ပၪၥကပုဂၢလပညတ္-မွ
၁...
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္လည္း သင့္၏၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္း လည္းျဖစ္၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ ထိုအကု သိုလ္ တရားတို႔သည္ အၾကင္ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာ၌ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ ကုန္၏၊ ထို (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိလည္းဟုတ္တိုင္း မွန္စြာမသိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ဤသို႔ ဆိုရာ၏-
''အသွ်င္အား အာပတ္ကုိ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရား တို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အာပတ္သင့္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ ကုန္ေသာ အာသေဝါ တရားတို႔ကုိ ပယ္စြန္႔၍ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ဝိပႆနာစိတ္, ဝိပႆနာ ဉာဏ္ကုိလည္း ပြါးမ်ားပါေလာ့၊ ဤသို႔ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္သည္ ငါး ေယာက္ေျမာက္ေသာ ဤရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူမွ်သည္ ျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု (ဆိုရာ၏)။
၂...
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္သင့္၏၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းကား မျဖစ္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ ထိုအကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ အၾကင္ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာ၌ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ထို (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ဤသို႔ ဆိုရာ၏-
''အသွ်င္အား အာပတ္ကုိ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ သည္ ရွိကုန္၏၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ သည္ မတိုးပြါးကုန္၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အာပတ္သင့္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပယ္စြန္႔၍ ဝိပႆနာစိတ္, ဝိပႆနာပညာကုိ လည္း ပြါးမ်ားပါေလာ့၊ ဤသို႔ ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္သည္ ငါးေယာက္ ေျမာက္ေသာ ဤ (ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူမွ်သည္ ျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု (ဆိုရာ၏)။
၃...
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္မသင့္၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းကား ျဖစ္၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ ထိုအကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ အၾကင္ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္)စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာ၌ အႂကြင္းမဲ့ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ထို (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ဤသို႔ ဆိုရာ၏-
''အသွ်င္အား အာပတ္ကုိ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါ တရား တို႔သည္ မရွိကုန္၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ဝိပႆနာစိတ္, ဝိပႆ နာ ပညာကုိလည္း ပြါးမ်ားပါေလာ့၊ ဤသို႔ ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္သည္ ငါး ေယာက္ေျမာက္ေသာ ဤ(ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူမွ်သည္ျဖစ္လတၱံ႕''ဟု(ဆိုရာ၏)။
၄...
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္မသင့္၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းလည္း မျဖစ္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ ထိုအကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ အၾကင္ ကိေလသာမွလြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာ၌ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ထို (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ဤသို႔ ဆိုရာ၏-
''အသွ်င္အား အာပတ္ကုိ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါ တရား တို႔သည္ မရွိကုန္၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါ တရားတို႔ သည္ မတိုးပြါးကုန္၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ ဝိပႆနာစိတ္, ဝိပႆနာ ပညာကုိလည္း ပြါးမ်ားပါေလာ့၊ ဤသို႔ ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္သည္ ငါး ေယာက္ေျမာက္ေသာ ဤ(ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူမွ်သည္ ျဖစ္လတၱံ႔''ဟု(ဆိုရာ၏)။
ဤပုဂၢိဳလ္ေလးေယာက္တို႔သည္ ငါးေယာက္ေျမာက္ေသာ (ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္က ဤ သို႔ ဆံုးမအပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ဤသို႔ ကံျမစ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ အစဥ္သျဖင့္ အာသေဝါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ ၁၉၁
၅ - ပၪၥကပုဂၢလပညတ္-မွ၊ နိေဒၵသ၊ ပုဂၢလပညတ္ပါဠိေတာ္။ အဘိဓမၼပိဋက။
၁...
