ဒုတိယ ပဇၨဳႏၷဓီတုသုတ္ - (မိုးနတ္သမီး)
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဝသာလီျပည္ မဟာဝုန္ေတာ၌ ျပာသာဒ္ ေဆာင္ေပါက္ေသာ ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ပဇၨဳႏၷနတ္၏ သမီးျဖစ္ေသာ စူဠေကာကနဒါနတ္သမီးသည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္း ရွိ္သည္ျဖစ္၍ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ မဟာဝုန္ေတာ အလံုးကို ထြန္းလင္းေစ၍ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ၿပီးေသာ္-
ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာတို႔ကို ေလွ်ာက္၏-
''လွ်ပ္စစ္ေရာင္ အဆင္းရွိေသာ ပဇၨဳႏၷနတ္၏သမီး ေကာကနဒါမည္ေသာ နတ္သမီး သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ တရားကို လည္းေကာင္း ရွိခိုးလိုသည္ ျဖစ္၍ ဤမဟာဝုန္ေတာသို႔ လာပါ၏။ အနက္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤဂါထာတို႔ကို ရြတ္ဆိုပါ၏။
မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ (အကြၽႏု္ပ္သည္) ထိုတရားေတာ္ကို ေဝဖန္လိုပါ၏၊ တရားေတာ္သည္ ထိုသို႔ေဝဖန္အပ္ေသာ သေဘာရွိပါ၏၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ အကြၽႏု္ပ္သည္ စိတ္ျဖင့္ သင္အပ္၏၊ ထိုမွ်ေလာက္ အက်ဥ္းျဖစ္ေသာ အနက္ကို ဆိုပါအံ့။ အလံုးစံုေသာ ေလာက၌ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ျဖင့္ တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ် မေကာင္း မႈကို မျပဳရာ၊ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူသည္ ကာမဂုဏ္တို႔ကို စြန္႔၍ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲကို မမွီဝဲရာ'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
၁ဝ - ဒုတိယ ပဇၨဳႏၷဓီတုသုတ္၊ သတုလႅပကာယိကဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္။
အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဝသာလီျပည္ မဟာဝုန္ေတာ၌ ျပာသာဒ္ ေဆာင္ေပါက္ေသာ ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ပဇၨဳႏၷနတ္၏ သမီးျဖစ္ေသာ စူဠေကာကနဒါနတ္သမီးသည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္း ရွိ္သည္ျဖစ္၍ ညဥ့္ဦးယံ လြန္ၿပီးေသာ (သန္းေခါင္ယံ) အခ်ိန္၌ မဟာဝုန္ေတာ အလံုးကို ထြန္းလင္းေစ၍ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္တည္ၿပီးေသာ္-
ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာတို႔ကို ေလွ်ာက္၏-
''လွ်ပ္စစ္ေရာင္ အဆင္းရွိေသာ ပဇၨဳႏၷနတ္၏သမီး ေကာကနဒါမည္ေသာ နတ္သမီး သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ တရားကို လည္းေကာင္း ရွိခိုးလိုသည္ ျဖစ္၍ ဤမဟာဝုန္ေတာသို႔ လာပါ၏။ အနက္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤဂါထာတို႔ကို ရြတ္ဆိုပါ၏။
မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ (အကြၽႏု္ပ္သည္) ထိုတရားေတာ္ကို ေဝဖန္လိုပါ၏၊ တရားေတာ္သည္ ထိုသို႔ေဝဖန္အပ္ေသာ သေဘာရွိပါ၏၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ အကြၽႏု္ပ္သည္ စိတ္ျဖင့္ သင္အပ္၏၊ ထိုမွ်ေလာက္ အက်ဥ္းျဖစ္ေသာ အနက္ကို ဆိုပါအံ့။ အလံုးစံုေသာ ေလာက၌ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္ျဖင့္ တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ် မေကာင္း မႈကို မျပဳရာ၊ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူသည္ ကာမဂုဏ္တို႔ကို စြန္႔၍ အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ မစပ္ေသာ ဆင္းရဲကို မမွီဝဲရာ'' ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
၁ဝ - ဒုတိယ ပဇၨဳႏၷဓီတုသုတ္၊ သတုလႅပကာယိကဝဂ္၊ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္။
