ေဒဝဒတၱသုတ္...

ေဒဝဒတၱသုတ္ ...

အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္...
အခါတစ္ပါး၌ ေဒဝဒတ္ (ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွ ဂယာသီသသို႔) ထြက္ခြာသြား၍ မၾကာျမင့္မီ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထုိအခါ သဟမၸတိျဗဟၼာသည္ ညဥ့္ဦးယံလြန္ၿပီးေသာ သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္၌ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အဆင္း႐ိွသည္ျဖစ္၍ ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္အလံုးကုိ ထြန္းလင္းေစလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ႐ိွခုိးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ရပ္ၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ပါး၌ ဤဂါထာကုိ ရြတ္ဆုိ ေလွ်ာက္ထား၏...

၂ - ေဒဝဒတၱသုတ္၊ ဒုတိယ၀ဂ္၊ သဂါထာ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ေကာင္းလွေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။