မဟာသုဒႆန စၾကဝေတးမင္း အက်င့္...
အၾကင္အခါ ငါသည္ ကုသဝတီၿမဳိ႕၌ မ်ားျမတ္ေသာ ဗုိလ္ပါ အင္အားရွိသည့္ မဟာ သုဒႆနမည္ေသာ စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ခဲ့၏။
ထိုအခါ ငါသည္ ထိုကုသဝတီၿမဳိ႕ ထိုထိုအရပ္၌ တစ္ေန႔သံုးႀကိမ္ ေႂကြးေၾကာ္ေစ၏၊ အဘယ္သူသည္ အဘယ္ အရာဝတၳဳကုိ အလုိရွိသနည္း၊ ေတာင့္တသနည္း။ အဘယ္သူအား အဘယ္ဥစၥာကုိ ေပးေစခ်င္ သနည္း။
အဘယ္သူသည္ ဆာေလာင္ေနသနည္း။ အဘယ္သူသည္ မြတ္သိပ္ေနသနည္း။ အဘယ္သူသည္ ပန္းကုိ အလုိရွိသနည္း။ အဘယ္သူသည္ နံ႔သာေပ်ာင္းကုိ အလုိရွိသနည္း။ အဘယ္သူသည္ အဝတ္ အထည္ မရွိ၍ အထူးထူး ဆိုးအပ္ေသာ အဝတ္တို႔ကုိ လုိသနည္း။
အဘယ္သူသည္ လမ္းခရီး၌ ထီးကုိ ယူမည္နည္း။ အဘယ္သူသည္ ႏူးညံ့လွပ ေသာ ဖိနပ္တို႔ကုိ ယူမည္နည္း။ ဤသို႔ ညခ်မ္းအခါ၌ လည္းေကာင္း၊ နံနက္အခါ၌ လည္းေကာင္း ထိုထိုအရပ္၌ ေႂကြးေၾကာ္ေစ၏။
ထိုေပးလွဴဖြယ္ ဥစၥာကုိ ဆယ္ပါးေသာ အရပ္ဌာနတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ အရပ္ဌာန တစ္ရာတို႔၌ လည္းေကာင္း စီရင္ထားအပ္သည္ မဟုတ္ေသး။ အရာမက မ်ားစြာေသာ အရပ္ ဌာနတို႔၌လည္း ေတာင္းသူတို႔ ကုိ ရည္၍ ဥစၥာကုိ စီရင္ထား၏။
ေန႔အခါ၌လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ညဥ့္အခါ၌လည္းေကာင္း အလွဴခံဖုန္းေတာင္း ယာစကာသည္ အကယ္၍ လာျငားအံ့။ အလိုရွိတိုင္းေသာ ဥစၥာကုိရ၍ ျပည့္ေသာ လက္ ရွိလ်က္သာလွ်င္ သြားရ၏။
ငါသည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ အလွဴႀကီးကုိ အသက္ရွိသမွ် ကာလပတ္လံုး ေပးလွဴခဲ့၏၊ ငါသည္ ဥစၥာကုိ မႏွစ္သက္၍ ေပးလွဴသည္လည္း မဟုတ္၊ ငါ့ထံ၌ ဥစၥာကုိ စုေဆာင္းထားျခင္း မရွိသည္လည္း မဟုတ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ေရာဂါျဖင့္ နာက်င္သူမည္သည္ ေရာဂါမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းငွါ ဥစၥာျဖင့္ ေဆးဆရာကုိ ေရာင့္ရဲေစလ်က္ ေရာဂါမွ လြတ္ေျမာက္သကဲ့သို႔-
ထို႔အတူပင္ (အလွဴခံ၏ အလုိဆႏၵကုိ) အႂကြင္းမဲ့ ျပည့္ေစရန္ သိေသာ ငါသည္ အလွဴခံ ဖုန္းေတာင္းယာစကာတို႔၏ ယုတ္ေလ်ာ့ေသာ စိတ္(အလုိ)ကုိ ျပည့္ေစ လ်က္ တြယ္တာကပ္ၿငိမႈ မရွိ, ေတာင့္တမႈ မရွိဘဲ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္ ျခင္းငွါသာ လွဴဖြယ္ကုိ ေပးလွဴ၏။
၄- မဟာသုဒႆနစၾကဝေတးမင္းအက်င့္၊ အကိတၱိ၀ဂ္၊ စရိယာပိဋကပါဠိေတာ္။
