ဂိရိမာနႏၵသုတ္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံ ျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အသွ်င္ ဂိရိမာနႏၵသည္ အနာေရာဂါရွိ၏၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္၏၊ ျပင္းစြာ မက်န္းမမာ ျဖစ္၏။
ထိုအခါ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား-
{{အသွ်င္ဘုရား အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵသည္ အနာေရာဂါ ရွိပါ၏၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ေနပါ၏၊ ျပင္းစြာ မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနပါ၏။ အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵ အထံသို႔ သနားသျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူပါ}} ဟု ေလွ်ာက္၏။
အာနႏၵာ အကယ္၍ သင္သည္ ဂိရိမာနႏၵရဟန္းအား သညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ေဟာလွ်င္ သညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ၾကားနာရသည္ရွိေသာ္ ဂိရိမာနႏၵရဟန္းအား ထိုအနာေရာဂါသည္ ခဏခ်င္း ၿငိမ္းရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိသည္သာတည္း။
အဘယ္ဆယ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁။ အနိစၥ သညာ၊ သခၤါရတရား၏ မျမဲစြဲမႈ၌ ႐ႈသိျခင္း။
၂။ အနတၱ သညာ၊ အစိုင္အခဲ စြဲျမဲစြာ မတည္ျခင္းႈ၌ ႐ႈသိျခင္း။
၃။ အသုဘ သညာ၊ မတင့္တယ္ဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၄။ အာဒီန၀ သညာ၊ ကိုးစားရာ မရွိ ဆင္းရဲအတိဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၅။ ပဟာန သညာ၊ ပယ္ရွားစြန္႕ပစ္ေရး ဟူ၍ ႐ႈသိျခင္း။
၆။ ၀ိရာဂ သညာ၊ တပ္မက္ကင္းေရး ဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၇။ နိေရာဓ¬ သညာ၊ ခ်ဳပ္ျငိမ္း ျပတ္စဲျခင္း ဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၈။ သဗၺေလာေက အနဘိရတိ သညာ၊ ေလာကၾကီး၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ဘြယ္မရွိဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၉။ သဗၺသခၤါေရသု အနိစၧာ သညာ၊ သခၤါရအားလုံး၌ အလိုမရွိအပ္ ဟူေသာ ႐ႈသိျခင္း။
၁၀။ အာနာပါနႆတိ၊ ထြက္သက္၀င္သက္ကို ေအာက္ေမ့ျခင္း။
၁...
အာနႏၵာ အနိစၥသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း {{႐ုပ္သည္ မျမဲ၊ ေ၀ဒနာသည္ မျမဲ၊ သညာ သည္ မျမဲ၊ သခၤါရတို႔ သည္ မျမဲကုန္၊ ၀ိညာဏ္သည္ မျမဲ}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးတို႔၌ အနိစၥ {မျမဲ} ဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ ေန၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို အနိစၥသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။
၂...
အာနႏၵာ အနတၱသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း {{မ်က္စိသည္ အတၱမဟုတ္၊ အဆင္း {႐ူပါ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္၊ နားသည္ အတၱမဟုတ္၊ အသံ {သဒၵါ႐ုံ} တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္၊ ႏွာေခါင္းသည္ အတၱ မဟုတ္၊ အနံ႔{ဂႏၶာ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱမဟုတ္ကုန္။ လွ်ာသည္ အတၱမဟုတ္၊ အရသာ {ရသာ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္၊ ကိုယ္သည္ အတၱ မဟုတ္၊ အေတြ႕ {ေဖာ႒ဗၺာ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္၊ စိတ္သည္ အတၱ မဟုတ္၊ သေဘာတရား {ဓမၼာ႐ုံ}တို႔သည္ အတၱ မဟုတ္ကုန္}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ဤအတြင္းအပ တည္ရာ {အာယတန} ေျခာက္ပါးတို႔၌ အစိုးမရ {အနတၱ} ဟု ႐ႈေလ့ရွိကာ ေန၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို အနတၱသညာဟု ဆိုအပ္၏။
၃...
