၈ - ေသာဘိတဗုဒၶ၀င္
၁။ ေရ၀တျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ ေသာဘိတမည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ပြင့္ေတာ္မူေလ၏၊ (ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္) တည္ၾကည္ေတာ္မူ၏၊ ၿငိမ္သက္ ေသာစိတ္ ရွိေတာ္မူ၏၊ တူေသာပုဂၢဳိလ္ ရွိေတာ္မမူ၊ ၿပိဳင္ဘက္ပုဂၢိဳလ္ ရွိေတာ္မမူ။
၂။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ မိမိအိမ္ေတာ္၌ စိတ္ကို ဆုတ္နစ္ေစေတာ္မူၿပီ၊ (ထိုအခါ) အလုံးစုံေသာ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္၍ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
၃။ တရားေဟာေတာ္မူေသာ အခါ၌ ေအာက္အ၀ီစိမွ အထက္ဘ၀ဂ္တိုင္ေအာင္၊ အထက္ဘ၀ဂ္မွလည္း ေအာက္အ၀ီစိတိုင္ေအာင္ ဤအတြင္း၌ တစ္ခုတည္းေသာ ပရိသတ္သည္ ျဖစ္၏။
၄။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုပရိသတ္၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏၊ (ထိုအခါ သစၥာေလးပါးကို သိျခင္းသည္) ဂဏန္းသခ်ၤာအားျဖင့္ မေျပာဆိုႏိုင္ေသာ ေရွးဦးစြာ သိျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
၅။ ထိုမွ ေနာက္၌လည္း နတ္တို႔၏ အစည္းအေ၀း၌ တရားေဟာေတာ္မူသည္ ရွိေသာ္ ကုေဋကိုးေသာင္းေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႔၏ သစၥာေလးပါးကို သိျခင္းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ သိျခင္းျဖစ္ေလ၏။
၆။ ေနာက္တစ္ဖန္ ေရေျမကို အစိုးရေသာ {{ဇယေသန}} မည္ေသာ မင္းသား သည္ အရံ (ေက်ာင္းတိုက္)ကုိ ဖန္ဆင္း၍ ျမတ္စြာဘုရားအား အပ္ႏွင္းလွဴဒါန္း ေလ၏။
၇။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမင္းသား၏ အလွဴကို ခ်ီးမြမ္းလ်က္ တရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ကုေဋတစ္ေထာင္ေသာ နတ္လူတို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို သိျခင္းသည္) သုံးႀကိမ္ေျမာက္ သိျခင္းျဖစ္ေလ၏။
၈။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားအား (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာ စိတ္ရွိကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းတို႔သည္ သုံးႀကိမ္တို႔ တိုင္တိုင္ ျဖစ္ကုန္၏။
၉။ ဥဂၢတမည္ေသာ ထိုမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊ ထို အလွဴ၌ (ရဟႏၲာတို႔၏) ကုေဋတစ္ရာတို႔သည္ အညီအၫြတ္ စည္းေ၀းကုန္၏။
၁၀။ ထို႔ေနာက္ အသင္းအဖဲြ႕ အေပါင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား အလွဴကို ေပးလွဴ ျပန္၏၊ ထိုအခါ ကုေဋကိုးဆယ္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ ေျမာက္ ျဖစ္ေလ၏။
၁၁။ အၾကင္အခါ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ျပည္၌ သီတင္းသုံးၿပီးလွ်င္ (ထိုနတ္ ျပည္မွ) သက္ဆင္းေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ကုေဋရွစ္ဆယ္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္း အေ၀းသည္ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္ေလ၏။
၁၂။ ထိုအခါ ငါသည္ သုဇာတမည္ေသာ ပုဏၰား (ျဖစ္ခဲ့၏)၊ ထိုအခါ တပည့္ သာ၀ကႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္း အေဖ်ာ္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲႏွစ္သိမ့္ေစ ခဲ့၏။
