ဥရဂေပတဝတၳဳ၊
သားေသဆံုးလ်က္ ...
မငိုေႂကြးေသာ အဖ, အမိ, ႏွစ္မ, မယား, ကြ်န္မ, ငါးဦးတို႔ ေျပာပံုႏွင့္
ေသသူကို လြမ္းဆြတ္ငိုေႂကြးျခင္း၏ အက်ိဳးမရွိပံု
ဥပမာ အစံုအလင္ပါေသာဝတၱဳ...
ေက်းဇူးရွင္ ဖခင္ၾကီးက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ေႁမြသည္ အေရေဟာင္းကို စြန္႔၍ သြားသကဲ့သို႔ ဤအတူ သံသရာ၌ က်င္လည္ ရေသာ သတၱဝါသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို အသံုးမျပဳႏိုင္ဘဲ အသက္ကင္း၍ ေသသည္ရွိ ေသာ္ မိမိ၏ ေဆြးေျမ႕ေသာကိုယ္ကို စြန္႔၍ သြားရ၏။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့သားကို (အေၾကာင္းျပဳ၍) မငိုဟု (ေသသူ၏ အဖျဖစ္ေသာ ပုဏၰားက ဆို၏)။
ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ၾကီးက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ငါ့သား လာလွည့္ဟု မေခၚဘဲ ထုိတမလြန္ေလာကမွ လာ၏၊ ငါ့သား သြားေတာ့ဟု ခြင့္မျပဳဘဲ ဤပစၥဳပၸန္ေလာကမွ သြား၏၊ အၾကင္သို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ မေခၚဘဲလာ၍ ထုိသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ခြင့္မျပဳဘဲသြား၏၊ ထုိအလိုသို႔ မလိုက္ဘဲ က်င္လည္၍ ျဖစ္ရာ၌ ငိုေႂကြး ျမည္တမ္းျခင္းသည္ အဘယ္အက်ဳိး ရွိအံ့နည္း။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့သားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (အမိပုဏၰားမက ဆို၏)။
ႏွမငယ္က ေျပာဆိုသည္မွာ...
အကယ္၍ ငိုေႂကြးခဲ့ပါမူ ပိန္ခ်ဳံး႐ံုမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိငိုေႂကြးရာ၌ ငါ့အား အဘယ္ အက်ဳိးရွိရာအံ့နည္း၊ ငါတို႔၏ ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္သူတို႔အား လြန္စြာ စိတ္မခ်မ္းသာမႈမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ' သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့ေမာင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ႏွမငယ္က ဆို၏)။
မယားက ေျပာဆိုသည္မွာ...
သူငယ္သည္ ေကာင္းကင္၌ သြားေသာ လကို ငါ၏ ရထားဘီးကို ေပးဟု ဆို၍ ငိုသကဲ့သို႔ ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊ (ထုိသူ၏) ဤစိုးရိမ္ျခင္း သည္ ဤသူငယ္၏အျဖစ္ႏွင့္ တူသည္သာတည္း။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားေရာက္သည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ ကြၽမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့လင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (မယားက ဆို၏)။
ကြ်န္မက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ပုဏၰား ကြဲေလၿပီးေသာ ေရအိုးသည္ တစ္ဖန္စပ္၍ မရသကဲ့သို႔ ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊ (ထုိသူ၏) ဤစိုးရိမ္ျခင္းသည္ ကြဲေလၿပီး ေသာ အိုးကို စပ္၍ မရသည္ႏွင့္ တူသည္သာတည္း။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားေရာက္သည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ ကြၽမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရွင့္သားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ကြၽန္မက ဆို၏)။
၁၂ - ဥရဂေပတဝတၴဳ၊ ဥရဂ၀ဂ္၊ ေပတ၀တၳဳ။ ခုဒၵကနိကာယ္။
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
သားေသဆံုးလ်က္ ...
