႐ူပိယသိကၡာပုဒ္- (ေရႊ ေငြ အလွဴခံမႈ)
၅၈၂။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမဳိ႕ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေကြၽးရာျဖစ္ေသာ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာအခါ သာကီ ၀င္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ အမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ အိမ္သို႔ကပ္ေသာ အျမဲ ဆြမ္း၀တ္ရွိေသာ ရဟန္း ျဖစ္၏၊ ထုိအမ်ဳိး၌ အၾကင္ ခဲဖြယ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ေဘာဇဥ္သည္ လည္းေကာင္း ျဖစ္အံ့၊ ထုိခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္မွ သာကီ၀င္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵ အတြက္ အဖို႔ အစု ထားရ၏။
ထုိအခါ ညခ်မ္းအခ်ိန္တြင္ ထုိအမ်ဳိး၌ စမဲဟင္းလ်ာ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ထုိစမဲဟင္းလ်ာမွ သာကီ၀င္မင္းသားအသွ်င္ဥပနႏၵ၏ အဖို႔ကို ဖယ္ထား၏၊ ထုိအမ်ဳိး၏ ကေလး သူငယ္သည္ နံနက္ေစာေစာထ၍ {{အကြၽႏု္ပ္အား စမဲဟင္းလ်ာကို ေပးၾက ေလာ့}} ဟု ငုိ၏၊
ထုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ ဇနီးကို အသွ်င့္အတြက္အဖို႔အစုကို ကေလးသူငယ္ အား ေပးေလာ့၊ အျခား (ဟင္းလ်ာ)ကို ၀ယ္၍ အသွ်င့္အား လွဴကုန္အံ့ ဟု ေျပာဆို၏။
ထုိအခါ သာကီ၀င္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ ၀တ္၍ သပိတ္သကၤန္းကိုယူေဆာင္ကာ ထုိအမ်ဳိးထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထုိင္၏၊ ထုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ သာကီ၀င္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵ ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ထုိင္လ်က္ သာကီ၀င္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵကို အသွ်င္ဘုရား ယမန္ေန႔ ညခ်မ္းအခ်ိန္က စမဲဟင္းလ်ာ ျဖစ္ေပၚ ပါသည္၊ ထုိစမဲဟင္းလ်ာကို အသွ်င့္အတြက္ ထားပါသည္၊ အသွ်င္ဘုရား ဤကေလး သူငယ္သည္ နံနက္ေစာေစာထ၍ အကြၽႏု္ပ္အား စမဲဟင္းလ်ာကို ေပးၾကေလာ့ဟု ငိုပါသည္၊ အသွ်င့္အတြက္ အဖုိ႔အစုကို ကေလးသူငယ္အား ေပးရ ပါသည္၊
အသွ်င္ဘုရား အသျပာျဖင့္ အဘယ္ကို ေဆာင္လာရပါမည္နည္း ဟု ေလွ်ာက္၏။
ဒါယကာ အသျပာကို ငါ့အား စြန္႔လွဴၿပီး ျဖစ္သေလာဟု (ေမး၏)။
မွန္ပါသည္ အသွ်င္ဘုရား စြန္႔လွဴၿပီးပါၿပီဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဒါယကာ ငါ့အား ထုိအသျပာကိုပင္ ေပးေလာ့ဟု (ဆို၏)။
ထိုိအခါ ထုိေယာက်္ားသည္ သာကီ၀င္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵအား အသျပာကို ေပးလွဴၿပီးေနာက္ ငါတို႔သည္ ေရႊေငြကို ခံယူသကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ဤသာကီ၀င္ မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ေရႊေငြကို ခံယူၾကကုန္၏ ဟု ကဲ့ရဲ႕၏၊ ႐ႈတ္ခ်၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆို၏၊
ရဟန္းတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ် အျပစ္ျပ ေျပာဆိုေသာ ထုိေယာက်္ား၏ (စကားကို) ၾကားၾကသည္သာတည္း။
အလိုနည္းေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သာကီ၀င္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵသည္ အဘယ့္ ေၾကာင့္ ေရႊေငြကို ခံယူဘိသနည္းဟု ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ ႐ႈတ္ခ်ကုန္၏၊ အျပစ္ျပ ေျပာဆို ၾကကုန္၏၊ ထုိအခါ ထုိရဟန္းတို႔သည္ သာကီ၀င္မင္းသား အသွ်င္ဥပနႏၵကို မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ၾကၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤ အေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၾကကုန္၏။ပ။