၁၃။ ေလာက၏ အႀကီးအမွဴးျဖစ္ေသာ ထိုေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း ငါ့ကို ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏-{{ဤကမၻာမွ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ကမၻာ၌ ဤပုဏၰားသည္ ဘုရားျဖစ္လတၱံ}}။
၁၄။ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုပ္ငန္းကို အားထုတ္၍။ပ။ ဤ (ေဂါတမ) ျမတ္စြာ ဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ ဟု ဆုေတာင္းကုန္၏။
၁၅။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကိုလည္း ၾကားနာရ၍ ငါသည္ ရႊင္လန္းေသာသူ တက္ႂကြေသာစိတ္ရွိသူျဖစ္၍ ထိုျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ျခင္းဟူေသာ အက်ဳိးကို ရျခင္းငွါ ထက္ျမက္ေသာ လုံ႔လ၀ီရိယကို ျပဳခ့ဲ၏။
၁၆။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ {သုဓမၼ} မည္၏၊ (ခမည္းေတာ္) မင္းသည္ {သုဓမၼ} အမည္ရွိ၍ မယ္ေတာ္သည္လည္း {သုဓမၼာ}ပင္ အမည္ရွိ၏။
၁၇။ ထိုဘုရားအေလာင္းသည္ အႏွစ္ကိုးေထာင္တို႔ပတ္လုံး (ထီးနန္းကို) အုပ္စုိး၍ ေန၏၊ (ထိုဘုရားအေလာင္းအား) ကုမုဒ နာဠိန ပဒုမအားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္ သုံးေဆာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
၁၈။ (ထိုဘုရားေလာင္းအား) ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမေပါင္း သုံးေသာင္း ခုနစ္ေထာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္း၏) ထိုမိဖုရားသည္ {မဏိလာ} မည္၏၊ သားေတာ္သည္ {သီဟ}မည္၏။
၁၉။ ဘုရားေလာင္းသည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ျပာသာဒ္ျဖင့္ ေတာထြက္ ေတာ္မူ၏၊ ခုနစ္ရက္ပတ္လုံး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လအက်င့္ကို က်င့္ၿပီးလွ်င္ (ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္ မူ၏)။
၂၀။ ေလာက၏ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာမင္း ေတာင္းပန္အပ္သည္ျဖစ္၍ သုဓမၼဥယ်ာဥ္ေတာ္၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာ ေတာ္မူ၏။
၂၁။ အသမသည္ လည္းေကာင္း၊ ဥေနတၱသည္ လည္းေကာင္း ေသာဘိတ ျမတ္စြာဘုရား၏ ျမတ္ေသာတပည့္ {အဂၢသာ၀က}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ (ထုိျမတ္စြာ ဘုရား၏) အလုပ္အေကြၽးသည္ {အေနာမ} မည္၏။
၂၂။ နကုလာသည္ လည္းေကာင္း၊ သုဇာတာသည္ လည္းေကာင္း ထိုျမတ္စြာ ဘုရား၏ ျမတ္ေသာ တပည့္မ {အဂၢသာ၀ိကာ}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား သည္လည္း ပြင့္ေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကံ့ေကာ္ပင္ရင္း၌ ပြင့္ေတာ္မူ၏။
၂၃။ ရမၼသည္ လည္းေကာင္း၊ သုဒတၱသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာ {အဂၢဥပ႒က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ နကုလာသည္ လည္းေကာင္း၊ ဏိတၱာသည္လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အေကြၽး ဒါယိကာမ{အဂၢဥပ႒ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
၂၄။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါးဆယ့္ရွစ္ေတာင္တိုင္ေအာင္ ျမင့္လ်က္ {တက္သစ္ ေသာ ေနမင္းကဲ့သို႔ } အရပ္မ်က္ႏွာ အားလုံးတို႔ကို ထြန္းလင္းေစေတာ္မူ၏။
၂၅။ ေကာင္းစြာ ပြင့္ေသာ ေတာအုပ္ႀကီးသည္ အထူးထူးေသာ ရနံ႔တို႔ျဖင့္ ေမႊးထုံသကဲ့သို႔ ထို႔အတူပင္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္သည္ သီလရနံ႔တို႔ျဖင့္ ေမႊးထုံ၏။
