ပါယာသိသုတ္

ပါယာသိသုတ္ (အပိုင္း-၁)

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္ကုမာရကႆပသည္ ငါးရာမွ်ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္း သံဃာႏွင့္အတူ ေကာသလတိုင္း၌ ေဒသစာရီလွည့္လည္ရာ ေကာသလမင္းသား တို႔၏ ေသတဗ် မည္ေသာ ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္၍ ထိုေသတဗ်ၿမိဳ႕၏ ေျမာက္အရပ္ ယင္းတိုက္ေတာ၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏။

ထိုအခါ ပါယာသိၿမိဳ႕စားသည္ လူစည္ကား၍ ကြၽဲ ႏြား စသည္ ေပါမ်ားေသာ ျမက္ ထင္း ေရတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဆန္စပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ မင္းမွရသည့္ စည္းစိမ္ျဖစ္ ေသာ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ ဆုလာဘ္ အျဖစ္ျဖင့္ အပိုင္စား ေပးထား ေသာ ေသတဗ်ၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္၍ ေန၏။

ပါယာသိၿမိဳ႕စား ဝတၳဳ-

ထိုအခါ ပါယာသိၿမိဳ႕စားအား ဤသို႔သေဘာရွိေသာ အယူသည္ ျဖစ္လ်က္ ရွိ၏-

''ဤအေၾကာင္း ေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မရွိ၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မရွိကုန္၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိး ဝိပါက္သည္ မရွိ'' ဟု (ယုတ္မာေသာ အယူသည္ ျဖစ္လ်က္ရွိ၏)။

ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ဤသို႔ ၾကားသိေလကုန္၏-

''အခ်င္းတို႔ ရဟန္းေဂါတမ၏ တပည့္ ကုမာရကႆပရဟန္းသည္ ငါးရာမွ်ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေကာသလတိုင္း၌ ခရီးေဒသစာရီ လွည့္လည္ ခဲ့ရာ ေသတဗ်ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္၍ ေသတဗ်ၿမိဳ႕၏ ေျမာက္အရပ္ ယင္းတိုက္ေတာ၌ (သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏)။

ထိုအသွ်င္ကုမာရကႆပ၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဤသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္၏။ 'အသွ်င္ကုမာရကႆပသည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ အၾကားအျမင္မ်ား၏၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ တရားစကားကို ေဟာတတ္၏၊ ေျပျပစ္ေသာ စကားလည္း ရွိ၏၊ သက္ႀကီးဝါႀကီးလည္း ျဖစ္၏၊ ရဟႏၲာလည္း ျဖစ္၏' ဟု ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္၏၊ ထိုသို႔သေဘာ ရွိေသာ ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္ တို႔ကို ဖူးေျမာ္ရျခင္းသည္ ေကာင္းသည္ သာတည္း'' ဟု (ၾကားသိေလကုန္၏)။

ထိုအခါ ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ေသတဗ်ၿမိဳ႕မွ အစုလိုက္ အအုပ္လိုက္ ထြက္ၾကၿပီးလွ်င္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကုန္လ်က္ ေျမာက္အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ယင္းတိုက္ေတာ ဆီသို႔ သြားကုန္၏။

ထိုအခါ ပါယာသိၿမိဳ႕စားသည္ ျပာသာဒ္ထက္၌ ေန႔အခ်ိန္ ေလ်ာင္းစက္ရာသို႔ ကပ္ေရာက္လ်က္ ရွိ၏၊ ထိုပါယာသိၿမိဳ႕စားသည္ ေသတဗ်ၿမိဳ႕မွ အစုလိုက္ အအုပ္ လိုက္ ထြက္ၾကၿပီးလွ်င္ တစ္ေပါင္းတည္းျဖစ္ကုန္လ်က္ ေျမာက္အရပ္သို႔မ်က္ႏွာမူ ကာ ယင္းတိုက္ေတာဆီသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္ေသာ ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ကို ျမင္ေသာ္ အမတ္အား ဤသို႔ေမး၏-

''အမတ္ ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ေသတဗ်ၿမိဳ႕မွ အစုလိုက္ အအုပ္လိုက္ ထြက္ၾကၿပီးလွ်င္ တစ္ေပါင္းတည္း ျဖစ္ကုန္လ်က္ ေျမာက္အရပ္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ယင္းတိုက္ေတာ ဆီသို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္ သနည္း'' ဟု (ေမး၏)။

