တိေရာကု႗သုတ္- (နံရံတဖက္ျခား)
၁။ (ၿပိတၱာတို႔သည္)မိမိအိမ္သို႔ လာၾက၍ နံရံျပင္ဘက္တို႔၌လည္းေကာင္း၊ လမ္းဆံု လမ္းခြ အိမ္ျခံစပ္တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ တံခါး၀ တံခါးေပါင္တို႔၌ လည္းေကာင္း ရပ္တည္ကုန္၏။
၂။ မ်ားစြာေသာ ထမင္းအေဖ်ာ္ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္တို႔ကို (လွဴဒါန္းရန္) ျပဳစီရင္ ေသာ္လည္း ထုိ(ၿပိတၱာ) သတၱ၀ါတို႔၏ ကံအေၾကာင္းေၾကာင့္ ထုိၿပိတၱာသတၱ၀ါတို႔ ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူကမွ် အမွတ္မရ။
၃။ သနားတတ္ေသာ အၾကင္သူတို႔သည္ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာတို႔ ကပ္ေရာက္လာေသာ အခါ စင္ၾကယ္မြန္ျမတ္၍ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အေဖ်ာ္ေဘာဇဥ္ကို ဤအလွဴ ၀တၳဳ သည္ သင္(ၿပိတၱာ) ေဆြမ်ဳိးတို႔အား ျဖစ္ေစသတည္း။ (ၿပိတၱာ)ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ ခ်မ္းသာၾကေစကုန္သတည္းဟု မိတ္ေဆြအမ်ဳိး ၿပိတၱာတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္း၍ ေပးလွဴကုန္၏။
၄။ ထုိေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာတို႔သည္ ထုိအရပ္သို႔ ညီၫြတ္ေပါင္းဆံု၍ လာေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ထမင္း အေဖ်ာ္ကို (မိမိတို႔အား ရည္ၫႊန္း၍ ေပးလွဴ အပ္သည္ရွိေသာ္) ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ အႏုေမာဒနာ ျပဳၾကကုန္၏။
၅။ အၾကင္ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ (ေပးလွဴျခင္းဟူေသာ) အေၾကာင္းေၾကာင့္ (စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာကို) ငါတို႔ ရၾကကုန္၏။ ငါတို႔၏ အက်ဳိးငွါလည္း ပူေဇာ္မႈကို ျပဳၾကကုန္၏။ ေပးလွဴသူေဆြမ်ဳိးတို႔သည္လည္း အက်ဳိးမ်ားကုန္၏။ ထုိငါတို႔၏ ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ ၾကာျမင့္စြာ အသက္ရွည္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၆။ ထုိၿပိတၱာဘံု၌ လယ္ထြန္ျခင္းလည္းမရွိ၊ ႏြားေက်ာင္းျခင္းလည္းမရွိ၊ ထုိၿပိတၱာ ဘံု၌ စည္းစိမ္ရေၾကာင္း ကုန္သြယ္မႈလည္းမရွိ၊ ေရႊေငြျဖင့္ ေရာင္း၀ယ္မႈလည္းမရွိ၊ ဤလူ႕ဘံုမွ (ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြတို႔)ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသုိလ္အဖို႔ျဖင့္ ထုိၿပိတၱာဘံု၌ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားကုန္ေသာ ၿပိတၱာတို႔သည္ မွ်တကုန္၏။
၇။ ကုန္းျမင့္ရာအရပ္၌ ရြာေသာ မိုးေရသည္ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းရာ အရပ္သို႔ စီးသြားသကဲ့သို႔ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ဘံုမွ ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသိုလ္အဖို႔သည္ ၿပိတၱာတို႔ထံသို႔ ကပ္ေရာက္၏။