၂၆။ သမုဒၵရာမည္သည္ ႐ႈၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မေရာင့္ရဲႏိုင္သကဲ့သို႔ ထို႔အတူပင္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္သည္ နာၾကားျခင္းျဖင့္ မေရာင့္ရဲႏိုင္ေပ။
၂၇။ ထိုအခါ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္ကိုးေသာင္းရွိ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမွ်ေလာက္ အသက္တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို ကယ္တင္ ေတာ္မူ၏။
၂၈။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ႂကြင္းေသာသူတို႔ကို တစ္ႀကိမ္ ဆုံးမျခင္းကို လည္း ေကာင္း၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုံးမျခင္းကို လည္းေကာင္းေပး၍ {မီးသည္ ထြန္းေတာက္ပ ၍ ၿငိမ္းသြားသကဲ့သို႔} တပည့္သာ၀ကႏွင့္တကြ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူေလၿပီ။
၂၉။ အတုမရွိေသာ ေရွးဘုရားတို႔ႏွင့္သာ တူေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ စြမ္းအားသို႔ ေရာက္ေသာ ထိုတပည့္သာ၀ကတို႔သည္လည္း ေကာင္း ထုိအားလုံးပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ေလၿပီ။ အလုံးစုံေသာ သခၤါရတို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးတို႔သာ ျဖစ္ကုန္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
၃၀။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားသည္ သီဟာရာမေက်ာင္းတိုက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳ ေတာ္မူေလ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္သည္ ထိုထို အရပ္တို႔၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ ရွိေလသတည္း။
ေျခာက္ခုေျမာက္ ေသာဘိတဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္
၁။ ေရ၀တျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္အဖို႔၌ ေသာဘိတမည္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ပြင့္ေတာ္မူေလ၏၊ (ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္) တည္ၾကည္ေတာ္မူ၏၊ ၿငိမ္သက္ ေသာစိတ္ ရွိေတာ္မူ၏၊ တူေသာပုဂၢဳိလ္ ရွိေတာ္မမူ၊ ၿပိဳင္ဘက္ပုဂၢိဳလ္ ရွိေတာ္မမူ။
၂။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ မိမိအိမ္ေတာ္၌ စိတ္ကို ဆုတ္နစ္ေစေတာ္မူၿပီ၊ (ထိုအခါ) အလုံးစုံေသာ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္၍ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
၃။ တရားေဟာေတာ္မူေသာ အခါ၌ ေအာက္အ၀ီစိမွ အထက္ဘ၀ဂ္တိုင္ေအာင္၊ အထက္ဘ၀ဂ္မွလည္း ေအာက္အ၀ီစိတိုင္ေအာင္ ဤအတြင္း၌ တစ္ခုတည္းေသာ ပရိသတ္သည္ ျဖစ္၏။
၄။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုပရိသတ္၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာေတာ္မူ၏၊ (ထိုအခါ သစၥာေလးပါးကို သိျခင္းသည္) ဂဏန္းသခ်ၤာအားျဖင့္ မေျပာဆိုႏိုင္ေသာ ေရွးဦးစြာ သိျခင္း ျဖစ္ေလ၏။
၅။ ထိုမွ ေနာက္၌လည္း နတ္တို႔၏ အစည္းအေ၀း၌ တရားေဟာေတာ္မူသည္ ရွိေသာ္ ကုေဋကိုးေသာင္းေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႔၏ သစၥာေလးပါးကို သိျခင္းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္ သိျခင္းျဖစ္ေလ၏။
၆။ ေနာက္တစ္ဖန္ ေရေျမကို အစိုးရေသာ {{ဇယေသန}} မည္ေသာ မင္းသား သည္ အရံ (ေက်ာင္းတိုက္)ကုိ ဖန္ဆင္း၍ ျမတ္စြာဘုရားအား အပ္ႏွင္းလွဴဒါန္း ေလ၏။
