သီလဝႏၲသုတ္- (သီလရွိေသာသူ)
အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္သာရိပုၾတာႏွင့္ အသွ်င္မဟာေကာ႒ိကတို႔သည္ ဗာရာဏသီ ျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ ေတာ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူကုန္၏၊ ထိုအခါ အသွ်င္မဟာ ေကာ႒ိကသည္ ညခ်မ္း အခါတစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္း ေနရာမွ ထၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ။ပ။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း အပ္ပါသနည္းဟု ေျပာဆို၏။
ငါ့သွ်င္ေကာ႒ိက သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ဆင္းရဲဟူ၍ ေရာဂါဟူ၍ အနာဟူ၍ ေျငာင့္ဟူ၍ ပင္ပန္းမႈဟူ၍ နာက်င္မႈဟူ၍ သူစိမ္းျပင္ပဟူ၍ အပ်က္တရားဟူ၍ ဆိတ္သုဥ္းေသာ တရားဟူ၍ အတၱ အႏွစ္ သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္၏။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-
႐ုပ္ဟူေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ၊
ေဝဒနာဟူေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ၊
သညာဟူေသာ ဥပါဒါ နကၡႏၶာ၊
သခၤါရတို႔ဟူေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ၊
ဝိညာဏ္ဟူေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔တည္း။
ငါ့သွ်င္ ေကာ႒ိက သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ဆင္းရဲဟူ၍ ေရာဂါဟူ၍ အနာဟူ၍ ေျငာင့္ဟူ၍ ပင္ပန္းမႈဟူ၍ နာက်င္မႈဟူ၍ သူစိမ္းျပင္ပဟူ၍ အပ်က္တရား ဟူ၍ ဆိတ္သုဥ္းေသာ တရားဟူ၍ အတၱအႏွစ္ သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္ အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း အပ္ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းသည္ရွိေသာ္ ေသာတာပတၱိ ဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ ေသာတာပန္ရဟန္းသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္သနည္း။
ငါ့သွ်င္ေကာ႒ိက ေသာတာပန္ ရဟန္းသည္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိ ဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ ေသာတာပန္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းသည္ ဤဥပါဒါ နကၡႏၶာငါးမ်ဳိး တို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းသည္ ရွိေသာ္ သကဒါဂါမိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။
ငါ့သွ်င္ သာရိပုၾတာ သကဒါဂါမ္ရဟန္းသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါကုန္သနည္း။
ငါ့သွ်င္ေကာ႒ိက သကဒါဂါမ္ ရဟန္းသည္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ သကဒါဂါမ္ရဟန္းသည္ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱ အႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းသည္ရွိေသာ္ အနာဂါမိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ အနာဂါမ္ရဟန္းသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါကုန္သနည္း။
ငါ့သွ်င္ ေကာ႒ိက အနာဂါမ္ ရဟန္းသည္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ အနာဂါမ္ ရဟန္းသည္ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱ အႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းသည္ ရွိေသာ္ အရဟတၱဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ ရဟႏၲာသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း အပ္ပါကုန္သနည္း။
ငါ့သွ်င္ေကာ႒ိက ရဟႏၲာသည္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ဆင္းရဲဟူ၍ ေရာဂါဟူ၍ အနာဟူ၍ ေျငာင့္ဟူ၍ ပင္ပန္းမႈဟူ၍ နာက်င္မႈဟူ၍ သူစိမ္းျပင္ပ ဟူ၍ အပ်က္တရားဟူ၍ ဆိတ္သုဥ္းေသာ တရားဟူ၍ အတၱ အႏွစ္ သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ ရဟႏၲာအား တစ္စံု တစ္ခုေသာ ရဟန္းကိစၥကို ေနာက္ထပ္ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ၊ ျပဳအပ္ၿပီးေသာ တရား ကိုလည္း ထပ္၍ ပြားမ်ားဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ဤတရားတို႔ကို ပြားမ်ားအပ္ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္း အက်ဳိးငွါ လည္းေကာင္း၊ သတိ, သမၸဇဥ္ အလို႔ငွါ လည္းေကာင္း ျဖစ္ ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ 122
