ဂႏၶေတၳနသုတ္-

ဂႏၶေတၳနသုတ္- (အနံ႔ခိုးေသာသူ)

အခါတစ္ပါး၌ ရဟန္းတစ္ပါးသည္ ေကာသလတုိင္း ေတာအုပ္တစ္ခု၌ ေန၏၊ ထုိအခါ ထုိရဟန္းသည္ ဆြမ္စားၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲခဲ့သည္ရွိေသာ္ ေရကန္ သို႔ သက္ဆင္း၍ ပဒုမၼာၾကာကုိ နမ္း၏၊ ထုိအခါ ထုိေတာအုပ္၌ စုိးအုပ္၍ေနေသာ နတ္သည္ ထုိရဟန္းအား အစဥ္သနားျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ အက်ဳိးစီးပြားကုိ လုိေသာ ေၾကာင့္ ထုိရဟန္းကုိ ထိတ္လန္႔ေစလုိရကား ထုိရဟန္းထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ဂါထာျဖင့္ ရြတ္ဆုိ ေလွ်ာက္ထား၏-

{{အခ်င္း သင္သည္ အရွင္မေပးအပ္ေသာ ၾကာပန္းကုိ နမ္းဘိ၏၊ ထုိနမ္းျခင္း သည္ ခုိးျခင္းတို႔တြင္ အဂၤါတစ္ပါးတည္း၊ အခ်င္း သင္သည္ အနံ႔သူခုိး ျဖစ္၏}} ဟု ေလွ်ာက္၏။

{{နတ္သား ငါသည္ ပဒုမၼာၾကာကုိ ယူလည္း မယူ၊ ခ်ဳိးလည္း မခ်ဳိး၊ အေ၀းမွကား နမ္းမိ၏၊ သို႔ျဖစ္လ်က္ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကုိ အနံ႕သူခုိးဟူ၍ ဆုိအပ္သ နည္း။
အၾကင္သူသည္ ၾကာစြယ္တို႔ကုိ တူး၏၊ ၾကာျဖဴပြင့္တို႔ကုိ ခ်ဳိးဖဲ့ဖ်က္ဆီး၏၊ မစင္ ၾကယ္ေသာ အက်င့္ရွိေသာ ထုိသူကုိမူကား ၾကာသူခုိးဟူ၍ အဘယ့္ေၾကာင့္ မဆုိ အပ္သနည္း}} ဟု ျပန္ေျပာ၏။

{{ေယာက်္ားသည္ မေကာင္းမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ႁပြမ္း၍ ေန၏၊ အညစ္အေၾကးတို႔ျဖင့္ အလိမ္းလိမ္း ကပ္ေန၏၊ ထုိသူ၌ ငါ့အားဆုိဖြယ္စကားမရွိ၊ သင့္ကုိသာလွ်င္ ဆုိ ထိုက္၏။ ကိေလသာမရွိေသာ အျမဲ စင္ၾကယ္ျခင္းကုိ ရွာမီွးေလ့ရွိေသာ ေယာက်္ား အား သားၿမီးဖ်ားမွ်ေလာက္ရွိေသာ မေကာင္းမႈသည္ ထင္၏}}ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

{{ေတာေစာင့္နတ္ စင္စစ္ သင္သည္ ငါ့ကုိ (စင္ၾကယ္၏ဟု) သိေပ၏၊ သင္သည္ ငါ့ကုိ အစဥ္သနား ေစာင့္ေရွာက္ေပ၏။ အၾကင္အခါ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ အမႈကုိ သင္ ျမင္၏၊ ထုိအခါ၌လည္း ေနာက္ထပ္ ဆုိလွည့္ပါေလာ့}} ဟု (ဆုိ၏)။

{{ရဟန္း ငါတို႔သည္ သင့္ကုိမွီ၍ အသက္မေမြးကုန္၊ သင္၏ အခစား မဟုတ္ကုန္။ အၾကင္အမႈျဖင့္ သုဂတိဘံုသို႔ ေရာက္ရာ၏၊ ထုိအမႈကုိ သင္သည္သာလွ်င္ သိေလေလာ့}} ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

ရဟန္းသည္ ထုိနတ္ ထိတ္လန္႔ေစအပ္သည္ ျဖစ္၍ ထိတ္လန္႔ျခင္းသို႔ ေရာက္၏။

၀နသံယုတ္ ၿပီး၏။
ဂႏၶေတၳနသုတ္၊ ၀နသံယုတ္၊ သဂါထာ၀ဂၢပါဠိေတာ္။