၇။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမင္းသား၏ အလွဴကို ခ်ီးမြမ္းလ်က္ တရားကုိ ေဟာေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ကုေဋတစ္ေထာင္ေသာ နတ္လူတို႔၏ (သစၥာေလးပါးကို သိျခင္းသည္) သုံးႀကိမ္ေျမာက္ သိျခင္းျဖစ္ေလ၏။
၈။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားအား (ကိေလသာ) အညစ္အေၾကး ကင္းကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ေသာ စိတ္ရွိကုန္ေသာ တာဒိဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းတို႔သည္ သုံးႀကိမ္တို႔ တိုင္တိုင္ ျဖစ္ကုန္၏။
၉။ ဥဂၢတမည္ေသာ ထိုမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား အလွဴကုိ ေပးလွဴ၏၊ ထို အလွဴ၌ (ရဟႏၲာတို႔၏) ကုေဋတစ္ရာတို႔သည္ အညီအၫြတ္ စည္းေ၀းကုန္၏။
၁၀။ ထို႔ေနာက္ အသင္းအဖဲြ႕ အေပါင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား အလွဴကို ေပးလွဴ ျပန္၏၊ ထိုအခါ ကုေဋကိုးဆယ္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္းအေ၀းသည္ ႏွစ္ႀကိမ္ ေျမာက္ ျဖစ္ေလ၏။
၁၁။ အၾကင္အခါ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နတ္ျပည္၌ သီတင္းသုံးၿပီးလွ်င္ (ထိုနတ္ ျပည္မွ) သက္ဆင္းေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ကုေဋရွစ္ဆယ္ေသာ ရဟႏၲာတို႔၏ အစည္း အေ၀းသည္ သုံးႀကိမ္ေျမာက္ျဖစ္ေလ၏။
၁၂။ ထိုအခါ ငါသည္ သုဇာတမည္ေသာ ပုဏၰား (ျဖစ္ခဲ့၏)၊ ထိုအခါ တပည့္ သာ၀ကႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဆြမ္း အေဖ်ာ္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲႏွစ္သိမ့္ေစ ခဲ့၏။
၁၃။ ေလာက၏ အႀကီးအမွဴးျဖစ္ေသာ ထိုေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း ငါ့ကို ဗ်ာဒိတ္စကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏-{{ဤကမၻာမွ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ကမၻာ၌ ဤပုဏၰားသည္ ဘုရားျဖစ္လတၱံ}}။
၁၄။ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုပ္ငန္းကို အားထုတ္၍။ပ။ ဤ (ေဂါတမ) ျမတ္စြာ ဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္၌ ျဖစ္ရပါလိုကုန္၏ ဟု ဆုေတာင္းကုန္၏။
၁၅။ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကိုလည္း ၾကားနာရ၍ ငါသည္ ရႊင္လန္းေသာသူ တက္ႂကြေသာစိတ္ရွိသူျဖစ္၍ ထိုျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ျခင္းဟူေသာ အက်ဳိးကို ရျခင္းငွါ ထက္ျမက္ေသာ လုံ႔လ၀ီရိယကို ျပဳခ့ဲ၏။
၁၆။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရား၏ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ {သုဓမၼ} မည္၏၊ (ခမည္းေတာ္) မင္းသည္ {သုဓမၼ} အမည္ရွိ၍ မယ္ေတာ္သည္လည္း {သုဓမၼာ}ပင္ အမည္ရွိ၏။
၁၇။ ထိုဘုရားအေလာင္းသည္ အႏွစ္ကိုးေထာင္တို႔ပတ္လုံး (ထီးနန္းကို) အုပ္စုိး၍ ေန၏၊ (ထိုဘုရားအေလာင္းအား) ကုမုဒ နာဠိန ပဒုမအားျဖင့္ ျမတ္ေသာ ျပာသာဒ္ သုံးေဆာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏။
၁၈။ (ထိုဘုရားေလာင္းအား) ေကာင္းစြာ တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ ေမာင္းမေပါင္း သုံးေသာင္း ခုနစ္ေထာင္တို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ (ထိုဘုရားေလာင္း၏) ထိုမိဖုရားသည္ {မဏိလာ} မည္၏၊ သားေတာ္သည္ {သီဟ}မည္၏။
၁၉။ ဘုရားေလာင္းသည္ နိမိတ္ေလးပါးတို႔ကို ေတြ႕ျမင္၍ ျပာသာဒ္ျဖင့္ ေတာထြက္ ေတာ္မူ၏၊ ခုနစ္ရက္ပတ္လုံး ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းျခင္း လုံ႔လအက်င့္ကို က်င့္ၿပီးလွ်င္ (ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္ မူ၏)။