၁ဝ - သီလဝႏၲသုတ္၊ ဓမၼကထိက၀ဂ္၊ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္သာရိပုၾတာႏွင့္ အသွ်င္မဟာေကာ႒ိကတို႔သည္ ဗာရာဏသီ ျပည္ ဣသိပတန မိဂဒါဝုန္ ေတာ၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူကုန္၏၊ ထိုအခါ အသွ်င္မဟာ ေကာ႒ိကသည္ ညခ်မ္း အခါတစ္ပါးတည္း ကိန္းေအာင္း ေနရာမွ ထၿပီးလွ်င္ အသွ်င္သာရိပုၾတာထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ။ပ။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း အပ္ပါသနည္းဟု ေျပာဆို၏။
ငါ့သွ်င္ေကာ႒ိက သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ဆင္းရဲဟူ၍ ေရာဂါဟူ၍ အနာဟူ၍ ေျငာင့္ဟူ၍ ပင္ပန္းမႈဟူ၍ နာက်င္မႈဟူ၍ သူစိမ္းျပင္ပဟူ၍ အပ်က္တရားဟူ၍ ဆိတ္သုဥ္းေသာ တရားဟူ၍ အတၱ အႏွစ္ သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္၏။
အဘယ္ငါးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-
႐ုပ္ဟူေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ၊
ေဝဒနာဟူေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ၊
သညာဟူေသာ ဥပါဒါ နကၡႏၶာ၊
သခၤါရတို႔ဟူေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ၊
ဝိညာဏ္ဟူေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာတို႔တည္း။
ငါ့သွ်င္ ေကာ႒ိက သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ဆင္းရဲဟူ၍ ေရာဂါဟူ၍ အနာဟူ၍ ေျငာင့္ဟူ၍ ပင္ပန္းမႈဟူ၍ နာက်င္မႈဟူ၍ သူစိမ္းျပင္ပဟူ၍ အပ်က္တရား ဟူ၍ ဆိတ္သုဥ္းေသာ တရားဟူ၍ အတၱအႏွစ္ သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္ အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း အပ္ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ သီလရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းသည္ရွိေသာ္ ေသာတာပတၱိ ဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ ေသာတာပန္ရဟန္းသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္သနည္း။
ငါ့သွ်င္ေကာ႒ိက ေသာတာပန္ ရဟန္းသည္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိ ဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ ေသာတာပန္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းသည္ ဤဥပါဒါ နကၡႏၶာငါးမ်ဳိး တို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းသည္ ရွိေသာ္ သကဒါဂါမိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။
ငါ့သွ်င္ သာရိပုၾတာ သကဒါဂါမ္ရဟန္းသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါကုန္သနည္း။
ငါ့သွ်င္ေကာ႒ိက သကဒါဂါမ္ ရဟန္းသည္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ သကဒါဂါမ္ရဟန္းသည္ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱ အႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းသည္ရွိေသာ္ အနာဂါမိဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ အနာဂါမ္ရဟန္းသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ပါကုန္သနည္း။
ငါ့သွ်င္ ေကာ႒ိက အနာဂါမ္ ရဟန္းသည္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱအႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ အနာဂါမ္ ရဟန္းသည္ ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ။ပ။ အတၱ အႏွစ္သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းသည္ ရွိေသာ္ အရဟတၱဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိ၏။
ငါ့သွ်င္သာရိပုၾတာ ရဟႏၲာသည္ ...
အဘယ္တရားတို႔ကို အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္း အပ္ပါကုန္သနည္း။
ငါ့သွ်င္ေကာ႒ိက ရဟႏၲာသည္လည္း ဤဥပါဒါနကၡႏၶာငါးမ်ဳိးတို႔ကို မျမဲဟူ၍ ဆင္းရဲဟူ၍ ေရာဂါဟူ၍ အနာဟူ၍ ေျငာင့္ဟူ၍ ပင္ပန္းမႈဟူ၍ နာက်င္မႈဟူ၍ သူစိမ္းျပင္ပ ဟူ၍ အပ်က္တရားဟူ၍ ဆိတ္သုဥ္းေသာ တရားဟူ၍ အတၱ အႏွစ္ သာရ မရွိဟူ၍ အသင့္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းအပ္ကုန္၏။ ငါ့သွ်င္ ရဟႏၲာအား တစ္စံု တစ္ခုေသာ ရဟန္းကိစၥကို ေနာက္ထပ္ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ၊ ျပဳအပ္ၿပီးေသာ တရား ကိုလည္း ထပ္၍ ပြားမ်ားဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ၊ စင္စစ္ေသာ္ကား ဤတရားတို႔ကို ပြားမ်ားအပ္ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳအပ္ကုန္သည္ရွိေသာ္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ခ်မ္းသာစြာ ေနရျခင္း အက်ဳိးငွါ လည္းေကာင္း၊ သတိ, သမၸဇဥ္ အလို႔ငွါ လည္းေကာင္း ျဖစ္ ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ 122
၁ဝ - သီလဝႏၲသုတ္၊ ဓမၼကထိက၀ဂ္၊ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
