ကုသီတာရမၻဝတၴဳသုတ္-မွ
(ကုသီတာ=ပ်င္းရိသည့္အျဖစ္။ ရမၻာ=ေမြ႔ေလ်ာ္သည္၊ နတ္သမီး)
ရဟန္းတို႔ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ရမည္ ျဖစ္၏၊
ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ရေတာ့မည္၊ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ေသာ ငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္းလိမ့္မည္၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထို ရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ တရားသို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ တရားကုိရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ပဌမ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၂...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ၿပီး ျဖစ္၏၊
ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ၿပီးၿပီ၊ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ၿပီးေသာ ငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္း၏၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္''ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ တရားသို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ တရားကုိ ရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဒုတိယ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ခရီးသြားရေတာ့မည္ ျဖစ္၏၊
ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ ခရီးသြားရေတာ့မည္၊ ခရီးသြားေနေသာ ငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္းလိမ့္မည္၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္''ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ တရားသို႔ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ တရားကုိရရန္ မ်က္ ေမွာက္ မျပဳရေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား တတိယ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၄...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ခရီးသြားၿပီး ျဖစ္၏၊
ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ ခရီးသြားၿပီးၿပီ၊ ခရီးသြားၿပီးေသာ ငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္း ၏၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရ ေသးေသာ တရားသို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးေသာ တရားကုိ ရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရ ေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား စတုတၴ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၅...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ရြာသို႔ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးသို႔ လည္း ေကာင္း ဆြမ္းခံသြားသည္ရွိေသာ္ ၾကမ္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ, ႏုသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကုိ အလုိရွိတိုင္း ျပည့္စံုေအာင္ မရ၊ ထိုရဟန္းအား ''ငါ သည္ ရြာသို႔ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးသို႔ လည္းေကာင္း ဆြမ္းခံသြားသည္ရွိေသာ္ ၾကမ္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ, ႏုသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကုိ အလုိရွိ တိုင္း ျပည့္စံုေအာင္ မရခဲ့၊ ဆြမ္းခံသြားေသာ ထိုငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္း၏၊ အမႈကိစၥ ျပဳလုပ္ရန္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္ ၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ပၪၥမ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၆...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ရြာသို႔ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးသို႔ လည္း ေကာင္း ဆြမ္းခံသြားသည္ရွိေသာ္ ၾကမ္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ႏုသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကုိ အလုိရွိတိုင္း ျပည့္စံုေအာင္ ရခဲ့၏၊ ထိုရဟန္းအား ''ငါ သည္ ရြာသို႔ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးသို႔ လည္းေကာင္း ဆြမ္းခံသြားသည္ရွိေသာ္ ၾကမ္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ႏုသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကုိ အလုိရွိ တိုင္း ျပည့္စံုေအာင္ ရခဲ့၏၊ ထိုငါ၏ ကုိယ္သည္ ေလး၏၊ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ရန္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး၊ စုိစြတ္ေသာ ပဲကဲ့သို႔ ေလး၏၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆ႒ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၇...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းအား အနည္းငယ္မွ်ေသာ အနာေရာဂါသည္ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းအား ''ငါ့အား အနည္းငယ္မွ်ေသာ ဤအနာေရာဂါသည္ ျဖစ္၏၊ အိပ္ျခင္းငွါ ေလ်ာက္ပတ္၏၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္း သည္ အိပ္၏၊ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား သတၱမ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၈...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ အနာေရာဂါမွ ထေျမာက္၏၊ အနာ ေရာဂါမွ ထေျမာက္၍ မၾကာေသးေခ်၊ ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ အနာေရာဂါမွ ထ ေျမာက္၏၊ အနာေရာဂါမွ ထေျမာက္၍ မၾကာေသး၊ ထိုငါ၏ ကုိယ္သည္ အားမရွိ၊ အမႈကိစၥ ျပဳလုပ္ရန္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး၊ ယခု ငါ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရေသးသည့္ တရားသို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ တရားကုိ ရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား အ႒မ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။၈၀
သူႏွင့္အျပန္သည္ကား ေမြ႔ေလ်ာ္ေသာသူျဖစ္ေပ၏...။
၁ဝ - ကုသီတာရမၻဝတၴဳသုတ္-မွ၊ ယမက၀ဂ္၊ အ႒ကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
(ကုသီတာ=ပ်င္းရိသည့္အျဖစ္။ ရမၻာ=ေမြ႔ေလ်ာ္သည္၊ နတ္သမီး)
ရဟန္းတို႔ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-
၁...
