၂၀ - ဖုႆဗုဒၶ၀င္
၁။ ထိုမ႑ကမၻာ၌ပင္ အျမတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ အတုမရွိေသာ ဘုရားရွင္တို႔ႏွင့္သာ တူေတာ္မူေသာ ေလာက၌ အျမတ္ဆံုး အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားသည္ ပြင့္ေတာ္မူ၏။
၂။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း အလံုးစံုေသာ (ေမာဟ) အမိုက္ေမွာင္ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ ႀကီးစြာေသာ(တဏွာ) အ႐ႈပ္အေထြးကို ေျဖရွင္းၿပီးလွ်င္ နတ္ႏွင့္ တကြေသာ ေလာကကို ႏွစ္သိမ့္ေစလ်က္ အၿမိဳက္ ေရစင္ျဖင့္ ရြာသြန္းေတာ္ မူေလ၏။
၃။ နကၡတ္ဟူေသာ မဂၤလာအမည္ရွိေသာ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားသည္ (သကၤႆၿမိဳ႕ ၌) ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကုေဋတစ္သိန္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာ တို႔၏ (သစၥာေလးပါး ကို) သိျခင္းသည္ ေရွးဦးစြာ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏။
၄။ ကိုးသန္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ ေျမာက္ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏၊ ရွစ္သန္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာေလးပါး ကို) သိျခင္းသည္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏။
၅။ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားအား (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာစိတ္ ရွိကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းတို႔သည္လည္း သံုးႀကိမ္ ျဖစ္ကုန္၏။
၆။ ရဟႏၲာ ေျခာက္သန္းတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ေရွးဦးစြာ (အစည္းအေ၀း) ျဖစ္ေလ၏၊ ငါးသန္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ (အစည္း အေ၀း) ျဖစ္ေလ၏။
၇။ စြဲလမ္းျခင္းမရွိဘဲ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ကုန္ေသာ ပဋိသေႏၶကို ျဖတ္ ေတာက္ ၿပီးကုန္ေသာ ေလးသန္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ သံုးႀကိမ္ ေျမာက္ (အစည္း အေ၀း) ျဖစ္ေလ၏။
၈။ ထိုအခါ ငါသည္ ၀ိဇိတာ၀ီမည္ေသာမင္း (ျဖစ္၍) ႀကီးက်ယ္ေသာ မင္းစည္းစိမ္ ကို စြန္႔၍ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌ ရဟန္းျပဳခဲ့၏။
၉။ ေလာက၌ အျမတ္ဆံုး အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထိုဖုႆျမတ္စြာဘုရား သည္လည္း ငါ့ကို ဤမင္းသည္ ဤကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ႏွစ္ကမၻာထက္၌ ဘုရား ျဖစ္လတၱံ႔ဟု ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။
၁၀။ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုပ္ငန္းကို အားထုတ္၍။ပ။ ဤ(ေဂါတမ) ျမတ္စြာ ဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ (ဟု ဆုေတာင္းကုန္၏)။
၁၁။ ငါသည္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ စိတ္ကို အလြန္ ၾကည္ၫိုေစခဲ့၏၊ ပါရမီ ဆယ္ပါးတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ျခင္းငွါ လြန္ကဲေသာ အက်င့္ကို ေဆာက္တည္ခဲ့၏။
၁၂။ ငါသည္ သုတၱန္ကိုလည္းေကာင္း၊ ၀ိနည္းကို လည္းေကာင္း၊ အဂၤါကိုးပါးရွိ ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမ အားလံုးကို လည္းေကာင္း သင္ၾကား၍ ျမတ္စြာ ဘုရား သာသနာကို တင့္တယ္ေစခဲ့၏။
၁၃။ ငါသည္ ထိုျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ မေမ့မေလ်ာ့ ေနလ်က္ ျဗဟၼ ၀ိဟာရ ဘာ၀နာကိုပြား၍ အဘိညာဥ္တို႔၌ အၿပီးအဆံုး အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ၿပီးလွ်င္ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေရာက္ခဲ့၏။
၁၄။ ဖုႆျမတ္စြာဘုရား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ {ကာသိက} မည္၏၊ (ခမည္းေတာ္) မင္းသည္ {ဇယေသနမင္း} မည္၏၊ မယ္ေတာ္သည္ {သိရိမာမိဖုရား} မည္၏။
၁၅။ ထိုဘုရားေလာင္းသည္ အႏွစ္ကိုးေထာင္တို႔ပတ္လံုး ထီးနန္းကို အုပ္စိုး၍ ေန၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္းအား) ဂ႐ုဠပကၡ ဟံသ သု၀ဏၰဘာရအားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္သံုးေဆာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
၁၆။ ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမေပါင္း သံုးေသာင္းတို႔သည္လည္း ရွိကုန္၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္း၏) မိဖုရားသည္ {ကိသာေဂါတမီ} မည္၏၊ သားေတာ္သည္ {အႏူပမ} မည္၏။
၁၇။ ဘုရားေလာင္းသည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ဆင္ယာဥ္ျဖင့္ ေတာ ထြက္ေတာ္မူ၏၊ ေျခာက္လပတ္လံုး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လအက်င့္ကို က်င့္ေတာ္မူ၏။