အၾကင္အခါ ငါသည္ ကုသဝတီၿမဳိ႕၌ မ်ားျမတ္ေသာ ဗုိလ္ပါ အင္အားရွိသည့္ မဟာ သုဒႆနမည္ေသာ စၾကဝေတးမင္း ျဖစ္ခဲ့၏။
ထိုအခါ ငါသည္ ထိုကုသဝတီၿမဳိ႕ ထိုထိုအရပ္၌ တစ္ေန႔သံုးႀကိမ္ ေႂကြးေၾကာ္ေစ၏၊ အဘယ္သူသည္ အဘယ္ အရာဝတၳဳကုိ အလုိရွိသနည္း၊ ေတာင့္တသနည္း။ အဘယ္သူအား အဘယ္ဥစၥာကုိ ေပးေစခ်င္ သနည္း။
အဘယ္သူသည္ ဆာေလာင္ေနသနည္း။ အဘယ္သူသည္ မြတ္သိပ္ေနသနည္း။ အဘယ္သူသည္ ပန္းကုိ အလုိရွိသနည္း။ အဘယ္သူသည္ နံ႔သာေပ်ာင္းကုိ အလုိရွိသနည္း။ အဘယ္သူသည္ အဝတ္ အထည္ မရွိ၍ အထူးထူး ဆိုးအပ္ေသာ အဝတ္တို႔ကုိ လုိသနည္း။
အဘယ္သူသည္ လမ္းခရီး၌ ထီးကုိ ယူမည္နည္း။ အဘယ္သူသည္ ႏူးညံ့လွပ ေသာ ဖိနပ္တို႔ကုိ ယူမည္နည္း။ ဤသို႔ ညခ်မ္းအခါ၌ လည္းေကာင္း၊ နံနက္အခါ၌ လည္းေကာင္း ထိုထိုအရပ္၌ ေႂကြးေၾကာ္ေစ၏။
ထိုေပးလွဴဖြယ္ ဥစၥာကုိ ဆယ္ပါးေသာ အရပ္ဌာနတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ အရပ္ဌာန တစ္ရာတို႔၌ လည္းေကာင္း စီရင္ထားအပ္သည္ မဟုတ္ေသး။ အရာမက မ်ားစြာေသာ အရပ္ ဌာနတို႔၌လည္း ေတာင္းသူတို႔ ကုိ ရည္၍ ဥစၥာကုိ စီရင္ထား၏။
ေန႔အခါ၌လည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ညဥ့္အခါ၌လည္းေကာင္း အလွဴခံဖုန္းေတာင္း ယာစကာသည္ အကယ္၍ လာျငားအံ့။ အလိုရွိတိုင္းေသာ ဥစၥာကုိရ၍ ျပည့္ေသာ လက္ ရွိလ်က္သာလွ်င္ သြားရ၏။
ငါသည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ အလွဴႀကီးကုိ အသက္ရွိသမွ် ကာလပတ္လံုး ေပးလွဴခဲ့၏၊ ငါသည္ ဥစၥာကုိ မႏွစ္သက္၍ ေပးလွဴသည္လည္း မဟုတ္၊ ငါ့ထံ၌ ဥစၥာကုိ စုေဆာင္းထားျခင္း မရွိသည္လည္း မဟုတ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ေရာဂါျဖင့္ နာက်င္သူမည္သည္ ေရာဂါမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းငွါ ဥစၥာျဖင့္ ေဆးဆရာကုိ ေရာင့္ရဲေစလ်က္ ေရာဂါမွ လြတ္ေျမာက္သကဲ့သို႔-
ထို႔အတူပင္ (အလွဴခံ၏ အလုိဆႏၵကုိ) အႂကြင္းမဲ့ ျပည့္ေစရန္ သိေသာ ငါသည္ အလွဴခံ ဖုန္းေတာင္းယာစကာတို႔၏ ယုတ္ေလ်ာ့ေသာ စိတ္(အလုိ)ကုိ ျပည့္ေစ လ်က္ တြယ္တာကပ္ၿငိမႈ မရွိ, ေတာင့္တမႈ မရွိဘဲ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္ ျခင္းငွါသာ လွဴဖြယ္ကုိ ေပးလွဴ၏။
၄- မဟာသုဒႆနစၾကဝေတးမင္းအက်င့္၊ အကိတၱိ၀ဂ္၊ စရိယာပိဋကပါဠိေတာ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