၂၀။ ေလာက၏ အႀကီးအမွဴး ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားသည္ ျဗဟၼာမင္း ေတာင္းပန္အပ္သည္ျဖစ္၍ သုဓမၼဥယ်ာဥ္ေတာ္၌ ဓမၼစၾကာကို ေဟာ ေတာ္မူ၏။
၂၁။ အသမသည္ လည္းေကာင္း၊ ဥေနတၱသည္ လည္းေကာင္း ေသာဘိတ ျမတ္စြာဘုရား၏ ျမတ္ေသာတပည့္ {အဂၢသာ၀က}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ (ထုိျမတ္စြာ ဘုရား၏) အလုပ္အေကြၽးသည္ {အေနာမ} မည္၏။
၂၂။ နကုလာသည္ လည္းေကာင္း၊ သုဇာတာသည္ လည္းေကာင္း ထိုျမတ္စြာ ဘုရား၏ ျမတ္ေသာ တပည့္မ {အဂၢသာ၀ိကာ}တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုျမတ္စြာဘုရား သည္လည္း ပြင့္ေတာ္မူလတ္ေသာ္ ကံ့ေကာ္ပင္ရင္း၌ ပြင့္ေတာ္မူ၏။
၂၃။ ရမၼသည္ လည္းေကာင္း၊ သုဒတၱသည္ လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္ အေကြၽး ဒါယကာ {အဂၢဥပ႒က} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ နကုလာသည္ လည္းေကာင္း၊ ဏိတၱာသည္လည္းေကာင္း ျမတ္ေသာ အလုပ္အေကြၽး ဒါယိကာမ{အဂၢဥပ႒ိကာ} တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။
၂၄။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါးဆယ့္ရွစ္ေတာင္တိုင္ေအာင္ ျမင့္လ်က္ {တက္သစ္ ေသာ ေနမင္းကဲ့သို႔ } အရပ္မ်က္ႏွာ အားလုံးတို႔ကို ထြန္းလင္းေစေတာ္မူ၏။
၂၅။ ေကာင္းစြာ ပြင့္ေသာ ေတာအုပ္ႀကီးသည္ အထူးထူးေသာ ရနံ႔တို႔ျဖင့္ ေမႊးထုံသကဲ့သို႔ ထို႔အတူပင္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္သည္ သီလရနံ႔တို႔ျဖင့္ ေမႊးထုံ၏။
၂၆။ သမုဒၵရာမည္သည္ ႐ႈၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မေရာင့္ရဲႏိုင္သကဲ့သို႔ ထို႔အတူပင္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္သည္ နာၾကားျခင္းျဖင့္ မေရာင့္ရဲႏိုင္ေပ။
၂၇။ ထိုအခါ အသက္တမ္းသည္ အႏွစ္ကိုးေသာင္းရွိ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုမွ်ေလာက္ အသက္တည္ေနလ်က္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းကို ကယ္တင္ ေတာ္မူ၏။
၂၈။ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ ႂကြင္းေသာသူတို႔ကို တစ္ႀကိမ္ ဆုံးမျခင္းကို လည္း ေကာင္း၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဆုံးမျခင္းကို လည္းေကာင္းေပး၍ {မီးသည္ ထြန္းေတာက္ပ ၍ ၿငိမ္းသြားသကဲ့သို႔} တပည့္သာ၀ကႏွင့္တကြ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူေလၿပီ။
၂၉။ အတုမရွိေသာ ေရွးဘုရားတို႔ႏွင့္သာ တူေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားသည္ လည္းေကာင္း၊ စြမ္းအားသို႔ ေရာက္ေသာ ထိုတပည့္သာ၀ကတို႔သည္လည္း ေကာင္း ထုိအားလုံးပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ေလၿပီ။ အလုံးစုံေသာ သခၤါရတို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးတို႔သာ ျဖစ္ကုန္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
၃၀။ ေသာဘိတျမတ္စြာဘုရားသည္ သီဟာရာမေက်ာင္းတိုက္၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳ ေတာ္မူေလ၏၊ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္သည္ ထိုထို အရပ္တို႔၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ ရွိေလသတည္း။
ေျခာက္ခုေျမာက္ ေသာဘိတဗုဒၶ၀င္ ၿပီး၏။
ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္