မငိုေႂကြးေသာ အဖ, အမိ, ႏွစ္မ, မယား, ကြ်န္မ, ငါးဦးတို႔ ေျပာပံုႏွင့္
ေသသူကို လြမ္းဆြတ္ငိုေႂကြးျခင္း၏ အက်ိဳးမရွိပံု
ဥပမာ အစံုအလင္ပါေသာဝတၱဳ...
ေက်းဇူးရွင္ ဖခင္ၾကီးက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ေႁမြသည္ အေရေဟာင္းကို စြန္႔၍ သြားသကဲ့သို႔ ဤအတူ သံသရာ၌ က်င္လည္ ရေသာ သတၱဝါသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို အသံုးမျပဳႏိုင္ဘဲ အသက္ကင္း၍ ေသသည္ရွိ ေသာ္ မိမိ၏ ေဆြးေျမ႕ေသာကိုယ္ကို စြန္႔၍ သြားရ၏။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့သားကို (အေၾကာင္းျပဳ၍) မငိုဟု (ေသသူ၏ အဖျဖစ္ေသာ ပုဏၰားက ဆို၏)။
ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ၾကီးက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ငါ့သား လာလွည့္ဟု မေခၚဘဲ ထုိတမလြန္ေလာကမွ လာ၏၊ ငါ့သား သြားေတာ့ဟု ခြင့္မျပဳဘဲ ဤပစၥဳပၸန္ေလာကမွ သြား၏၊ အၾကင္သို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ မေခၚဘဲလာ၍ ထုိသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ခြင့္မျပဳဘဲသြား၏၊ ထုိအလိုသို႔ မလိုက္ဘဲ က်င္လည္၍ ျဖစ္ရာ၌ ငိုေႂကြး ျမည္တမ္းျခင္းသည္ အဘယ္အက်ဳိး ရွိအံ့နည္း။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့သားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (အမိပုဏၰားမက ဆို၏)။
ႏွမငယ္က ေျပာဆိုသည္မွာ...
အကယ္၍ ငိုေႂကြးခဲ့ပါမူ ပိန္ခ်ဳံး႐ံုမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏၊ ထုိငိုေႂကြးရာ၌ ငါ့အား အဘယ္ အက်ဳိးရွိရာအံ့နည္း၊ ငါတို႔၏ ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္သူတို႔အား လြန္စြာ စိတ္မခ်မ္းသာမႈမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ' သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကြၽမ္းေန ေသာ ကိုယ္သည္ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့ေမာင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ႏွမငယ္က ဆို၏)။
မယားက ေျပာဆိုသည္မွာ...
သူငယ္သည္ ေကာင္းကင္၌ သြားေသာ လကို ငါ၏ ရထားဘီးကို ေပးဟု ဆို၍ ငိုသကဲ့သို႔ ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊ (ထုိသူ၏) ဤစိုးရိမ္ျခင္း သည္ ဤသူငယ္၏အျဖစ္ႏွင့္ တူသည္သာတည္း။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားေရာက္သည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ ကြၽမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့လင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (မယားက ဆို၏)။
ကြ်န္မက ေျပာဆိုသည္မွာ...
ပုဏၰား ကြဲေလၿပီးေသာ ေရအိုးသည္ တစ္ဖန္စပ္၍ မရသကဲ့သို႔ ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊ (ထုိသူ၏) ဤစိုးရိမ္ျခင္းသည္ ကြဲေလၿပီး ေသာ အိုးကို စပ္၍ မရသည္ႏွင့္ တူသည္သာတည္း။
ထုိေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ 'ဂတိ'သို႔ သြားေရာက္သည္ျဖစ္၍ မီးေလာင္ ကြၽမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြျခင္းကို မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရွင့္သားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ကြၽန္မက ဆို၏)။
၁၂ - ဥရဂေပတဝတၴဳ၊ ဥရဂ၀ဂ္၊ ေပတ၀တၳဳ။ ခုဒၵကနိကာယ္။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။