၈။ ေရျပည့္ေသာ ျမစ္တို႔သည္ သမုဒၵရာကို ျပည့္ေစကုန္ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္ ဤလူ႕ဘံုမွ ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသုိလ္အဖို႔သည္ ၿပိတၱာတို႔ထံသို႔ ကပ္ေရာက္၏။
၉။ ဤသူကား ငါ့အား (ဥစၥာကို)ေပးဖူးၿပီ၊ ငါ၏(ကိစၥကို)ျပဳဖူးၿပီ၊ ငါ၏ ေဆြမ်ဳိး တည္း၊ ငါ၏ မိတ္ေဆြတည္း၊ ငါ၏ ခင္ပြန္းတည္းဟု ေရွးဘ၀၌ ျပဳခဲ့ဖူးသည္ကို ေအာက္ေမ့သူသည္ ၿပိတၱာတို႔ အက်ဳိးငွါ ျမတ္ေသာ အလွဴေရစက္ကို ေပးလွဴရာ၏။
၁၀။ ငိုေႂကြးျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ထုိမွတစ္ပါး ေျပာဆို ျမည္တမ္းျခင္း သည္လည္းေကာင္း ၿပိတၱာတို႔၏ အက်ဳိးငွါ မဟုတ္၊ (သို႔ေသာ္) ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ကား ငိုေႂကြးေနၾကကုန္၏။
၁၁။ (တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူကို ရည္စူး၍) ေပးလွဴအပ္ေသာ ဤအလွဴ သည္ သံဃာ၌ ေကာင္းစြာတည္သည္ ျဖစ္၍ ရွည္ျမင့္စြာ စီးပြါးခ်မ္းသာ ျဖစ္ျခင္း အက်ဳိးငွါ ထုိၿပိတၱာထံသို႔ တစ္ခဏခ်င္း ကပ္ေရာက္၏။
၁၂။ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူကို ရည္စူး၍ ေပးလွဴျခင္း ဟူေသာ
ဤသေဘာကို ေဆြမ်ဳိးတို႔၌ျပဳေသာ ၀တၱရားဟူ၍ ျပအပ္၏။
ၿပိတၱာတို႔အား ျမတ္ေသာ ပူေဇာ္ျခင္းကို ျပဳအပ္သည္လည္း မည္၏။
ရဟန္းတို႔အား ခြန္အားကို ေပးအပ္သည္လည္း မည္၏။
သင္တို႔သည္ ႀကီးက်ယ္ေသာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားဆည္းပူးအပ္သည္လည္း မည္၏
ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၇ - တိေရာကု႗သုတ္၊ ခုဒၵကပါဠိေတာ္။
၁။ (ၿပိတၱာတို႔သည္)မိမိအိမ္သို႔ လာၾက၍ နံရံျပင္ဘက္တို႔၌လည္းေကာင္း၊ လမ္းဆံု လမ္းခြ အိမ္ျခံစပ္တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ တံခါး၀ တံခါးေပါင္တို႔၌ လည္းေကာင္း ရပ္တည္ကုန္၏။
၂။ မ်ားစြာေသာ ထမင္းအေဖ်ာ္ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္တို႔ကို (လွဴဒါန္းရန္) ျပဳစီရင္ ေသာ္လည္း ထုိ(ၿပိတၱာ) သတၱ၀ါတို႔၏ ကံအေၾကာင္းေၾကာင့္ ထုိၿပိတၱာသတၱ၀ါတို႔ ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူကမွ် အမွတ္မရ။
၃။ သနားတတ္ေသာ အၾကင္သူတို႔သည္ ေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာတို႔ ကပ္ေရာက္လာေသာ အခါ စင္ၾကယ္မြန္ျမတ္၍ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အေဖ်ာ္ေဘာဇဥ္ကို ဤအလွဴ ၀တၳဳ သည္ သင္(ၿပိတၱာ) ေဆြမ်ဳိးတို႔အား ျဖစ္ေစသတည္း။ (ၿပိတၱာ)ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ ခ်မ္းသာၾကေစကုန္သတည္းဟု မိတ္ေဆြအမ်ဳိး ၿပိတၱာတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္း၍ ေပးလွဴကုန္၏။
၄။ ထုိေဆြမ်ဳိးၿပိတၱာတို႔သည္ ထုိအရပ္သို႔ ညီၫြတ္ေပါင္းဆံု၍ လာေရာက္ၾက ကုန္ၿပီးလွ်င္ မ်ားစြာေသာ ထမင္း အေဖ်ာ္ကို (မိမိတို႔အား ရည္ၫႊန္း၍ ေပးလွဴ အပ္သည္ရွိေသာ္) ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ အႏုေမာဒနာ ျပဳၾကကုန္၏။