၁၈။ ႀကီးျမတ္ေသာ လုံ႔လရွိေတာ္မူေသာ လူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ ဖုႆ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာမင္း ေတာင္းပန္အပ္သည္ျဖစ္၍ မိဂဒါ၀ုန္ (သမင္ေတာ) ၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
၁၉။ သုရကၡိတသည္ လည္းေကာင္း၊ ဓမၼေသနသည္ လည္းေကာင္း ဖုႆျမတ္စြာ ဘုရား၏ ျမတ္ေသာတပည့္ {အဂၢသာ၀က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္အေကြၽးသည္ {သဘိယ} မည္၏။
၂၀။ စာလာသည္ လည္းေကာင္း၊ ဥပစာလာသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ တပည့္မ {အဂၢသာ၀ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ေဗာဓိပင္ကို သွ်ိသွ်ားပင္ဟူ၍ ေခၚဆိုအပ္၏။
၂၁။ ဓနဥၥယသည္ လည္းေကာင္း၊ ၀ိသာခသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာ {အဂၢဥပ႒က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ပဒုမာသည္ လည္းေကာင္း၊ နာဂါသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အေကြၽး ဒါယိကာမ {အဂၢဥပ႒ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
၂၂။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္း ငါးဆယ့္ရွစ္ေတာင္တိုင္ေအာင္ ျမင့္လ်က္ {ေနမင္းကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ျပည့္ေသာ လမင္းကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း} တင့္တယ္ ေတာ္မူ၏။
၂၃။ ထုိအခါ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္ကိုးေသာင္း ရွိ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမွ်ေလာက္ အသက္တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို ကယ္တင္ ေတာ္မူ၏။
၂၄။ အတုမရွိေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရား သည္လည္း မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို ဆံုးမ၍ မ်ားစြာေသာ လူတို႔ကို ကယ္တင္ ၿပီးလွ်င္ တပည့္ သာ၀ကႏွင့္အတူတကြ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူေလၿပီ။
၂၅။ နတ္လူတို႔ကို ဆံုးမေတာ္မူေသာ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားသည္ ေသနာရာမ ေက်ာင္းတိုက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူ၏၊ ဓာတ္ေတာ္သည္ ထိုထို အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ ရွိေလသတည္း။
ဆယ့္ရွစ္ခုေျမာက္ ဖုႆဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္
၁။ ထိုမ႑ကမၻာ၌ပင္ အျမတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ အတုမရွိေသာ ဘုရားရွင္တို႔ႏွင့္သာ တူေတာ္မူေသာ ေလာက၌ အျမတ္ဆံုး အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားသည္ ပြင့္ေတာ္မူ၏။
၂။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း အလံုးစံုေသာ (ေမာဟ) အမိုက္ေမွာင္ကို ပယ္ေဖ်ာက္၍ ႀကီးစြာေသာ(တဏွာ) အ႐ႈပ္အေထြးကို ေျဖရွင္းၿပီးလွ်င္ နတ္ႏွင့္ တကြေသာ ေလာကကို ႏွစ္သိမ့္ေစလ်က္ အၿမိဳက္ ေရစင္ျဖင့္ ရြာသြန္းေတာ္ မူေလ၏။
၃။ နကၡတ္ဟူေသာ မဂၤလာအမည္ရွိေသာ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားသည္ (သကၤႆၿမိဳ႕ ၌) ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကုေဋတစ္သိန္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာ တို႔၏ (သစၥာေလးပါး ကို) သိျခင္းသည္ ေရွးဦးစြာ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏။
၄။ ကိုးသန္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ ေျမာက္ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏၊ ရွစ္သန္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာေလးပါး ကို) သိျခင္းသည္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏။
၅။ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားအား (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာစိတ္ ရွိကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းတို႔သည္လည္း သံုးႀကိမ္ ျဖစ္ကုန္၏။
၆။ ရဟႏၲာ ေျခာက္သန္းတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ေရွးဦးစြာ (အစည္းအေ၀း) ျဖစ္ေလ၏၊ ငါးသန္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ (အစည္း အေ၀း) ျဖစ္ေလ၏။
၇။ စြဲလမ္းျခင္းမရွိဘဲ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ကုန္ေသာ ပဋိသေႏၶကို ျဖတ္ ေတာက္ ၿပီးကုန္ေသာ ေလးသန္းေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ သံုးႀကိမ္ ေျမာက္ (အစည္း အေ၀း) ျဖစ္ေလ၏။
၈။ ထိုအခါ ငါသည္ ၀ိဇိတာ၀ီမည္ေသာမင္း (ျဖစ္၍) ႀကီးက်ယ္ေသာ မင္းစည္းစိမ္ ကို စြန္႔၍ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌ ရဟန္းျပဳခဲ့၏။