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္လည္း သင့္၏၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္း လည္းျဖစ္၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ ထိုအကု သိုလ္ တရားတို႔သည္ အၾကင္ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာ၌ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ ကုန္၏၊ ထို (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိလည္းဟုတ္တိုင္း မွန္စြာမသိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ဤသို႔ ဆိုရာ၏-
''အသွ်င္အား အာပတ္ကုိ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရား တို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အာပတ္သင့္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ ကုန္ေသာ အာသေဝါ တရားတို႔ကုိ ပယ္စြန္႔၍ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ဝိပႆနာစိတ္, ဝိပႆနာ ဉာဏ္ကုိလည္း ပြါးမ်ားပါေလာ့၊ ဤသို႔ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္သည္ ငါး ေယာက္ေျမာက္ေသာ ဤရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူမွ်သည္ ျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု (ဆိုရာ၏)။
၂...
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္သင့္၏၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းကား မျဖစ္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ ထိုအကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ အၾကင္ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာ၌ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ထို (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ဤသို႔ ဆိုရာ၏-
''အသွ်င္အား အာပတ္ကုိ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ သည္ ရွိကုန္၏၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ သည္ မတိုးပြါးကုန္၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ အာပတ္သင့္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပယ္စြန္႔၍ ဝိပႆနာစိတ္, ဝိပႆနာပညာကုိ လည္း ပြါးမ်ားပါေလာ့၊ ဤသို႔ ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္သည္ ငါးေယာက္ ေျမာက္ေသာ ဤ (ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူမွ်သည္ ျဖစ္လတၱံ႕'' ဟု (ဆိုရာ၏)။
၃...
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္မသင့္၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းကား ျဖစ္၏၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ ထိုအကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ အၾကင္ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္)စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာ၌ အႂကြင္းမဲ့ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ထို (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ဤသို႔ ဆိုရာ၏-
''အသွ်င္အား အာပတ္ကုိ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါ တရား တို႔သည္ မရွိကုန္၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ သည္ တိုးပြါးကုန္၏၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါတရားတို႔ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ဝိပႆနာစိတ္, ဝိပႆ နာ ပညာကုိလည္း ပြါးမ်ားပါေလာ့၊ ဤသို႔ ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္သည္ ငါး ေယာက္ေျမာက္ေသာ ဤ(ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူမွ်သည္ျဖစ္လတၱံ႕''ဟု(ဆိုရာ၏)။
၄...
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ အာပတ္မသင့္၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းလည္း မျဖစ္၊ ထိုပုဂၢိဳလ္အား ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ကုန္ေသာ ထိုအကုသိုလ္ တရားတို႔သည္ အၾကင္ ကိေလသာမွလြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ ကိေလသာမွ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာ၌ အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ကုန္၏၊ ထို (အရဟတၱဖုိလ္) စိတ္ႏွင့္ (အရဟတၱဖုိလ္) ပညာကုိလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ကုိ ဤသို႔ ဆိုရာ၏-
''အသွ်င္အား အာပတ္ကုိ လြန္က်ဴးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါ တရား တို႔သည္ မရွိကုန္၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာ အာသေဝါ တရားတို႔ သည္ မတိုးပြါးကုန္၊ ေတာင္းပန္ပါ၏၊ အသွ်င္သည္ ဝိပႆနာစိတ္, ဝိပႆနာ ပညာကုိလည္း ပြါးမ်ားပါေလာ့၊ ဤသို႔ ပြါးမ်ားသည္ရွိေသာ္ အသွ်င္သည္ ငါး ေယာက္ေျမာက္ေသာ ဤ(ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ တူမွ်သည္ ျဖစ္လတၱံ႔''ဟု(ဆိုရာ၏)။
ဤပုဂၢိဳလ္ေလးေယာက္တို႔သည္ ငါးေယာက္ေျမာက္ေသာ (ရဟႏၲာ) ပုဂၢိဳလ္က ဤ သို႔ ဆံုးမအပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ ဤသို႔ ကံျမစ္အပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ အစဥ္သျဖင့္ အာသေဝါတရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏။ ၁၉၁
၅ - ပၪၥကပုဂၢလပညတ္-မွ၊ နိေဒၵသ၊ ပုဂၢလပညတ္ပါဠိေတာ္။ အဘိဓမၼပိဋက။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