{{ဥပနႏၵ သင္သည္ေရႊေငြကို ခံယူ၏ဟူသည္ မွန္သေလာ}}ဟု
စိစစ္ေမးျမန္းေတာ္မူ၏။
မွန္ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရားဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ပ။
(မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာေယာက်္ား သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေရႊေငြကို ခံယူဘိသနည္း၊
(မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာေယာက်္ား ဤ (သင္ျပဳမိေသာအမႈ) သည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ ပ။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔လွ်င္ ဤသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကို ျပၾကကုန္ေလာ့။
ပညတ္သိကၡာပုဒ္
၃၇။ ၁၈-၅၈၃။ {{အၾကင္ ရဟန္းသည္ ေရႊ ေငြကို (ကိုယ္တုိင္ေသာ္လည္း) ခံယူ ျငားအံ့၊ (သူတစ္ပါးကိုေသာ္လည္း) ခံယူေစျငားအံ့၊ အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ ကိုေသာ္လည္း သာယာျငားအံ့၊ (ထုိရဟန္းအား) နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္သင့္၏}} ဤသို႔ (ျပၾကကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
++++
၈ - ႐ူပိယသိကၡာပုဒ္ အဖြင့္
၅၈၄။ အၾကင္ဟူသည္ အၾကင္သို႔သေဘာရွိေသာ။ပ။
ရဟန္းဟူသည္။ပ။
ဉတၱိစတုတၳကံျဖင့္ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္သူကို {{ရဟန္း}}ဟု ဆိုအပ္၏။
ေရႊ မည္သည္ ဘုရားအဆင္းေတာ္ႏွင့္တူေသာ ၀တၳဳကို ဆိုအပ္၏။
ေငြ မည္သည္ အသျပာ ေၾကးပိုက္ဆံ သစ္သားပိုက္ဆံ ခ်ိပ္ပိုက္ဆံ
အေရာင္းအ၀ယ္ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ၀တၳဳတည္း။
ခံယူျငားအံ့ဟူသည္ ကိုယ္တုိင္ခံယူအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ခံယူေစျငားအံ့ဟူသည္ အျခားသူကို ခံယူေစအံ့၊ နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ကိုေသာ္လည္း သာယာျငားအံ့ဟူသည္ ဤ (ေရႊေငြ) သည္ အသွ်င့္အတြက္ ျဖစ္ေစဟု အနီး၌ ခ်ထားအပ္သည္ကို သာယာျငားအံ့၊ စြန္႔ျခင္း (၀ိနည္းကံ) ရွိ၏။ သံဃာအလယ္၌ စြန္႔ရမည္။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ စြန္႔ရမည္။
ထုိ (ေရႊေငြ) ခံေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ လက္၀ဲတစ္ဖက္ ပခံုးထက္၌ ဧကသီကို စံပယ္တင္၍ ႀကီးကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔၏ ေျခတို႔ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ကာ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္-
{{အသွ်င္ဘုရားတို႔ အကြၽႏု္ပ္သည္ ေရႊေငြကို ခံယူမိပါ၏၊ ဤအကြၽႏု္ပ္၏ ေရႊေငြသည္ စြန္႔ျခင္း(၀ိနည္းကံ) ရွိပါသည္၊ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤေရႊေငြကို သံဃာေတာ္အား စြန္႔ပါသည္}}ဟု ဆိုရာ၏။
စြန္႔ၿပီးေနာက္ အာပတ္ကို ေဒသနာၾကားရမည္၊ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ အာပတ္ကို ခံယူရမည္၊ အကယ္၍ ထုိအရပ္သို႔ အရံေစာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဥပါသကာေသာ္ လည္းေကာင္းလာအံ့၊ ထုိသူကို{{ငါ့သွ်င္ ဤ (ေရႊေငြ) ကို သိေလာ့}}ဟု ေျပာရမည္၊
အကယ္၍ ထုိသူသည္ {{ဤ (ေရႊေငြ) ျဖင့္ အဘယ္အရာကို ေဆာင္လာရပါ မည္နည္း}}ဟု ဆိုအံ့၊ {{ဤမည္ ဤမည္ေသာ အရာကိုေဆာင္ခဲ့}}ဟု မဆိုရ၊ ေထာပတ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဆီကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပ်ားရည္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တင္လဲကိုေသာ္လည္းေကာင္း အပ္စပ္သည္ကို ေျပာရမည္၊ အကယ္၍ ထုိသူသည္ ထုိ (ေရႊေငြ) ျဖင့္ လဲလွယ္၍ အပ္စပ္သည္ကို ေဆာင္ခဲ့အံ့၊ ေရႊေငြခံယူေသာ ရဟန္းကိုထား၍ ရဟန္းအားလံုးတို႔ပင္သံုးေဆာင္အပ္၏။