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ရမည္ ျဖစ္၏၊
ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ရေတာ့မည္၊ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ေသာ ငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္းလိမ့္မည္၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထို ရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ တရားသို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ တရားကုိရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ပဌမ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၂...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ၿပီး ျဖစ္၏၊
ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ၿပီးၿပီ၊ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ၿပီးေသာ ငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္း၏၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္''ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ တရားသို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ တရားကုိ ရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဒုတိယ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၃...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ခရီးသြားရေတာ့မည္ ျဖစ္၏၊
ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ ခရီးသြားရေတာ့မည္၊ ခရီးသြားေနေသာ ငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္းလိမ့္မည္၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္''ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရေသးေသာ တရားသို႔ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ တရားကုိရရန္ မ်က္ ေမွာက္ မျပဳရေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား တတိယ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၄...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ခရီးသြားၿပီး ျဖစ္၏၊
ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ ခရီးသြားၿပီးၿပီ၊ ခရီးသြားၿပီးေသာ ငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္း ၏၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရ ေသးေသာ တရားသို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးေသာ တရားကုိ ရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရ ေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား စတုတၴ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၅...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ရြာသို႔ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးသို႔ လည္း ေကာင္း ဆြမ္းခံသြားသည္ရွိေသာ္ ၾကမ္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ, ႏုသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကုိ အလုိရွိတိုင္း ျပည့္စံုေအာင္ မရ၊ ထိုရဟန္းအား ''ငါ သည္ ရြာသို႔ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးသို႔ လည္းေကာင္း ဆြမ္းခံသြားသည္ရွိေသာ္ ၾကမ္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ, ႏုသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကုိ အလုိရွိ တိုင္း ျပည့္စံုေအာင္ မရခဲ့၊ ဆြမ္းခံသြားေသာ ထိုငါ၏ ကုိယ္သည္ ပင္ပန္း၏၊ အမႈကိစၥ ျပဳလုပ္ရန္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္ ၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ပၪၥမ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၆...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ရြာသို႔ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးသို႔ လည္း ေကာင္း ဆြမ္းခံသြားသည္ရွိေသာ္ ၾကမ္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ႏုသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကုိ အလုိရွိတိုင္း ျပည့္စံုေအာင္ ရခဲ့၏၊ ထိုရဟန္းအား ''ငါ သည္ ရြာသို႔ လည္းေကာင္း၊ နိဂံုးသို႔ လည္းေကာင္း ဆြမ္းခံသြားသည္ရွိေသာ္ ၾကမ္းသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ႏုသည္လည္း ျဖစ္ေသာ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကုိ အလုိရွိ တိုင္း ျပည့္စံုေအာင္ ရခဲ့၏၊ ထိုငါ၏ ကုိယ္သည္ ေလး၏၊ အမႈကိစၥကုိ ျပဳလုပ္ရန္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး၊ စုိစြတ္ေသာ ပဲကဲ့သို႔ ေလး၏၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ဆ႒ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၇...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းအား အနည္းငယ္မွ်ေသာ အနာေရာဂါသည္ ျဖစ္၏၊ ထိုရဟန္းအား ''ငါ့အား အနည္းငယ္မွ်ေသာ ဤအနာေရာဂါသည္ ျဖစ္၏၊ အိပ္ျခင္းငွါ ေလ်ာက္ပတ္၏၊ ယခု ငါသည္ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္း သည္ အိပ္၏၊ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား သတၱမ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
၈...
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ အနာေရာဂါမွ ထေျမာက္၏၊ အနာ ေရာဂါမွ ထေျမာက္၍ မၾကာေသးေခ်၊ ထိုရဟန္းအား ''ငါသည္ အနာေရာဂါမွ ထ ေျမာက္၏၊ အနာေရာဂါမွ ထေျမာက္၍ မၾကာေသး၊ ထိုငါ၏ ကုိယ္သည္ အားမရွိ၊ အမႈကိစၥ ျပဳလုပ္ရန္ မေလ်ာက္ပတ္ေသး၊ ယခု ငါ အိပ္ဦးမည္'' ဟု စိတ္ျဖစ္၏။ ထိုရဟန္းသည္ အိပ္၏၊ မေရာက္ရေသးသည့္ တရားသို႔ ေရာက္ရန္ မရေသးသည့္ တရားကုိ ရရန္ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးသည့္ တရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ရန္ ဝီရိယကုိ အားမထုတ္။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား အ႒မ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတည္း။
ရဟန္းတို႔ ပ်င္းရိျခင္း၏ အေၾကာင္းတို႔သည္ ဤရွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း။၈၀
သူႏွင့္အျပန္သည္ကား ေမြ႔ေလ်ာ္ေသာသူျဖစ္ေပ၏...။
၁ဝ - ကုသီတာရမၻဝတၴဳသုတ္-မွ၊ ယမက၀ဂ္၊ အ႒ကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