အာနႏၵာ အသုဘသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေျခဖ၀ါး အျပင္မွ အထက္၌ ဆံပင္ဖ်ားမွ ေအာက္၌ အေရအပိုင္းအျခား ရွိေသာ အထူးထူး အျပားျပားေသာ မစင္ၾကယ္ေသာ ၀တၳဳျဖင့္ ျပည့္ေသာ ဤကိုယ္ {ခႏၶာ}ကိုသာလွ်င္ ဆင္ျခင္၏။ {{ဤကိုယ္{ခႏၶာ}၌ ဆံပင္၊ အေမြး၊ လက္သည္း ေျခသည္း၊ သြား၊ အေရ။ အသား၊ အေၾကာ၊ အ႐ိုး၊ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီ၊ အညႇိဳ႕။ ႏွလုံး၊ အသည္း၊ အေျမႇး၊ အဖ်ဥ္း၊ အဆုတ္။ အူမ၊ အူသိမ္၊ အစာသစ္၊ အစာေဟာင္း၊ ဦးေႏွာက္။ သည္းေျခ၊ သလိပ္၊ ျပည္၊ ေသြး၊ ေခြၽး၊ အဆီခဲ။ မ်က္ရည္၊ ဆီၾကည္၊ တံေတြး၊ ႏွပ္၊ အေစး၊ က်င္ငယ္တို႔သည္ ရွိၾကကုန္၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ဤကိုယ္၌ မတင့္တယ္ {အသုဘ} ဟု ႐ႈေလ့ ရွိကာေန၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို အသုဘသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။
၄...
အာနႏၵာ အာဒီန၀သညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း {{ဤကိုယ္သည္ ဆင္းရဲမ်ား၏၊ အျပစ္မ်ား၏၊ ဤသို႔လွ်င္ ဤကိုယ္၌ အထူးထူး အျပားျပားေသာ အနာ (ေရာဂါ)တို႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။
ယင္းအနာတို႔ ဟူသည္ကား-
မ်က္စိေရာဂါ၊ နားေရာဂါ၊ ႏွာေခါင္းေရာဂါ၊ လွ်ာေရာဂါ၊ ကုိယ္၌ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ဦးေခါင္း၌ျဖစ္ေသာအနာ၊ နားရြက္နာ၊ ခံတြင္းနာ၊ သြားေရာဂါ၊ ႏႈတ္ခမ္းေရာဂါ၊ ေခ်ာင္းဆိုးနာ၊ ကုတ္ဟီးနာ၊ ဖြတ္စအိုနာ၊ ကိုယ္ပူနာ၊ ဖ်ားနာ၊ ၀မ္း၌ျဖစ္ေသာ ေရာဂါ၊ မိန္းေမာေသာ အနာ၊ ျမင္းသ႐ိုက္နာ၊ ေလထိုးနာ၊ ၀မ္းေလွ်ာနာ၊ ႏူနာ၊ အိုင္းနာ၊ ညႇင္းနာ၊ ခယ႐ုတ္နာ၊ ၀က္႐ူးနာ၊ ေပြးနာ၊ ၀ဲနာ၊ ယားနာ၊ လက္သည္း ေျခသည္းျခစ္မိေသာ အနာ၊ လက္ဖ၀ါး ေျခဖ၀ါး၌ ေပါက္ေသာအနာ၊ ရတၱပိတ္နာ၊ ဆီးခ်ဳိနာ၊ ဒူလာလိပ္ေခါင္းနာ၊ ထြတ္ျမင္းနာ၊ ဘဂႏၵဳိလ္နာ၊ သည္းေျခေၾကာင့္ျဖစ္ ေသာ အနာ၊ သလိပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ေလေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ အနာ၊ သည္းေျခ သလိပ္ ေလေပါင္းစု၍ ျဖစ္ေသာ {သႏၷိပါတ္} အနာ၊ ဥတုေဖာက္ျပန္ ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ဣရိယာပုထ္ မညီၫြတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ သူတစ္ပါး လုံ႔လေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ကံအက်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အနာ၊ ေအးျခင္း၊ ပူျခင္း၊ ဆာေလာင္ျခင္း၊ မြတ္သိပ္ျခင္း၊ က်င္ႀကီးစြန္႔လိုျခင္း၊ က်င္ငယ္စြန္႔လုိျခင္းတို႔တည္း}} ဟု ဆင္ျခင္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ဤကိုယ္၌ အျပစ္ကို ႐ႈေလ့ရွိကာ ေန၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို အာဒီန၀သညာ ဟု ဆိုအပ္၏။
၅...
