အတၱဗ်ာဗာဓသုတ္-
ရဟန္းတို႔ ဤတရားသံုးမ်ဳိးတို႔သည္-
မိမိဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊
သူတစ္ပါး ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊
ႏွစ္ပါးစံု ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏။
အဘယ္သံုးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ {ကာယဒုစ႐ိုက္}၊
ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ {၀စီဒုစ႐ိုက္}၊
စိတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ {မေနာဒုစ႐ိုက္} တို႔ေပတည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤတရား သံုးမ်ဳိးတို႔သည္-
မိမိ ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊
သူတစ္ပါး ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏၊
ႏွစ္ပါးစံု ဆင္းရဲရန္လည္း ျဖစ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားသံုးမ်ဳိးတို႔သည္-
မိမိ ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္၊
သူတစ္ပါး ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္၊
ႏွစ္ပါးစံု ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္။
အဘယ္ သံုးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-
ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ {ကာယသုစ႐ိုက္}၊
ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ {၀စီသုစ႐ိုက္}၊
စိတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္း ေသာ အက်င့္ {မေနာသုစ႐ိုက္}တို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤတရား သံုးမ်ဳိးတို႔သည္
မိမိ ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္၊
သူတစ္ပါးဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္၊
ႏွစ္ပါးစံု ဆင္းရဲရန္လည္း မျဖစ္ကုန္ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၇ - အတၱဗ်ာဗာဓသုတ္၊ ရထကာရ၀ဂ္၊ တိကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။