၉။ ေလာက၌ အျမတ္ဆံုး အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထိုဖုႆျမတ္စြာဘုရား သည္လည္း ငါ့ကို ဤမင္းသည္ ဤကမၻာမွ ကိုးဆယ့္ႏွစ္ကမၻာထက္၌ ဘုရား ျဖစ္လတၱံ႔ဟု ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။
၁၀။ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုပ္ငန္းကို အားထုတ္၍။ပ။ ဤ(ေဂါတမ) ျမတ္စြာ ဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ (ဟု ဆုေတာင္းကုန္၏)။
၁၁။ ငါသည္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ စိတ္ကို အလြန္ ၾကည္ၫိုေစခဲ့၏၊ ပါရမီ ဆယ္ပါးတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ျခင္းငွါ လြန္ကဲေသာ အက်င့္ကို ေဆာက္တည္ခဲ့၏။
၁၂။ ငါသည္ သုတၱန္ကိုလည္းေကာင္း၊ ၀ိနည္းကို လည္းေကာင္း၊ အဂၤါကိုးပါးရွိ ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆံုးအမ အားလံုးကို လည္းေကာင္း သင္ၾကား၍ ျမတ္စြာ ဘုရား သာသနာကို တင့္တယ္ေစခဲ့၏။
၁၃။ ငါသည္ ထိုျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္၌ မေမ့မေလ်ာ့ ေနလ်က္ ျဗဟၼ ၀ိဟာရ ဘာ၀နာကိုပြား၍ အဘိညာဥ္တို႔၌ အၿပီးအဆံုး အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ၿပီးလွ်င္ ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ ေရာက္ခဲ့၏။
၁၄။ ဖုႆျမတ္စြာဘုရား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ {ကာသိက} မည္၏၊ (ခမည္းေတာ္) မင္းသည္ {ဇယေသနမင္း} မည္၏၊ မယ္ေတာ္သည္ {သိရိမာမိဖုရား} မည္၏။
၁၅။ ထိုဘုရားေလာင္းသည္ အႏွစ္ကိုးေထာင္တို႔ပတ္လံုး ထီးနန္းကို အုပ္စိုး၍ ေန၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္းအား) ဂ႐ုဠပကၡ ဟံသ သု၀ဏၰဘာရအားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္သံုးေဆာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
၁၆။ ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမေပါင္း သံုးေသာင္းတို႔သည္လည္း ရွိကုန္၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္း၏) မိဖုရားသည္ {ကိသာေဂါတမီ} မည္၏၊ သားေတာ္သည္ {အႏူပမ} မည္၏။
၁၇။ ဘုရားေလာင္းသည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ဆင္ယာဥ္ျဖင့္ ေတာ ထြက္ေတာ္မူ၏၊ ေျခာက္လပတ္လံုး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လအက်င့္ကို က်င့္ေတာ္မူ၏။
၁၈။ ႀကီးျမတ္ေသာ လုံ႔လရွိေတာ္မူေသာ လူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ ဖုႆ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာမင္း ေတာင္းပန္အပ္သည္ျဖစ္၍ မိဂဒါ၀ုန္ (သမင္ေတာ) ၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
၁၉။ သုရကၡိတသည္ လည္းေကာင္း၊ ဓမၼေသနသည္ လည္းေကာင္း ဖုႆျမတ္စြာ ဘုရား၏ ျမတ္ေသာတပည့္ {အဂၢသာ၀က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္အေကြၽးသည္ {သဘိယ} မည္၏။
၂၀။ စာလာသည္ လည္းေကာင္း၊ ဥပစာလာသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ တပည့္မ {အဂၢသာ၀ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ေဗာဓိပင္ကို သွ်ိသွ်ားပင္ဟူ၍ ေခၚဆိုအပ္၏။
၂၁။ ဓနဥၥယသည္ လည္းေကာင္း၊ ၀ိသာခသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာ {အဂၢဥပ႒က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ပဒုမာသည္ လည္းေကာင္း၊ နာဂါသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အေကြၽး ဒါယိကာမ {အဂၢဥပ႒ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
၂၂။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္း ငါးဆယ့္ရွစ္ေတာင္တိုင္ေအာင္ ျမင့္လ်က္ {ေနမင္းကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ျပည့္ေသာ လမင္းကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း} တင့္တယ္ ေတာ္မူ၏။
၂၃။ ထုိအခါ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္ကိုးေသာင္း ရွိ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမွ်ေလာက္ အသက္တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို ကယ္တင္ ေတာ္မူ၏။
၂၄။ အတုမရွိေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္အေစာ ရွိေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရား သည္လည္း မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို ဆံုးမ၍ မ်ားစြာေသာ လူတို႔ကို ကယ္တင္ ၿပီးလွ်င္ တပည့္ သာ၀ကႏွင့္အတူတကြ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူေလၿပီ။
၂၅။ နတ္လူတို႔ကို ဆံုးမေတာ္မူေသာ ဖုႆျမတ္စြာဘုရားသည္ ေသနာရာမ ေက်ာင္းတိုက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူ၏၊ ဓာတ္ေတာ္သည္ ထိုထို အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ ရွိေလသတည္း။
ဆယ့္ရွစ္ခုေျမာက္ ဖုႆဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္
