သိပၸသုတ္- (အတတ္ပညာ)
အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္ သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္း သံုးေနေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲၾကကုန္၍ တန္ေဆာင္း၀န္း၌ စုေ၀းထုိင္ ေနၾကကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔အား...
ငါ့သွ်င္တို႔ အဘယ္သူသည္ (အသက္ေမြးေၾကာင္း) အတတ္ကို သိသနည္း။
အဘယ္သူသည္ အဘယ္အတတ္ကို သင္ယူသနည္း။
အတတ္တို႔တြင္ အဘယ္အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုးနည္း ဟူ၍
ဤၾကားညႇပ္စကားသည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
ထုိရဟန္းတို႔တြင္ ရဟန္းအခ်ဳိ႕တို႔က
အတတ္တို႔တြင္ ဆင္အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ျမင္းအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ရထားအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ေလးအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
သန္လ်က္စေသာ လက္နက္အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
လက္ဆစ္ခ်ဳိး ေရတြက္ျခင္း အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ဂဏန္းအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
အေပါင္းကိန္းျဖင့္ ေရတြက္ျခင္းအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
အကၡရာစာေရးအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ကဗ်ာဖြဲ႕ျခင္း အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ေလာကာယတက်မ္း အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
မင္းမႈေရးရာ နီတိက်မ္းအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
ထုိရဟန္းတို႔အား မၿပီးျပတ္ေသးေသာ ဤၾကားညႇပ္စကားသည္ ျဖစ္ေပၚ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညခ်မ္းအခါတစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းရာမွ ထ လ်က္ တန္ေဆာင္း၀န္းသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေတာ္ မူၿပီးေသာ္ ရဟန္းတို႔ကို {{ရဟန္းတို႔ ယခုအခါ အဘယ္စကားျဖင့္ စုေ၀းထုိင္ေန ၾက ကုန္သနည္း။ သင္တို႔၏ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ ၾကားညႇပ္စကားသည္ အဘယ္ နည္း}} ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔အား။ ပ ။
ဤစကားသည္ တပည့္ေတာ္တို႔၏ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ ၾကားညႇပ္စကားျဖစ္ပါ၏။
ရဟန္းတို႔ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရားျဖင့္ လူ႔ေဘာင္မွ ထြက္ခြါ၍ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ၀င္ ေရာက္ ရဟန္းျပဳၾကေသာ သင္ အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔သည္ ဤသို႔ သေဘာရွိ ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ မေလ်ာက္ပတ္။ ရဟန္းတို႔ စုေ၀း ေနထုိင္ၾက ကုန္ေသာ သင္တို႔အား တရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္ ေသာ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း ဤႏွစ္ပါးကိုသာ ျပဳသင့္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထုိ အခ်ိန္၌-
{{အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အတတ္ကိုမွီ၍ အသက္ေမြးေလ့မရွိ၊ ေပါ့ပါး၏။ အက်ဳိးစီးပြါး ကို အလိုရွိ၏။ ဣေႁႏၵကို ေစာင့္စည္း၏။ ဘ၀အလံုးစံုတို႔မွ ကင္းလြတ္၏။ အာယတ န ေျခာက္ပါးတို႔၌ သက္၀င္ေသာစိတ္မရွိ၊ ျမတ္ႏိုးမႈမရွိ၊ ေတာင့္တမႈမရွိ၊ မာနကိုစြန္႔ ၍ တစ္ေယာက္တည္းက်င့္၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္သာ ဘိကၡဳမည္၏}}ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
န၀မသုတ္။
သိပၸသုတ္၊ နႏၵ၀ဂ္၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္။
အကြၽႏ္ုပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္ သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္း သံုးေနေတာ္မူ၏။
ထုိအခါ ဆြမ္းစားၿပီးေနာက္ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲၾကကုန္၍ တန္ေဆာင္း၀န္း၌ စုေ၀းထုိင္ ေနၾကကုန္ေသာ ရဟန္းတို႔အား...
ငါ့သွ်င္တို႔ အဘယ္သူသည္ (အသက္ေမြးေၾကာင္း) အတတ္ကို သိသနည္း။
အဘယ္သူသည္ အဘယ္အတတ္ကို သင္ယူသနည္း။
အတတ္တို႔တြင္ အဘယ္အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုးနည္း ဟူ၍
ဤၾကားညႇပ္စကားသည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
ထုိရဟန္းတို႔တြင္ ရဟန္းအခ်ဳိ႕တို႔က
အတတ္တို႔တြင္ ဆင္အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ျမင္းအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ရထားအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ေလးအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
သန္လ်က္စေသာ လက္နက္အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
လက္ဆစ္ခ်ဳိး ေရတြက္ျခင္း အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ဂဏန္းအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
အေပါင္းကိန္းျဖင့္ ေရတြက္ျခင္းအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
အကၡရာစာေရးအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ကဗ်ာဖြဲ႕ျခင္း အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
ေလာကာယတက်မ္း အတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
တခ်ဳိ႕က
မင္းမႈေရးရာ နီတိက်မ္းအတတ္သည္ အျမတ္ဆံုး ဟု ဆိုၾကကုန္၏။
ထုိရဟန္းတို႔အား မၿပီးျပတ္ေသးေသာ ဤၾကားညႇပ္စကားသည္ ျဖစ္ေပၚ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညခ်မ္းအခါတစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္းရာမွ ထ လ်က္ တန္ေဆာင္း၀န္းသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ခင္းထားေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေတာ္ မူၿပီးေသာ္ ရဟန္းတို႔ကို {{ရဟန္းတို႔ ယခုအခါ အဘယ္စကားျဖင့္ စုေ၀းထုိင္ေန ၾက ကုန္သနည္း။ သင္တို႔၏ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ ၾကားညႇပ္စကားသည္ အဘယ္ နည္း}} ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔အား။ ပ ။
ဤစကားသည္ တပည့္ေတာ္တို႔၏ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ ၾကားညႇပ္စကားျဖစ္ပါ၏။
ရဟန္းတို႔ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရားျဖင့္ လူ႔ေဘာင္မွ ထြက္ခြါ၍ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ၀င္ ေရာက္ ရဟန္းျပဳၾကေသာ သင္ အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔သည္ ဤသို႔ သေဘာရွိ ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ မေလ်ာက္ပတ္။ ရဟန္းတို႔ စုေ၀း ေနထုိင္ၾက ကုန္ေသာ သင္တို႔အား တရားႏွင့္စပ္ေသာ စကားကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ျမတ္ ေသာ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းကိုေသာ္ လည္းေကာင္း ဤႏွစ္ပါးကိုသာ ျပဳသင့္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍ ထုိ အခ်ိန္၌-
{{အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အတတ္ကိုမွီ၍ အသက္ေမြးေလ့မရွိ၊ ေပါ့ပါး၏။ အက်ဳိးစီးပြါး ကို အလိုရွိ၏။ ဣေႁႏၵကို ေစာင့္စည္း၏။ ဘ၀အလံုးစံုတို႔မွ ကင္းလြတ္၏။ အာယတ န ေျခာက္ပါးတို႔၌ သက္၀င္ေသာစိတ္မရွိ၊ ျမတ္ႏိုးမႈမရွိ၊ ေတာင့္တမႈမရွိ၊ မာနကိုစြန္႔ ၍ တစ္ေယာက္တည္းက်င့္၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္သာ ဘိကၡဳမည္၏}}ဟု ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
န၀မသုတ္။
သိပၸသုတ္၊ နႏၵ၀ဂ္၊ ဥဒါန္းပါဠိေတာ္။