အာနႏၵာ ပဟာနသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ {ကာမ၀ိတက္}ကို လက္မခံ၊ စြန္႔၏၊ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ ကင္းေအာင္ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ {ဗ်ာပါဒ၀ိတက္}ကို လက္မခံ၊ စြန္႔၏၊ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ ကင္းေအာင္ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ {၀ိဟႎသာ၀ိတက္}ကို လက္မခံ၊ စြန္႔၏၊ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ ကင္းေအာင္ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏၊ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း ေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို လက္မခံ၊ စြန္႔၏၊ ပယ္ေဖ်ာက္၏၊ ကင္းေအာင္ ျပဳ၏၊ ေနာင္တစ္ဖန္ မျဖစ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေစ၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို ပဟာနသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။
၆...
အာနႏၵာ ၀ိရာဂသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊ အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ]]သခၤါရအားလုံး ၿငိမ္းရာ ဥပဓိ အားလုံးကို စြန္႔ရာ တဏွာကုန္ရာ ရာဂ ကင္းျပတ္ရာျဖစ္ေသာ ထိုနိဗၺာန္သည္ ၿငိမ္သက္၏၊ ထိုနိဗၺာန္သည္ မြန္ျမတ္၏}}ဟု ဆင္ျခင္၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို ၀ိရာဂသညာဟ ု ဆိုအပ္၏။
၇...
အာနႏၵာ နိေရာဓသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း {{သခၤါရ အားလုံးၿငိမ္းရာ ဥပဓိအားလုံးကို စြန္႔ရာ တဏွာကုန္ရာ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ ထိုနိဗၺာန္သည္ ၿငိမ္သက္၏၊ ထိုနိဗၺာန္သည္ မြန္ျမတ္၏}} ဟု ဆင္ျခင္၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို နိေရာဓသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။
၈...
အာနႏၵာ သဗၺေလာေက အနဘိရတိသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ရဟန္းသည္ ေလာက၌ စိတ္၏ တည္ျခင္း အမွား ႏွလုံးသြင္းျခင္း ကိန္းျခင္းဟူ ကုန္ေသာ ဥပါဒါန္တို႔ကုိ စြန္႔လ်က္ မစြဲလမ္းဘဲ ေန၏။ အာနႏၵာ ဤတရားကို သဗၺေလာေက အနဘိရတိသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။
၉...
အာနႏၵာ သဗၺသခၤါေရသု အနိစၦာသညာ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ သခၤါရအားလုံးတို႔၌ ၿငီးေငြ႔၏၊ ရွက္ႏိုး ၏၊ စက္ဆုပ္၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကို သဗၺသခၤါေရသု အနိစၦသညာ ဟု ဆိုအပ္၏။
၁၀...
