ေထရသုတ္-
ရဟန္းတို႔ တရားဆယ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မေထရ္ရဟန္းသည္ ေနေလရာရာ အရပ္တုိင္း၌ ခ်မ္းသာစြာသာလွ်င္ ေနရ၏။
အဘယ္ဆယ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
(၁) မေထရ္ႀကီး ျဖစ္၏၊ ညဥ့္အမ်ားကိုသိ၏၊ ရဟန္း၀ါရင့္၏၊ ရဟန္းသက္ ရွည္၏၊
(၂) သီလရွိ၏။ပ။ ၂၂၇-သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။
(၃) အၾကားအျမင္ မ်ား၏။ပ။ ပညာျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိအပ္၏။
(၄) ထိုရဟန္းအား ပါတိေမာက္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ အက်ယ္အားျဖင့္ (ႏႈတ္၌) လာကုန္ ၏၊ ေကာင္းစြာ ေ၀ဖန္ထားအပ္ကုန္၏၊ ေကာင္းစြာ(ႏႈတ္၌) ျဖစ္ျခင္း ရွိကုန္၏၊ သုတ္အားျဖင့္ သဒၵါအားျဖင့္ ေကာင္းစြာဆုံးျဖတ္ ထားအပ္ကုန္၏။
(၅) အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ယူ၍ ၿငိမ္းေစမႈ၌ လိမၼာ၏။
(၆) တရားလိုလားသူ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ဖြယ္ သုံးႏႈန္းတတ္၏၊ လြန္ျမတ္ေသာ ဓမၼ လြန္ျမတ္ေသာ ၀ိနယ၌ အားႀကီးေသာ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္မႈ ရွိ၏။
(၇) ရတတ္သမွ်ေသာ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏အေထာက္အပံ့ ေဆး အသုံးအေဆာင္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲ၏၊
(၈) ေရွ႕သို႔တက္ျခင္း ေနာက္သို႔ဆုတ္ျခင္း၌ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၍ ရြာတြင္း၀ယ္ ေန ထိုင္ျခင္း၌ ကုိယ္ႏႈတ္ကုိ ေစာင့္စည္း၏။
(၉) မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ ခ်မ္းသာစြာေနေၾကာင္း ျဖစ္ကုန္ေသာ လြန္ျမတ္ေသာ စိတ္ကို မွီ၍ ျဖစ္ကုန္ေသာ စ်ာန္ေလးပါးတို႔ကို အလိုရွိတိုင္းရ၏၊ မၿငဳိမၿငင္ ရ၏၊ မပင္မပန္း ရ၏၊
(၁၀) အာသေ၀ါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ ေသာ {အရဟတၱဖိုလ္} စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ {အရဟတၱဖိုလ္} ပညာကို ယခုဘ၀၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္သိကာ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ၿပီးျပည့္စုံ ေစ၍ ေန၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားဆယ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မေထရ္ရဟန္းသည္ ေနေလရာရာ အရပ္တိုင္း၌ ခ်မ္းသာစြာသာလွ်င္ ေနရ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၈ - ေထရသုတ္၊ ဥပါလိ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ တရားဆယ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မေထရ္ရဟန္းသည္ ေနေလရာရာ အရပ္တုိင္း၌ ခ်မ္းသာစြာသာလွ်င္ ေနရ၏။
အဘယ္ဆယ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
(၁) မေထရ္ႀကီး ျဖစ္၏၊ ညဥ့္အမ်ားကိုသိ၏၊ ရဟန္း၀ါရင့္၏၊ ရဟန္းသက္ ရွည္၏၊
(၂) သီလရွိ၏။ပ။ ၂၂၇-သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔၌ ေဆာက္တည္၍ က်င့္၏။
(၃) အၾကားအျမင္ မ်ား၏။ပ။ ပညာျဖင့္ ထိုးထြင္း၍ သိအပ္၏။
(၄) ထိုရဟန္းအား ပါတိေမာက္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ အက်ယ္အားျဖင့္ (ႏႈတ္၌) လာကုန္ ၏၊ ေကာင္းစြာ ေ၀ဖန္ထားအပ္ကုန္၏၊ ေကာင္းစြာ(ႏႈတ္၌) ျဖစ္ျခင္း ရွိကုန္၏၊ သုတ္အားျဖင့္ သဒၵါအားျဖင့္ ေကာင္းစြာဆုံးျဖတ္ ထားအပ္ကုန္၏။
(၅) အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ယူ၍ ၿငိမ္းေစမႈ၌ လိမၼာ၏။
(၆) တရားလိုလားသူ ျဖစ္၏၊ ခ်စ္ဖြယ္ သုံးႏႈန္းတတ္၏၊ လြန္ျမတ္ေသာ ဓမၼ လြန္ျမတ္ေသာ ၀ိနယ၌ အားႀကီးေသာ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္မႈ ရွိ၏။
(၇) ရတတ္သမွ်ေသာ သကၤန္း ဆြမ္း ေက်ာင္း သူနာ၏အေထာက္အပံ့ ေဆး အသုံးအေဆာင္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲ၏၊
(၈) ေရွ႕သို႔တက္ျခင္း ေနာက္သို႔ဆုတ္ျခင္း၌ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရွိ၍ ရြာတြင္း၀ယ္ ေန ထိုင္ျခင္း၌ ကုိယ္ႏႈတ္ကုိ ေစာင့္စည္း၏။
(၉) မ်က္ေမွာက္ဘ၀၌ ခ်မ္းသာစြာေနေၾကာင္း ျဖစ္ကုန္ေသာ လြန္ျမတ္ေသာ စိတ္ကို မွီ၍ ျဖစ္ကုန္ေသာ စ်ာန္ေလးပါးတို႔ကို အလိုရွိတိုင္းရ၏၊ မၿငဳိမၿငင္ ရ၏၊ မပင္မပန္း ရ၏၊
(၁၀) အာသေ၀ါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေ၀ါကင္းေသာ လြတ္ေျမာက္ ေသာ {အရဟတၱဖိုလ္} စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ {အရဟတၱဖိုလ္} ပညာကို ယခုဘ၀၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္သိကာ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္ ၿပီးျပည့္စုံ ေစ၍ ေန၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားဆယ္မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ မေထရ္ရဟန္းသည္ ေနေလရာရာ အရပ္တိုင္း၌ ခ်မ္းသာစြာသာလွ်င္ ေနရ၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၈ - ေထရသုတ္၊ ဥပါလိ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