အရွင္ ရဟန္းေဂါတမ၏တပည့္ ကုမာရကႆပရဟန္းသည္ ငါးရာမွ်ေသာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္အတူ ေကာသလတိုင္း၌ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ရာ ေသတဗ်ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္၍ ေသတဗ်ၿမိဳ႕၏ေျမာက္အရပ္ ယင္းတိုက္ေတာ၌ ေန၏၊ ထိုအသွ်င္ ကုမာရကႆပ၏ ေကာင္းေသာ ေက်ာ္ေစာသတင္းသည္ ဤသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္ပါ၏။

''အသွ်င္ကုမာရကႆပသည္ ပညာရွိ၏၊ လိမၼာ၏၊ ထက္ျမက္ေသာ ဉာဏ္ရွိ၏၊ အၾကားအျမင္မ်ား၏၊ ဆန္းၾကယ္ေသာ တရားစကားကို ေဟာတတ္၏၊ ေျပျပစ္ ေသာ စကားရွိ၏၊ သက္ႀကီးဝါႀကီးလည္းျဖစ္၏၊ ရဟႏၲာလည္း ျဖစ္၏'' ဟု (ပ်ံ႕ႏွံ႕၍ ထြက္ပါ၏)။

ထိုပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္ ထိုအသွ်င္ကုမာရကႆပကို ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းကပ္ကုန္၏ ဟု (ျပန္ၾကားေျပာဆို၏)။

အမတ္ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ''ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ ရွိ၏၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံတို႔၏ အက်ဳိးဝိပါက္သည္ ရွိ၏ဟု ကုမာရကႆပရဟန္းသည္ မိုက္ကုန္ေသာ မလိမၼာကုန္ေသာ ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေနပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ကို မေဟာၾကားမီ ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ 'အသွ်င္တို႔ ဆိုင္းငံ့ၾကပါဦး၊ ပါယာသိၿမဳိ႕စားသည္လည္း ကုမာရကႆပရဟန္းကို ဖူးေျမာ္ရန္ခ်ဥ္းကပ္ပါလိမ့္မည္' ဟု ပါယာသိၿမဳိ႕စားက မွာၾကားလိုက္ပါသည္ ဟူ၍ ေျပာၾကားေခ်ေလာ့၊

အမတ္စင္စစ္မူကား တစ္ပါးေသာ ေလာကသည္ မရွိ၊ (ေသ၍) တစ္ဖန္ ျဖစ္ေပၚ လာေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မရွိကုန္၊ ေကာင္းမႈကံ, မေကာင္းမႈကံ တို႔၏ အက်ဳိး ဝိပါက္သည္ မရွိ'' ဟု (ဆို၏)။

''အရွင္ ေကာင္းပါၿပီ'' ဟု ထိုအမတ္သည္ ပါယာသိၿမဳိ႕စားအား ဝန္ခံၿပီးလွ်င္ ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔အား ဤစကားကို ေျပာၾကား၏-
''အသွ်င္တို႔ ဆိုင္းငံ့ၾကပါဦး။ ပါယာသိၿမဳိ႕စား သည္လည္း ကုမာရကႆပ ရဟန္းကို ဖူးေျမာ္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္ ပါလိမ့္မည္' ဟု ပါယာသိၿမဳိ႕စားက မွာၾကားလိုက္ ပါသည္'' ဟု (ေျပာၾကား၏)။

ထို႔ေနာက္ ပါယာသိၿမဳိ႕စားသည္လည္း ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔ ျဖင့္ ျခံရံလ်က္ ယင္းတိုက္ေတာ အသွ်င္ကုမာရကႆပထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ အသွ်င္ကုမာရကႆပႏွင့္ အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီး ဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏။

ေသတဗ်ၿမိဳ႕ေန အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဏၰားႏွင့္ အမ်ဳိးသားတို႔သည္လည္း အသွ်င္ကုမာရ ကႆပကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏၊ အခ်ဳိ႕ေသာ သူတို႔သည္ အသွ်င္ကုမာရကႆပႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ (ႏႈတ္ဆက္) ေျပာဆိုကုန္၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆိုၿပီး ဆံုးေစ၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏၊
အခ်ဳိ႕ေသာ သူတို႔သည္ အသွ်င္ကုမာရကႆပရွိရာ အရပ္သို႔ လက္အုပ္ခ်ီ ကုန္လ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏၊
အခ်ဳိ႕ေသာ သူတို႔သည္ အမည္အႏြယ္ကို ေျပာၾကားလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏၊
အခ်ဳိ႕ေသာ သူတို႔သည္ တိတ္ဆိတ္စြာ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ကုန္၏။

ပါယာသိသုတ္၊ မဟာ၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္။

ဆက္မည္- ကံ-ကံ၏အက်ဳိး မရွိဟူေသာ အယူ --->