အကယ္၍ ဤသို႔ ထုိ (ေရႊေငြလဲလွယ္မည့္) သူကို ရအံ့၊ ဤသို႔ ရျခင္းသည္ ေကာင္း၏၊ အကယ္၍မရအံ့၊ ထုိသူကို {{ဒါယကာ ဤေရႊေငြကို စြန္႔ပစ္ေလာ့}}ဟု ေျပာရမည္၊ ထုိသူသည္ အကယ္၍ စြန္႔ပစ္အံ့၊ ဤသို႔ စြန္႔ပစ္ျခင္းသည္ ေကာင္း၏၊ အကယ္၍ မစြန္႔ပစ္အံ့၊ အဂၤါငါးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းကိုေရႊေငြစြန္႔ ရဟန္းဟု သမုတ္ရမည္၊
၄င္းရဟန္းသည္ …
၁။ ဆႏၵာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊
၂။ ေဒါသာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊
၃။ ေမာဟာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊
၄။ ဘယာဂတိသို႔ မလိုက္ရာ၊
၅။ စြန္႔အပ္ မစြန္႔အပ္သည္ကိုလည္းသိရာ၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ သမုတ္ရမည္…
ေရွးဦးစြာ ရဟန္းကို ေတာင္းပန္ရမည္၊ ေတာင္းပန္ၿပီးေနာက္ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာ၍ စြမ္းရည္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ သံဃာကို သိေစရမည္။
၅၈၅။ {{အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာအားေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါရွိေသာ ကံသည္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္ရာ၏၊ ဤကား သိေစျခင္း တည္း။ အသွ်င္ဘုရားတို႔ သံဃာသည္ အကြၽႏု္ပ္၏ (စကားကို) နာေတာ္မူေလာ့၊ သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္၏၊ အၾကင္ အသွ်င္အား ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟုသမုတ္ျခင္းကို ႏွစ္သက္ ၏၊ ထုိအသွ်င္သည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနရာ၏၊ အၾကင္အသွ်င္အား ႏွစ္သက္ျခင္းမရွိ၊ ထုိအသွ်င္သည္ ေျပာဆိုရာ၏။
သံဃာသည္ ဤမည္ေသာ ရဟန္းကို ေရႊေငြစြန္႔ရဟန္းဟု သမုတ္အပ္ၿပီ၊ သံဃာ အား ႏွစ္သက္ျခင္းရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆိတ္ဆိတ္ ေန၏၊ ဤသို႔ ဆိတ္ဆိတ္ေနသျဖင့္ ႏွစ္သက္သည့္ အျဖစ္ကို သိမွတ္ရပါသည္ဟု (သိေစရမည္)။
သမၼဳတိရၿပီးေသာ ထုိရဟန္းသည္ အမွတ္နိမိတ္ကို မျပဳဘဲ က်ေစရမည္ {စြန္႔ပစ္ရမည္}၊ အကယ္၍ အမွတ္နိမိတ္ကို ျပဳ၍ က်ေစအံ့ {စြန္႔ပစ္အံ့}၊ ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
၅၈၆။
ေရႊေငြ၌ ေရႊေငြဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊
နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြ၌ ယံုမွားရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊
နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြ၌ ေရႊေငြမဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိ၍ ေရႊေငြကို ခံယူအံ့၊
နိႆဂၢိပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ေရႊေငြဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိအံ့၊
ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ယံုမွားျခင္းရွိအံ့၊
ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။
ေရႊေငြမဟုတ္သည္၌ ေရႊေငြမဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ျခင္းရွိအံ့၊
အာပတ္ မသင့္။
အရံတြင္း၌ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တည္းခိုရာ ဇရပ္တြင္း၌ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုင္ယူ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုင္ယူေစ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း {{ဥစၥာရွင္သည္ ေဆာင္ယူလတၱံ႕}}ဟု ထားအံ့၊ အာပတ္မသင့္။ ႐ူးေသာရဟန္း အစလက္ဦး လြန္က်ဴးေသာ ရဟန္းအား အာပတ္မသင့္။
အ႒မ ႐ူပိယသိကၡာပုဒ္ ၿပီး၏။
၈ - ႐ူပိယသိကၡာပုဒ္၊ ေကာသိယ၀ဂ္၊ နိႆဂၢိယ အခန္း၊ ပါရာဇိကတ္ပါဠိေတာ္။