အာနႏၵာ အာနာပါနႆတိ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အာနႏၵာ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ေတာသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ သစ္ပင္ရင္းသို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ အရပ္သို႔ ကပ္ေရာက္၍ေသာ္ လည္းေကာင္း ထက္၀ယ္ဖဲြ႕ေခြ၍ ကိုယ္ကို ေျဖာင့္စြာ ထားၿပီး လွ်င္ (ကမၼ႒ာန္းသို႔) ေရွး႐ႈ သတိကုိ ျဖစ္ေစလ်က္ ထိုင္ေန၏။
ရဟန္းသည္ သတိရွိ၍သာလွ်င္ ၀င္သက္ကို ရွဴ၏၊
သတိရွိ၍သာလွ်င္ ထြက္သက္ကို ထုတ္၏။
ရွည္စြာ ၀င္သက္ ရွဴေသာ္ {{ရွည္စြာ၀င္သက္ရွဴ၏}} ဟု သိ၏၊
ရွည္စြာ ထြက္သက္ ထုတ္ေသာ္ {{ရွည္စြာ ထြက္သက္ ထုတ္၏}} ဟု သိ၏။
တိုစြာ ၀င္သက္ရွဴေသာ္ {{တိုစြာ ၀င္သက္ ရွဴ၏}} ဟု သိ၏၊
တိုစြာ ထြက္သက္ ထုတ္ေသာ္ {{တိုစြာ ထြက္သက္ ထုတ္၏}} ဟု သိ၏။
{{(၀င္သက္၏) အစ အလယ္ အဆုံး အားလုံး အေပါင္းကို ထင္ရွား
ေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{(ထြက္သက္၏) အစ အလယ္ အဆုံး အားလုံး အေပါင္းကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{ကာယသခၤါရ (႐ုန္႔ရင္းေသာ၀င္သက္ေလ)ကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{ကာယသခၤါရ (႐ုန္႔ရင္းေသာထြက္သက္ေလ)ကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{ပီတိကို ထင္ရွားေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{ပီတိကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{သုခကို ထင္ရွားေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{သုခကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{စိတၱသခၤါရ(ေ၀ဒနာ သညာ) ကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{စိတၱသခၤါရ(ေ၀ဒနာသညာ)ကို ထင္ရွားေစလ်က္ ၀င္သက္ထုတ္အံ့}}ဟု က်င့္ ၏။
(႐ုန္႔ရင္းသည့္ ေ၀ဒနာ သညာ ဟူေသာ) {{စိတၱသခၤါရကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ၀င္သက္ ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏။
(႐ုန္႔ရင္းသည့္ ေ၀ဒနာ သညာဟူေသာ){စိတၱသခၤါရကို ၿငိမ္းေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့} ဟု က်င့္၏၊
{{စိတ္ကို ထင္ရွားေစလ်က္ ၀င္သက္ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{စိတ္ကို ထင္ရွားေစလ်က္ ထြက္သက္ ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏၊
{{စိတ္ကို အလြန္ ၀မ္းေျမာက္ေစလ်က္ က်င့္၏။
စိတ္ကိုေကာင္းစြာ ထားလ်က္ က်င့္၏။
စိတ္ကို လြတ္ေစလ်က္ က်င့္၏။
အနိစၥ ဟု ႐ႈလ်က္ က်င့္၏။
၀ိရာဂ ဟု ႐ႈလ်က္ က်င့္၏။
နိေရာဓဟု ႐ႈလ်က က်င့္၏။
{{စြန္႔ရာဟု ႐ႈလ်က္ ၀င္သက္ ရွဴအံ့}} ဟု က်င့္၏။
{{စြန္႔ရာဟု ႐ႈလ်က္ ထြက္သက္ထုတ္အံ့}} ဟု က်င့္၏။
အာနႏၵာ ဤတရားကုိ အာနာပါနႆတိ ဟု ဆိုအပ္၏။
အာနႏၵာ သင္သည္ အကယ္၍ ဂိရိမာနႏၵရဟန္းအား ဤသညာဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ေဟာလွ်င္ ဂိရိမာနႏၵရဟန္းသည္ ဤသညာဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ၾကားနာရ၍ တစ္ခဏ ခ်င္း ထိုအနာသည္ ၿငိမ္းေအးရာေသာ အေၾကာင္း ရွိသည္သာတည္းဟု (မိန္႔ေတာ္ မူ၏)။
ထိုအခါ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံမွ သညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို သင္ယူ၍ အသွ်င္ ဂိရိမာနႏၵ အထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးေနာက္ အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵအား ဤသညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ေဟာ၏။
ထိုအခါ အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵသည္ ဤသညာ ဆယ္မ်ဳိးတို႔ကို ၾကားနာရ၍ (သူ၏) ထိုအနာသည္ တစ္ခဏခ်င္း ၿငိမ္းေအးေလ၏၊ အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵသည္လည္း ထိုအနာမွ ထေျမာက္၏။
အသွ်င္ဂိရိမာနႏၵ၏ ထိုအနာသည္လည္း အခ်င္းခပ္သိမ္း ပယ္အပ္ၿပီး ျဖစ္၏။
၁၀ - ဂိရိမာနႏၵသုတ္၊ သစိတၱ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
