ဥ႒ာနသုတ္- (ထႂကြလံု႔လရွိျခင္း)
ရဟန္းတို႔ အိပ္ျခင္းမွ ထၾကကုန္ေလာ့၊ ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ရန္ ထိုင္ေနၾကကုန္ ေလာ့၊ သင္တို႔အား အိပ္သျဖင့္ အဘယ္ အက်ဳိးရွိအံ့နည္း၊ ကိေလသာႏွိပ္စက္ အခံခက္၍ ေနၾကကုန္ေသာ ရာဂျမား စူးဝင္ကုန္သည္ျဖစ္၍ ေဖာက္ျပန္ကုန္ေသာ သင္တို႔အား အိပ္ျခင္းသည္ အဘယ္အက်ဳိး ရွိအံ့နည္း။
ရဟန္းတို႔ အိပ္ျခင္းမွ ထၾကကုန္ေလာ့၊ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ရန္ ထိုင္ေနၾကကုန္ ေလာ့၊ နိဗၺာန္အက်ဳိးငွါ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်င့္ၾကကုန္ေလာ့၊ ေသမင္းသည္ ေမ့ ေလ်ာ့ေနေသာ သင္တို႔ကိုသိ၍ မိမိအလိုသို႔ လိုက္ေစသည္ကို ျပဳကာ မေတြေဝ ေစလင့္။
လူတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ နတ္တို႔သည္ လည္းေကာင္း အၾကင္တဏွာျဖင့္ အလို ရွိကုန္သည္ျဖစ္၍ မွီလ်က္ တည္ကုန္၏၊ ကပ္ၿငိတတ္ေသာ ထိုတဏွာကို သင္တို႔ သည္ လြန္ေျမာက္ကုန္ေလာ့၊ ဗုဒၶဳပၸါဒနဝမခဏသည္ သင္တို႔ကို မလြန္ေစလင့္ ဗုဒၶဳ ပၸါဒနဝမ ခဏကို လြန္ေစသူတို႔သည္ ငရဲ၌ က်ေရာက္ၾကရကုန္သည္ ျဖစ္၍ စိုးရိမ္ရကုန္၏။
ရဟန္းတို႔ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသည္ ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကး မည္၏၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသို႔ အဖန္ဖန္ က်ေရာက္ေနေသာ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းသည္လည္း ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကးပင္ ျဖစ္၏၊ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အာသဝကၡယ (ဝိဇၨာ) ဉာဏ္ျဖင့္ လည္း ေကာင္း မိမိစိတ္ႏွလံုး၌ စူးဝင္ေနေသာ ျမားေျငာင့္ကို ႏုတ္ရာ၏။
၁ဝ - ဥ႒ာနသုတ္၊ စူဠ၀ဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္။ ခုဒၵကနိကာယ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
