂါတမ၏ အထံ၌ ရွင္အျဖစ္, ရဟန္းအျဖစ္ကုိ ရလိုပါ၏'' ဟု ေလွ်ာက္၏။ ဘာရဒါြဇအႏြယ္ျဖစ္ေသာ ပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌ ရွင္အျဖစ္, ရဟန္းအျဖစ္ကုိ ရသည္သာလွ်င္တည္း၊ ရဟန္းျဖစ္၍ မၾကာျမင့္ေသး ေသာ အသွ်င္ဘာရဒြါဇသည္ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔ ကပ္လ်က္ မေမ့မေလ်ာ့ ကိေလသာကုိ ပူပန္ေစတတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ ျဖစ္၍ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိကာေနသည္ ရွိေသာ္ မၾကာျမင့္မီပင္လွ်င္ လူ႕ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ ရဟန္းျပဳၾကေသာ အမ်ိဳးသားမ်ား လုိလားေတာင့္တ အပ္ေသာ အတုမရွိေသာ အက်င့္ျမတ္၏ အဆံုးျဖစ္ေသာ အရဟတၱဖုိလ္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေသာ ကုိယ္၏ အျဖစ္၌သာလွ်င္ ကုိုယ္တုိင္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ေကာင္းစြာ သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ေရာက္၍ ေန၏၊
ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊
ျမတ္ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊
မဂ္ကိစၥကုိ ျပဳၿပီးၿပီ၊
ဤ မဂ္ကိစၥအလို႔ငွါ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ ဟုသိ၏၊
အသွ်င္ဘာရဒြါဇသည္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေလသတည္း။
၁ဝ - ဗဟုဓီတရသုတ္၊ အရဟႏၲဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။ 196
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment