၂၂ - သိခီဗုဒၶ၀င္
၁။ ၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ ကိုယ္တိုင္ (အလံုးစံုေသာ တရားတို႔ကို) သိေတာ္မူေသာ အေျခ ႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသူ နတ္လူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ အတုမရွိ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ သိခီမည္ေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ပြင့္ေတာ္မူေလ၏။
၂။ (ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္) မာရ္စစ္သည္ကို ႏွိမ္နင္း၍ ျမတ္ေသာ ေဗာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္သည္ ျဖစ္၍ သတၱ၀ါတို႔ကို အစဥ္သနား ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းငွါ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္ မူ၏။
၃။ မာရ္ငါးပါးကို ေအာင္ေတာ္မူ၍ ေရွ႕သြားျဖစ္ေတာ္မူေသာ သိခီျမတ္စြာဘုရား သည္ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ကုေဋတစ္သိန္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ ေရွးဦးစြာ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏။
၄။ ေနာက္၌လည္း ျမတ္ေသာ ဂိုဏ္းသံဃာ ရွိေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ လူတို႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားကို ေဟာေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ ကုေဋကိုးေသာင္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏။
၅။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာက၌ (ေရ မီး) အစံုအစံုဟူေသာ တန္ခိုး ျပာဋိဟာကို ျပေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကုေဋရွစ္ေသာင္းေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာ တို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို) သိျခင္းသည္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ (သိျခင္း) ျဖစ္ေလ၏။
၆။ သိခီျမတ္စြာဘုရား၏လည္း (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာစိတ္ ရွိကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္ေသာ ရဟႏၲာတ႔ို၏ အစည္းအေ၀းတို႔သည္ သံုးႀကိမ္ျဖစ္ကုန္၏။
၇။ (ထိုသံုးႀကိမ္တို႔တြင္) တစ္သိန္းေသာ ရဟန္းတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ပထမ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေလ၏၊ ရွစ္ေသာင္းေသာ ရဟန္းတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေလ၏။
၈။ ခုနစ္ေသာင္းေသာ ရဟန္းတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ အစည္း အေ၀း ျဖစ္ေလ၏၊ (ထိုအစည္းအေ၀းသည္) ေရ၌ ႀကီးပြားေသာ ပဒုမၼာၾကာကဲ့သို႔ (ေလာကဓံတို႔ျဖင့္) လိမ္းက်ံျခင္း မရွိေပ။
၉။ ငါသည္ ထိုအခါ အရိႏၵမမည္ေသာ မင္းျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္ကို ဆြမ္းအေဖ်ာ္ျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲေစ၏။
၁၀။ ငါသည္ ေကာင္းမြန္ေသာ အ၀တ္ပုဆိုးေပါင္း ကုေဋမ်ားစြာကို လွဴဒါန္းၿပီးလွ်င္ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ဆင္ယာဥ္ကိုလည္း ျမတ္စြာဘုရားအား ေပးလွဴခဲ့၏။
၁၁။ ငါသည္ ဆင္ယာဥ္ (ပမာဏ)ကို ႏိႈင္းခ်ိန္၍ အပ္စပ္ေသာ ဘ႑ာကို ဆက္ ကပ္ လွဴဒါန္းခဲ့၏၊ ျမဲျမံတည္တံ့ေသာ ငါ၏ စိတ္ကို ပီတိျဖင့္ အျမဲျပည့္ေစခဲ့၏။
၁၂။ ေလာက၌ ျမတ္ေသာ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ထိုသိခီျမတ္စြာဘုရား သည္လည္း ငါ့ကို ဤမင္းသည္ ဤကမၻာမွ သံုးဆယ့္တစ္ကမၻာထက္၌ ဘုရားျဖစ္ လတၱံ႕ ဟု ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။
၁၃။ ထိုအခါ ေပ်ာ္ေမြ႕ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ကပိလၿမိဳ႕မွ ထြက္၍။ပ။ ဤ (ေဂါတမ) ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ (ဟု ဆုေတာင္းကုန္၏)။
၁၄။ ငါသည္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို ၾကားနာရ၍ စိတ္ကို အလြန္ ၾကည္ညိဳေစခဲ့၏၊ ပါရမီ ဆယ္ပါးတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ျခင္းငွါ လြန္ကဲေသာ အက်င့္ကို ေဆာက္တည္ခဲ့၏။
၁၅။ သိခီျမတ္စြာဘုရား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ {အ႐ုဏ၀တီ}မည္၏၊ (ခမည္းေတာ္) မင္းသည္ {အ႐ုဏမင္း} မည္၏၊ မယ္ေတာ္သည္ {ပဘာ၀တီမိဖုရား}မည္၏။
၁၆။ ထိုဘုရားေလာင္းသည္ အႏွစ္ခုနစ္ေထာင္တို႔ပတ္လံုး ထီးနန္းကို အုပ္စိုး၍ ေန၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္းအား) သုစႏၵက ဂိရိ ၀သဘ* အားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္သံုးေဆာင္တို႔ သည္ရွိကုန္၏။
၁၇။ ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမတို႔သည္ ႏွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ ရွိကုန္၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္း၏) မိဖုရားသည္ {သဗၺကာမာ} မည္၏၊ သားေတာ္ သည္ {အတုလ} မည္၏။
၁၈။ ဘုရားေလာင္းသည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ဆင္ယာဥ္ျဖင့္ ေတာ ထြက္ေတာ္မူ၏၊ ရွစ္လပတ္လံုး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လအက်င့္ကို က်င့္ေတာ္ မူ၏။
၁၉။ ႀကီးေသာ လုံ႔လရွိေတာ္မူ၍ ေလာက၌ ျမတ္ေသာ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူ ေသာ လူတို႔ထက္ ျမတ္ေသာ သိခီျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာမင္း ေတာင္းပန္အပ္ သည္ျဖစ္၍ မိဂဒါ၀ုန္ (သမင္ေတာ)၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
၂၀။ အဘိဘူသည္ လည္းေကာင္း၊ သမၻ၀သည္ လည္းေကာင္း သိခီျမတ္စြာ ဘုရား၏ ျမတ္ေသာ တပည့္{အဂၢသာ၀က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္အေကြၽးသည္ {ေခမကၤရ} မည္၏။
၂၁။ သခိလာသည္ လည္းေကာင္း၊ ပဒုမာသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ တပည့္မ {အဂၢသာ၀ိကာ} တို႔ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ေဗာဓိပင္ကို သရက္ျဖဴပင္ဟူ၍ ေခၚဆို အပ္၏။
၂၂။ သိရိ၀ၯသည္ လည္းေကာင္း၊ နႏၵသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာ {အဂၢဥပ႒က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ စိတၱာသည္ လည္းေကာင္း၊ သုဂုတၱာသည္လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အကြၽး ဒါယိကာမ{အဂၢဥပ႒ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
၂၃။ သံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ေယာက္်ားျမတ္တို႔၏ လကၡဏာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ အျမင့္အားျဖင့္ အေတာင္ခုနစ္ဆယ္ ျမင့္လ်က္ ေရႊတု႐ိုဏ္ တိုင္ႏွင့္ တူေတာ္မူ၏။
၂၄။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ကိုယ္မွ တစ္လံမွ်ေလာက္ေသာ ေရာင္ျခည္ေတာ္သည္ ေန႔ညဥ့္ပတ္လံုး မျပတ္ထြက္လ်က္ရွိ၏၊ (ထိုေရာင္ျခည္တို႔သည္) အရပ္မ်က္ႏွာ တိုင္းသို႔ သံုးယူဇနာ တိုင္ေအာင္ ထြက္ႂကြ(ကြန္႔ျမဴး) ကုန္၏။
၂၅။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္ခုႏွစ္ေသာင္း ရွိ၏၊ ထိုျမတ္စြာ ဘုရားသည္ ထိုမွ်ေလာက္ အသက္တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္း ကို ကယ္တင္ေတာ္မူ၏။
၂၆။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ တရားမိုးကို ရြာသြန္း၍ နတ္ႏွင့္ တကြေသာ သတၱ၀ါ တို႔ကို ဆြတ္ဖ်န္းလ်က္ ေဘးကင္းရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ေစၿပီးလွ်င္ တပည့္သာ၀က ႏွင့္တကြ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူေလ၏။
၂၇။ (ထိုျမတ္စြာဘုရား၏) ျပည့္စံုေသာ လကၡဏာေတာ္ငယ္ ရွစ္ဆယ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ေယာက္်ားျမတ္တို႔၏ သံုးဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ လကၡဏာေတာ္သည္ လည္းေကာင္း ထိုအားလံုးပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ေလၿပီ။ အလံုးစံုေသာ သခၤါရတို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးတို႔သာ ျဖစ္ကုန္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
၂၈။ သစၥာေလးပါးကို သိေတာ္မူေသာ သိခီျမတ္စြာဘုရားသည္ အႆာရာမ ေက်ာင္းတိုက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူ၏၊ ထိုေက်ာင္းတိုက္၌ပင္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ေစတီ (ပုထိုး)ေတာ္သည္ သံုးယူဇနာျမင့္လ်က္ တည္ရွိေလသတည္း။
ႏွစ္ဆယ္ေျမာက္ သိခီဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္
* သုစႏၵကသိရိ ဂိရိယသ နာရိ၀သဘ (အ႒ကထာ)။
