ရဟန္းတို႔ ပရိတ္သတ္ တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ိဳး တို႔တည္း။
အဘယ္ ႏွစ္မ်ိဳး တို႔နည္း ဟူမူ ...
၁။ ေကာင္းျမတ္ေသာ ပဋိပတ္ အက်င့္ႏွင့္ မျပည့္စုံေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိေသာ ပရိသတ္။
၂။ ေကာင္းျမတ္ေသာ ပဋိပတ္ အက်င့္ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိေသာ ပရိသတ္။
ဤႏွစ္မ်ိဳးတို႔တည္း။
ရဟန္းတို႔ ...
ေကာင္းျမတ္ေသာ ပဋိပတ္ အက်င့္ႏွင့္ မျပည့္စုံေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိေသာ ပရိတ္သတ္ ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ ပရိသတ္၌ သီတင္းႀကီးရဟန္းတို႔သည္ ပစၥည္း ပရိကၡရာမ်ားျခင္းငွါ က်င့္ကုန္၏။ ဘုရား အဆုံးအမေတာ္ကို ေပါ့ေလ်ာ့စြာ ယူကုန္၏။ ေအာက္ကို သတ္ေစတတ္သည့္ နိဝရဏတရားကို ပြားေစျခင္း၌ ေရွ႕ သြား ျပဳကုန္၏၊ ဝိေသက* ရမႈ၌ တာဝန္ကို ပစ္ခ်ထားၾက ကုန္၏၊ မေရာက္ေသး ေသာတရား**သို႔ ေရာက္ျခင္းငွာ မရေသးေသာ တရားကို ရျခင္းငွာ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးေသာ တရားကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ လုံ႔လ မျပဳၾကကုန္။ ထိုသီတင္း ႀကီး ရဟန္းတို႔၏ ေနာက္လာ တပည့္သားအေပါင္းသည္ မိမိတို႔ ျမင္ရေသာ ဆရာ့အျပဳအမူကို အတုလိုက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ ထုိေနာင္လာ တပည့္သား အေပါင္းသည္လည္း ပစၥည္း ပရိကၡရာမ်ားျခငး္ငွါ က်င့္ကုန္၏၊ ဘုရားအဆုံးအမကို ေပါ့ေလ်ာ့စြာ ယူကုန္၏၊ ေအာက္သို႔ သက္ေစတတ္သည့္ နိဝရဏတရားကို ပြား ေစျခင္း၌ ေရွ႕သြားျပဳကုန္၏၊ ဝိေဝကရမႈ၌ တာဝန္ကို ပစ္ခ်ထားကုန္၏၊ မေရာက္ ေသးေသာ တရားသို႔ ေရာက္ျခင္းငွာ မရေသးေသာ တရားကိုရျခင္းငွါ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးေသာ တရားကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ လုံ႔လ မျပဳကုန္။ ရဟန္းတို႔ ဤ ပရိတ္ကို ေကာင္းျမတ္ေသာ ပဋိပတ္ အက်င့္ႏွင့္ မျပည့္စုံေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိေသာ ပရိ သတ္ ဟု ဆို၏။
ရဟန္းတို႔ ေကာင္းျမတ္ေသာ ပဋိပတ္ အက်င့္ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိေသာ ပရိ သတ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ပရိသတ္၌ သီတင္းႀကီးရဟန္းတို႔သည္ ပစၥည္း ပရိကၡရာမ်ားျခင္းငွါ မက်င့္ကုန္၊ ဘရား အဆုံးအမကို ေပါ့ေလ်ာ့စြာ မယူ ကုန္၊ ေအာက္သို႔ သက္ေစတတ္သည့္ နီဝရဏတရားကို ပြားေစျခင္း၌ တာဝန္ကို ပစ္ခ်ထားၾကကုန္၏၊ ဝိေဝကရမႈ၌ ေရွ႕သြားျပဳကုန္၏၊ မေရာက္ေသးေသာ တရား သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ မရေသးေသာ တရားကို ရျခင္းငွါ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးေသာ တရားကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းငွါ လုံ႔လျပဳကုန္၏။ ထိုသီတင္းႀကီး ရဟန္းတို႔၏ေနာင္ လာ တပည့္သားအေပါင္းသည္လည္း မိမိတို႔ ျမင္ရေသာ ဆရာ့ အျပဳအမူကို အတု လိုက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္၏၊ ထို ေနာင္လာ တပည့္သား အေပါင္းသည္လည္း ပစၥည္း ပရိကၡရာမ်ားျခင္းငွာ မက်င့္ကုန္၊ ဘုရား အဆုံးအမကို ေပါ့ေလ်ာ့စြာ မယူ ကုန္၊ ေအာက္သို႔ သက္ေစတတ္သည့္ နီဝရဏတရားကို ပြားေစျခင္း၌ တာဝန္ကို ပစ္ခ်ထားကုန္၏၊ ဝိေဝကရမႈ၌ ေရွ႕သြားျပဳကုန္၏၊ မေရာက္ေသးေသာ တရားသို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ မရေသးေသာ တရားကို ရျခင္းငွါ မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးေသာ တရားကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳျခင္းငွါ လု႔ံလျပဳကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ ဤပရိတ္သတ္ကို ေကာင္းျမတ္ေသာ ပဋိပတ္အက်င့္ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိေသာ ပရိသတ္ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ပရိသတ္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ိဳးတို႔ေပတည္း။
ရဟန္းတို႔ ဤႏွစ္မ်ိဳးေသာ ပရိသတ္တို႔တြင္ ...
ေကာင္းျမတ္ေသာ ပဋိပတ္အက်င့္ႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ပုဂၢိဳလ္ရွိေသာ အၾကင္ပရိသတ္ သည္ရွိ၏။ ထိုပရိသတ္သည္ ျမတ္ေပသတည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (၃)
ပရိသဝဂ္၊ မွ၊ ဒုကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။ 45
* ။ စ်ာန္ ဝိပႆနာ မဂ္ဖိုလ္တို႔ကို ဆိုသည္။
** ။ ရွစ္ပါးေသာ သမာပတ္တို႔ျဖင့္ ဝိကၡမၻနဝိမုတၱိအားျဖင့္ လည္းေကာင္း မဂ္ျဖင့္ သမုေစၧဒဝိမုတၱိ အားျဖင့္ လည္းေကာင္း ႏွစ္ႀကိမ္ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ပါးေသာ အဖို႔တို႔မွ လြတ္ေျမာက္ေသာ အရဟတၱဖလ႒ာန္ ပုဂၢိဳလ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
