ဒုကပုဂၢလပညတ္၊ နိေဒၵသ မွ...၈၂
အယူႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္-
ထုိစကားရပ္၌ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း {ဒိ႒ိသမၸဒါ} ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အလွဴ၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
ပူေဇာ္ျခင္း၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
ပသျခင္း၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
ေကာင္းစြာျပဳအပ္ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမႈကံ မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးရင္း အက်ဳိးဆက္သည္ ရွိ၏၊
ဤပစၥဳပၸန္ေလာကသည္ ရွိ၏၊
တမလြန္ ေလာကသည္ ရွိ၏၊
အမိ၌ ေကာင္းစြာျပဳမႈ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳမႈ၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
အဖ၌ ေကာင္းစြာျပဳမႈ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳမႈ၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
(ငရဲစေသာ) ဥပပါတ္သတၱ၀ါသည္ ရွိ၏၊
ဤေလာကကုိလည္းေကာင္း တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိ လည္းေကာင္း ကုိယ္တုိင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳကာ ေဟာၾကားႏုိင္ကုန္ေသာ ေျဖာင့္မွန္ ေသာ အရိယမဂ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေလာက၌ ရွိကုန္ ၏ ဟု ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ အၾကင္သိျခင္း အျပားအားျဖင့္ သိျခင္း။ပ။
မေတြမေ၀သိျခင္း တရားကုိ အထူးဆင္ျခင္ျခင္း ေကာင္းစြာသိျခင္း {သမၼာဒိ႒ိ} သည္ ရွိ၏။
ဤသေဘာစုကုိ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း {ဒိ႒ိသမၸဒါ} ဟူ၍ ဆုိအပ္၏၊
အလံုးစံုေသာ ေကာင္းစြာသိမႈ {သမၼာဒိ႒ိ} ကုိလည္း အယူႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းဟူ၍ပင္ ဆုိအပ္၏၊
ဤအယူျပည့္စုံျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ ဆုိအပ္၏။
ဒုကနိေဒၵသ၊ ပုဂၢလပညတ္ပါဠိေတာ္၊ အဘိဓမၼာပိဋကတ္။
အယူႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္-
ထုိစကားရပ္၌ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း {ဒိ႒ိသမၸဒါ} ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
အလွဴ၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
ပူေဇာ္ျခင္း၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
ပသျခင္း၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
ေကာင္းစြာျပဳအပ္ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ ေကာင္းမႈကံ မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးရင္း အက်ဳိးဆက္သည္ ရွိ၏၊
ဤပစၥဳပၸန္ေလာကသည္ ရွိ၏၊
တမလြန္ ေလာကသည္ ရွိ၏၊
အမိ၌ ေကာင္းစြာျပဳမႈ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳမႈ၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
အဖ၌ ေကာင္းစြာျပဳမႈ မေကာင္းသျဖင့္ ျပဳမႈ၏ အက်ဳိးသည္ ရွိ၏၊
(ငရဲစေသာ) ဥပပါတ္သတၱ၀ါသည္ ရွိ၏၊
ဤေလာကကုိလည္းေကာင္း တစ္ပါးေသာ ေလာကကုိ လည္းေကာင္း ကုိယ္တုိင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္သိ၍ မ်က္ေမွာက္ျပဳကာ ေဟာၾကားႏုိင္ကုန္ေသာ ေျဖာင့္မွန္ ေသာ အရိယမဂ္သို႔ ေရာက္ကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေလာက၌ ရွိကုန္ ၏ ဟု ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ အၾကင္သိျခင္း အျပားအားျဖင့္ သိျခင္း။ပ။
မေတြမေ၀သိျခင္း တရားကုိ အထူးဆင္ျခင္ျခင္း ေကာင္းစြာသိျခင္း {သမၼာဒိ႒ိ} သည္ ရွိ၏။
ဤသေဘာစုကုိ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း {ဒိ႒ိသမၸဒါ} ဟူ၍ ဆုိအပ္၏၊
အလံုးစံုေသာ ေကာင္းစြာသိမႈ {သမၼာဒိ႒ိ} ကုိလည္း အယူႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းဟူ၍ပင္ ဆုိအပ္၏၊
ဤအယူျပည့္စုံျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ အယူႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ ဆုိအပ္၏။
ဒုကနိေဒၵသ၊ ပုဂၢလပညတ္ပါဠိေတာ္၊ အဘိဓမၼာပိဋကတ္။
