တိမ္ေသာပရိတ္သတ္ႏွင့္...

ရဟန္းတို႔ ပရိသတ္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ဳိးတို႔တည္း
အဘယ္ ႏွစ္မ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ-

၁... တိမ္ေသာပရိတ္သတ္၊
၂... နက္ေသာ ပရိသတ္တို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔ တိမ္ေသာ ပရိတ္သတ္ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ပရိတ္သတ္၌ ရဟန္းတို႔သည္ တုန္လႈပ္ ပ်ံ႕လြင့္ကုန္၏၊ အခ်ည္းႏွီး တက္ႂကြေသာမာန္ရွိကုန္၏၊ လွ်ပ္ေပၚကုန္၏၊ ႏႈတ္ၾကမ္း ကုန္၏၊ ေရာက္တတ္ရာရာ အက်ိဳးမဲ့ေသာစကားကို ေျပာေလ့ရွိကုန္၏၊ ပကတိေပၚ လြင္ေသာ ဣေႁႏၵရွိကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပရိတ္သတ္ကို တိမ္ေသာ ပရိတ္သတ္ဟု ဆိုအပ္၏၊

ရဟန္းတို႔ နက္ေသာ ပရိတ္သတ္ဟူေသာ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္ဝယ္ အၾကင္ပရိတ္သတ္၌ ရဟန္းတို႔သည္ မတုန္ လႈပ္၊ မပ်ံ႕လြင့္ကုန္၊ အခ်ည္းႏွီး တက္ႂကြေသာမာန္ မရွိကုန္၊ မလွ်ပ္ေပၚကုန္၊ ႏႈတ္ မၾကမ္းကုန္၊ ေရာက္တက္ရာရာ အက်ိဳးမဲ့စကားကို ေျပာေလ့မရွိကုန္၊ ထင္ေသာ သတိရွိကုန္၏၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ရွိကုန္၏၊ တည္ၾကည္ကုန္၏၊ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ရွိကုန္၏၊ ေစာင့္စည္းေသာ ဣေႁႏၵရွိကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤပရိတ္သတ္ကို နက္ ေသာ ပရိတ္သတ္ဟု ဆိုအပ္၏။
ရဟန္းတို႔ ပရိတ္သတ္တို႔သည္ ဤႏွစ္မ်ိဳးတို႔ေပတည္း။

ရဟန္းတို႔ ဤပရိတ္သတ္ ႏွစ္မ်ိဳးတို႔တြင္ ...
နက္ေသာ ပရိတ္သတ္သည္ ျမတ္ေပသတည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ၄၃(၁)

ပရိသဝဂ္၊ မွ၊ ဒုကနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။