၅။ အၾကင္ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ (ေပးလွဴျခင္းဟူေသာ) အေၾကာင္းေၾကာင့္ (စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာကို) ငါတို႔ ရၾကကုန္၏။ ငါတို႔၏ အက်ဳိးငွါလည္း ပူေဇာ္မႈကို ျပဳၾကကုန္၏။ ေပးလွဴသူေဆြမ်ဳိးတို႔သည္လည္း အက်ဳိးမ်ားကုန္၏။ ထုိငါတို႔၏ ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ ၾကာျမင့္စြာ အသက္ရွည္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
၆။ ထုိၿပိတၱာဘံု၌ လယ္ထြန္ျခင္းလည္းမရွိ၊ ႏြားေက်ာင္းျခင္းလည္းမရွိ၊ ထုိၿပိတၱာ ဘံု၌ စည္းစိမ္ရေၾကာင္း ကုန္သြယ္မႈလည္းမရွိ၊ ေရႊေငြျဖင့္ ေရာင္း၀ယ္မႈလည္းမရွိ၊ ဤလူ႕ဘံုမွ (ေဆြမ်ဳိးမိတ္ေဆြတို႔)ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသုိလ္အဖို႔ျဖင့္ ထုိၿပိတၱာဘံု၌ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားကုန္ေသာ ၿပိတၱာတို႔သည္ မွ်တကုန္၏။
၇။ ကုန္းျမင့္ရာအရပ္၌ ရြာေသာ မိုးေရသည္ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းရာ အရပ္သို႔ စီးသြားသကဲ့သို႔ ဤအတူသာလွ်င္ ဤလူ႔ဘံုမွ ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသိုလ္အဖို႔သည္ ၿပိတၱာတို႔ထံသို႔ ကပ္ေရာက္၏။
၈။ ေရျပည့္ေသာ ျမစ္တို႔သည္ သမုဒၵရာကို ျပည့္ေစကုန္ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္ ဤလူ႕ဘံုမွ ေပးေ၀အပ္ေသာ ကုသုိလ္အဖို႔သည္ ၿပိတၱာတို႔ထံသို႔ ကပ္ေရာက္၏။
၉။ ဤသူကား ငါ့အား (ဥစၥာကို)ေပးဖူးၿပီ၊ ငါ၏(ကိစၥကို)ျပဳဖူးၿပီ၊ ငါ၏ ေဆြမ်ဳိး တည္း၊ ငါ၏ မိတ္ေဆြတည္း၊ ငါ၏ ခင္ပြန္းတည္းဟု ေရွးဘ၀၌ ျပဳခဲ့ဖူးသည္ကို ေအာက္ေမ့သူသည္ ၿပိတၱာတို႔ အက်ဳိးငွါ ျမတ္ေသာ အလွဴေရစက္ကို ေပးလွဴရာ၏။
၁၀။ ငိုေႂကြးျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ စိုးရိမ္ပူေဆြးျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ထုိမွတစ္ပါး ေျပာဆို ျမည္တမ္းျခင္း သည္လည္းေကာင္း ၿပိတၱာတို႔၏ အက်ဳိးငွါ မဟုတ္၊ (သို႔ေသာ္) ေဆြမ်ဳိးတို႔သည္ကား ငိုေႂကြးေနၾကကုန္၏။
၁၁။ (တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူကို ရည္စူး၍) ေပးလွဴအပ္ေသာ ဤအလွဴ သည္ သံဃာ၌ ေကာင္းစြာတည္သည္ ျဖစ္၍ ရွည္ျမင့္စြာ စီးပြါးခ်မ္းသာ ျဖစ္ျခင္း အက်ဳိးငွါ ထုိၿပိတၱာထံသို႔ တစ္ခဏခ်င္း ကပ္ေရာက္၏။
၁၂။ တမလြန္ဘ၀သို႔ ေျပာင္းသြားသူကို ရည္စူး၍ ေပးလွဴျခင္း ဟူေသာ
ဤသေဘာကို ေဆြမ်ဳိးတို႔၌ျပဳေသာ ၀တၱရားဟူ၍ ျပအပ္၏။
ၿပိတၱာတို႔အား ျမတ္ေသာ ပူေဇာ္ျခင္းကို ျပဳအပ္သည္လည္း မည္၏။
ရဟန္းတို႔အား ခြန္အားကို ေပးအပ္သည္လည္း မည္၏။
သင္တို႔သည္ ႀကီးက်ယ္ေသာ ကုသုိလ္ကို ပြါးမ်ားဆည္းပူးအပ္သည္လည္း မည္၏
ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၇ - တိေရာကု႗သုတ္၊ ခုဒၵကပါဠိေတာ္။
