ယဇမာနသုတ္အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ နတ္တို႔အရွင္ သိၾကားမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဂါထာျဖင့္ ရြတ္ဆို ေလွ်ာက္ထားေလ၏-
''အသွ်င္ဘုရား ပူေဇာ္ကုန္ေသာ လူတို႔၏ လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းမႈကို အလိုရွိသည္ ျဖစ္၍ ျပဳလုပ္ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔၏ လည္းေကာင္း ဥပဓိအက်ဳိးရွိေသာ ေကာင္းမႈသည္ အဘယ္ ပုဂၢိဳလ္၌ လွဴသည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီးပါသနည္း'' ဟု ေလွ်ာက္၏။
''က်င့္ဆဲျဖစ္ကုန္ေသာ (မဂၢ႒ာန္) ပုဂၢိဳလ္ေလးေယာက္တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ဖိုလ္၌ တည္ကုန္ေသာ (ဖလ႒ာန္) ပုဂၢိဳလ္ေလးေယာက္တို႔သည္ လည္းေကာင္း ဤရွစ္ေယာက္ေသာ (အရိယာ) သံဃာသည္ ေျဖာင့္မတ္စြာ ျဖစ္၏၊ ပညာ, သီလ, သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စံု၏။
ပူေဇာ္ကုန္ေသာ လူတို႔၏ လည္းေကာင္း၊ ေကာင္းမႈကို အလိုရွိသည္ ျဖစ္၍ ျပဳလုပ္ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔၏ လည္းေကာင္း ဥပဓိအက်ဳိးရွိေသာ ေကာင္းမႈသည္ အရိယာ သံဃာ၌ လွဴသည္ရွိေသာ္ အက်ဳိးႀကီး၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 262
၆ - ယဇမာနသုတ္၊ ဒုတိယဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
No comments:
Post a Comment