ေမာဃရာဇေတၳရအပဒါန္-မွ၊
ငါသည္ ...
ေနာက္ဆံုးဘဝသို႔ ေရာက္လတ္ေသာ္ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္ခဲ့၏၊
အဖကြယ္လြန္သျဖင့္ ငါသည္ ျမတ္ေသာ မင္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရ၏။
ငါသည္ ...
ႏူနာေရာဂါျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ျဖစ္၍
ေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းကို မရေပ၊
ခ်မ္းသာျခင္းကိုလည္း မရရွိခဲ့ေပ၊
(အၾကင့္ေၾကာင့္) မင္းစည္းစိမ္ခ်မ္းသာသည္ ငါ့အား အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏၊
ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ (ေမာဃရာဇ) အခ်ည္းႏွီးေသာ မင္းျဖစ္ေလ၏။
ငါသည္ ...
ခႏၶာကိုယ္၏ အျပစ္ကို ျမင္၍ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏၊
ဗာဝရီပုဏၰားျမတ္၏ တပည့္အျဖစ္သို႔ ကပ္ေရာက္ခဲ့၏။
မ်ားစြာေသာ အျခံအရံျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အယူဝါဒကို ျပတတ္ ေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားအား သိမ္ေမြ႕ေသာ ျပႆနာကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ့၏။
(ျမတ္စြာဘုရား) ဤေလာကသည္ လည္းေကာင္း၊ တမလြန္ေလာကသည္ လည္း ေကာင္း၊ နတ္ႏွင့္တကြေသာ ျဗဟၼာေလာကသည္ လည္းေကာင္း ရွိပါ၏။ သို႔ေသာ္ မ်ားေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္ အေစာရွိေသာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ အယူဝါဒကို အကြၽႏု္ပ္ မသိပါ။
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ကို ျမင္ေတာ္မူေလ့ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ျပႆနာေမးလိုသျဖင့္ လာေရာက္ပါ၏၊ ေလာကကို အဘယ္သို႔ ႐ႈၾကည့္သူကို ေသမင္းသည္ မျမင္ႏိုင္ပါသနည္း (ဟု ေမးေလွ်ာက္၏)။
ေမာဃရာဇ အခါခပ္သိမ္း သတိရွိလ်က္ အတၱသို႔ အစဥ္လိုက္ေသာ (သကၠာယ) ဒိ႒ိကိုပယ္၍ (အတၱ, သုခ, နိစၥမွ) ဆိတ္သုဥ္းေသာအားျဖင့္ ေလာကကို ႐ႈၾကည့္ ေလာ့။ ဤသို႔ ႐ႈၾကည့္လတ္ေသာ္ ေသမင္းကို လြန္ေျမာက္သည္ ျဖစ္ရာ၏။
ဤသို႔ ေလာကကို ႐ႈၾကည့္ရေသာသူကို ေသမင္းမျမင္ႏိုင္ေခ်၊ ဤသို႔ အလံုးစံု ေသာ ေရာဂါကို ကုစားတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါ့ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဂါထာဆံုးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကင္းလ်က္ ဖန္ရည္စြန္း အဝတ္ကို ဝတ္ေသာ ထုိထုိအျခင္းအရာအားျဖင့္ အပူေဇာ္ခံထုိက္ေသာ (ဧဟိဘိကၡဳရဟႏၲာ) ရဟန္း ျဖစ္ခဲ့၏။
၁ဝ - ေမာဃရာဇေတၳရအပဒါန္-မွ၊ ကစၥာယန၀ဂ္၊ ေထရာပဒါန္ပါဠိေတာ္။
ငါသည္ ...
ေနာက္ဆံုးဘဝသို႔ ေရာက္လတ္ေသာ္ မင္းမ်ဳိး၌ ျဖစ္ခဲ့၏၊
အဖကြယ္လြန္သျဖင့္ ငါသည္ ျမတ္ေသာ မင္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရ၏။
ငါသည္ ...
ႏူနာေရာဂါျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္သည္ျဖစ္၍
ေပ်ာ္ေမြ႕ျခင္းကို မရေပ၊
ခ်မ္းသာျခင္းကိုလည္း မရရွိခဲ့ေပ၊
(အၾကင့္ေၾကာင့္) မင္းစည္းစိမ္ခ်မ္းသာသည္ ငါ့အား အခ်ည္းႏွီးျဖစ္၏၊
ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ (ေမာဃရာဇ) အခ်ည္းႏွီးေသာ မင္းျဖစ္ေလ၏။
ငါသည္ ...
ခႏၶာကိုယ္၏ အျပစ္ကို ျမင္၍ ရဟန္းေဘာင္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏၊
ဗာဝရီပုဏၰားျမတ္၏ တပည့္အျဖစ္သို႔ ကပ္ေရာက္ခဲ့၏။
မ်ားစြာေသာ အျခံအရံျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အယူဝါဒကို ျပတတ္ ေသာ ထုိျမတ္စြာဘုရားအား သိမ္ေမြ႕ေသာ ျပႆနာကို ေမးေလွ်ာက္ခဲ့၏။
(ျမတ္စြာဘုရား) ဤေလာကသည္ လည္းေကာင္း၊ တမလြန္ေလာကသည္ လည္း ေကာင္း၊ နတ္ႏွင့္တကြေသာ ျဗဟၼာေလာကသည္ လည္းေကာင္း ရွိပါ၏။ သို႔ေသာ္ မ်ားေသာ အျခံအရံ အေက်ာ္ အေစာရွိေသာ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား၏ အယူဝါဒကို အကြၽႏု္ပ္ မသိပါ။
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ေလာကမွ လြန္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ကို ျမင္ေတာ္မူေလ့ရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ျပႆနာေမးလိုသျဖင့္ လာေရာက္ပါ၏၊ ေလာကကို အဘယ္သို႔ ႐ႈၾကည့္သူကို ေသမင္းသည္ မျမင္ႏိုင္ပါသနည္း (ဟု ေမးေလွ်ာက္၏)။
ေမာဃရာဇ အခါခပ္သိမ္း သတိရွိလ်က္ အတၱသို႔ အစဥ္လိုက္ေသာ (သကၠာယ) ဒိ႒ိကိုပယ္၍ (အတၱ, သုခ, နိစၥမွ) ဆိတ္သုဥ္းေသာအားျဖင့္ ေလာကကို ႐ႈၾကည့္ ေလာ့။ ဤသို႔ ႐ႈၾကည့္လတ္ေသာ္ ေသမင္းကို လြန္ေျမာက္သည္ ျဖစ္ရာ၏။
ဤသို႔ ေလာကကို ႐ႈၾကည့္ရေသာသူကို ေသမင္းမျမင္ႏိုင္ေခ်၊ ဤသို႔ အလံုးစံု ေသာ ေရာဂါကို ကုစားတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါ့ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဂါထာဆံုးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဆံမုတ္ဆိတ္ကင္းလ်က္ ဖန္ရည္စြန္း အဝတ္ကို ဝတ္ေသာ ထုိထုိအျခင္းအရာအားျဖင့္ အပူေဇာ္ခံထုိက္ေသာ (ဧဟိဘိကၡဳရဟႏၲာ) ရဟန္း ျဖစ္ခဲ့၏။
၁ဝ - ေမာဃရာဇေတၳရအပဒါန္-မွ၊ ကစၥာယန၀ဂ္၊ ေထရာပဒါန္ပါဠိေတာ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
